Sapienza 9
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA CEI 2008 | VULGATA |
---|---|
1 «Dio dei padri e Signore della misericordia, che tutto hai creato con la tua parola, | 1 Deus patrum meorum, et Domine misericordiæ, qui fecisti omnia verbo tuo, |
2 e con la tua sapienza hai formato l’uomo perché dominasse sulle creature che tu hai fatto, | 2 et sapientia tua constituisti hominem, ut dominaretur creaturæ quæ a te facta est, |
3 e governasse il mondo con santità e giustizia ed esercitasse il giudizio con animo retto, | 3 ut disponat orbem terrarum in æquitate et justitia, et in directione cordis judicium judicet : |
4 dammi la sapienza, che siede accanto a te in trono, e non mi escludere dal numero dei tuoi figli, | 4 da mihi sedium tuarum assistricem sapientiam, et noli me reprobare a pueris tuis : |
5 perché io sono tuo schiavo e figlio della tua schiava, uomo debole e dalla vita breve, incapace di comprendere la giustizia e le leggi. | 5 quoniam servus tuus sum ego, et filius ancillæ tuæ ; homo infirmus, et exigui temporis, et minor ad intellectum judicii et legum. |
6 Se qualcuno fra gli uomini fosse perfetto, privo della sapienza che viene da te, sarebbe stimato un nulla. | 6 Nam etsi quis erit consummatus inter filios hominum, si ab illo abfuerit sapientia tua, in nihilum computabitur. |
7 Tu mi hai prescelto come re del tuo popolo e giudice dei tuoi figli e delle tue figlie; | 7 Tu elegisti me regem populo tuo, et judicem filiorum tuorum et filiarum : |
8 mi hai detto di costruirti un tempio sul tuo santo monte, un altare nella città della tua dimora, immagine della tenda santa che ti eri preparata fin da principio. | 8 et dixisti me ædificare templum in monte sancto tuo, et in civitate habitationis tuæ altare : similitudinem tabernaculi sancti tui quod præparasti ab initio. |
9 Con te è la sapienza che conosce le tue opere, che era presente quando creavi il mondo; lei sa quel che piace ai tuoi occhi e ciò che è conforme ai tuoi decreti. | 9 Et tecum sapientia tua, quæ novit opera tua, quæ et affuit tunc cum orbem terrarum faceres, et sciebat quid esset placitum oculis tuis, et quid directum in præceptis tuis. |
10 Inviala dai cieli santi, mandala dal tuo trono glorioso, perché mi assista e mi affianchi nella mia fatica e io sappia ciò che ti è gradito. | 10 Mitte illam de cælis sanctis tuis, et a sede magnitudinis tuæ, ut mecum sit et mecum laboret, ut sciam quid acceptum sit apud te : |
11 Ella infatti tutto conosce e tutto comprende: mi guiderà con prudenza nelle mie azioni e mi proteggerà con la sua gloria. | 11 scit enim illa omnia, et intelligit, et deducet me in operibus meis sobrie, et custodiet me in sua potentia. |
12 Così le mie opere ti saranno gradite; io giudicherò con giustizia il tuo popolo e sarò degno del trono di mio padre. | 12 Et erunt accepta opera mea, et disponam populum tuum juste, et ero dignus sedium patris mei. |
13 Quale uomo può conoscere il volere di Dio? Chi può immaginare che cosa vuole il Signore? | 13 Quis enim hominum poterit scire consilium Dei ? aut quis poterit cogitare quid velit Deus ? |
14 I ragionamenti dei mortali sono timidi e incerte le nostre riflessioni, | 14 Cogitationes enim mortalium timidæ, et incertæ providentiæ nostræ ; |
15 perché un corpo corruttibile appesantisce l’anima e la tenda d’argilla opprime una mente piena di preoccupazioni. | 15 corpus enim quod corrumpitur aggravat animam, et terrena inhabitatio deprimit sensum multa cogitantem. |
16 A stento immaginiamo le cose della terra, scopriamo con fatica quelle a portata di mano; ma chi ha investigato le cose del cielo? | 16 Et difficile æstimamus quæ in terra sunt, et quæ in prospectu sunt invenimus cum labore : quæ autem in cælis sunt, quis investigabit ? |
17 Chi avrebbe conosciuto il tuo volere, se tu non gli avessi dato la sapienza e dall’alto non gli avessi inviato il tuo santo spirito? | 17 Sensum autem tuum, quis sciet, nisi tu dederis sapientiam, et miseris spiritum sanctum tuum de altissimis, |
18 Così vennero raddrizzati i sentieri di chi è sulla terra; gli uomini furono istruiti in ciò che ti è gradito e furono salvati per mezzo della sapienza». | 18 et sic correctæ sint semitæ eorum qui sunt in terris, et quæ tibi placent didicerint homines ? |
19 Nam per sapientiam sanati sunt quicumque placuerunt tibi, Domine, a principio. |