ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Β´ - 2 Maccabei- Maccabees II 5

LXX	NEW AMERICAN BIBLE
1 περι δε τον καιρον τουτον την δευτεραν εφοδον ο αντιοχος εις αιγυπτον εστειλατο	1 About this time Antiochus sent his second expedition into Egypt.
2 συνεβη δε καθ' ολην την πολιν σχεδον εφ' ημερας τεσσαρακοντα φαινεσθαι δια των αερων τρεχοντας ιππεις διαχρυσους στολας εχοντας και λογχας σπειρηδον εξωπλισμενους και μαχαιρων σπασμους	2 It then happened that all over the city, for nearly forty days, there appeared horsemen charging in midair, clad in garments interwoven with gold--companies fully armed with lances
3 και ιλας ιππων διατεταγμενας και προσβολας γινομενας και καταδρομας εκατερων και ασπιδων κινησεις και καμακων πληθη και βελων βολας και χρυσεων κοσμων εκλαμψεις και παντοιους θωρακισμους	3 and drawn swords; squadrons of cavalry in battle array, charges and countercharges on this side and that, with brandished shields and bristling spears, flights of arrows and flashes of gold ornaments, together with armor of every sort.
4 διο παντες ηξιουν επ' αγαθω την επιφανειαν γεγενησθαι	4 Therefore all prayed that this vision might be a good omen.
5 γενομενης δε λαλιας ψευδους ως μετηλλαχοτος αντιοχου τον βιον παραλαβων ο ιασων ουκ ελαττους των χιλιων αιφνιδιως επι την πολιν συνετελεσατο επιθεσιν των δε επι τω τειχει συνελασθεντων και τελος ηδη καταλαμβανομενης της πολεως ο μενελαος εις την ακροπολιν εφυγαδευσεν	5 But when a false rumor circulated that Antiochus was dead, Jason gathered fully a thousand men and suddenly attacked the city. As the defenders on the walls were forced back and the city was finally being taken, Menelaus took refuge in the citadel.
6 ο δε ιασων εποιειτο σφαγας των πολιτων των ιδιων αφειδως ου συννοων την εις τους συγγενεις ευημεριαν δυσημεριαν ειναι την μεγιστην δοκων δε πολεμιων και ουχ ομοεθνων τροπαια καταβαλλεσθαι	6 Jason then slaughtered his fellow citizens without mercy, not realizing that triumph over one's own kindred was the greatest failure, but imagining that he was winning a victory over his enemies, not his fellow countrymen.
7 της μεν αρχης ουκ εκρατησεν το δε τελος της επιβουλης αισχυνην λαβων φυγας παλιν εις την αμμανιτιν απηλθεν	7 Even so, he did not gain control of the government, but in the end received only disgrace for his treachery, and once again took refuge in the country of the Ammonites.
8 περας ουν κακης καταστροφης ετυχεν εγκληθεις προς αρεταν τον των αραβων τυραννον πολιν εκ πολεως φευγων διωκομενος υπο παντων στυγουμενος ως των νομων αποστατης και βδελυσσομενος ως πατριδος και πολιτων δημιος εις αιγυπτον εξεβρασθη	8 At length he met a miserable end. Called to account before Aretas, king of the Arabs, he fled from city to city, hunted by all men, hated as a transgressor of the laws, abhorred as the butcher of his country and his countrymen. After being driven into Egypt,
9 και ο συχνους της πατριδος αποξενωσας επι ξενης απωλετο προς λακεδαιμονιους αναχθεις ως δια την συγγενειαν τευξομενος σκεπης	9 he crossed the sea to the Spartans, among whom he hoped to find protection because of his relations with them. There he who had exiled so many from their country perished in exile;
10 και ο πληθος αταφων εκριψας απενθητος εγενηθη και κηδειας ουδ' ηστινοσουν ουτε πατρωου ταφου μετεσχεν	10 and he who had cast out so many to lie unburied went unmourned himself with no funeral of any kind or any place in the tomb of his ancestors.
11 προσπεσοντων δε τω βασιλει περι των γεγονοτων διελαβεν αποστατειν την ιουδαιαν οθεν αναζευξας εξ αιγυπτου τεθηριωμενος τη ψυχη ελαβεν την μεν πολιν δοριαλωτον	11 When these happenings were reported to the king, he thought that Judea was in revolt. Raging like a wild animal, he set out from Egypt and took Jerusalem by storm.
12 και εκελευσεν τοις στρατιωταις κοπτειν αφειδως τους εμπιπτοντας και τους εις τας οικιας αναβαινοντας κατασφαζειν	12 He ordered his soldiers to cut down without mercy those whom they met and to slay those who took refuge in their houses.
13 εγινετο δε νεων και πρεσβυτερων αναιρεσις ανηβων τε και γυναικων και τεκνων αφανισμος παρθενων τε και νηπιων σφαγαι	13 There was a massacre of young and old, a killing of women and children, a slaughter of virgins and infants.
14 οκτω δε μυριαδες εν ταις πασαις ημεραις τρισιν κατεφθαρησαν τεσσαρες μεν εν χειρων νομαις ουχ ηττον δε των εσφαγμενων επραθησαν	14 In the space of three days, eighty thousand were lost, forty thousand meeting a violent death, and the same number being sold into slavery.
