ΙΩΒ - Giobbe - Job 3

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 μετα τουτο ηνοιξεν ιωβ το στομα αυτου	1 Alors Job ouvrit la bouche pour maudire le jour de sa naissance.
2 και κατηρασατο την ημεραν αυτου λεγων	2 Et voici ce que dit Job:
3 απολοιτο η ημερα εν η εγεννηθην και η νυξ εν η ειπαν ιδου αρσεν	3 Que périsse le jour où je suis né, la nuit qui dit la nouvelle: “Conception d’un garçon!”
4 η ημερα εκεινη ειη σκοτος και μη αναζητησαι αυτην ο κυριος ανωθεν μηδε ελθοι εις αυτην φεγγος	4 Que ce jour s’en aille aux ténèbres, que Yahvé là-haut l’ignore à jamais, et qu’aucune lumière pour lui ne se lève!
5 εκλαβοι δε αυτην σκοτος και σκια θανατου επελθοι επ' αυτην γνοφος	5 Que le noir et les ténèbres s’en emparent, qu’un nuage s’installe sur lui, et que l’obscurité étouffe son jour!
6 καταραθειη η ημερα και η νυξ εκεινη απενεγκαιτο αυτην σκοτος μη ειη εις ημερας ενιαυτου μηδε αριθμηθειη εις ημερας μηνων	6 Que la ténèbre s’empare de cette nuit, qu’elle ne puisse s’ajouter aux autres de l’année, qu’elle n’entre pas en compte pour le mois!
7 αλλα η νυξ εκεινη ειη οδυνη και μη ελθοι επ' αυτην ευφροσυνη μηδε χαρμονη	7 Que cette nuit soit stérile à jamais, que les cris de joie n’y pénètrent pas!
8 αλλα καταρασαιτο αυτην ο καταρωμενος την ημεραν εκεινην ο μελλων το μεγα κητος χειρωσασθαι	8 Que la maudissent ceux-là même qui fuient le jour, et qui s’affairent à réveiller le Léviathan!
9 σκοτωθειη τα αστρα της νυκτος εκεινης υπομειναι και εις φωτισμον μη ελθοι και μη ιδοι εωσφορον ανατελλοντα	9 Que s’obscurcissent ses étoiles matinales, qu’elle attende l’aube sans qu’elle vienne, et ne voie plus jamais se lever son aurore!
10 οτι ου συνεκλεισεν πυλας γαστρος μητρος μου απηλλαξεν γαρ αν πονον απο οφθαλμων μου	10 Car elle n’a pas fermé pour moi les portes du ventre, afin de m’épargner, au sortir, la détresse.
11 δια τι γαρ εν κοιλια ουκ ετελευτησα εκ γαστρος δε εξηλθον και ουκ ευθυς απωλομην	11 Pourquoi ne suis-je pas mort dans le sein, pourquoi ne suis-je pas né déjà mort?
12 ινα τι δε συνηντησαν μοι γονατα ινα τι δε μαστους εθηλασα	12 Pourquoi ai-je trouvé deux genoux pour m’accueillir, deux mamelles pour m’allaiter?
13 νυν αν κοιμηθεις ησυχασα υπνωσας δε ανεπαυσαμην	13 Car maintenant je serais tranquille sur ma couche, je dormirais et j’aurais mon repos.
14 μετα βασιλεων βουλευτων γης οι ηγαυριωντο επι ξιφεσιν	14 Je serais avec les rois, et les grands de la terre, et ceux qui se construisent des tombes au désert,
15 η μετα αρχοντων ων πολυς ο χρυσος οι επλησαν τους οικους αυτων αργυριου	15 avec les princes qui gardaient l’or et remplissaient d’argent leurs palais.
16 η ωσπερ εκτρωμα εκπορευομενον εκ μητρας μητρος η ωσπερ νηπιοι οι ουκ ειδον φως	16 Pourquoi n’ai-je pas été l’avorton caché, comme ces tout-petits qui n’ont pas vu le jour?
17 εκει ασεβεις εξεκαυσαν θυμον οργης εκει ανεπαυσαντο κατακοποι τω σωματι	17 Fini, là-bas, le vacarme des méchants, là-bas se reposent les épuisés,
18 ομοθυμαδον δε οι αιωνιοι ουκ ηκουσαν φωνην φορολογου	18 les prisonniers sont élargis et n’entendent plus le cri des surveillants.
19 μικρος και μεγας εκει εστιν και θεραπων ου δεδοικως τον κυριον αυτου	19 Petits ou grands, là-bas c’est pareil, et l’esclave est délivré de son maître.
20 ινα τι γαρ δεδοται τοις εν πικρια φως ζωη δε ταις εν οδυναις ψυχαις	20 Pourquoi donner la lumière à un malheureux, et la vie à ceux qui iront dans la peine?
21 οι ομειρονται του θανατου και ου τυγχανουσιν ανορυσσοντες ωσπερ θησαυρους	21 Ils aspirent à la mort, mais elle ne vient pas; ils soupirent après, plus qu’on ne fait pour un trésor.
22 περιχαρεις δε εγενοντο εαν κατατυχωσιν	22 Ils sont heureux quand vient la fin, ils se réjouissent quand ils arrivent à la tombe.
23 θανατος ανδρι αναπαυμα συνεκλεισεν γαρ ο θεος κατ' αυτου	23 Pourquoi la vie, si l’homme ne voit plus un chemin, si Dieu lui a barré toutes les issues?
24 προ γαρ των σιτων μου στεναγμος μοι ηκει δακρυω δε εγω συνεχομενος φοβω	24 Pour nourriture je n’ai que mes soupirs, et mes pleurs comme l’eau s’épanchent.
25 φοβος γαρ ον εφροντισα ηλθεν μοι και ον εδεδοικειν συνηντησεν μοι	25 Ce qui me faisait peur est là sur moi, ce que je redoutais est venu me surprendre.
26 ουτε ειρηνευσα ουτε ησυχασα ουτε ανεπαυσαμην ηλθεν δε μοι οργη	26 Je n’ai plus ni paix, ni relâche, les tourments sont venus, j’ai perdu le repos.