ΙΕΡΕΜΙΑΣ - Geremia - Jeremiah 8

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 εν τω καιρω εκεινω λεγει κυριος εξοισουσιν τα οστα των βασιλεων ιουδα και τα οστα των αρχοντων αυτου και τα οστα των ιερεων και τα οστα των προφητων και τα οστα των κατοικουντων ιερουσαλημ εκ των ταφων αυτων	1 En ce temps-là - parole de Yahvé - on enlèvera de leurs tombes les os des rois de Juda et les os de ses chefs, les os des prêtres et des prophètes, ainsi que les os des habitants de Jérusalem.
2 και ψυξουσιν αυτα προς τον ηλιον και την σεληνην και προς παντας τους αστερας και προς πασαν την στρατιαν του ουρανου α ηγαπησαν και οις εδουλευσαν και ων επορευθησαν οπισω αυτων και ων αντειχοντο και οις προσεκυνησαν αυτοις ου κοπησονται και ου ταφησονται και εσονται εις παραδειγμα επι προσωπου της γης	2 On les exposera au soleil et à la lune et à toute l’armée des astres qu’ils ont aimés et servis, dont ils ont fait leurs guides, et qu’ils ont consultés et adorés. Nul ne recueillera ces os, ils ne sont pas enterrés; ils resteront comme le fumier sur la surface du sol.
3 οτι ειλοντο τον θανατον η την ζωην και πασιν τοις καταλοιποις τοις καταλειφθεισιν απο της γενεας εκεινης εν παντι τοπω ου εαν εξωσω αυτους εκει	3 Quant aux survivants de cette méchante race, la mort leur semblera plus douce que la vie dans tous les lieux où je les aurai chassés - parole de Yahvé Sabaot.
4 οτι ταδε λεγει κυριος μη ο πιπτων ουκ ανισταται η ο αποστρεφων ουκ επιστρεφει	4 Tu leur diras: “Voici ce que dit Yahvé: Est-ce qu’on ne se relève pas après une chute? Est-ce qu’on ne revient pas après une erreur?
5 δια τι απεστρεψεν ο λαος μου ουτος αποστροφην αναιδη και κατεκρατηθησαν εν τη προαιρεσει αυτων και ουκ ηθελησαν του επιστρεψαι	5 Pourquoi l’infidélité de ce peuple, l’infidélité de Jérusalem, ne prend-elle pas fin? Ils se cramponnent à leur mensonge et refusent de revenir.
6 ενωτισασθε δη και ακουσατε ουχ ουτως λαλησουσιν ουκ εστιν ανθρωπος μετανοων απο της κακιας αυτου λεγων τι εποιησα διελιπεν ο τρεχων απο του δρομου αυτου ως ιππος καθιδρος εν χρεμετισμω αυτου	6 Ils voient, il entendent, mais ils parlent un autre langage, pas un ne renonce à sa méchanceté, pas un ne dit: Qu’ai-je fait? Ils continuent à courir droit devant eux comme un cheval à la bataille.
7 και η ασιδα εν τω ουρανω εγνω τον καιρον αυτης τρυγων και χελιδων αγρου στρουθια εφυλαξαν καιρους εισοδων αυτων ο δε λαος μου ουκ εγνω τα κριματα κυριου	7 Même la cigogne dans le ciel sait quand elle doit revenir; la tourterelle, l’hirondelle et la grue respectent la date de leur retour. Mais mon peuple ne connaît pas la Loi de Yahvé.”
8 πως ερειτε οτι σοφοι εσμεν ημεις και νομος κυριου εστιν μεθ' ημων εις ματην εγενηθη σχοινος ψευδης γραμματευσιν	8 Et vous, comment osez-vous dire: “Nous sommes des sages, nous avons la Loi de Yahvé?” La plume menteuse des scribes a bien su la changer en mensonge.
9 ησχυνθησαν σοφοι και επτοηθησαν και εαλωσαν οτι τον λογον κυριου απεδοκιμασαν σοφια τις εστιν εν αυτοις	9 Mais les sages vont rester sans réponse, ils seront consternés et pris au piège: on verra ce que vaut votre sagesse, vous qui avez méprisé la parole de Yahvé.
10 δια τουτο δωσω τας γυναικας αυτων ετεροις και τους αγρους αυτων τοις κληρονομοις	10 Je donnerai leurs femmes à d’autres, leurs champs à de nouveaux maîtres, car du plus petit jusqu’au plus grand ils ne cherchent que leur intérêt; qu’ils soient prophètes ou prêtres, tous ne font que mentir.
