ΕΞΟΔΟΣ - Esodo - Exodus 7

LXX	BIBBIA TINTORI
1 και ειπεν κυριος προς μωυσην λεγων ιδου δεδωκα σε θεον φαραω και ααρων ο αδελφος σου εσται σου προφητης	1 E il Signore disse a Mosè: « Ecco io t'ho costituito come Dio di Faraone, e il tuo fratello Aronne sarà il tuo profeta.
2 συ δε λαλησεις αυτω παντα οσα σοι εντελλομαι ο δε ααρων ο αδελφος σου λαλησει προς φαραω ωστε εξαποστειλαι τους υιους ισραηλ εκ της γης αυτου	2 Tu dirai a lui tutto quello che io ti comando, ed egli parlerà a Faraone, affinchè lasci partire dal suo paese i figli d'Israele.
3 εγω δε σκληρυνω την καρδιαν φαραω και πληθυνω τα σημεια μου και τα τερατα εν γη αιγυπτω	3 Ma io indurerò il cuore di Faraone, e moltiplicherò i miei segni e i miei prodigi nella terra d'Egitto.
4 και ουκ εισακουσεται υμων φαραω και επιβαλω την χειρα μου επ' αιγυπτον και εξαξω συν δυναμει μου τον λαον μου τους υιους ισραηλ εκ γης αιγυπτου συν εκδικησει μεγαλη	4 E siccome egli non vi ascolterà, io graverò la mano sopra l'Egitto e trarrò dall'Egitto il mio esercito, il mio popolo, i figli d'Israele, con grandi giudizi.
5 και γνωσονται παντες οι αιγυπτιοι οτι εγω ειμι κυριος εκτεινων την χειρα επ' αιγυπτον και εξαξω τους υιους ισραηλ εκ μεσου αυτων	5 E quando, gravata la mano sopra l'Egitto, avrò tratto di mezzo a loro i figli d'Israele, gli Egiziani riconosceranno che io sono il Signore ».
6 εποιησεν δε μωυσης και ααρων καθαπερ ενετειλατο αυτοις κυριος ουτως εποιησαν	6 E Mosè ed Aronne fecero così, proprio come il Signore aveva loro comandato.
7 μωυσης δε ην ετων ογδοηκοντα ααρων δε ο αδελφος αυτου ετων ογδοηκοντα τριων ηνικα ελαλησεν προς φαραω	7 E quando parlarono a Faraone, Mosè aveva ottanta anni e Aronne ottantatrè.
8 και ειπεν κυριος προς μωυσην και ααρων λεγων	8 Il Signore parlò a Mosè e ad Aronne:
9 και εαν λαληση προς υμας φαραω λεγων δοτε ημιν σημειον η τερας και ερεις ααρων τω αδελφω σου λαβε την ραβδον και ριψον αυτην επι την γην εναντιον φαραω και εναντιον των θεραποντων αυτου και εσται δρακων	9 « Quando Faraone vi dirà: Fate vedere dei miracoli; tu dirai ad Aronne; Prendi la tua verga e gettala davanti a Faraone ed essa diventerà un serpente ».
10 εισηλθεν δε μωυσης και ααρων εναντιον φαραω και των θεραποντων αυτου και εποιησαν ουτως καθαπερ ενετειλατο αυτοις κυριος και ερριψεν ααρων την ραβδον εναντιον φαραω και εναντιον των θεραποντων αυτου και εγενετο δρακων	10 Andati adunque Mosè ed Aronne a trovar Faraone, fecero come il Signore aveva loro comandato. Infatti Aronne gettò la verga davanti a Faraone e ai suoi servi, ed essa divenne un serpente.
11 συνεκαλεσεν δε φαραω τους σοφιστας αιγυπτου και τους φαρμακους και εποιησαν και οι επαοιδοι των αιγυπτιων ταις φαρμακειαις αυτων ωσαυτως	11 Ma Faraone chiamò i sapienti e i maghi, i quali fecero altrettanto mediante incantesimi egiziani e certi segreti.
12 και ερριψαν εκαστος την ραβδον αυτου και εγενοντο δρακοντες και κατεπιεν η ραβδος η ααρων τας εκεινων ραβδους	12 Ognun d'essi infatti gettò la sua verga, e queste si mutarono in serpenti; ma la verga di Aronne divorò le loro.
13 και κατισχυσεν η καρδια φαραω και ουκ εισηκουσεν αυτων καθαπερ ελαλησεν αυτοις κυριος	13 E il cuore di Faraone s'indurò, e non diede ascolto a Mosè e ad Aronne, come appunto il Signore aveva detto.
14 ειπεν δε κυριος προς μωυσην βεβαρηται η καρδια φαραω του μη εξαποστειλαι τον λαον	14 E il Signore disse a Mosè: « Il cuore di Faraone s'è indurito: non vuole lasciar partire il (mio) popolo.
15 βαδισον προς φαραω το πρωι ιδου αυτος εκπορευεται επι το υδωρ και στηση συναντων αυτω επι το χειλος του ποταμου και την ραβδον την στραφεισαν εις οφιν λημψη εν τη χειρι σου	15 Ma tu vada lui domattina, quando uscirà per andare al fiume, aspettalo sulla riva del fiume, tenendo in mano la verga che si cambiò in serpente.
