Livre de la Genèse 18

BIBLES DES PEUPLES	Biblia Tysiąclecia
1 Yahvé apparut à Abraham près du chêne de Mambré. Il était alors assis à l’entrée de sa tente, au plus chaud du jour:	1 Pan ukazał się Abrahamowi pod dębami Mamre, gdy ten siedział u wejścia do namiotu w najgorętszej porze dnia.
2 quand il leva les yeux, il y avait trois hommes debout non loin de lui. Dès qu’il les vit, il courut vers eux de l’entrée de sa tente et il se prosterna.	2 Abraham spojrzawszy dostrzegł trzech ludzi naprzeciw siebie. Ujrzawszy ich podążył od wejścia do namiotu na ich spotkanie. A oddawszy im pokłon do ziemi,
3 Il dit: “Mon Seigneur, si j’ai trouvé grâce à tes yeux, ne passe pas sans t’arrêter!	3 rzekł: O Panie, jeśli darzysz mnie życzliwością, racz nie omijać Twego sługi!
4 Qu’on apporte de l’eau! Vous vous laverez les pieds et vous vous étendrez sous l’arbre.	4 Przyniosę trochę wody, wy zaś raczcie obmyć sobie nogi, a potem odpocznijcie pod drzewami.
5 Je vais chercher un morceau de pain, vous vous remettrez et ensuite vous reprendrez votre route: c’est bien pour cela que vous êtes venus vers votre serviteur.” Ils lui dirent alors: “Fais comme tu le dis.”	5 Ja zaś pójdę wziąć nieco chleba, abyście się pokrzepili, zanim pójdziecie dalej, skoro przechodzicie koło sługi waszego. A oni mu rzekli: Uczyń tak, jak powiedziałeś.
6 Abraham courut à la tente près de Sara et lui dit: “Vite! Trois mesures de belle farine, pétris-la et fais des galettes!”	6 Abraham poszedł więc spiesznie do namiotu Sary i rzekł: Prędko zaczyń ciasto z trzech miar najczystszej mąki i zrób podpłomyki.
7 Abraham courut ensuite vers le troupeau, il prit un veau tendre et bon, il le donna au serviteur et celui-ci se dépêcha de le préparer.	7 Potem Abraham podążył do trzody i wybrawszy tłuste i piękne cielę, dał je słudze, aby ten szybko je przyrządził.
8 Il prit du lait caillé, du lait, le veau qu’on avait préparé, et il mit le tout devant eux. Pendant qu’ils mangeaient, lui se tenait debout près d’eux sous l’arbre.	8 Po czym, wziąwszy twaróg, mleko i przyrządzone cielę, postawił przed nimi, a gdy oni jedli, stał przed nimi pod drzewem.
9 Ils lui dirent: “Où est Sara, ta femme?” Il répondit: “Elle est dans la tente.”	9 Zapytali go: Gdzie jest twoja żona, Sara? - Odpowiedział im: W tym oto namiocie.
10 Yahvé dit: “Je reviendrai vers toi à la même époque, et alors Sara, ta femme, aura un fils.” Sara écoutait à l’entrée de la tente et se trouvait derrière lui.	10 Rzekł mu [jeden z nich]: O tej porze za rok znów wrócę do ciebie, twoja zaś żona Sara będzie miała wtedy syna. Sara przysłuchiwała się u wejścia do namiotu, [które było tuż] za Abrahamem.
11 Abraham et Sara étaient vieux, avancés en âge, et Sara avait cessé d’avoir ce qui arrive aux femmes.	11 Abraham i Sara byli w bardzo podeszłym wieku. Toteż Sara nie miewała przypadłości właściwej kobietom.
12 Alors Sara rit en elle-même et se dit: “Maintenant que je suis usée, vais-je encore faire l’amour avec mon mari qui est si vieux?”	12 Uśmiechnęła się więc do siebie i pomyślała: Teraz, gdy przekwitłam, mam doznawać rozkoszy, i mój mąż starzec?
13 Yahvé dit à Abraham: “Pourquoi Sara a-t-elle ri en disant: Je suis bien trop vieille pour avoir un enfant!	13 Pan rzekł do Abrahama: Dlaczego to Sara śmieje się i myśli: Czy naprawdę będę mogła rodzić, gdy już się zestarzałam?
14 Y a-t-il quelque chose d’impossible à Yahvé? L’an prochain, à cette même époque, je reviendrai vers toi et Sara aura un fils.”	14 Czy jest coś, co byłoby niemożliwe dla Pana? Za rok o tej porze wrócę do ciebie, i Sara będzie miała syna.
15 Sara nia et dit: “Je n’ai pas ri”, car elle avait peur. Mais il lui dit: “Si, tu as ri!”	15 Wtedy Sara zaparła się, mówiąc: Wcale się nie śmiałam - bo ogarnęło ją przerażenie. Ale Pan powiedział: Nie. Śmiałaś się!
16 Les hommes se levèrent et se dirigèrent du côté de Sodome; Abraham marchait avec eux pour les reconduire.	16 Potem ludzie ci odeszli i skierowali się ku Sodomie. Abraham zaś szedł z nimi, aby ich odprowadzić,
17 Yahvé dit alors: “Je ne peux pas cacher à Abraham ce que je vais faire.	17 a Pan mówił sobie: czyż miałbym zataić przed Abrahamem to, co zamierzam uczynić?
18 Abraham en effet va devenir une nation grande et puissante, c’est en lui que seront bénies toutes les nations de la terre.	18 Przecież ma się on stać ojcem wielkiego i potężnego narodu, i przez niego otrzymają błogosławieństwo wszystkie ludy ziemi.
