Scrutatio

Domenica, 19 maggio 2024 - San Celestino V - Pietro di Morrone ( Letture di oggi)

ΙΩΒ - Giobbe - Job 14


font
LXXNEW JERUSALEM
1 βροτος γαρ γεννητος γυναικος ολιγοβιος και πληρης οργης1 a human being, born of woman, whose life is short but ful of trouble.
2 η ωσπερ ανθος ανθησαν εξεπεσεν απεδρα δε ωσπερ σκια και ου μη στη2 Like a flower, such a one blossoms and withers, fleeting as a shadow, transient.
3 ουχι και τουτου λογον εποιησω και τουτον εποιησας εισελθειν εν κριματι ενωπιον σου3 And this is the creature on whom you fix your gaze, and bring to judgement before you!
4 τις γαρ καθαρος εσται απο ρυπου αλλ' ουθεις4 But will anyone produce the pure from what is impure? No one can!
5 εαν και μια ημερα ο βιος αυτου επι της γης αριθμητοι δε μηνες αυτου παρα σοι εις χρονον εθου και ου μη υπερβη5 Since his days are measured out, since his tale of months depends on you, since you assign himbounds he cannot pass,
6 αποστα απ' αυτου ινα ησυχαση και ευδοκηση τον βιον ωσπερ ο μισθωτος6 turn your eyes from him, leave him alone, like a hired labourer, to finish his day in peace.
7 εστιν γαρ δενδρω ελπις εαν γαρ εκκοπη ετι επανθησει και ο ραδαμνος αυτου ου μη εκλιπη7 There is always hope for a tree: when fel ed, it can start its life again; its shoots continue to sprout.
8 εαν γαρ γηραση εν γη η ριζα αυτου εν δε πετρα τελευτηση το στελεχος αυτου8 Its roots may have grown old in the earth, its stump rotting in the ground,
9 απο οσμης υδατος ανθησει ποιησει δε θερισμον ωσπερ νεοφυτον9 but let it scent the water, and it buds, and puts out branches like a plant newly set.
10 ανηρ δε τελευτησας ωχετο πεσων δε βροτος ουκετι εστιν10 But a human being? He dies, and dead he remains, breathes his last, and then where is he?
11 χρονω γαρ σπανιζεται θαλασσα ποταμος δε ερημωθεις εξηρανθη11 The waters of the sea wil vanish, the rivers stop flowing and run dry:
12 ανθρωπος δε κοιμηθεις ου μη αναστη εως αν ο ουρανος ου μη συρραφη και ουκ εξυπνισθησονται εξ υπνου αυτων12 a human being, once laid to rest, will never rise again, the heavens wil wear out before he wakes up,or before he is roused from his sleep.
13 ει γαρ οφελον εν αδη με εφυλαξας εκρυψας δε με εως αν παυσηται σου η οργη και ταξη μοι χρονον εν ω μνειαν μου ποιηση13 Will no one hide me in Sheol, and shelter me there til your anger is past, fixing a certain day forcal ing me to mind-
14 εαν γαρ αποθανη ανθρωπος ζησεται συντελεσας ημερας του βιου αυτου υπομενω εως αν παλιν γενωμαι14 can the dead come back to life? - day after day of my service, I should be waiting for my relief tocome.
15 ειτα καλεσεις εγω δε σοι υπακουσομαι τα δε εργα των χειρων σου μη αποποιου15 Then you would cal , and I should answer, you would want to see once more what you have made.
16 ηριθμησας δε μου τα επιτηδευματα και ου μη παρελθη σε ουδεν των αμαρτιων μου16 Whereas now you count every step I take, you would then stop spying on my sin;
17 εσφραγισας δε μου τας ανομιας εν βαλλαντιω επεσημηνω δε ει τι ακων παρεβην17 you would seal up my crime in a bag, and put a cover over my fault.
18 και πλην ορος πιπτον διαπεσειται και πετρα παλαιωθησεται εκ του τοπου αυτης18 Alas! Just as, eventual y, the mountain fal s down, the rock moves from its place,
19 λιθους ελεαναν υδατα και κατεκλυσεν υδατα υπτια του χωματος της γης και υπομονην ανθρωπου απωλεσας19 water wears away the stones, the cloudburst erodes the soil; so you destroy whatever hope a personhas.
20 ωσας αυτον εις τελος και ωχετο επεστησας αυτω το προσωπον και εξαπεστειλας20 You crush him once for al , and he is gone; first you disfigure him, then you dismiss him.
21 πολλων δε γενομενων των υιων αυτου ουκ οιδεν εαν δε ολιγοι γενωνται ουκ επισταται21 His children may rise to honours -- he does not know it; they may come down in the world -- he doesnot care.
22 αλλ' η αι σαρκες αυτου ηλγησαν η δε ψυχη αυτου επενθησεν22 He feels no pangs, except for his own body, makes no lament, except for his own self.