1 Ioram, figlio di Acab, regnò sopra Israele in Samaria l'anno decimottavo di Giosafat re di Giuda, e regnò dodici anni. | 1 Ioram vero filius Achab regnavit super Israel in Samaria anno decimo octavo Iosaphat regis Iudae regnavitque duodecim annis. |
2 Fece il male nel cospetto del Signore, ma non come suo padre e sua madre, perchè egli tolse le statue di Baal che suo padre aveva fatte. | 2 Et fecit malum coram Domino, sed non sicut pater suus et mater; tulit enim lapidem Baal, quem fecerat pater eius. |
3 Però stette tenace nei peccati di Geroboamo figlio di Nabat, che fece peccare Israele, e non si allontanò da essi. | 3 Verumtamen in peccatis Ieroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israel, adhaesit nec recessit ab eis.
|
4 Or siccome Mesa re di Moab, che nutriva molti greggi, e doveva pagare al re d'Israele cento mila agnelli e cento mila montoni colla loro lana, | 4 Porro Mesa rex Moab nutriebat pecora multa et solvebat regi Israel centum milia agnorum et lanam centum milium arietum. |
5 morto Acab, ruppe il patto che egli aveva col re d'Israele; | 5 Cumque mortuus fuisset Achab, praevaricatus est foedus, quod habebat cum rege Israel. |
6 il re Ioram allora uscì da Samaria e fece la rassegna di tutto Israele; | 6 Egressus est igitur rex Ioram in die illa de Samaria et recensuit universum Israel; |
7 e mandò a dire a Giosafat re di Giuda: « Il re di Moab mi si è ribellato: vieni meco alla guerra contro di lui ». Giosafat rispose: « Verrò: chi è mio è tuo; il mio popolo è il tuo popolo e i miei cavalli sono i tuoi cavalli ». | 7 profectusque misit ad Iosaphat regem Iudae dicens: “ Rex Moab recessit a me. Vis venire mecum contra Moab ad proelium? ”. Qui respondit: “ Ascendam. Qui meus est tuus est, populus meus populus tuus, equi mei equi tui ”. |
8 Poi disse: « Per quale via saliremo? » Ioram rispose: « Pel deserto d'Idumea ». | 8 Dixitque: “ Per quam viam ascendemus? ”. At ille respondit: “ Per desertum Idumaeae ”.
|
9 Si mossero adunque il re d'Israele, il re di Giuda e il re d'Edom. Dopo sette giorni di marcia mancò l'acqua per l'esercito e per le bestie che lo seguivano. | 9 Perrexerunt igitur rex Israel et rex Iudae et rex Edom et circuierunt per viam septem dierum; nec erat aqua exercitui et iumentis, quae sequebantur eos. |
10 Il re d'Israele esclamò: « Ahi, ahi, ahi! Il Signore ha riuniti insieme noi tre re, per darci nelle mani di Moab ». | 10 Dixitque rex Israel: “ Heu! Congregavit nos Dominus tres reges, ut traderet in manu Moab ”. |
11 Ma Giosafat disse: « Non vi è qui un profeta del Signore, per implorare per mezzo di lui il Signore? » Uno dei servi del re d'Israele rispose: « Vi è qui Eliseo figlio di Safat, quello che versava l'acqua sulle mani d'Elia ». | 11 Et ait Iosaphat: “ Estne hic propheta Domini, ut interrogemus Dominum per eum? ”. Et respondit unus de servis regis Israel: “ Est hic Eliseus filius Saphat, qui fundebat aquam super manus Eliae ”. |
12 Giosafat disse: « La parola del Signore è in lui ». Allora il re d'Israele, Giosafat re di Giuda e il re d'Edom andarono da lui. | 12 Et ait Iosaphat: “ Est apud eum sermo Domini ”. Descenditque ad eum rex Israel et Iosaphat et rex Edom. |
13 Ma Eliseo disse al re d'Israele: « Che ho io da far con te? Va dai profeti di tuo padre e di tua madre ». E il re d'Israele a lui: « Perchè il Signore ha riuniti insieme questi tre re, per darli nelle mani di Moab? » | 13 Dixit autem Eliseus ad regem Israel: “ Quid mihi et tibi est? Vade ad prophetas patris tui et ad prophetas matris tuae ”. Et ait illi rex Israel: “Non, congregavit enim Dominus tres reges hos, ut traderet eos in manu Moab? ”.
