1 ακουσατε δη λογον κυριου κυριος ειπεν αναστηθι κριθητι προς τα ορη και ακουσατωσαν οι βουνοι φωνην σου | 1 Escuchen lo que dice el Señor: ¡Levántate, convoca a juicio a las montañas y que las colinas escuchen tu voz! |
2 ακουσατε βουνοι την κρισιν του κυριου και αι φαραγγες θεμελια της γης οτι κρισις τω κυριω προς τον λαον αυτου και μετα του ισραηλ διελεγχθησεται | 2 ¡Escuchen, montañas, el pleito del Señor, atiendan, fundamentos de la tierra! Porque el Señor tiene un pleito con su pueblo, entabla un proceso contra Israel; |
3 λαος μου τι εποιησα σοι η τι ελυπησα σε η τι παρηνωχλησα σοι αποκριθητι μοι | 3 «¿Qué te hice, pueblo mío, o en qué te molesté? Respóndeme. |
4 διοτι ανηγαγον σε εκ γης αιγυπτου και εξ οικου δουλειας ελυτρωσαμην σε και εξαπεστειλα προ προσωπου σου τον μωυσην και ααρων και μαριαμ | 4 ¿Será porque te hice subir de Egipto, porque te rescaté de un lugar de esclavitud y envié delante de ti a Moisés, Aarón y Miriam? |
5 λαος μου μνησθητι δη τι εβουλευσατο κατα σου βαλακ βασιλευς μωαβ και τι απεκριθη αυτω βαλααμ υιος του βεωρ απο των σχοινων εως του γαλγαλ οπως γνωσθη η δικαιοσυνη του κυριου | 5 Recuerda, pueblo mío, lo que tramaba Balac, rey de Moab, y qué le respondió Balaam, hijo de Beor. Recuerda el trayecto desde Sitím hasta Guilgal, y así reconocerás los actos justicieros del Señor». |
6 εν τινι καταλαβω τον κυριον αντιλημψομαι θεου μου υψιστου ει καταλημψομαι αυτον εν ολοκαυτωμασιν εν μοσχοις ενιαυσιοις | 6 ¿Con qué me presentaré al Señor y me postraré ante el Dios de las alturas? ¿Me presentaré a él con holocaustos, con terneros de un año? |
7 ει προσδεξεται κυριος εν χιλιασιν κριων η εν μυριασιν χειμαρρων πιονων ει δω πρωτοτοκα μου ασεβειας καρπον κοιλιας μου υπερ αμαρτιας ψυχης μου | 7 ¿Aceptará el Señor miles de carneros, millares de torrentes de aceite? ¿Ofreceré a mi primogénito por mi rebeldía, al fruto de mis entrañas por mi propio pecado? |
8 ει ανηγγελη σοι ανθρωπε τι καλον η τι κυριος εκζητει παρα σου αλλ' η του ποιειν κριμα και αγαπαν ελεον και ετοιμον ειναι του πορευεσθαι μετα κυριου θεου σου | 8 Se te ha indicado, hombre, qué es lo bueno y qué exige de ti el Señor: nada más que practicar la justicia, amar la fidelidad y caminar humildemente con tu Dios. |
9 φωνη κυριου τη πολει επικληθησεται και σωσει φοβουμενους το ονομα αυτου ακουε φυλη και τις κοσμησει πολιν | 9 La voz del Señor llama a la ciudad. –¡Es prudente temer tu Nombre!–. ¡Oigan, tribu de Judá y asamblea de la ciudad! |
10 μη πυρ και οικος ανομου θησαυριζων θησαυρους ανομους και μετα υβρεως αδικια | 10 ¿Tendré que tolerar todavía en la casa del impío los tesoros mal adquiridos y la execrable medida rebajada? |
11 ει δικαιωθησεται εν ζυγω ανομος και εν μαρσιππω σταθμια δολου | 11 ¿Puedo tener por justas las balanzas falsas o la bolsa de pesas fraudulentas? |
12 εξ ων τον πλουτον αυτων ασεβειας επλησαν και οι κατοικουντες αυτην ελαλουν ψευδη και η γλωσσα αυτων υψωθη εν τω στοματι αυτων | 12 ¡Sus ricos están llenos de violencia, sus habitantes hablan falsamente y la lengua es pura mentira en su boca! |
13 και εγω αρξομαι του παταξαι σε αφανιω σε επι ταις αμαρτιαις σου | 13 Por eso, yo comencé a golpearte y a devastarte por tus pecados. |
14 συ φαγεσαι και ου μη εμπλησθης και σκοτασει εν σοι και εκνευσει και ου μη διασωθης και οσοι εαν διασωθωσιν εις ρομφαιαν παραδοθησονται | 14 Tú comerás, pero no te saciarás, y el hambre te devorará por dentro; ahorrarás, pero no conservarás, y lo que conserves, yo lo entregaré a la espada. |
15 συ σπερεις και ου μη αμησης συ πιεσεις ελαιαν και ου μη αλειψη ελαιον και οινον και ου μη πιητε και αφανισθησεται νομιμα λαου μου | 15 Sembrarás, pero no cosecharás; pisarás la aceituna, pero no te ungirás con aceite, tendrás mosto, pero no beberás el vino. |
16 και εφυλαξας τα δικαιωματα ζαμβρι και παντα τα εργα οικου αχααβ και επορευθητε εν ταις βουλαις αυτων οπως παραδω σε εις αφανισμον και τους κατοικουντας αυτην εις συρισμον και ονειδη λαων λημψεσθε | 16 Tú observas los decretos de Omrí y todas las prácticas de la casa de Ajab; procedes según sus consejos, para que yo te entregue a la desolación, y a tus habitantes a la burla. ¡Ustedes soportarán el oprobio de los pueblos! |