ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ - Qoelet - Ecclesiastes 10

LXX	NOVA VULGATA
1 μυιαι θανατουσαι σαπριουσιν σκευασιαν ελαιου ηδυσματος τιμιον ολιγον σοφιας υπερ δοξαν αφροσυνης μεγαλης	1 Muscae morientes perdunt et corrumpunt oleum unguentarii. Gravior quam sapientia et gloria est parva stultitia.
2 καρδια σοφου εις δεξιον αυτου και καρδια αφρονος εις αριστερον αυτου	2 Cor sapientis in dextera eius, et cor stulti in sinistra illius.
3 και γε εν οδω οταν αφρων πορευηται καρδια αυτου υστερησει και α λογιειται παντα αφροσυνη εστιν	3 Sed et in via stultus ambulans, cum ipse insipiens sit, omnes stultosaestimat.
4 εαν πνευμα του εξουσιαζοντος αναβη επι σε τοπον σου μη αφης οτι ιαμα καταπαυσει αμαρτιας μεγαλας	4 Si spiritus potestatem habentis ascenderit contra te, locum tuum ne dimiseris,quia lenitas faciet cessare peccata maxima.
5 εστιν πονηρια ην ειδον υπο τον ηλιον ως ακουσιον ο εξηλθεν απο προσωπου του εξουσιαζοντος	5 Est malum, quod vidi sub sole quasi errorem egredientem a facie principis:
6 εδοθη ο αφρων εν υψεσι μεγαλοις και πλουσιοι εν ταπεινω καθησονται	6 positum stultum in dignitate sublimi et divites sedere deorsum.
7 ειδον δουλους εφ' ιππους και αρχοντας πορευομενους ως δουλους επι της γης	7 Vidi servos inequis et principes ambulantes super terram quasi servos.
8 ο ορυσσων βοθρον εν αυτω εμπεσειται και καθαιρουντα φραγμον δηξεται αυτον οφις	8 Qui fodit foveam,incidet in eam; et, qui dissipat murum, mordebit eum coluber.
9 εξαιρων λιθους διαπονηθησεται εν αυτοις σχιζων ξυλα κινδυνευσει εν αυτοις	9 Qui excidit lapides, affligetur in eis; et, qui scindit ligna, periclitabitur ex eis.
10 εαν εκπεση το σιδηριον και αυτος προσωπον εταραξεν και δυναμεις δυναμωσει και περισσεια του ανδρειου σοφια	10 Si retusum fuerit ferrum, et aciem eius non exacueris, labor multiplicabitur,sed lucrum industriae erit sapientia.
11 εαν δακη ο οφις εν ου ψιθυρισμω και ουκ εστιν περισσεια τω επαδοντι	11 Si mordeat serpens incantatione neglecta, nihil lucri habet incantator.
12 λογοι στοματος σοφου χαρις και χειλη αφρονος καταποντιουσιν αυτον	12 Verba oris sapientis gratia, et labia insipientis praecipitabunt eum.
13 αρχη λογων στοματος αυτου αφροσονη και εσχατη στοματος αυτου περιφερεια πονηρα	13 Initium verborum eius stultitia, et novissimum oris illius insipientia mala.
14 και ο αφρων πληθυνει λογους ουκ εγνω ο ανθρωπος τι το γενομενον και τι το εσομενον οπισω αυτου τις αναγγελει αυτω	14 Stultus verba multiplicat: “ Ignorat homo quid futurum sit; et, quid post se futurum sit, quis ei poterit indicare?”.
15 μοχθος των αφρονων κοπωσει αυτους ος ουκ εγνω του πορευθηναι εις πολιν	15 Labor stultorum affliget eos, qui nesciunt in urbem pergere.
16 ουαι σοι πολις ης ο βασιλευς σου νεωτερος και οι αρχοντες σου εν πρωια εσθιουσιν	16 Vae tibi, terra, cuius rex puer est, et cuius principes mane comedunt.
17 μακαρια συ γη ης ο βασιλευς σου υιος ελευθερων και οι αρχοντες σου προς καιρον φαγονται εν δυναμει και ουκ αισχυνθησονται	17 Beata terra, cuius rex nobilis est, et cuius principes vescuntur in tempore suo ad reficiendum et non ad luxuriam.
18 εν οκνηριαις ταπεινωθησεται η δοκωσις και εν αργια χειρων σταξει η οικια	18 In pigris manibus humiliabitur contignatio, et in remissis perstillabit domus.
19 εις γελωτα ποιουσιν αρτον και οινος ευφραινει ζωντας και του αργυριου επακουσεται συν τα παντα	19 In risum faciunt epulas; vinum laetificat vitam, et pecunia praestat omnia.
20 και γε εν συνειδησει σου βασιλεα μη καταραση και εν ταμιειοις κοιτωνων σου μη καταραση πλουσιον οτι πετεινον του ουρανου αποισει συν την φωνην και ο εχων τας πτερυγας απαγγελει λογον	20 In cogitatione tua regi ne detrahas et in secreto cubiculi tui ne maledixeris diviti, quia et aves caeli portabunt vocem tuam, et, qui habet pennas, annuntiabit sententiam.