ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 29

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 ουαι πολις αριηλ ην δαυιδ επολεμησεν συναγαγετε γενηματα ενιαυτον επ' ενιαυτον φαγεσθε γαρ συν μωαβ	1 Malheur à toi Ariel, Ariel cité où David a dressé sa tente! Ajoutez un an à l’année présente, une année liturgique avec ses fêtes,
2 εκθλιψω γαρ αριηλ και εσται αυτης η ισχυς και το πλουτος εμοι	2 et puis j’assiégerai Ariel: voilà les pleurs et les gémissements! Tu seras pour moi comme un lion de Dieu.
3 και κυκλωσω ως δαυιδ επι σε και βαλω περι σε χαρακα και θησω περι σε πυργους	3 Car je campe contre toi, comme David, je t’entoure de défenses, contre toi je lève mes machines de guerre.
4 και ταπεινωθησονται οι λογοι σου εις την γην και εις την γην οι λογοι σου δυσονται και εσται ως οι φωνουντες εκ της γης η φωνη σου και προς το εδαφος η φωνη σου ασθενησει	4 Tu parleras du fond de ta fosse, tes mots viendront de plus bas que la terre, comme la voix d’un fantôme souterrain, une parole étouffée par la poussière du sol.
5 και εσται ως κονιορτος απο τροχου ο πλουτος των ασεβων και ως χνους φερομενος και εσται ως στιγμη παραχρημα	5 Mais la nuée des étrangers se fera poudre fine, la masse adverse sera comme paille au vent. Car de façon surprenante, d’un seul coup,
6 παρα κυριου σαβαωθ επισκοπη γαρ εσται μετα βροντης και σεισμου και φωνης μεγαλης καταιγις φερομενη και φλοξ πυρος κατεσθιουσα	6 le Seigneur, Yahvé Sabaot interviendra dans le tonnerre, le tremblement de terre, dans un fracas épouvantable, dans l’ouragan, la tempête et la flamme d’un feu dévorant.
7 και εσται ως ο ενυπνιαζομενος εν υπνω ο πλουτος των εθνων παντων οσοι επεστρατευσαν επι αριηλ και παντες οι στρατευσαμενοι επι ιερουσαλημ και παντες οι συνηγμενοι επ' αυτην και θλιβοντες αυτην	7 Ce sera comme un rêve, une vision dans la nuit, pour la foule de ceux qui attaquaient Ariel, pour les armées tout autour, leurs défenses et leurs travaux de siège.
8 και εσονται ως οι εν υπνω πινοντες και εσθοντες και εξανασταντων ματαιον αυτων το ενυπνιον και ον τροπον ενυπνιαζεται ο διψων ως πινων και εξαναστας ετι διψα η δε ψυχη αυτου εις κενον ηλπισεν ουτως εσται ο πλουτος παντων των εθνων οσοι επεστρατευσαν επι το ορος σιων	8 Il en sera comme d’un homme affamé: il a rêvé qu’il mange, mais quand il se réveille il est à jeun; ou comme un homme assoiffé: il a rêvé qu’il boit, mais il se réveille épuisé, gorge sèche. Il en sera de même pour toutes ces nations, pour les assaillants de la montagne de Sion.
9 εκλυθητε και εκστητε και κραιπαλησατε ουκ απο σικερα ουδε απο οινου	9 Soyez étonnés, stupéfaits, hébétés, soyez ivres mais non de vin, titubez sans avoir bu!
10 οτι πεποτικεν υμας κυριος πνευματι κατανυξεως και καμμυσει τους οφθαλμους αυτων και των προφητων αυτων και των αρχοντων αυτων οι ορωντες τα κρυπτα	10 Car Yahvé a versé sur vous un esprit de somnolence; Il a bouché vos yeux, prophètes! Il a voilé votre visage, voyants!
11 και εσονται υμιν παντα τα ρηματα ταυτα ως οι λογοι του βιβλιου του εσφραγισμενου τουτου ο εαν δωσιν αυτο ανθρωπω επισταμενω γραμματα λεγοντες αναγνωθι ταυτα και ερει ου δυναμαι αναγνωναι εσφραγισται γαρ	11 Toutes ces révélations ont été pour vous comme les paroles d’un rouleau cacheté. Si on le donne à quelqu’un qui sait lire et qu’on lui dit: “Lis ceci”, il répondra: “Je ne peux pas, le rouleau est cacheté.”
12 και δοθησεται το βιβλιον τουτο εις χειρας ανθρωπου μη επισταμενου γραμματα και ερει αυτω αναγνωθι τουτο και ερει ουκ επισταμαι γραμματα	12 Et si on le donne à quelqu’un qui ne sait pas lire, il répondra: “Je ne sais pas lire.”