|
14 Eliseo gli disse: « Viva il Signore degli eserciti, al cospetto del quale io sto, se io non avessi riguardo a Giosafat re di Giuda, non solo non t'avrei dato retta, ma nemmeno guardato. | 14 Dixit autem Eliseus: “ Vivit Dominus exercituum, in cuius conspectu sto, quod si non vultum Iosaphat regis Iudae revererer, ne attendissem quidem te nec respexissem; |
15 Ma ora conducetemi un suonatore d'arpa ». Mentre il suonatore d'arpa cantava, la mano del Signore fu sopra Eliseo, che disse: | 15 nunc autem adducite mihi psaltem ”. Cumque caneret psaltes, facta est super eum manus Domini, |
16 « Il Signore dice così: Fate fosse e fosse nel letto di questo torrente; | 16 et ait: “ Haec dicit Dominus: Facite in torrente hoc fossas et fossas. |
17 perché ecco quanto dice il Signore: Voi non vedrete vento, nè pioggia, ma questo letto sarà pieno di acqua, e berrete voi, la vostra gente e le vostre bestie. | 17 Haec enim dicit Dominus: Non videbitis ventum neque pluviam, et torrens replebitur aquis; et bibetis vos et pecora et iumenta vestra. |
18 Di più essendo questo poco agli occhi del Signore, egli darà anche Moab nelle vostre mani; | 18 Parumque hoc est in conspectu Domini; insuper tradet etiam Moab in manu vestra, |
19 e voi distruggerete tutte le città fortificate, tutte le città importanti, ed abbatterete tutti gli alberi fruttiferi, turerete tutte le sorgenti d'acqua, ricoprirete di pietre tutti i migliori campi ». | 19 et percutietis omnem civitatem munitam et omnem urbem electam et universum lignum fructiferum succidetis cunctosque fontes aquarum obturabitis et omnem agrum egregium operietis lapidibus ”. |
20 Infatti la mattina, nell'ora in cui si suole offrire il sacrifizio, ecco venire le acque per la via di Edom, e la terra fu ripiena d'aqua. | 20 Factum est igitur mane, quando sacrificium offerri solet, et ecce aquae veniebant per viam Edom. Et repleta est terra aquis.
|
21 Or tutti i Moabiti, avendo saputo che quei re eran saliti per combattere contro di loro, adunarono tutti quelli che portavan balteo, ed anche al di sopra, e si fermarono ai confini. | 21 Universi autem Moabitae audientes quod ascendissent reges, ut pugnarent adversum eos, convocaverunt omnes, qui accingi poterant balteo et desuper, et steterunt in terminis. |
22 Alzatisi di gran mattino quando il sole spuntò di faccia alle acque, i Moabiti, vedendo davanti le acque rosse come sangue, | 22 Primoque mane surgentes et, orto iam sole super aquis, viderunt Moabitae e contra aquas rubras quasi sanguinem |
23 dissero: « E' sangue di spada; i re son venuti a battaglia tra di loro: si son fatti a pezzi l'un l'altro. Ed ora, Moab, alla preda! » | 23 dixeruntque: “Sanguis est gladii! Pugnaverunt reges contra se et caesi sunt mutuo. Nunc perge ad praedam, Moab! ”. |
24 Si avanzarono verso il campo d'Israele; ma Israele, levatosi, percosse Moab che fuggì davanti a loro. Allora i vincitori andarono a percuoter Moab, | 24 Perrexeruntque in castra Israel. Porro consurgens Israel percussit Moab, at illi fugerunt coram eis. Venerunt igitur subsequentes et percutientes Moab. |
25 e distrussero le città, gettando ciascuno la sua pietra nei campi migliori, li riempirono, e turarono tutte le sorgenti d'acqua, e abbatterono tutte le piante fruttifere: non fecero rimanere altro che le mura di mattone; e la città fu circondata dai frombolieri e in gran parte atterrata. | 25 Et civitates destruxerunt et omnem agrum optimum mittentes singuli lapides repleverunt; et universos fontes aquarum obturaverunt et omnia ligna fructifera succiderunt, ita ut muri tantum Cirhareseth remanerent; et circumdederunt civitatem fundibularii et aggressi sunt. |
26 Quando il re di Moab vide che i nemici avevan prevalso, prese con sè settecento uomini che menavan la spada, e tentò d'irrompere verso il re di Edom; ma non fu possibile. | 26 Quod cum vidisset rex Moab, praevaluisse scilicet hostes, tulit secum septingentos viros educentes gladium, ut irrumperet ad regem Edom; et non potuerunt. |
27 Allora, preso il suo figlio primogenito che doveva succedergli nel regno, l'offerse in olocausto sopra le mura. Vi fu una grande indignazione in Israele, e subito si ritiraron da lui e se ne tornarono al loro paese. | 27 Arripiensque filium suum primogenitum, qui regnaturus erat pro eo, obtulit holocaustum super murum. Et facta est indignatio magna super Israel; statimque recesserunt ab eo et reversi sunt in terram suam.
|