Lettera agli Ebrei - Hebrews 10

GREEK BIBLE	DOUAI-RHEIMS
1 Διοτι ο νομος, εχων σκιαν των μελλοντων αγαθων, ουχι αυτην την εικονα των πραγματων, δεν δυναται ποτε δια των αυτων θυσιων, τας οποιας προσφερουσι κατ' ενιαυτον παντοτε να τελειοποιηση τους προσερχομενους?	1 For the law having a shadow of the good things to come, not the very image of the things; by the selfsame sacrifices which they offer continually every year, can never make the comers thereunto perfect:
2 επειδη τοτε δεν ηθελον παυσει να προσφερωνται, διοτι οι λατρευται απαξ καθαρισθεντες, δεν ηθελον εχει πλεον ουδεμιαν συνειδησιν αμαρτιων?	2 For then they would have ceased to be offered: because the worshippers once cleansed should have no conscience of sin any longer:
3 αλλ' εν αυταις γινεται κατ' ενιαυτον αναμνησις αμαρτιων?	3 But in them there is made a commemoration of sins every year.
4 διοτι αδυνατον ειναι αιμα ταυρων και τραγων να αφαιρη αμαρτιας.	4 For it is impossible that with the blood of oxen and goats sin should be taken away.
5 Δια τουτο εισερχομενος εις τον κοσμον, λεγει? Θυσιαν και προσφοραν δεν ηθελησας, αλλ' ητοιμασας εις εμε σωμα?	5 Wherefore when he cometh into the world, he saith: Sacrifice and oblation thou wouldest not: but a body thou hast fitted to me:
6 εις ολοκαυτωματα και προσφορας περι αμαρτιας δεν ευηρεστηθης?	6 Holocausts for sin did not please thee.
7 τοτε ειπον? Ιδου, ερχομαι, εν τω τομω του βιβλιου ειναι γεγραμμενον περι εμου, δια να καμω, ω Θεε, το θελημα σου.	7 Then said I: Behold I come: in the head of the book it is written of me: that I should do thy will, O God.
8 Αφου ειπεν ανωτερω οτι θυσιαν και προσφοραν και ολοκαυτωματα και προσφορας περι αμαρτιας δεν ηθελησας ουδε ευηρεστηθης εις αυτας, αιτινες προσφερονται κατα τον νομον,	8 In saying before, Sacrifices, and oblations, and holocausts for sin thou wouldest not, neither are they pleasing to thee, which are offered according to the law.
9 τοτε ειπεν? Ιδου, ερχομαι δια να καμω, ω Θεε, το θελημα σου. Αναιρει το πρωτον, δια να συστηση το δευτερον.	9 Then said I: Behold, I come to do thy will, O God: he taketh away the first, that he may establish that which followeth.
10 Με το οποιον θελημα ειμεθα ηγιασμενοι δια της προσφορας του σωματος του Ιησου Χριστου απαξ γενομενης.	10 In the which will, we are sanctified by the oblation of the body of Jesus Christ once.
11 Και πας μεν ιερευς ισταται καθ' ημεραν λειτουργων και τας αυτας πολλακις προσφερων θυσιας, αιτινες ποτε δεν δυνανται να αφαιρεσωσιν αμαρτιας?	11 And every priest indeed standeth daily ministering, and often offering the same sacrifices, which can never take away sins.
12 αλλ' αυτος αφου προσεφερε μιαν θυσιαν υπερ αμαρτιων, εκαθησε διαπαντος εν δεξια του Θεου,	12 But this man offering one sacrifice for sins, for ever sitteth on the right hand of God,
13 προσμενων του λοιπου εωσου τεθωσιν οι εχθροι αυτου υποποδιον των ποδων αυτου.	13 From henceforth expecting, until his enemies be made his footstool.
14 Διοτι με μιαν προσφοραν ετελειοποιησε δια παντος τους αγιαζομενους.	14 For by one oblation he hath perfected for ever them that are sanctified.
15 Μαρτυρει δε εις ημας και το Πνευμα το Αγιον? διοτι αφου ειπε προτερον,	15 And the Holy Ghost also doth testify this to us. For after that he said:
16 Αυτη ειναι η διαθηκη, την οποιαν θελω καμει προς αυτους μετα τας ημερας εκεινας, λεγει ο Κυριος? Θελω δωσει τους νομους μου εις τας καρδιας αυτων και θελω γραψει αυτους επι των διανοιων αυτων, προσθετει,	16 And this is the testament which I will make unto them after those days, saith the Lord. I will give my laws in their hearts, and on their minds will I write them:
17 Και τας αμαρτιας αυτων και τας ανομιας αυτων δεν θελω ενθυμεισθαι πλεον.	17 And their sins and iniquities I will remember no more.
18 Οπου δε ειναι αφεσις τουτων, δεν ειναι πλεον προσφορα περι αμαρτιας.	18 Now where there is a remission of these, there is no more an oblation for sin.
