1 Και απεκριθη Σωφαρ ο Νααμαθιτης και ειπε? | 1 Sofar de Naamá respondió, diciendo: |
2 Δια τουτο οι στοχασμοι μου με κινουσιν εις το να αποκριθω, και δια τουτο σπευδω. | 2 Mis pensamientos me obligan a replicar, porque no puedo dominar mi excitación. |
3 Ηκουσα την εις εμε ονειδιστικην επιπληξιν, και το πνευμα της συνεσεως μου με καμνει να αποκριθω. | 3 Tengo que oír reproches injuriosos, pero mi inteligencia me inspira una respuesta. |
4 Δεν γνωριζεις τουτο παλαιοθεν αφ' οτου ο ανθρωπος ετεθη επι της γης, | 4 ¿No sabes acaso que desde siempre, desde que el hombre fue puesto sobre la tierra, |
5 οτι ο θριαμβος των ασεβων ειναι ολιγοχρονιος, και η χαρα του υποκριτου στιγμαια. | 5 el júbilo de los malvados acaba pronto y la alegría del impío dura sólo un instante? |
6 Και αν το μεγαλειον αυτου αναβη εις τους ουρανους και η κεφαλη αυτου φθαση εως των νεφελων, | 6 Aunque su altura se eleve hasta el cielo y llegue a tocar las nubes con la cabeza, |
7 θελει αφανισθη διαπαντος ως κοπρος αυτου? οσοι εβλεπον αυτον θελουσι λεγει, Που εκεινος; | 7 él perece para siempre, como sus excrementos, y sus conocidos preguntan: «¿Dónde está?». |
8 θελει πεταξει ως ονειρον και δεν θελει ευρεθη? και, ως ορασις της νυκτος θελει εξαφανισθη. | 8 Huye como un sueño, y nadie lo encuentra, desechado como una visión nocturna, |
9 Και ο οφθαλμος οστις εβλεπεν αυτον δεν θελει ιδει αυτον πλεον? και ο τοπος αυτου δεν θελει πλεον γνωρισει αυτον. | 9 El ojo que lo miraba no lo ve más, el lugar que ocupaba lo pierde de vista. |
10 Οι υιοι αυτου θελουσι ζητησει την ευνοιαν των πτωχων, και αι χειρες αυτου θελουσιν επιστρεψει τα αγαθα αυτων. | 10 Sus hijos indemnizan a los que él empobreció y sus propias manos restituyen las riquezas |
11 Τα οστα αυτου γεμουσιν απο των αμαρτηματων της νεοτητος αυτου, και θελουσι κοιμηθη μετ' αυτου εν χωματι. | 11 El vigor juvenil que llenaba sus huesos yace con él en el polvo. |
12 Αν και η κακια ηναι γλυκεια εν τω στοματι αυτου, κρυπτη αυτην υπο την γλωσσαν αυτου? | 12 El mal era dulce a su boca y él lo disimulaba bajo su lengua; |
13 αν και περιθαλπη αυτην και δεν αφινη αυτην, αλλα κρατη αυτην εν τω μεσω του ουρανισκου αυτου? | 13 lo saboreaba y no lo soltaba, lo retenía en medio de su paladar; |
14 ομως η τροφη αυτου θελει αλλοιωθη εις τα εντοσθια αυτου? χολη ασπιδων θελει γεινει εν αυτω. | 14 pero su comida se corrompe en las entrañas, es un veneno de víboras dentro de él. |
15 Τα πλουτη οσα κατεπιε, θελει εξεμεσει? ο Θεος θελει εκσπασει αυτα απο της κοιλιας αυτου. | 15 Tiene que vomitar las riquezas que tragó, Dios se las arranca de su vientre. |
16 Φαρμακιον ασπιδων θελει θηλασει? γλωσσα εχιδνης θελει θανατωσει αυτον. | 16 ¡El mamaba veneno de serpientes y lo mata la lengua de la víbora! |
17 Δεν θελει ιδει τους ποταμους, τους ρυακας τους ρεοντας μελι και βουτυρον. | 17 Ya no ve más los arroyos de aceite ni los torrentes de miel y leche cuajada. |
18 Εκεινο, δια το οποιον εκοπιασε, θελει αποδωσει και δεν θελει καταπιει αυτο? κατα την αποκτησιν θελει γεινει η αποδοσις αυτου, και δεν θελει χαρη. | 18 Devuelve las ganancias sin tragarlas, y no disfruta de lo que lucró con sus negocios, |
19 Διοτι κατεθλιψεν, εγκατελιπε τους πενητας? ηρπασεν οικιαν, την οποιαν δεν ωκοδομησε. | 19 porque oprimió y dejó sin amparo a los pobres, y usurpó casas que no había edificado. |
20 Βεβαιως δεν θελει γνωρισει αναπαυσιν εν τη κοιλια αυτου? δεν θελει διασωσει ουδεν εκ των επιθυμητων αυτου. | 20 Su voracidad no conocía descanso y nada escapaba a sus deseos; |
21 Δεν θελει μεινει εις αυτον ουδεν προς τροφην? οθεν δεν θελει ελπισει επι τα αγαθα αυτου. | 21 nadie se libraba de su avidez, por eso no dura su prosperidad. |
22 Εν τη πληρει αφθονια αυτου θελει επελθει επ' αυτον στενοχωρια? πασα η δυναμις της ταλαιπωριας θελει επιπεσει επ' αυτον. | 22 En el colmo de la abundancia, lo asalta la angustia, le sobrevienen toda clase de desgracias. |
23 Ενω καταγινεται να εμπληση την κοιλιαν αυτου, ο Θεος θελει αποστειλει τον θυμον της οργης αυτου επ' αυτον, και θελει επιβρεξει αυτον κατ' αυτου ενω τρωγει. | 23 Mientras él llena su vientre, Dios descarga el ardor de su ira y hace llover el fuego de su enojo sobre él. |
24 Ενω φευγει το οπλον το σιδηρουν, το χαλκινον τοξον θελει διαπερασει αυτον. | 24 Si escapa del arma de hierro, lo traspasa el arco de bronce: |
25 Το βελος συρεται και διαπερα το σωμα, και η αστραπτουσα ακμη εξερχεται εκ της χολης αυτου. Τρομοι ειναι επ' αυτον, | 25 la flecha le sale por la espalda, y la punta fulgurante por el hígado. Lo invaden los terrores, |
26 παν σκοτος κρυπτεται εν τοις ταμειοις αυτου? πυρ ασβεστον θελει κατατρωγει αυτον? οσοι εναπελειφθησαν εν τη σκηνη αυτου θελουσι δυστυχει. | 26 todas las tinieblas están reservadas para él, lo consume un fuego que nadie atiza y que devora lo que aún queda de su carpa. |
27 Ο ουρανος θελει ανακαλυψει την ανομιαν αυτου? και η γη θελει σηκωθη κατ' αυτου. | 27 Los cielos revelan su iniquidad y la tierra se levanta contra él. |
28 Η περιουσια του οικου αυτου θελει αφανισθη? θελει διαρρευσει εν τη ημερα της κατ' αυτου οργης. | 28 Un diluvio se lleva su casa, una correntada, en el día de la ira. |
29 Αυτη ειναι η παρα του Θεου μερις του ασεβους ανθρωπου, και η κληρονομια η διωρισμενη εις αυτον παρα του Θεου. | 29 Esta es la porción que Dios asigna al malvado, la herencia que le tiene destinada. |