16 και ερεις προς αυτον κυριος ο θεος των εβραιων απεσταλκεν με προς σε λεγων εξαποστειλον τον λαον μου ινα μοι λατρευση εν τη ερημω και ιδου ουκ εισηκουσας εως τουτου	16 E gli devi dire: Il Signore Dio degli Ebrei mi ha mandato a dirti: Lascia andare il mio popolo, affinchè mi offra sacrifizi nel deserto; ma tu fino ad ora non hai dato retta.
17 ταδε λεγει κυριος εν τουτω γνωση οτι εγω κυριος ιδου εγω τυπτω τη ραβδω τη εν τη χειρι μου επι το υδωρ το εν τω ποταμω και μεταβαλει εις αιμα	17 Ma il Signore così dice: Da questo riconoscerai ch'io sono il Signore: ecco, io percuoterò colla verga che ho in mano l'acqua del fiume, ed essa diventerà sangue.
18 και οι ιχθυες οι εν τω ποταμω τελευτησουσιν και εποζεσει ο ποταμος και ου δυνησονται οι αιγυπτιοι πιειν υδωρ απο του ποταμου	18 I pesci del fiume morranno, le sue acque diventeranno putride e soffriranno gli Egiziani che bevono l'acqua del fiume ».
19 ειπεν δε κυριος προς μωυσην ειπον ααρων τω αδελφω σου λαβε την ραβδον σου και εκτεινον την χειρα σου επι τα υδατα αιγυπτου και επι τους ποταμους αυτων και επι τας διωρυγας αυτων και επι τα ελη αυτων και επι παν συνεστηκος υδωρ αυτων και εσται αιμα και εγενετο αιμα εν παση γη αιγυπτου εν τε τοις ξυλοις και εν τοις λιθοις	19 E il Signore disse a Mosè: « Di' ad Aronne: Prendi la tua verga e stendi la tua mano sopra le acque d'Egitto: sui loro fiumi e rivi e paludi, su tutti i depositi di acque, affinchè si mutino in sangue, e in tutta la terra d'Egitto, tanto nei vasi di legno che in quelli di pietra, vi sia sangue ».
20 και εποιησαν ουτως μωυσης και ααρων καθαπερ ενετειλατο αυτοις κυριος και επαρας τη ραβδω αυτου επαταξεν το υδωρ το εν τω ποταμω εναντιον φαραω και εναντιον των θεραποντων αυτου και μετεβαλεν παν το υδωρ το εν τω ποταμω εις αιμα	20 Mosè ed Aronne fecero quanto il Signore aveva ordinato, e Aronne, alzata la verga, percosse l'acqua del fiume alla presenza di Faraone e dei suoi servi; ed essa si cambiò in sangue.
21 και οι ιχθυες οι εν τω ποταμω ετελευτησαν και επωζεσεν ο ποταμος και ουκ ηδυναντο οι αιγυπτιοι πιειν υδωρ εκ του ποταμου και ην το αιμα εν παση γη αιγυπτου	21 E i pesci del fiume morirono, e il fiume imputridì, e gli Egiziani non potevan bere l'acqua del fiume, e vi fu sangue per tutta la terra d'Egitto.
22 εποιησαν δε ωσαυτως και οι επαοιδοι των αιγυπτιων ταις φαρμακειαις αυτων και εσκληρυνθη η καρδια φαραω και ουκ εισηκουσεν αυτων καθαπερ ειπεν κυριος	22 Ma i maghi d'Egitto fecero altrettanto coi loro incantesimi, e così il cuore di Faraone s'indurò e non diede ascolto a Mosè e ad Aronne, come aveva detto il Signore.
23 επιστραφεις δε φαραω εισηλθεν εις τον οικον αυτου και ουκ επεστησεν τον νουν αυτου ουδε επι τουτω	23 Anzi Faraone, voltate loro le spalle, andò a casa sua, senza farsi caso dell'avvenuto.
24 ωρυξαν δε παντες οι αιγυπτιοι κυκλω του ποταμου ωστε πιειν υδωρ και ουκ ηδυναντο πιειν υδωρ απο του ποταμου	24 Ma tutti gli Egiziani furon costretti a scavare intorno al fiume per trovare dell'acqua da bere, non potendo bere l'acqua del fiume.
25 και ανεπληρωθησαν επτα ημεραι μετα το παταξαι κυριον τον ποταμον	25 E così passaron sette giorni dacché il Signore ebbe percosso l'acqua del fiume.
26 ειπεν δε κυριος προς μωυσην εισελθε προς φαραω και ερεις προς αυτον ταδε λεγει κυριος εξαποστειλον τον λαον μου ινα μοι λατρευσωσιν
27 ει δε μη βουλει συ εξαποστειλαι ιδου εγω τυπτω παντα τα ορια σου τοις βατραχοις
28 και εξερευξεται ο ποταμος βατραχους και αναβαντες εισελευσονται εις τους οικους σου και εις τα ταμιεια των κοιτωνων σου και επι των κλινων σου και εις τους οικους των θεραποντων σου και του λαου σου και εν τοις φυραμασιν σου και εν τοις κλιβανοις σου
29 και επι σε και επι τους θεραποντας σου και επι τον λαον σου αναβησονται οι βατραχοι