1 κρεισσων ανηρ ελεγχων ανδρος σκληροτραχηλου εξαπινης γαρ φλεγομενου αυτου ουκ εστιν ιασις | 1 Palavras de Lamuel, rei de Massa, que lhe foram ensinadas por sua mãe: |
2 εγκωμιαζομενων δικαιων ευφρανθησονται λαοι αρχοντων δε ασεβων στενουσιν ανδρες | 2 Meu filho, filho de minhas entranhas, que te direi eu? Não, ó filho de meus votos! |
3 ανδρος φιλουντος σοφιαν ευφραινεται πατηρ αυτου ος δε ποιμαινει πορνας απολει πλουτον | 3 Não dês teu vigor às mulheres e teu caminho àquelas que perdem os reis. |
4 βασιλευς δικαιος ανιστησιν χωραν ανηρ δε παρανομος κατασκαπτει | 4 Não é próprio dos reis, Lamuel, não convém aos reis beber vinho, nem aos príncipes dar-se aos licores, |
5 ος παρασκευαζεται επι προσωπον του εαυτου φιλου δικτυον περιβαλλει αυτο τοις εαυτου ποσιν | 5 para que, bebendo, eles não esqueçam a lei e não desconheçam o direito de todos os infelizes. |
6 αμαρτανοντι ανδρι μεγαλη παγις δικαιος δε εν χαρα και εν ευφροσυνη εσται | 6 Dai a bebida forte àquele que desfalece e o vinho àquele que tem amargura no coração: |
7 επισταται δικαιος κρινειν πενιχροις ο δε ασεβης ου συνησει γνωσιν και πτωχω ουχ υπαρχει νους επιγνωμων | 7 que ele beba e esquecerá sua miséria e já não se lembrará de suas mágoas. |
8 ανδρες λοιμοι εξεκαυσαν πολιν σοφοι δε απεστρεψαν οργην | 8 Abre tua boca a favor do mundo, pela causa de todos os abandonados; |
9 ανηρ σοφος κρινει εθνη ανηρ δε φαυλος οργιζομενος καταγελαται και ου καταπτησσει | 9 abre tua boca para pronunciar sentenças justas, faze justiça ao aflito e ao indigente. |
10 ανδρες αιματων μετοχοι μισησουσιν οσιον οι δε ευθεις εκζητησουσιν ψυχην αυτου | 10 Uma mulher virtuosa, quem pode encontrá-la? Superior ao das pérolas é o seu valor. |
11 ολον τον θυμον αυτου εκφερει αφρων σοφος δε ταμιευεται κατα μερος | 11 Confia nela o coração de seu marido, e jamais lhe faltará coisa alguma. |
12 βασιλεως υπακουοντος λογον αδικον παντες οι υπ' αυτον παρανομοι | 12 Ela lhe proporciona o bem, nunca o mal, em todos os dias de sua vida. |
13 δανιστου και χρεοφειλετου αλληλοις συνελθοντων επισκοπην ποιειται αμφοτερων ο κυριος | 13 Ela procura lã e linho e trabalha com mão alegre. |
14 βασιλεως εν αληθεια κρινοντος πτωχους ο θρονος αυτου εις μαρτυριον κατασταθησεται | 14 Semelhante ao navio do mercador, manda vir seus víveres de longe. |
15 πληγαι και ελεγχοι διδοασιν σοφιαν παις δε πλανωμενος αισχυνει γονεις αυτου | 15 Levanta-se, ainda de noite, distribui a comida à sua casa e a tarefa às suas servas. |
16 πολλων οντων ασεβων πολλαι γινονται αμαρτιαι οι δε δικαιοι εκεινων πιπτοντων καταφοβοι γινονται | 16 Ela encontra uma terra, adquire-a. Planta uma vinha com o ganho de suas mãos. |
17 παιδευε υιον σου και αναπαυσει σε και δωσει κοσμον τη ψυχη σου | 17 Cinge os rins de fortaleza, revigora seus braços. |
18 ου μη υπαρξη εξηγητης εθνει παρανομω ο δε φυλασσων τον νομον μακαριστος | 18 Alegra-se com o seu lucro, e sua lâmpada não se apaga durante a noite. |
19 λογοις ου παιδευθησεται οικετης σκληρος εαν γαρ και νοηση αλλ' ουχ υπακουσεται | 19 Põe a mão na roca, seus dedos manejam o fuso. |
20 εαν ιδης ανδρα ταχυν εν λογοις γινωσκε οτι ελπιδα εχει μαλλον αφρων αυτου | 20 Estende os braços ao infeliz e abre a mão ao indigente. |
21 ος κατασπαταλα εκ παιδος οικετης εσται εσχατον δε οδυνηθησεται εφ' εαυτω | 21 Ela não teme a neve em sua casa, porque toda a sua família tem vestes duplas. |
22 ανηρ θυμωδης ορυσσει νεικος ανηρ δε οργιλος εξωρυξεν αμαρτιας | 22 Faz para si cobertas: suas vestes são de linho fino e de púrpura. |
23 υβρις ανδρα ταπεινοι τους δε ταπεινοφρονας ερειδει δοξη κυριος | 23 Seu marido é considerado nas portas da cidade, quando se senta com os anciãos da terra. |
24 ος μεριζεται κλεπτη μισει την εαυτου ψυχην εαν δε ορκου προτεθεντος ακουσαντες μη αναγγειλωσιν | 24 Tece linha e o vende, fornece cintos ao mercador. |
25 φοβηθεντες και αισχυνθεντες ανθρωπους υπεσκελισθησαν ο δε πεποιθως επι κυριον ευφρανθησεται ασεβεια ανδρι διδωσιν σφαλμα ος δε πεποιθεν επι τω δεσποτη σωθησεται | 25 Fortaleza e graça lhe servem de ornamentos; ri-se do dia de amanhã. |
26 πολλοι θεραπευουσιν προσωπα ηγουμενων παρα δε κυριου γινεται το δικαιον ανδρι | 26 Abre a boca com sabedoria, amáveis instruções surgem de sua língua. |
27 βδελυγμα δικαιοις ανηρ αδικος βδελυγμα δε ανομω κατευθυνουσα οδος | 27 Vigia o andamento de sua casa e não come o pão da ociosidade. |
| 28 Seus filhos se levantam para proclamá-la bem-aventurada e seu marido para elogiá-la. |
| 29 Muitas mulheres demonstram vigor, mas tu excedes a todas. |
| 30 A graça é falaz e a beleza é vã; a mulher inteligente é a que se deve louvar. |
| 31 Dai-lhe o fruto de suas mãos e que suas obras a louvem nas portas da cidade. |