19 “Je l’ai choisi pour qu’il ordonne à ses fils et à sa descendance après lui de suivre le chemin de Yahvé en pratiquant la justice et le droit: ainsi Yahvé réalisera pour Abraham ce qu’il lui a promis.”	19 Bo upatrzyłem go jako tego, który będzie nakazywał potomkom swym oraz swemu rodowi, aby przestrzegając przykazań Pana postępowali sprawiedliwie i uczciwie, tak żeby Pan wypełnił to, co obiecał Abrahamowi.
20 Alors Yahvé dit: “Comme il est grand le cri qui s’élève contre Sodome et Gomorrhe! Comme leur péché est grave!	20 Po czym Pan rzekł: Skarga na Sodomę i Gomorę głośno się rozlega, bo występki ich [mieszkańców] są bardzo ciężkie.
21 Je vais descendre et voir si vraiment ils ont fait tout ce qui remonte jusqu’à moi, et qui crie contre eux. S’il n’en est pas ainsi, je le saurai bien.”	21 Chcę więc iść i zobaczyć, czy postępują tak, jak głosi oskarżenie, które do Mnie doszło, czy nie; dowiem się.
22 Les hommes partirent de là et se dirigèrent vers Sodome, mais Yahvé se tenait encore debout devant Abraham.	22 Wtedy to ludzie ci odeszli w stronę Sodomy, a Abraham stał dalej przed Panem.
23 Abraham vint à lui: “Vraiment! Vas-tu faire mourir le juste avec le méchant?	23 Zbliżywszy się do Niego, Abraham rzekł: Czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi?
24 Peut-être y a-t-il cinquante justes dans la ville: vas-tu détruire et ne pas pardonner à la ville à cause de ces cinquante justes?	24 Może w tym mieście jest pięćdziesięciu sprawiedliwych; czy także zniszczysz to miasto i nie przebaczysz mu przez wzgląd na owych pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy w nim mieszkają?
25 Tu ne peux pas agir de cette façon-là: faire mourir le juste avec le méchant, traiter le juste comme le méchant. Non! Tu ne peux pas! Est-ce que Celui qui juge toute la terre ne pratiquerait plus la justice?”	25 O, nie dopuść do tego, aby zginęli sprawiedliwi z bezbożnymi, aby stało się sprawiedliwemu to samo, co bezbożnemu! O, nie dopuść do tego! Czyż Ten, który jest sędzią nad całą ziemią, mógłby postąpić niesprawiedliwie?
26 Yahvé dit: “Si je trouve cinquante justes parmi les habitants de Sodome, je pardonnerai à toute la ville à cause d’eux.”	26 Pan odpowiedział: Jeżeli znajdę w Sodomie pięćdziesięciu sprawiedliwych, przebaczę całemu miastu przez wzgląd na nich.
27 Abraham reprit: “Quelle audace ai-je eue de parler à mon Seigneur, moi qui ne suis que poussière et cendre.	27 Rzekł znowu Abraham: Pozwól, o Panie, że jeszcze ośmielę się mówić do Ciebie, choć jestem pyłem i prochem.
28 Peut-être manquera-t-il cinq justes pour en avoir cinquante: s’il en manquait cinq, détruirais-tu toute la ville?” Yahvé répondit: “Je ne détruirai pas la ville si je trouve quarante-cinq justes.”	28 Gdyby wśród tych pięćdziesięciu sprawiedliwych zabrakło pięciu, czy z braku tych pięciu zniszczysz całe miasto? Pan rzekł: Nie zniszczę, jeśli znajdę tam czterdziestu pięciu.
29 Abraham reprit: “Peut-être n’y en aura-t-il que quarante!” Yahvé répondit: “Je ne détruirai pas s’il y en a quarante.”	29 Abraham znów odezwał się tymi słowami: A może znalazłoby się tam czterdziestu? Pan rzekł: Nie dokonam zniszczenia przez wzgląd na tych czterdziestu.
30 Abraham insista: “Que mon Seigneur ne se mette pas en colère si je parle encore. Peut-être ne s’en trouvera-t-il que trente!” Yahvé répondit: “Je ne détruirai pas si j’y trouve les trente.”	30 Wtedy Abraham powiedział: Niech się nie gniewa Pan, jeśli rzeknę: może znalazłoby się tam trzydziestu? A na to Pan: Nie dokonam zniszczenia, jeśli znajdę tam trzydziestu.
31 Abraham répondit: “Quelle audace ai-je encore de parler à mon Seigneur! Peut-être n’y en aura-t-il que vingt!” Yahvé répondit: “Pour vingt, je ne détruirais pas.”	31 Rzekł Abraham: Pozwól, o Panie, że ośmielę się zapytać: gdyby znalazło się tam dwudziestu? Pan odpowiedział: Nie zniszczę przez wzgląd na tych dwudziestu.
32 Abraham dit: “Que mon Seigneur ne se mette pas en colère, je ne parlerai plus qu’une seule fois: peut-être n’y aura-t-il que dix justes!” Yahvé répondit: “Rien que pour ces dix, je ne détruirais pas.”	32 Na to Abraham: O, racz się nie gniewać, Panie, jeśli raz jeszcze zapytam: gdyby znalazło się tam dziesięciu? Odpowiedział Pan: Nie zniszczę przez wzgląd na tych dziesięciu.
33 Quand il eut fini de parler avec Abraham, Yahvé s’en alla, et Abraham retourna chez lui.	33 Wtedy Pan, skończywszy rozmowę z Abrahamem, odszedł, a Abraham wrócił do siebie.