Giobbe 5
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA CEI 2008 | LXX |
---|---|
1 Grida pure! Ti risponderà forse qualcuno? E a chi fra i santi ti rivolgerai? | 1 επικαλεσαι δε ει τις σοι υπακουσεται η ει τινα αγγελων αγιων οψη |
2 Poiché la collera uccide lo stolto e l’invidia fa morire lo sciocco. | 2 και γαρ αφρονα αναιρει οργη πεπλανημενον δε θανατοι ζηλος |
3 Ho visto lo stolto mettere radici e subito ho dichiarato maledetta la sua dimora. | 3 εγω δε εωρακα αφρονας ριζαν βαλλοντας αλλ' ευθεως εβρωθη αυτων η διαιτα |
4 I suoi figli non sono mai al sicuro, e in tribunale sono oppressi, senza difensore; | 4 πορρω γενοιντο οι υιοι αυτων απο σωτηριας κολαβρισθειησαν δε επι θυραις ησσονων και ουκ εσται ο εξαιρουμενος |
5 l’affamato ne divora la messe, anche se ridotta a spine, la porterà via e gente assetata agognerà le sue sostanze. | 5 α γαρ εκεινοι συνηγαγον δικαιοι εδονται αυτοι δε εκ κακων ουκ εξαιρετοι εσονται εκσιφωνισθειη αυτων η ισχυς |
6 Non esce certo dal suolo la sventura né germoglia dalla terra il dolore, | 6 ου γαρ μη εξελθη εκ της γης κοπος ουδε εξ ορεων αναβλαστησει πονος |
7 ma è l’uomo che genera pene, come le scintille volano in alto. | 7 αλλα ανθρωπος γενναται κοπω νεοσσοι δε γυπος τα υψηλα πετονται |
8 Io, invece, mi rivolgerei a Dio e a Dio esporrei la mia causa: | 8 ου μην δε αλλα εγω δεηθησομαι κυριου κυριον δε τον παντων δεσποτην επικαλεσομαι |
9 a lui, che fa cose tanto grandi da non potersi indagare, meraviglie da non potersi contare, | 9 τον ποιουντα μεγαλα και ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος |
10 che dà la pioggia alla terra e manda l’acqua sulle campagne. | 10 τον διδοντα υετον επι την γην αποστελλοντα υδωρ επι την υπ' ουρανον |
11 Egli esalta gli umili e solleva a prosperità gli afflitti; | 11 τον ποιουντα ταπεινους εις υψος και απολωλοτας εξεγειροντα |
12 è lui che rende vani i pensieri degli scaltri, perché le loro mani non abbiano successo. | 12 διαλλασσοντα βουλας πανουργων και ου μη ποιησουσιν αι χειρες αυτων αληθες |
13 Egli sorprende i saccenti nella loro astuzia e fa crollare il progetto degli scaltri. | 13 ο καταλαμβανων σοφους εν τη φρονησει βουλην δε πολυπλοκων εξεστησεν |
14 Di giorno incappano nel buio, in pieno sole brancolano come di notte. | 14 ημερας συναντησεται αυτοις σκοτος το δε μεσημβρινον ψηλαφησαισαν ισα νυκτι |
15 Egli invece salva il povero dalla spada della loro bocca e dalla mano del violento. | 15 απολοιντο δε εν πολεμω αδυνατος δε εξελθοι εκ χειρος δυναστου |
16 C’è speranza per il misero, ma chi fa l’ingiustizia deve chiudere la bocca. | 16 ειη δε αδυνατω ελπις αδικου δε στομα εμφραχθειη |
17 Perciò, beato l’uomo che è corretto da Dio: non sdegnare la correzione dell’Onnipotente, | 17 μακαριος δε ανθρωπος ον ηλεγξεν ο κυριος νουθετημα δε παντοκρατορος μη απαναινου |
18 perché egli ferisce e fascia la piaga, colpisce e la sua mano risana. | 18 αυτος γαρ αλγειν ποιει και παλιν αποκαθιστησιν επαισεν και αι χειρες αυτου ιασαντο |
19 Da sei tribolazioni ti libererà e alla settima il male non ti toccherà; | 19 εξακις εξ αναγκων σε εξελειται εν δε τω εβδομω ου μη αψηται σου κακον |
20 nella carestia ti libererà dalla morte e in guerra dal colpo della spada, | 20 εν λιμω ρυσεται σε εκ θανατου εν πολεμω δε εκ χειρος σιδηρου λυσει σε |
21 sarai al riparo dal flagello della lingua, né temerai quando giunge la rovina. | 21 απο μαστιγος γλωσσης σε κρυψει και ου μη φοβηθης απο κακων ερχομενων |
22 Della rovina e della fame riderai né temerai le bestie selvatiche; | 22 αδικων και ανομων καταγελαση απο δε θηριων αγριων ου μη φοβηθης |
23 con le pietre del campo avrai un patto e le bestie selvatiche saranno in pace con te. | 23 θηρες γαρ αγριοι ειρηνευσουσιν σοι |
24 Vedrai che sarà prospera la tua tenda, visiterai la tua proprietà e non sarai deluso. | 24 ειτα γνωση οτι ειρηνευσει σου ο οικος η δε διαιτα της σκηνης σου ου μη αμαρτη |
25 Vedrai che sarà numerosa la tua prole, i tuoi rampolli come l’erba dei prati. | 25 γνωση δε οτι πολυ το σπερμα σου τα δε τεκνα σου εσται ωσπερ το παμβοτανον του αγρου |
26 Te ne andrai alla tomba in piena maturità, come un covone raccolto a suo tempo. | 26 ελευση δε εν ταφω ωσπερ σιτος ωριμος κατα καιρον θεριζομενος η ωσπερ θιμωνια αλωνος καθ' ωραν συγκομισθεισα |
27 Ecco, questo l’abbiamo studiato a fondo, ed è vero. Ascoltalo e imparalo per il tuo bene». | 27 ιδου ταυτα ουτως εξιχνιασαμεν ταυτα εστιν α ακηκοαμεν συ δε γνωθι σεαυτω ει τι επραξας |