ΙΩΒ - Giobbe - Job 21

GREEK BIBLE	EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL
1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν?	1 Da antwortete Ijob und sprach:
2 Ακουσατε μετα προσοχης την ομιλιαν μου, και τουτο ας ηναι αντι των παρηγοριων σας.	2 Hört, hört doch auf mein Wort, das wäre mir schon Trost von euch.
3 Υποφερετε με να λαλησω? και αφου λαλησω, εμπαιζετε.	3 Ertragt mich, sodass ich reden kann. Habe ich geredet, dann könnt ihr spotten.
4 Μη εις ανθρωπον παραπονουμαι εγω; δια τι λοιπον να μη ταραχθη το πνευμα μου;	4 Richt ich an Menschen meine Klage, hab ich nicht Grund zur Ungeduld?
5 Εμβλεψατε εις εμε και θαυμασατε, και βαλετε χειρα επι στοματος.	5 Wendet euch mir zu und erstarrt und legt die Hand auf den Mund!
6 Μονον να ενθυμηθω, ταραττομαι, και τρομος κυριευει την σαρκα μου.	6 Denk ich daran, bin ich erschreckt und Schauder packt meinen Leib.
7 Δια τι οι ασεβεις ζωσι, γηρασκουσι, μαλιστα ακμαζουσιν εις πλουτη;	7 Warum bleiben Frevler am Leben, werden alt und stark an Kraft?
8 Το σπερμα αυτων στερεουται εμπροσθεν αυτων μετ' αυτων, και τα εκγονα αυτων εμπροσθεν των οφθαλμων αυτων.	8 Ihre Nachkommen stehen fest vor ihnen, ihre Sprösslinge vor ihren Augen.
9 Αι οικιαι αυτων ειναι ασφαλεις απο φοβου? και ραβδος Θεου δεν ειναι επ' αυτους.	9 Ihre Häuser sind in Frieden, ohne Schreck, die Rute Gottes trifft sie nicht.
10 Ο βους αυτων συλλαμβανει και δεν αποτυγχανει? η δαμαλις αυτων τικτει και δεν αποβαλλει.	10 Ihr Stier bespringt und fehlt nicht, die Kühe kalben und verwerfen nicht.
11 Απολυουσι τα τεκνα αυτων ως προβατα, και τα παιδια αυτων σκιρτωσι.	11 Wie Schafe treiben sie ihre Kinder aus, ihre Kleinen tanzen und springen.
12 Λαμβανουσι το τυμπανον και την κιθαραν και ευφραινονται εις τον ηχον του οργανου.	12 Sie singen zu Pauke und Harfe, erfreuen sich am Klang der Flöte,
13 Διαγουσι τας ημερας αυτων εν αγαθοις και εν μια στιγμη καταβαινουσιν εις τον αδην.	13 verbrauchen ihre Tage im Glück und fahren voll Ruhe ins Totenreich.
14 Και λεγουσι προς τον Θεον, αποστηθι αφ' ημων, διοτι δεν θελομεν να γνωρισωμεν τας οδους σου?	14 Und doch sagten sie zu Gott: Weiche von uns! Deine Wege wollen wir nicht kennen.
15 τι ειναι ο Παντοδυναμος δια να δουλευωμεν αυτον; και τι ωφελουμεθα επικαλουμενοι αυτον;	15 Was ist der Allmächtige, dass wir ihm dienen, was nützt es uns, wenn wir ihn angehen?
16 Ιδου, τα αγαθα αυτων δεν ειναι εν τη χειρι αυτων? μακραν απ' εμου η βουλη των ασεβων.	16 Doch in ihrer Hand liegt nicht das Glück; der Frevler Denkart ist mir fern.
17 Ποσακις σβυνεται ο λυχνος των ασεβων, και ερχεται η καταστροφη αυτων επ' αυτους Ο Θεος διαμοιραζει εις αυτους ωδινας εν τη οργη αυτου.	17 Wie oft erlischt der Frevler Lampe, kommt Unheil über sie, teilt er Verderben zu in seinem Zorn?
18 Ειναι ως αχυρον εμπροσθεν του ανεμου? και ως κονιορτος, τον οποιον αρπαζει ο ανεμοστροβιλος.	18 Wie oft werden sie wie Stroh vor dem Wind, wie Spreu, die der Sturm entführt?
