Livre d'Isaïe 62

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 À cause de Sion je ne me tairai pas, pour Jérusalem je n’aurai pas de cesse, jusqu’au jour où sa justice comme l’aurore se lèvera, et son salut, comme une torche enflammée.	1 δια σιων ου σιωπησομαι και δια ιερουσαλημ ουκ ανησω εως αν εξελθη ως φως η δικαιοσυνη μου το δε σωτηριον μου ως λαμπας καυθησεται
2 Les nations verront ta justice et tous les rois contempleront ta gloire; ils t’appelleront d’un nom nouveau que Yahvé t’aura donné.	2 και οψονται εθνη την δικαιοσυνην σου και βασιλεις την δοξαν σου και καλεσει σε το ονομα σου το καινον ο ο κυριος ονομασει αυτο
3 Tu seras dans la main de Yahvé une couronne éclatante, une couronne royale dans la main de ton Dieu.	3 και εση στεφανος καλλους εν χειρι κυριου και διαδημα βασιλειας εν χειρι θεου σου
4 On ne t’appellera plus: “Rejetée!” On ne dira plus de ta terre: “L’abandonnée.” Mais on t’appellera: “Mon-plaisir-est-en-elle” et de ta terre on dira: “L’épousée”, car Yahvé trouvera son plaisir en toi, et ta terre aura un époux.	4 και ουκετι κληθηση καταλελειμμενη και η γη σου ου κληθησεται ερημος σοι γαρ κληθησεται θελημα εμον και τη γη σου οικουμενη
5 Celui qui te rebâtit t’épousera comme un garçon épouse une vierge; comme l’épousée fait la joie de l’époux, tu feras toi aussi la joie de ton Dieu. Vous qui devez rafraîchir la mémoire de Yahvé…	5 και ως συνοικων νεανισκος παρθενω ουτως κατοικησουσιν οι υιοι σου μετα σου και εσται ον τροπον ευφρανθησεται νυμφιος επι νυμφη ουτως ευφρανθησεται κυριος επι σοι
6 Sur tes remparts, Jérusalem, j’ai placé des veilleurs: que jamais ils ne se taisent, de jour ou de nuit: “Vous qui devez rafraîchir la mémoire de Yahvé, ne cessez pas,	6 και επι των τειχεων σου ιερουσαλημ κατεστησα φυλακας ολην την ημεραν και ολην την νυκτα οι δια τελους ου σιωπησονται μιμνησκομενοι κυριου
7 ne le laissez pas en paix jusqu’à ce qu’il rétablisse Jérusalem, et qu’il en fasse la gloire de la terre.”	7 ουκ εστιν γαρ υμιν ομοιος εαν διορθωση και ποιηση ιερουσαλημ αγαυριαμα επι της γης
8 Yahvé l’a juré par sa droite et par son bras puissant: “Je ne donnerai plus ton blé à tes ennemis pour qu’ils le mangent, les étrangers ne boiront plus ton vin, fruit de ton travail,	8 ωμοσεν κυριος κατα της δεξιας αυτου και κατα της ισχυος του βραχιονος αυτου ει ετι δωσω τον σιτον σου και τα βρωματα σου τοις εχθροις σου και ει ετι πιονται υιοι αλλοτριοι τον οινον σου εφ' ω εμοχθησας
9 mais ceux qui auront moissonné mangeront leur blé et ils loueront Yahvé; et ceux qui font la vendange boiront leur vin dans les cours de mon Sanctuaire.”	9 αλλ' η οι συναγοντες φαγονται αυτα και αινεσουσιν κυριον και οι συναγοντες πιονται αυτα εν ταις επαυλεσιν ταις αγιαις μου
10 Entrez, franchissez les portes! Aménagez cette route pour le peuple, rehaussez la chaussée, enlevez les pierres, dressez un signal tourné vers les nations!	10 πορευεσθε δια των πυλων μου και οδοποιησατε τω λαω μου και τους λιθους τους εκ της οδου διαρριψατε εξαρατε συσσημον εις τα εθνη
11 Car voici une annonce de Yahvé: qu’on l’entende jusqu’au bout du monde. Dites à la fille de Sion: Voici que ton Sauveur vient, il apporte avec lui son butin, ses récompenses le précèdent.	11 ιδου γαρ κυριος εποιησεν ακουστον εως εσχατου της γης ειπατε τη θυγατρι σιων ιδου σοι ο σωτηρ παραγινεται εχων τον εαυτου μισθον και το εργον προ προσωπου αυτου
12 Alors on les appellera: “Peuple saint, Rachetés de Yahvé”, et toi, on t’appellera: “Cité-désirée”, “Ville-non-abandonnée.”	12 και καλεσει αυτον λαον αγιον λελυτρωμενον υπο κυριου συ δε κληθηση επιζητουμενη πολις και ουκ εγκαταλελειμμενη