ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 10

LXX	JERUSALEM
1 ουαι τοις γραφουσιν πονηριαν γραφοντες γαρ πονηριαν γραφουσιν	1 Malheur à ceux qui décrètent des décrets d'iniquité, qui écrivent des rescrits d'oppression
2 εκκλινοντες κρισιν πτωχων αρπαζοντες κριμα πενητων του λαου μου ωστε ειναι αυτοις χηραν εις αρπαγην και ορφανον εις προνομην	2 pour priver les faibles de justice et frustrer de leur droit les humbles de mon peuple, pour faire desveuves leur butin et dépouiller les orphelins.
3 και τι ποιησουσιν εν τη ημερα της επισκοπης η γαρ θλιψις υμιν πορρωθεν ηξει και προς τινα καταφευξεσθε του βοηθηθηναι και που καταλειψετε την δοξαν υμων	3 Que ferez-vous au jour du châtiment, quand le malheur viendra de loin? Vers qui fuirez-vous pourdemander secours et où laisserez-vous vos richesses,
4 του μη εμπεσειν εις επαγωγην επι πασι τουτοις ουκ απεστραφη ο θυμος αλλ' ετι η χειρ υψηλη	4 pour ne pas ramper parmi les prisonniers, tomber parmi les tués? Avec tout cela sa colère ne s'est pasdétournée, sa main reste levée.
5 ουαι ασσυριοις η ραβδος του θυμου μου και οργης εστιν εν ταις χερσιν αυτων	5 Malheur à Assur, férule de ma colère; c'est un bâton dans leurs mains que ma fureur.
6 την οργην μου εις εθνος ανομον αποστελω και τω εμω λαω συνταξω ποιησαι σκυλα και προνομην και καταπατειν τας πολεις και θειναι αυτας εις κονιορτον	6 Contre une nation impie je l'envoyais, contre le peuple objet de mon emportement je le mandais, pourse livrer au pillage et rafler le butin, pour les piétiner comme la boue des rues.
7 αυτος δε ουχ ουτως ενεθυμηθη και τη ψυχη ουχ ουτως λελογισται αλλα απαλλαξει ο νους αυτου και του εθνη εξολεθρευσαι ουκ ολιγα	7 Mais lui ne jugeait pas ainsi, et son coeur n'avait pas cette pensée, car il rêvait d'exterminer, d'extirperdes nations sans nombre.
8 και εαν ειπωσιν αυτω συ μονος ει αρχων	8 Car il disait: "N'est-ce pas que tous mes chefs sont des rois?
9 και ερει ουκ ελαβον την χωραν την επανω βαβυλωνος και χαλαννη ου ο πυργος ωκοδομηθη και ελαβον αραβιαν και δαμασκον και σαμαρειαν	9 N'est-ce pas que Kalno vaut bien Karkémish, que Hamat vaut bien Arpad, et Samarie Damas?
10 ον τροπον ταυτας ελαβον εν τη χειρι μου και πασας τας αρχας λημψομαι ολολυξατε τα γλυπτα εν ιερουσαλημ και εν σαμαρεια	10 Comme ma main a atteint les royaumes des faux dieux, où il y a plus d'idoles qu'à Jérusalem et àSamarie,
11 ον τροπον γαρ εποιησα σαμαρεια και τοις χειροποιητοις αυτης ουτως ποιησω και ιερουσαλημ και τοις ειδωλοις αυτης	11 comme j'ai agi envers Samarie et ses faux dieux, ne puis-je pas agir aussi envers Jérusalem et sesstatues?"
12 και εσται οταν συντελεση κυριος παντα ποιων εν τω ορει σιων και εν ιερουσαλημ επαξει επι τον νουν τον μεγαν τον αρχοντα των ασσυριων και επι το υψος της δοξης των οφθαλμων αυτου	12 Mais lorsque le Seigneur achèvera toute son oeuvre sur la montagne de Sion et à Jérusalem, ilchâtiera le fruit du coeur orgueilleux du roi d'Assur et la morgue de ses regards arrogants.
13 ειπεν γαρ τη ισχυι ποιησω και τη σοφια της συνεσεως αφελω ορια εθνων και την ισχυν αυτων προνομευσω και σεισω πολεις κατοικουμενας	13 Car il a dit: "C'est par ma main puissante que j'ai fait cela, par ma sagesse, car j'ai agi avecintelligence. Je supprimais les frontières des peuples; j'ai saccagé leurs trésors; comme un puissant je soumettaisles habitants.
14 και την οικουμενην ολην καταλημψομαι τη χειρι ως νοσσιαν και ως καταλελειμμενα ωα αρω και ουκ εστιν ος διαφευξεται με η αντειπη μοι	14 Ma main a cueilli, comme au nid, les richesses des peuples, et comme on ramasse des oeufsabandonnés, j'ai ramassé toute la terre; pas un n'a battu des ailes, ni ouvert le bec pour pépier."
15 μη δοξασθησεται αξινη ανευ του κοπτοντος εν αυτη η υψωθησεται πριων ανευ του ελκοντος αυτον ωσαυτως εαν τις αρη ραβδον η ξυλον	15 Fanfaronne-t-elle, la hache, contre celui qui la brandit? Se glorifie-t-elle, la scie, aux dépens de celuiqui la manie? Comme si le bâton faisait mouvoir ceux qui le lèvent, comme si le gourdin levait ce qui n'est pasde bois!
16 και ουχ ουτως αλλα αποστελει κυριος σαβαωθ εις την σην τιμην ατιμιαν και εις την σην δοξαν πυρ καιομενον καυθησεται	16 C'est pourquoi le Seigneur Yahvé Sabaot enverra contre ses hommes gras la maigreur, et sous sagloire un brasier s'embrasera, comme s'embrase le feu.
