ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ - Qoelet - Ecclesiastes 3

GREEK BIBLE	NEW JERUSALEM
1 Χρονος ειναι εις παντα, και καιρος παντι πραγματι υπο τον ουρανον.	1 There is a season for everything, a time for every occupation under heaven:
2 Καιρος του γεννασθαι και καιρος του αποθνησκειν? καιρος του φυτευειν και καιρος του εκριζονειν το πεφυτευμενον?	2 A time for giving birth, a time for dying; a time for planting, a time for uprooting what has been planted.
3 καιρος του αποκτεινειν και καιρος του ιατρευειν? καιρος του καταστρεφειν και καιρος του οικοδομειν?	3 A time for kil ing, a time for healing; a time for knocking down, a time for building.
4 καιρος του κλαιειν και καιρος του γελαν? καιρος του πενθειν και καιρος του χορευειν?	4 A time for tears, a time for laughter; a time for mourning, a time for dancing.
5 καιρος του διασκορπιζειν λιθους και καιρος του συναγειν λιθους? καιρος του εναγκαλιζεσθαι και καιρος του απομακρυνεσθαι απο του εναγκαλισμου?	5 A time for throwing stones away, a time for gathering them; a time for embracing, a time to refrain fromembracing.
6 καιρος του αποκτησαι και καιρος του απολεσαι? καιρος του φυλαττειν και καιρος του ριπτειν?	6 A time for searching, a time for losing; a time for keeping, a time for discarding.
7 καιρος του σχιζειν και καιρος του ραπτειν? καιρος του σιγαν και καιρος του λαλειν?	7 A time for tearing, a time for sewing; a time for keeping silent, a time for speaking.
8 καιρος του αγαπησαι και καιρος του μισησαι? καιρος πολεμου και καιρος ειρηνης.	8 A time for loving, a time for hating; a time for war, a time for peace.
9 Τις ωφελεια εις τον εργαζομενον απο οσα αυτος μοχθει;	9 What do people gain from the efforts they make?
10 Ειδον τον περισπασμον, τον οποιον εδωκεν ο Θεος εις τους υιους των ανθρωπων δια να μοχθωσιν εν αυτω.	10 I contemplate the task that God gives humanity to labour at.
11 Τα παντα εκαμε καλα εν τω καιρω εκαστου? και τον κοσμον υπεβαλεν εις την διανοιαν αυτων, χωρις ο ανθρωπος να δυναται να εξιχνιαση απ' αρχης μεχρι τελους το εργον, το οποιον ο Θεος εκαμεν.	11 All that he does is apt for its time; but although he has given us an awareness of the passage of time,we can grasp neither the beginning nor the end of what God does.
12 Εγνωρισα οτι δεν ειναι αλλο καλον δι' αυτους, ειμη να ευφραινηται τις και να καμνη καλον εν τη ζωη αυτου.	12 I know there is no happiness for a human being except in pleasure and enjoyment through life.
13 Και ετι το να τρωγη πας ανθρωπος και να πινη και να απολαμβανη καλον εκ παντος του μοχθου αυτου, ειναι χαρισμα Θεου.	13 And when we eat and drink and find happiness in all our achievements, this is a gift from God.
14 Εγνωρισα οτι παντα οσα εκαμεν ο Θεος, τα αυτα θελουσιν εισθαι διαπαντος? δεν ειναι δυνατον να προσθεση τις εις αυτα ουδε να αφαιρεση απ' αυτων? και ο Θεος εκαμε τουτο δια να φοβωνται ενωπιον αυτου.	14 I know that whatever God does wil be for ever. To this there is nothing to add, from this there isnothing to subtract, and the way God acts inspires dread.
15 Ο, τι εγεινεν, ηδη ειναι? και ο, τι θελει γεινει, ηδη εγεινε? και ο Θεος ανακαλει τα παρελθοντα.	15 What is, has been already, what will be, is already; God seeks out anyone who is persecuted.
16 Και ειδον ετι υπο τον ηλιον τον τοπον της κρισεως, και εκει ειναι η ανομια? και τον τοπον της δικαιοσυνης, και εκει η ανομια.	16 Again I observe under the sun: crime is where justice should be, the criminal is where the uprightshould be.
17 Ειπα εγω εν τη καρδια μου, Ο Θεος θελει κρινει τον δικαιον και τον ασεβη? διοτι δι' εκαστον πραγμα και επι παντος εργου ειναι καιρος εκει.	17 And I think to myself: the upright and the criminal will both be judged by God, since there is a time forevery thing and every action here.
18 Ειπα εγω εν τη καρδια μου περι της καταστασεως των υιων των ανθρωπων, οτι θελει δοκιμασει αυτους ο Θεος, και θελουσιν ιδει οτι αυτοι καθ' εαυτους ειναι κτηνη.	18 I think to myself: where human beings are concerned, this is so that God can test them and show themthat they are animals.
19 Διοτι το συναντημα των υιων των ανθρωπων ειναι και το συναντημα του κτηνους? και εν συναντημα ειναι εις αυτους? καθως αποθνησκει τουτο, ουτως αποθνησκει και εκεινος? και η αυτη πνοη ειναι εις παντας? και ο ανθρωπος δεν υπερτερει κατ' ουδεν το κτηνος? διοτι τα παντα ειναι ματαιοτης.	19 For the fate of human and the fate of animal is the same: as the one dies, so the other dies; both havethe selfsame breath. Human is in no way better off than animal -- since al is futile.
20 Τα παντα καταντωσιν εις τον αυτον τοπον? τα παντα εγειναν εκ του χωματος και τα παντα επιστρεφουσιν εις το χωμα.	20 Everything goes to the same place, everything comes from the dust, everything returns to the dust.
21 Τις γνωριζει το πνευμα των υιων των ανθρωπων, αν αυτο αναβαινη εις τα ανω, και το πνευμα του κτηνους, αν αυτο καταβαινη κατω εις την γην;	21 Who knows if the human spirit mounts upward or if the animal spirit goes downward to the earth?
22 Ειδον λοιπον οτι δεν ειναι καλητερον, ειμη το να ευφραινηται ο ανθρωπος εις τα εργα αυτου? διοτι αυτη ειναι η μερις αυτου? επειδη τις θελει φερει αυτον δια να ιδη το γενησομενον μετ' αυτον;	22 I see there is no contentment for a human being except happiness in achievement; such is the lot of ahuman beings. No one can tel us what wil happen after we are gone.