1 Υιε μου, εαν δεχθης τους λογους μου και ταμιευσης τας εντολας μου παρα σεαυτω, | 1 My son, if thou wilt receive my words, and hide my commandments with thee; |
2 ωστε να προσεξη το ωτιον σου εις την σοφιαν, να κλινης την καρδιαν σου εις την συνεσιν? | 2 So that thou incline thine ear unto wisdom, and apply thine heart to understanding; |
3 και εαν επικαλεσθης την φρονησιν, και υψωσης την φωνην σου εις την συνεσιν? | 3 Yea, if thou criest after knowledge, and liftest up thy voice for understanding; |
4 εαν ζητησης αυτην ως αργυριον και εξερευνησης αυτην ως κεκρυμμενους θησαυρους, | 4 If thou seekest her as silver, and searchest for her as for hid treasures; |
5 τοτε θελεις εννοησει τον φοβον του Κυριου και θελεις ευρει την επιγνωσιν του Θεου. | 5 Then shalt thou understand the fear of the LORD, and find the knowledge of God. |
6 Διοτι ο Κυριος διδει σοφιαν? εκ του στοματος αυτου εξερχεται γνωσις και συνεσις. | 6 For the LORD giveth wisdom: out of his mouth cometh knowledge and understanding. |
7 Αποταμιευει σωτηριαν εις τους ευθεις? ειναι ασπις εις τους περιπατουντας εν ακεραιοτητι, | 7 He layeth up sound wisdom for the righteous: he is a buckler to them that walk uprightly. |
8 υπερασπιζων τας οδους της δικαιοσυνης και φυλαττων την οδον των οσιων αυτου. | 8 He keepeth the paths of judgment, and preserveth the way of his saints. |
9 Τοτε θελεις εννοησει δικαιοσυνην και κρισιν και ευθυτητα, πασαν οδον αγαθην. | 9 Then shalt thou understand righteousness, and judgment, and equity; yea, every good path. |
10 Εαν η σοφια εισελθη εις την καρδιαν σου και η γνωσις ηδυνη την ψυχην σου, | 10 When wisdom entereth into thine heart, and knowledge is pleasant unto thy soul; |
11 ορθη βουλη θελει σε φυλαττει, συνεσις θελει σε διατηρει? | 11 Discretion shall preserve thee, understanding shall keep thee: |
12 δια να σε ελευθερονη απο της οδου της πονηρας, απο ανθρωπου λαλουντος δολια, | 12 To deliver thee from the way of the evil man, from the man that speaketh froward things; |
13 οιτινες εγκαταλειπουσι τας οδους της ευθυτητος, δια να περιπατωσιν εν ταις οδοις του σκοτους? | 13 Who leave the paths of uprightness, to walk in the ways of darkness; |
14 οιτινες ηδυνονται εις το να καμνωσι κακον, χαιρουσιν εις τας διαστροφας της κακιας, | 14 Who rejoice to do evil, and delight in the frowardness of the wicked; |
15 των οποιων αι οδοι ειναι σκολιαι και αι πορειαι αυτων διεστραμμεναι? | 15 Whose ways are crooked, and they froward in their paths: |
16 δια να σε ελευθερονη απο ξενης γυναικος, απο αλλοτριας κολακευουσης με τους λογους αυτης, | 16 To deliver thee from the strange woman, even from the stranger which flattereth with her words; |
17 ητις εγκατελιπε τον επιστηθιον της νεοτητος αυτης και ελησμονησε την διαθηκην του Θεου αυτης. | 17 Which forsaketh the guide of her youth, and forgetteth the covenant of her God. |
18 Διοτι ο οικος αυτης καταβιβαζει εις τον θανατον, και τα βηματα αυτης εις τους νεκρους? | 18 For her house inclineth unto death, and her paths unto the dead. |
19 παντες οι εισερχομενοι προς αυτην δεν επιστρεφουσιν ουδε αναλαμβανουσι τας οδους της ζωης? | 19 None that go unto her return again, neither take they hold of the paths of life. |
20 δια να περιπατης εν τη οδω των αγαθων και να φυλαττης τας τριβους των δικαιων. | 20 That thou mayest walk in the way of good men, and keep the paths of the righteous. |
21 Διοτι οι ευθεις θελουσι κατοικησει την γην, και οι τελειοι θελουσιν εναπολειφη εν αυτη. | 21 For the upright shall dwell in the land, and the perfect shall remain in it. |
22 Οι δε ασεβεις θελουσιν εκκοπη απο της γης, και οι παρανομοι θελουσιν εκριζωθη απ' αυτης. | 22 But the wicked shall be cut off from the earth, and the transgressors shall be rooted out of it. |