1 E di nuovo entrò nella sinagoga: ed eravi un uomo, che aveva una mano inaridita. | 1 Et introivit iterum in synagogam : et erat ibi homo habens manum aridam. |
2 E stavano a vedere, se egli lo sanasse in giorno di sabato, per accusarlo. | 2 Et observabant eum, si sabbatis curaret, ut accusarent illum. |
3 Ed egli disse all'uomo, che aveva la mano inaridita: Alzati, vieni in mezzo. | 3 Et ait homini habenti manum aridam : Surge in medium. |
4 E a coloro disse: E egli lecito di fare del bene, o del male in giorno di sabato? di salvare, o di torre la vita? Ma quelli tacevano. | 4 Et dicit eis : Licet sabbatis benefacere, an male ? animam salvam facere, an perdere ? At illi tacebant. |
5 E girati gli occhi sopra di essi con ira, deplorando la cecità de' cuori loro, disse a colui: Stendi la tua mano. Ed ei la stese, e fu a lui restituita la mano. | 5 Et circumspiciens eos cum ira, contristatus super cæcitate cordis eorum, dicit homini : Extende manum tuam. Et extendit, et restituta est manus illi. |
6 Mai Farisei ritiratisi, subito tenner consiglio con gli Erodiani contro di lui intorno al modo di levarlo dal mondo. | 6 Exeuntes autem pharisæi, statim cum Herodianis consilium faciebant adversus eum quomodo eum perderent.
|
7 E Gesù si appartò co' suoi discepoli verso il mare: e una gran turba di popolo lo seguitò dalla Galilea, e dalla Giudea, | 7 Jesus autem cum discipulis suis secessit ad mare : et multa turba a Galilæa et Judæa secuta est eum, |
8 E da Gerusalemme, e dall'Idumea, dalle terre di là dal Giordano: e quelli delle vicinanze di Tiro, e di Sidone, udito avendo le cose, che faceva, andaron da lui in gran folla. | 8 et ab Jerosolymis, et ab Idumæa, et trans Jordanem : et qui circa Tyrum et Sidonem multitudo magna, audientes quæ faciebat, venerunt ad eum. |
9 Ed egli disse a' suoi discepoli, che stesse pronta per lui una barchetta, affinché la gran turba non lo opprimesse. | 9 Et dicit discipulis suis ut navicula sibi deserviret propter turbam, ne comprimerent eum : |
10 Imperocché rendeva la sanità a limiti; onde tutti quelli, che erano afflitti da qualche malore, se gli scagliavano addosso per toccarlo. | 10 multos enim sanabat, ita ut irruerent in eum ut illum tangerent, quotquot habebant plagas. |
11 E gli spiriti immondi, quando lo vedevano, se gli inginocchiavano, e gridavano, dicendo: | 11 Et spiritus immundi, cum illum videbant, procidebant ei : et clamabant, dicentes : |
12 Tu se' il Figliuolo di Dio. E faceva loro gravi minacce, perché nol manifestassero. | 12 Tu es Filius Dei. Et vehementer comminabatur eis ne manifestarent illum.
|
13 E salito sopra un monte, chiamò a se quelli, che egli volle: e si accostarono a lui. | 13 Et ascendens in montem vocavit ad se quos voluit ipse : et venerunt ad eum. |
14 E scelse dodici, perché si stesser con esso lui: e per mandargli a predicare. | 14 Et fecit ut essent duodecim cum illo : et ut mitteret eos prædicare. |
15 E dette ad essi podestà di curare le malattìe, e di cacciare i demonj. | 15 Et dedit illis potestatem curandi infirmitates et ejiciendi dæmonia. |
16 Simone, cui pose il soprannome di Pietro: | 16 Et imposuit Simoni nomen Petrus : |
17 E Giacomo figliuolo di Zebedeo, e Giovanni fratello di Giacomo: e pose ad essi il soprannome di boanerges, cioè, figliuoli del tuono: | 17 et Jacobum Zebedæi, et Joannem fratrem Jacobi, et imposuit eis nomina Boanerges, quod est, Filii tonitrui : |
18 E Andrea, e Filippo, e Bartolomeo, e Matteo, e Tomaso, e Giacomo figliuolo d'Alfeo, e Taddeo, e Simon Cananeo, | 18 et Andream, et Philippum, et Bartholomæum, et Matthæum, et Thomam, et Jacobum Alphæi, et Thaddæum, et Simonem Cananæum, |