19 Ο Θεος φυλαττει την ποινην της ανομιας αυτων δια τους υιους αυτων? ανταποδιδει εις αυτους, και θελουσι γνωρισει τουτο.	19 Nicht dessen Kindern spare Gott sein Unheil auf, ihm selbst vergelte er, sodass er es spürt.
20 Οι οφθαλμοι αυτων θελουσιν ιδει την καταστροφην αυτων, και θελουσι πιει απο του θυμου του Παντοδυναμου.	20 Mit eigenen Augen soll er sein Unglück schauen, vom Grimm des Allmächtigen soll er trinken.
21 Διοτι ο ασεβης ποιαν ηδονην εχει μεθ' εαυτον εν τω οικω αυτου, αφου κοπη εις το μεσον ο αριθμος των μηνων αυτου;	21 Denn was kümmert ihn sein Haus, wenn er dahin ist, wenn abgeschnitten seiner Monde Z
22 Θελει διδαξει τις τον Θεον γνωσιν; και αυτος κρινει τους υψηλους.	22 Darf man Gott Erkenntnis lehren, ihn, der die Erhabenen richtet?
23 Ο μεν αποθνησκει εν τω ακρω της ευδαιμονιας αυτου, ενω ειναι κατα παντα ευτυχης και ησυχος?	23 Der eine stirbt in vollem Glück, ist ganz in Frieden, sorgenfrei.
24 τα πλευρα αυτου ειναι πληρη παχους, και τα οστα αυτου ποτιζονται μυελον.	24 Seine Schenkel sind voll von Fett, getränkt mit Mark sind seine Knochen.
25 Ο δε αποθνησκει εν πικρια ψυχης, και ποτε δεν εφαγεν εν ευφροσυνη.	25 Der andere stirbt mit bitterer Seele und hat kein Glück genossen.
26 Θελουσι κοιτεσθαι ομου εν τω χωματι, και σκωληκες θελουσι σκεπασει αυτους.	26 Zusammen liegen sie im Staub und Gewürm deckt beide zu.
27 Ιδου, γνωριζω τους διαλογισμους σας, και τας πονηριας τας οποιας μηχανασθε κατ' εμου.	27 Ja, euer Denken kenn ich wohl, die Ränke, die ihr sinnt gegen mich.
28 Διοτι λεγετε, Που ο οικος του αρχοντος; και που η σκηνη της κατοικησεως των ασεβων;	28 Ihr sagt: Wo ist das Haus des Edlen und wo das Zelt, in dem Frevler wohnen?
29 Δεν ηρωτησατε τους διαβαινοντας την οδον; και τα σημεια αυτων δεν καταλαμβανετε;	29 Habt ihr nie die fahrenden Leute befragt und ihre Zeichen genau beachtet?
30 Οτι ο ασεβης φυλαττεται εις ημεραν αφανισμου, εις ημεραν οργης φερεται.	30 Dass am Unglückstag der Böse verschont wird, weggebracht am Tag des Zorns.
31 Τις θελει φανερωσει εμπροσθεν αυτου την οδον αυτου; και τις θελει ανταποδωσει εις αυτον ο, τι αυτος επραξε;	31 Wer hält ihm seinen Lebenswandel vor, was er getan hat, wer vergilt es ihm?
32 και αυτος θελει φερθη εις τον ταφον, και θελει διαμενει εν τω μνηματι.	32 Er aber wird zur Gruft geleitet, bei seinem Grab hält man die Wacht.
33 Οι βωλοι της κοιλαδος θελουσιν εισθαι γλυκεις εις αυτον, και πας ανθρωπος θελει υπαγει κατοπιν αυτου, καθως αναριθμητοι προπορευονται αυτου.	33 Ein Labsal sind für ihn die Schollen des Schachts, hinter ihm her zieht alle Welt, vor ihm die Menge ohne Zahl.
34 Πως λοιπον με παρηγορειτε ματαιως, αφου εις τας αποκρισεις σας μενει ψευδος;	34 Wie wollt ihr mich mit Nichtigem trösten? Eure Antworten bleiben Betrug.