13 και ειπεν κυριος εγγιζει μοι ο λαος ουτος τοις χειλεσιν αυτων τιμωσιν με η δε καρδια αυτων πορρω απεχει απ' εμου ματην δε σεβονται με διδασκοντες ενταλματα ανθρωπων και διδασκαλιας	13 Le Seigneur dit: Ce peuple ne m’offre que des paroles, ses lèvres me rendent hommage, mais leur cœur est loin de moi. Leur religion à mon égard ne sert de rien: des obligations humaines qu’on se transmet!
14 δια τουτο ιδου εγω προσθησω του μεταθειναι τον λαον τουτον και μεταθησω αυτους και απολω την σοφιαν των σοφων και την συνεσιν των συνετων κρυψω	14 C’est pourquoi je vais continuer de les surprendre: des surprises, encore des surprises! La sagesse des sages s’y perdra, l’intelligence des intelligents restera dans le noir.”
15 ουαι οι βαθεως βουλην ποιουντες και ου δια κυριου ουαι οι εν κρυφη βουλην ποιουντες και εσται εν σκοτει τα εργα αυτων και ερουσιν τις ημας εωρακεν και τις ημας γνωσεται η α ημεις ποιουμεν	15 Malheur à ceux qui croient se cacher de Yahvé quand ils dissimulent leur projet; ils ont agi dans les ténèbres et ils pensent: “Qui nous voit, qui saura?”
16 ουχ ως ο πηλος του κεραμεως λογισθησεσθε μη ερει το πλασμα τω πλασαντι ου συ με επλασας η το ποιημα τω ποιησαντι ου συνετως με εποιησας	16 Vous raisonnez de travers: mettrez-vous sur le même plan le potier et son argile? S’il fait une chose, va-t-elle lui dire: “Tu ne m’as pas fabriquée”? Celui qu’on a modelé, va-t-il dire au modeleur: “Tu n’y connais rien”?
17 ουκετι μικρον και μετατεθησεται ο λιβανος ως το ορος το χερμελ και το ορος το χερμελ εις δρυμον λογισθησεται	17 Dans peu de temps le Liban deviendra un verger et le verger, par contre, ne sera plus que taillis.
18 και ακουσονται εν τη ημερα εκεινη κωφοι λογους βιβλιου και οι εν τω σκοτει και οι εν τη ομιχλη οφθαλμοι τυφλων βλεψονται	18 En ce jour-là, les sourds entendront les paroles du livre et, délivrés de l’obscurité et des ténèbres, les yeux des aveugles verront.
19 και αγαλλιασονται πτωχοι δια κυριον εν ευφροσυνη και οι απηλπισμενοι των ανθρωπων εμπλησθησονται ευφροσυνης	19 Plus que jamais les humbles se réjouiront en Yahvé, les pauvres de ce monde seront de fête pour le Saint d’Israël.
20 εξελιπεν ανομος και απωλετο υπερηφανος και εξωλεθρευθησαν οι ανομουντες επι κακια	20 Car l’oppresseur aura disparu et le moqueur sera mort, ceux qui maintiennent l’injustice auront été éliminés:
21 και οι ποιουντες αμαρτειν ανθρωπους εν λογω παντας δε τους ελεγχοντας εν πυλαις προσκομμα θησουσιν και επλαγιασαν εν αδικοις δικαιον	21 ceux qui font échouer la bonne cause, ceux qui savent tromper le juge au tribunal, et renvoyer sans rien celui qui est dans son droit.
22 δια τουτο ταδε λεγει κυριος επι τον οικον ιακωβ ον αφωρισεν εξ αβρααμ ου νυν αισχυνθησεται ιακωβ ουδε νυν το προσωπον μεταβαλει ισραηλ	22 C’est pourquoi voici ce que dit Yahvé, le Dieu de la maison de Jacob, celui qui a racheté Abraham: Désormais Jacob n’aura plus à rougir, son visage désormais ne changera plus de couleur,
23 αλλ' οταν ιδωσιν τα τεκνα αυτων τα εργα μου δι' εμε αγιασουσιν το ονομα μου και αγιασουσιν τον αγιον ιακωβ και τον θεον του ισραηλ φοβηθησονται	23 car lorsqu’on verra grâce à moi ses enfants de retour chez lui, tous proclameront la sainteté de mon Nom, la sainteté du Saint de Jacob, et l’on craindra le Dieu d’Israël.
24 και γνωσονται οι τω πνευματι πλανωμενοι συνεσιν οι δε γογγυζοντες μαθησονται υπακουειν και αι γλωσσαι αι ψελλιζουσαι μαθησονται λαλειν ειρηνην	24 Ceux qui divaguaient apprendront la sagesse et les rebelles se laisseront instruire.