19 Εχοντες λοιπον, αδελφοι, παρρησιαν να εισελθωμεν εις τα αγια δια του αιματος του Ιησου,	19 Having therefore, brethren, a confidence in the entering into the holies by the blood of Christ;
20 δια νεας και ζωσης οδου, την οποιαν καθιερωσεν εις ημας δια του καταπετασματος, τουτεστι της σαρκος αυτου,	20 A new and living way which he hath dedicated for us through the veil, that is to say, his flesh,
21 και εχοντες ιερεα μεγαν επι τον οικον του Θεου,	21 And a high priest over the house of God:
22 ας πλησιαζωμεν μετα αληθινης καρδιας εν πληροφορια πιστεως, εχοντες τας καρδιας ημων κεκαθαρμενας απο συνειδησεως πονηρας και λελουμενοι το σωμα με υδωρ καθαρον?	22 Let us draw near with a true heart in fulness of faith, having our hearts sprinkled from an evil conscience, and our bodies washed with clean water.
23 ας κρατωμεν την ομολογιαν της ελπιδος ασαλευτον? διοτι πιστος ο υποσχεθεις?	23 Let us hold fast the confession of our hope without wavering (for he is faithful that hath promised),
24 και ας φροντιζωμεν περι αλληλων, παρακινουντες εις αγαπην και καλα εργα,	24 And let us consider one another, to provoke unto charity and to good works:
25 μη αφινοντες το να συνερχωμεθα ομου, καθως ειναι συνηθεια εις τινας, αλλα προτρεποντες αλληλους, και τοσουτω μαλλον, οσον βλεπετε πλησιαζουσαν την ημεραν.	25 Not forsaking our assembly, as some are accustomed; but comforting one another, and so much the more as you see the day approaching.
26 Διοτι εαν ημεις αμαρτανωμεν εκουσιως, αφου ελαβομεν την γνωσιν της αληθειας, δεν απολειπεται πλεον θυσια περι αμαρτιων,	26 For if we sin wilfully after having the knowledge of the truth, there is now left no sacrifice for sins,
27 αλλα φοβερα τις απεκδοχη κρισεως και εξαψις πυρος, το οποιον μελλει να κατατρωγη τους εναντιους.	27 But a certain dreadful expectation of judgment, and the rage of a fire which shall consume the adversaries.
28 Εαν τις αθετηση τον νομον του Μωυσεως, επι δυο η τριων μαρτυρων αποθνησκει χωρις ελεος?	28 A man making void the law of Moses, dieth without any mercy under two or three witnesses:
29 ποσον στοχαζεσθε χειροτερας τιμωριας θελει κριθη αξιος ο καταπατησας τον Υιον του Θεου και νομισας κοινον το αιμα της διαθηκης, με το οποιον ηγιασθη, και υβρισας το Πνευμα της χαριτος;	29 How much more, do you think he deserveth worse punishments, who hath trodden under foot the Son of God, and hath esteemed the blood of the testament unclean, by which he was sanctified, and hath offered an affront to the Spirit of grace?
30 Διοτι εξευρομεν τον ειποντα? Εις εμε ανηκει η εκδικησις, εγω θελω καμει ανταποδοσιν, λεγει Κυριος? και παλιν? Ο Κυριος θελει κρινει τον λαον αυτου.	30 For we know him that hath said: Vengeance belongeth to me, and I will repay. And again: The Lord shall judge his people.
31 Φοβερον ειναι το να πεση τις εις χειρας Θεου ζωντος.	31 It is a fearful thing to fall into the hands of the living God.
32 Αναφερετε δε εις την μνημην σας τας προτερας ημερας, εν αις αφου εφωτισθητε, υπεμεινατε μεγαν αγωνα παθηματων?	32 But call to mind the former days, wherein, being illuminated, you endured a great fight of afflictions.
33 ποτε μεν θεατριζομενοι με ονειδισμους και θλιψεις, ποτε δε γινομενοι κοινωνοι των τα τοιαυτα παθοντων.	33 And on the one hand indeed, by reproaches and tribulations, were made a gazingstock; and on the other, became companions of them that were used in such sort.
34 Διοτι εδειξατε συμπαθειαν εις τα δεσμα μου και εδεχθητε μετα χαρας την αρπαγην των υπαρχοντων σας, εξευροντες οτι εχετε εις εαυτους περιουσιαν εν ουρανοις καλητεραν και διαμενουσαν.	34 For you both had compassion on them that were in bands, and took with joy the being stripped of your own goods, knowing that you have a better and a lasting substance.
35 Μη αποβαλητε λοιπον την παρρησιαν σας, ητις εχει μισθαποδοσιαν μεγαλην.	35 Do not therefore lose your confidence, which hath a great reward.
36 Διοτι εχετε χρειαν υπομονης, δια να καμητε το θελημα του Θεου και να λαβητε την επαγγελιαν.	36 For patience is necessary for you; that, doing the will of God, you may receive the promise.
37 Διοτι ετι ολιγον καιρον, και θελει ελθει ο ερχομενος και δεν θελει βραδυνει.	37 For yet a little and a very little while, and he that is to come, will come, and will not delay.
38 Ο δε δικαιος θελει ζησει εκ πιστεως? και εαν τις συρθη οπισω, η ψυχη μου δεν ευαρεστειται εις αυτον.	38 But my just man liveth by faith; but if he withdraw himself, he shall not please my soul.
39 ημεις ομως δεν ειμεθα εκ των συρομενων οπισω προς απωλειαν, αλλ' εκ των πιστευοντων προς σωτηριαν της ψυχης.	39 But we are not the children of withdrawing unto perdition, but of faith to the saving of the soul.