15 ουκ αρκεσθεις δε τουτοις κατετολμησεν εις το πασης της γης αγιωτατον ιερον εισελθειν οδηγον εχων τον μενελαον τον και των νομων και της πατριδος προδοτην γεγονοτα	15 Not satisfied with this, the king dared to enter the holiest temple in the world; Menelaus, that traitor both to the laws and to his country, served as guide.
16 και ταις μιαραις χερσιν τα ιερα σκευη λαμβανων και τα υπ' αλλων βασιλεων ανατεθεντα προς αυξησιν και δοξαν του τοπου και τιμην ταις βεβηλοις χερσιν συσσυρων	16 He laid his impure hands on the sacred vessels and gathered up with profane hands the votive offerings made by other kings for the advancement, the glory, and the honor of the Place.
17 και εμετεωριζετο την διανοιαν ο αντιοχος ου συνορων οτι δια τας αμαρτιας των την πολιν οικουντων απωργισται βραχεως ο δεσποτης διο γεγονεν περι τον τοπον παρορασις	17 Puffed up in spirit, Antiochus did not realize that it was because of the sins of the city's inhabitants that the Lord was angry for a little while and hence disregarded the holy Place.
18 ει δε μη συνεβη προσενεχεσθαι πολλοις αμαρτημασιν καθαπερ ην ο ηλιοδωρος ο πεμφθεις υπο σελευκου του βασιλεως επι την επισκεψιν του γαζοφυλακιου ουτος προαχθεις παραχρημα μαστιγωθεις ανετραπη του θρασους	18 If they had not become entangled in so many sins, this man, like Heliodorus, who was sent by King Seleucus to inspect the treasury, would have been flogged and turned back from his presumptuous action as soon as he approached.
19 αλλ' ου δια τον τοπον το εθνος αλλα δια το εθνος τον τοπον ο κυριος εξελεξατο	19 The Lord, however, had not chosen the people for the sake of the Place, but the Place for the sake of the people.
20 διοπερ και αυτος ο τοπος συμμετασχων των του εθνους δυσπετηματων γενομενων υστερον ευεργετηματων εκοινωνησεν και ο καταλειφθεις εν τη του παντοκρατορος οργη παλιν εν τη του μεγαλου δεσποτου καταλλαγη μετα πασης δοξης επανωρθωθη	20 Therefore, the Place itself, having shared in the people's misfortunes, afterward participated in their good fortune; and what the Almighty had forsaken in his anger was restored in all its glory, once the great Sovereign became reconciled.
21 ο γουν αντιοχος οκτακοσια προς τοις χιλιοις απενεγκαμενος εκ του ιερου ταλαντα θαττον εις την αντιοχειαν εχωρισθη οιομενος απο της υπερηφανιας την μεν γην πλωτην και το πελαγος πορευτον θεσθαι δια τον μετεωρισμον της καρδιας	21 Antiochus carried off eighteen hundred talents from the temple, and hurried back to Antioch. In his arrogance he planned to make the land navigable and the sea passable on foot, so carried away was he with pride.
22 κατελιπεν δε και επιστατας του κακουν το γενος εν μεν ιεροσολυμοις φιλιππον το μεν γενος φρυγα τον δε τροπον βαρβαρωτερον εχοντα του καταστησαντος	22 But he left governors to harass the nation: at Jerusalem, Philip, a Phrygian by birth, and in character more cruel than the man who appointed him;
23 εν δε γαριζιν ανδρονικον προς δε τουτοις μενελαον ος χειριστα των αλλων υπερηρετο τοις πολιταις απεχθη δε προς τους πολιτας ιουδαιους εχων διαθεσιν	23 at Mount Gerizim, Andronicus; and besides these, Menelaus, who lorded it over his fellow citizens worse than the others did. Out of hatred for the Jewish citizens,
24 επεμψεν δε τον μυσαρχην απολλωνιον μετα στρατευματος δισμυριους δε προς τοις δισχιλιοις προσταξας τους εν ηλικια παντας κατασφαξαι τας δε γυναικας και τους νεωτερους πωλειν	24 the king sent Appollonius, commander of the Mysians, at the head of an army of twenty-two thousand men, with orders to kill all the grown men and sell the women and young men into slavery.
25 ουτος δε παραγενομενος εις ιεροσολυμα και τον ειρηνικον υποκριθεις επεσχεν εως της αγιας ημερας του σαββατου και λαβων αργουντας τους ιουδαιους τοις υφ' εαυτον εξοπλησιαν παρηγγειλεν	25 When this man arrived in Jerusalem, he pretended to be peacefully disposed and waited until the holy day of the sabbath; then, finding the Jews refraining from work, he ordered his men to parade fully armed.
26 και τους εξελθοντας παντας επι την θεωριαν συνεξεκεντησεν και εις την πολιν συν τοις οπλοις εισδραμων ικανα κατεστρωσεν πληθη	26 All those who came out to watch, he massacred, and running through the city with armed men, he cut down a large number of people.
27 ιουδας δε ο και μακκαβαιος δεκατος που γενηθεις και αναχωρησας εις την ερημον θηριων τροπον εν τοις ορεσιν διεζη συν τοις μετ' αυτου και την χορτωδη τροφην σιτουμενοι διετελουν προς το μη μετασχειν του μολυσμου	27 But Judas Maccabeus and about nine others withdrew to the wilderness, where he and his companions lived like wild animals in the hills, continuing to eat what grew wild to avoid sharing the defilement.