1 βροτος γαρ γεννητος γυναικος ολιγοβιος και πληρης οργης | 1 a human being, born of woman, whose life is short but ful of trouble. |
2 η ωσπερ ανθος ανθησαν εξεπεσεν απεδρα δε ωσπερ σκια και ου μη στη | 2 Like a flower, such a one blossoms and withers, fleeting as a shadow, transient. |
3 ουχι και τουτου λογον εποιησω και τουτον εποιησας εισελθειν εν κριματι ενωπιον σου | 3 And this is the creature on whom you fix your gaze, and bring to judgement before you! |
4 τις γαρ καθαρος εσται απο ρυπου αλλ' ουθεις | 4 But will anyone produce the pure from what is impure? No one can! |
5 εαν και μια ημερα ο βιος αυτου επι της γης αριθμητοι δε μηνες αυτου παρα σοι εις χρονον εθου και ου μη υπερβη | 5 Since his days are measured out, since his tale of months depends on you, since you assign himbounds he cannot pass, |
6 αποστα απ' αυτου ινα ησυχαση και ευδοκηση τον βιον ωσπερ ο μισθωτος | 6 turn your eyes from him, leave him alone, like a hired labourer, to finish his day in peace. |
7 εστιν γαρ δενδρω ελπις εαν γαρ εκκοπη ετι επανθησει και ο ραδαμνος αυτου ου μη εκλιπη | 7 There is always hope for a tree: when fel ed, it can start its life again; its shoots continue to sprout. |
8 εαν γαρ γηραση εν γη η ριζα αυτου εν δε πετρα τελευτηση το στελεχος αυτου | 8 Its roots may have grown old in the earth, its stump rotting in the ground, |
9 απο οσμης υδατος ανθησει ποιησει δε θερισμον ωσπερ νεοφυτον | 9 but let it scent the water, and it buds, and puts out branches like a plant newly set. |
10 ανηρ δε τελευτησας ωχετο πεσων δε βροτος ουκετι εστιν | 10 But a human being? He dies, and dead he remains, breathes his last, and then where is he? |
11 χρονω γαρ σπανιζεται θαλασσα ποταμος δε ερημωθεις εξηρανθη | 11 The waters of the sea wil vanish, the rivers stop flowing and run dry: |
12 ανθρωπος δε κοιμηθεις ου μη αναστη εως αν ο ουρανος ου μη συρραφη και ουκ εξυπνισθησονται εξ υπνου αυτων | 12 a human being, once laid to rest, will never rise again, the heavens wil wear out before he wakes up,or before he is roused from his sleep. |
13 ει γαρ οφελον εν αδη με εφυλαξας εκρυψας δε με εως αν παυσηται σου η οργη και ταξη μοι χρονον εν ω μνειαν μου ποιηση | 13 Will no one hide me in Sheol, and shelter me there til your anger is past, fixing a certain day forcal ing me to mind- |
14 εαν γαρ αποθανη ανθρωπος ζησεται συντελεσας ημερας του βιου αυτου υπομενω εως αν παλιν γενωμαι | 14 can the dead come back to life? - day after day of my service, I should be waiting for my relief tocome. |
15 ειτα καλεσεις εγω δε σοι υπακουσομαι τα δε εργα των χειρων σου μη αποποιου | 15 Then you would cal , and I should answer, you would want to see once more what you have made. |
16 ηριθμησας δε μου τα επιτηδευματα και ου μη παρελθη σε ουδεν των αμαρτιων μου | 16 Whereas now you count every step I take, you would then stop spying on my sin; |
17 εσφραγισας δε μου τας ανομιας εν βαλλαντιω επεσημηνω δε ει τι ακων παρεβην | 17 you would seal up my crime in a bag, and put a cover over my fault. |
18 και πλην ορος πιπτον διαπεσειται και πετρα παλαιωθησεται εκ του τοπου αυτης | 18 Alas! Just as, eventual y, the mountain fal s down, the rock moves from its place, |
19 λιθους ελεαναν υδατα και κατεκλυσεν υδατα υπτια του χωματος της γης και υπομονην ανθρωπου απωλεσας | 19 water wears away the stones, the cloudburst erodes the soil; so you destroy whatever hope a personhas. |
20 ωσας αυτον εις τελος και ωχετο επεστησας αυτω το προσωπον και εξαπεστειλας | 20 You crush him once for al , and he is gone; first you disfigure him, then you dismiss him. |
21 πολλων δε γενομενων των υιων αυτου ουκ οιδεν εαν δε ολιγοι γενωνται ουκ επισταται | 21 His children may rise to honours -- he does not know it; they may come down in the world -- he doesnot care. |
22 αλλ' η αι σαρκες αυτου ηλγησαν η δε ψυχη αυτου επενθησεν | 22 He feels no pangs, except for his own body, makes no lament, except for his own self. |