11 -	11 Ils ne font que recouvrir la blessure de mon peuple, ils disent: “Ce sera la paix!” quand il n’y a pas de paix.
12 -	12 Ils ne rougissent pas de faire des horreurs, car ils ne savent même plus rougir, ils ne savent plus ce qu’est la honte. C’est pourquoi ils tomberont le jour où je les visiterai - parole de Yahvé.
13 και συναξουσιν τα γενηματα αυτων λεγει κυριος ουκ εστιν σταφυλη εν ταις αμπελοις και ουκ εστιν συκα εν ταις συκαις και τα φυλλα κατερρυηκεν	13 Je vais les ramasser, les emporter - parole de Yahvé. Il n’y aura plus de raisins sur la vigne, plus de figues sur le figuier, et les feuilles se faneront.
14 επι τι ημεις καθημεθα συναχθητε και εισελθωμεν εις τας πολεις τας οχυρας και απορριφωμεν οτι ο θεος απερριψεν ημας και εποτισεν ημας υδωρ χολης οτι ημαρτομεν εναντιον αυτου	14 “Pourquoi restons-nous là assis? Allons ensemble nous réfugier dans les villes fortifiées jusqu’à ce que la mort vienne, car Yahvé, notre Dieu, veut notre mort; il nous fait boire des eaux empoisonnées parce que nous avons péché contre lui.
15 συνηχθημεν εις ειρηνην και ουκ ην αγαθα εις καιρον ιασεως και ιδου σπουδη	15 Nous espérions la paix mais rien de bon ne vient, le temps ne nous amène pas la guérison, mais la terreur!”
16 εκ δαν ακουσομεθα φωνην οξυτητος ιππων αυτου απο φωνης χρεμετισμου ιππασιας ιππων αυτου εσεισθη πασα η γη και ηξει και καταφαγεται την γην και το πληρωμα αυτης πολιν και τους κατοικουντας εν αυτη	16 Depuis Dan se fait entendre le souffle de ses chevaux; le bruit de sa cavalerie fait trembler tout le pays. Les voilà: ils dévorent la campagne avec ses richesses, les villes avec leurs habitants.
17 διοτι ιδου εγω εξαποστελλω εις υμας οφεις θανατουντας οις ουκ εστιν επασαι και δηξονται υμας	17 “Voici que j’envoie contre vous des serpents, des vipères sur lesquelles aucun charmeur n’a pouvoir. Ils vous mordront - oracle de Yahvé,
18 ανιατα μετ' οδυνης καρδιας υμων απορουμενης	18 et le mal sera sans remède.” Mon cœur me fait mal.
19 ιδου φωνη κραυγης θυγατρος λαου μου απο γης μακροθεν μη κυριος ουκ εστιν εν σιων η βασιλευς ουκ εστιν εκει δια τι παρωργισαν με εν τοις γλυπτοις αυτων και εν ματαιοις αλλοτριοις	19 Par tout le pays on entend les appels de mon peuple: “Yahvé n’est-il plus dans Sion? Son Roi n’est-il plus en elle?” - “Pourquoi donc m’ont-ils mis en colère avec leurs idoles, avec ces stupidités venues de l’étranger?”
20 διηλθεν θερος παρηλθεν αμητος και ημεις ου διεσωθημεν	20 La moisson s’est terminée, l’été est passé, mais nous n’avons pas été sauvés.
21 επι συντριμματι θυγατρος λαου μου εσκοτωθην απορια κατισχυσαν με ωδινες ως τικτουσης	21 La blessure de la fille de mon peuple est devenue ma propre blessure, j’en suis accablé et rempli d’épouvante.
22 μη ρητινη ουκ εστιν εν γαλααδ η ιατρος ουκ εστιν εκει δια τι ουκ ανεβη ιασις θυγατρος λαου μου	22 N’y a-t-il plus de pommade en Galaad? N’y a-t-il là-bas aucun guérisseur? Pourquoi la guérison de mon peuple n’avance-t-elle pas?
23 τις δωσει κεφαλη μου υδωρ και οφθαλμοις μου πηγην δακρυων και κλαυσομαι τον λαον μου τουτον ημερας και νυκτος τους τετραυματισμενους θυγατρος λαου μου	23 Il faudrait changer ma tête en fontaine et mes yeux en sources de larmes, que je pleure nuit et jour les morts de mon peuple.