19 E Giuda Iscariote, che fu quegli, lo tradì. | 19 et Judam Iscariotem, qui et tradidit illum.
|
20 E andarono in casa, e si radunarono di bel nuovo le turbe; dimodoché non potevano nemmeno prender cibo. | 20 Et veniunt ad domum : et convenit iterum turba, ita ut non possent neque panem manducare. |
21 E avendo saputo tali cose i suoi, andarono per pigliarlo; imperocché dicevano: Ha dato in pazzìa. | 21 Et cum audissent sui, exierunt tenere eum : dicebant enim : Quoniam in furorem versus est. |
22 E gli Scribi, che erano venuti da Gerusalemme, dicevano: Egli ha Beelzeebub, e discaccia i demonj in virtù del principe de' demonj. | 22 Et scribæ, qui ab Jerosolymis descenderant, dicebant : Quoniam Beelzebub habet, et quia in principe dæmoniorum ejicit dæmonia.
|
23 Ma egli chiamatigli a se, diceva loro in parabole: Come può Satana scacciare Satana? | 23 Et convocatis eis in parabolis dicebat illis : Quomodo potest Satanas Satanam ejicere ? |
24 E se un regno in contrarj partiti dividesi, non può un tal regno sussistere. | 24 Et si regnum in se dividatur, non potest regnum illud stare. |
25 E se una casa si divide in contrarj partiti, non può tal casa sussistere. | 25 Et si domus super semetipsam dispertiatur, non potest domus illa stare. |
26 E se Satana si è rivoltato, e si è messo in discordia contro se stesso, non potrà sussistere; ma sta per finire. | 26 Et si Satanas consurrexerit in semetipsum, dispertitus est, et non poterit stare, sed finem habet. |
27 Nissuno può entrare in casa del forte, e rubar le sue spoglie, se prima non lega il forte, e allora darà il sacco alla casa di lui. | 27 Nemo potest vasa fortis ingressus in domum diripere, nisi prius fortem alliget, et tunc domum ejus diripiet. |
28 In verità vi dico, che saranno rimessi a' figliuoli degli uomini tutti i peccati, e qualunque bestemmia, che abbiano profferita: | 28 Amen dico vobis, quoniam omnia dimittentur filiis hominum peccata, et blasphemiæ quibus blasphemaverint : |
29 Ma per chi avrà bestemmiato contro lo Spirito santo, non vi sarà remissione in eterno; ma sarà reo di delitto eterno. | 29 qui autem blasphemaverit in Spiritum Sanctum, non habebit remissionem in æternum, sed reus erit æterni delicti. |
30 A motivo che dicevano: Egli ha lo spirito immondo. | 30 Quoniam dicebant : Spiritum immundum habet.
|
31 E venne la madre, e i fratelli di lui, e stando fuori, mandarono a chiamarlo: | 31 Et veniunt mater ejus et fratres : et foris stantes miserunt ad eum vocantes eum, |
32 E sedeva intorno a lui molta gente, e gli dissero: Ecco che la tua madre, e i tuoi fratelli là fuori cercan di te. | 32 et sedebat circa eum turba : et dicunt ei : Ecce mater tua et fratres tui foris quærunt te. |
33 Ma egli rispose, e disse loro: Chi è mia madre, e chi (sono) i miei fratelli? | 33 Et respondens eis, ait : Quæ est mater mea et fratres mei ? |
34 E girali gli occhi sopra coloro, che sedevangli attorno: Ecco, disse, la madre mia, e i miei fratelli. | 34 Et circumspiciens eos, qui in circuitu ejus sedebant, ait : Ecce mater mea et fratres mei. |
35 Imperocché chi farà la volontà di Dio, quegli è mio fratello, mia sorella, e madre. | 35 Qui enim fecerit voluntatem Dei, hic frater meus, et soror mea, et mater est. |