17 και εσται το φως του ισραηλ εις πυρ και αγιασει αυτον εν πυρι καιομενω και φαγεται ωσει χορτον την υλην τη ημερα εκεινη	17 La lumière d'Israël deviendra un feu et son Saint une flamme, elle brûlera et consumera ses épines etses ronces en un jour.
18 αποσβεσθησεται τα ορη και οι βουνοι και οι δρυμοι και καταφαγεται απο ψυχης εως σαρκων και εσται ο φευγων ως ο φευγων απο φλογος καιομενης	18 La luxuriance de sa forêt et de son verger, il l'anéantira corps et âme, et ce sera comme un maladequi s'éteint.
19 και οι καταλειφθεντες απ' αυτων εσονται αριθμος και παιδιον γραψει αυτους	19 Le reste des arbres de sa forêt sera un petit nombre, un enfant l'écrirait.
20 και εσται εν τη ημερα εκεινη ουκετι προστεθησεται το καταλειφθεν ισραηλ και οι σωθεντες του ιακωβ ουκετι μη πεποιθοτες ωσιν επι τους αδικησαντας αυτους αλλα εσονται πεποιθοτες επι τον θεον τον αγιον του ισραηλ τη αληθεια	20 Ce jour-là, le reste d'Israël et les survivants de la maison de Jacob cesseront de s'appuyer sur qui lesfrappe; ils s'appuieront en vérité sur Yahvé, le Saint d'Israël.
21 και εσται το καταλειφθεν του ιακωβ επι θεον ισχυοντα	21 Un reste reviendra, le reste de Jacob, vers le Dieu fort.
22 και εαν γενηται ο λαος ισραηλ ως η αμμος της θαλασσης το καταλειμμα αυτων σωθησεται λογον γαρ συντελων και συντεμνων εν δικαιοσυνη	22 Mais ton peuple serait-il comme le sable de la mer, ô Israël, ce n'est qu'un reste qui en reviendra:destruction décidée, débordement de justice!
23 οτι λογον συντετμημενον ποιησει ο θεος εν τη οικουμενη ολη	23 Car c'est une destruction bien décidée que le Seigneur Yahvé Sabaot exécute au milieu de tout lepays.
24 δια τουτο ταδε λεγει κυριος σαβαωθ μη φοβου ο λαος μου οι κατοικουντες εν σιων απο ασσυριων οτι εν ραβδω παταξει σε πληγην γαρ εγω επαγω επι σε του ιδειν οδον αιγυπτου	24 C'est pourquoi, ainsi parle le Seigneur Yahvé Sabaot: O mon peuple qui habites en Sion, n'aie paspeur d'Assur! Il te frappe du bâton, il lève le gourdin contre toi (sur le chemin d'Egypte);
25 ετι γαρ μικρον και παυσεται η οργη ο δε θυμος μου επι την βουλην αυτων	25 mais encore quelques instants et la fureur prendra fin, et ma colère causera leur perte.
26 και επεγερει ο θεος επ' αυτους κατα την πληγην την μαδιαμ εν τοπω θλιψεως και ο θυμος αυτου τη οδω τη κατα θαλασσαν εις την οδον την κατ' αιγυπτον	26 Yahvé Sabaot va brandir contre lui un fouet, comme il frappa Madiân au Rocher d'Oreb; il vabrandir son bâton contre la mer, comme il l'a levé sur le chemin d'Egypte.
27 και εσται εν τη ημερα εκεινη αφαιρεθησεται ο φοβος αυτου απο σου και ο ζυγος αυτου απο του ωμου σου και καταφθαρησεται ο ζυγος απο των ωμων υμων	27 Ce jour-là, son fardeau glissera de ton épaule et son joug de ta nuque, et le joug sera détruit.
28 ηξει γαρ εις την πολιν αγγαι και παρελευσεται εις μαγεδω και εν μαχμας θησει τα σκευη αυτου	28 Il est arrivé sur Ayyat, il a passé à Migrôn, à Mikmas il a laissé ses bagages.
29 και παρελευσεται φαραγγα και ηξει εις αγγαι φοβος λημψεται ραμα πολιν σαουλ φευξεται	29 Ils ont passé par le défilé, Géba est pour nous une étape, Rama a frémi, Gibéa de Saül a fui.
30 η θυγατηρ γαλλιμ επακουσεται λαισα επακουσεται αναθωθ	30 Fais retentir ta voix, Bat-Gallim, sois attentive, Laïsha! Réponds-lui, Anatot!
31 εξεστη μαδεβηνα και οι κατοικουντες γιββιρ παρακαλειτε	31 Madména s'est enfuie; les habitants de Gébîm se sont mis à l'abri.
32 σημερον εν οδω του μειναι τη χειρι παρακαλειτε το ορος την θυγατερα σιων και οι βουνοι οι εν ιερουσαλημ	32 Aujourd'hui même, à Nob, lors d'une halte, il agitera la main vers la montagne de la fille de Sion, lacolline de Jérusalem.
33 ιδου γαρ ο δεσποτης κυριος σαβαωθ συνταρασσει τους ενδοξους μετα ισχυος και οι υψηλοι τη υβρει συντριβησονται και οι υψηλοι ταπεινωθησονται	33 Voici que le Seigneur Yahvé Sabaot émonde la frondaison avec violence, les plus hautes cimes sontcoupées, les plus fières sont abaissées.
34 και πεσουνται οι υψηλοι μαχαιρα ο δε λιβανος συν τοις υψηλοις πεσειται	34 Ils seront coupés par le fer, les halliers de la forêt et sous les coups d'un Puissant, le Liban tombera.