ΙΩΒ - Giobbe - Job 30

GREEK BIBLE	NEW AMERICAN BIBLE
1 Αλλα τωρα οι νεωτεροι μου την ηλικιαν με περιγελωσι, των οποιων τους πατερας δεν ηθελον καταδεχθη να βαλω μετα των κυνων του ποιμνιου μου.	1 But now they hold me in derision who are younger in years than I; Whose fathers I should have disdained to rank with the dogs of my flock.
2 Και εις τι τωοντι ηδυνατο να με ωφεληση η δυναμις των χειρων αυτων, εις τους οποιους η ισχυς εξελιπε;	2 Such strength as they had, to me meant nought; they were utterly destitute.
3 Δι' ενδειαν και πειναν ησαν απομεμονωμενοι? εφευγον εις γην ανυδρον, σκοτεινην, ηφανισμενην και ερημον?	3 In want and hunger was their lot, they who fled to the parched wastelands:
4 εκοπτον μολοχην πλησιον των θαμνων και την ριζαν των αρκευθων δια τροφην αυτων.	4 They plucked saltwort and shrubs; the roots of the broom plant were their food.
5 Ησαν εκ μεσου δεδιωγμενοι? εφωναζον επ' αυτους ως κλεπτας.	5 They were banished from among men, with an outcry like that against a thief--
6 Κατωκουν εν τοις κρημνοις των χειμαρρων, ταις τρυπαις της γης και τοις βροχοις.	6 To dwell on the slopes of the wadies, in caves of sand and stone;
7 Μεταξυ των θαμνων ωγκωντο? υποκατω των ακανθων συνηγοντο?	7 Among the bushes they raised their raucous cry; under the nettles they huddled together.
8 αφρονες και δυσφημοι, εκδεδιωγμενοι εκ της γης.	8 Irresponsible, nameless men, they were driven out of the land.
9 Και τωρα εγω ειμαι το τραγωδιον αυτων, ειμαι και η παροιμια αυτων.	9 Yet now they sing of me in mockery; I am become a byword among them.
10 Με βδελυττονται, απομακρυνονται απ' εμου, και δεν συστελλονται να πτυωσιν εις το προσωπον μου.	10 They abhor me, they stand aloof from me, they do not hesitate to spit in my face!
11 Επειδη ο Θεος διελυσε την υπεροχην μου και με εθλιψεν, απερριψαν και αυτοι τον χαλινον εμπροσθεν μου.	11 Indeed, they have loosed their bonds; they lord it over me, and have thrown off restraint in my presence.
12 Εκ δεξιων ανιστανται οι νεοι? απωθουσι τους ποδας μου, και ετοιμαζουσι κατ' εμου τας ολεθριους οδους αυτων.	12 To subvert my paths they rise up; they build their approaches for my ruin.
13 Ανατρεπουσι την οδον μου, επαυξανουσι την συμφοραν μου, χωρις να εχωσι βοηθον.	13 To destroy me, they attack with none to stay them;
14 Εφορμωσιν ως σφοδρα πλημμυρα, επι της ερημωσεως μου περικυλιονται.	14 as through a wide breach they advance. Amid the uproar they come on in waves;
15 Τρομοι εστραφησαν επ' εμε? καταδιωκουσι την ψυχην μου ως ανεμος? και η σωτηρια μου παρερχεται ως νεφος.	15 over me rolls the terror. My dignity is borne off on the wind, and my welfare vanishes like a cloud.
16 Και τωρα η ψυχη μου εξεχυθη εντος μου? ημεραι θλιψεως με κατελαβον.	16 My soul ebbs away from me;
17 Την νυκτα τα οστα μου διεπερασθησαν εν εμοι, και τα νευρα μου δεν αναπαυονται.	17 My frame takes no rest by night; my inward parts seethe and will not be stilled.
18 Υπο της σφοδρας δυναμεως ηλλοιωθη το ενδυμα μου? με περισφιγγει ως το περιλαιμιον του χιτωνος μου.	18 One with great power lays hold of my clothing; by the collar of my tunic he seizes me:
19 Με ερριψεν εις τον πηλον, και ωμοιωθην με χωμα και κονιν.	19 He has cast me into the mire; I am leveled with the dust and ashes.
20 Κραζω προς σε, και δεν μοι αποκρινεσαι? ισταμαι, και με παραβλεπεις.	20 I cry to you, but you do not answer me; you stand off and look at me,
21 Εγεινες ανελεημων προς εμε? δια της κραταιας χειρος σου με μαστιγονεις.	21 Then you turn upon me without mercy and with your strong hand you buffet me.
22 Με εσηκωσας επι τον ανεμον? με επεβιβασας και διελυσας την ουσιαν μου.	22 You raise me up and drive me before the wind; I am tossed about by the tempest.
23 Εξευρω μεν οτι θελεις με φερει εις θανατον και τον οικον τον προσδιωρισμενον εις παντα ζωντα.	23 Indeed I know you will turn me back in death to the destined place of everyone alive.
24 Αλλα δεν θελει εκτεινει χειρα εις τον ταφον, εαν κραζωσι προς αυτον οταν αφανιζη.	24 Yet should not a hand be held out to help a wretched man in his calamity?
25 Δεν εκλαυσα εγω δια τον οντα εν ημεραις σκληραις, και ελυπηθη η ψυχη μου δια τον πτωχον;	25 Or have I not wept for the hardships of others; was not my soul grieved for the destitute?
26 Ενω περιεμενον το καλον, τοτε ηλθε το κακον? και ενω ανεμενον το φως, τοτε ηλθε το σκοτος.	26 Yet when I looked for good, then evil came; when I expected light, then came darkness.
27 Τα εντοσθια μου ανεβρασαν και δεν ανεπαυθησαν? ημεραι θλιψεως με προεφθασαν.	27 days of affliction have overtaken me.
28 Περιεπατησα μελαγχροινος ουχι υπο ηλιου? εσηκωθην, εβοησα εν συναξει.	28 I go about in gloom, without the sun; I rise up in public to voice my grief.
29 Εγεινα αδελφος των δρακοντων και συντροφος των στρουθοκαμηλων.	29 I have become the brother of jackals, companion to the ostrich.
30 Το δερμα μου εμαυρισεν επ' εμε, και τα οστα μου κατεκαυθησαν υπο της φλογωσεως.	30 My blackened skin falls away from me; the heat scorches my very frame.
31 Η δε κιθαρα μου μετεβληθη εις πενθος και το οργανον μου εις φωνην κλαιοντων.	31 My harp is turned to mourning, and my reed pipe to sounds of weeping.