Seconda lettera ai Corinzi (מכתב שני לקורינתים) 23

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 אָז יְדַבֵּר יֵשׁוּעַ אֶל־הֲמוֹן הָעָם וְאֶל־תַּלְמִידָיו לֵאמֹר	1 حينئذ خاطب يسوع الجموع وتلاميذه
2 עַל־כִּסֵּא משֶׁה יָשְׁבוּ הַסּוֹפְרִים וְהַפְּרוּשִׁים	2 قائلا. على كرسي موسى جلس الكتبة والفريسيون.
3 לָכֵן כֹּל אֲשֶׁר־יֹאמְרוּ לָכֶם תִּשְׁמְרוּ לַעֲשׂוֹת אַךְ כְּמַעֲשֵׂיהֶם לֹא תַעֲשֹוּ כִּי אֹמְרִים הֵם וְאֵינָם עֹשִׂים	3 فكل ما قالوا لكم ان تحفظوه فاحفظوه وافعلوه. ولكن حسب اعمالهم لا تعملوا لانهم يقولون ولا يفعلون.
4 כִּי אֹסְרִים מַשְׂאֹת כְּבֵדִים וְעֹמְסִים עַל־שְׁכֶם הָאֲנָשִׁים וְלֹא יֹאבוּ לַהֲנִיעָם אַף בְּאֶצְבָּעָם	4 فانهم يحزمون احمالا ثقيلة عسرة الحمل ويضعونها على اكتاف الناس وهم لا يريدون ان يحركوها باصبعهم.
5 וְעֹשִׂים אֶת־כָּל־מַעֲשֵׂיהֶם לְהֵרָאוֹת בָּהֶם לִבְנֵי אָדָם כִּי מַרְחִיבִים אֶת־תְּפִלֵּיהֶם וּמַגְדִּילִים אֶת־צִיצִיּוֹתֵיהֶם	5 وكل اعمالهم يعملونها لكي تنظرهم الناس. فيعرضون عصائبهم ويعظمون اهداب ثيابهم.
6 וְאֹהֲבִים אֶת־הֲסִבַּת הָרֹאשׁ בַּסְּעוּדוֹת וְאֶת־מוֹשְׁבֵי הָרֹאשׁ בְּבָתֵּי הַכְּנֵסִיּוֹת	6 ويحبون المتكأ الاول في الولائم والمجالس الاولى في المجامع.
7 וְאֶת־שְׁאֵלוֹת שְׁלוֹמָם בַּשְּׁוָקִים וְאֶת־אֲשֶׁר יִקְרְאוּ לָהֶם בְּנֵי הָאָדָם רַבִּי רַבִּי	7 والتحيات في الاسواق وان يدعوهم الناس سيدي سيدي.
8 אוּלָם אַתֶּם אַל־תִּקָּרְאוּ רַבִּי כִּי אֶחָד הוּא רַבְּכֶם הַמָּשִׁיחַ וְאַתֶּם אַחִים כֻּלְכֶם	8 واما انتم فلا تدعوا سيدي لان معلمكم واحد المسيح وانتم جميعا اخوة.
9 וְאַל־תִּקְרְאוּ אָב לְאִישׁ מִכֶּם עַל־הָאֲדָמָה כִּי אֶחָד הוּא אֲבִיכֶם אֲשֶׁר בַּשָּׁמָיִם	9 ولا تدعوا لكم ابا على الارض لان اباكم واحد الذي في السموات.
10 גַּם אַל־תִּקָּרְאוּ מַנְהִיגִים כִּי אֶחָד הוּא מַנְהִיגְכֶם הַמָּשִׁיחַ	10 ولا تدعوا معلمين لان معلمكم واحد المسيح.
11 וְהַגָּדוֹל בָּכֶם יְהִי לָכֶם לִמְשָׁרֵת	11 واكبركم يكون خادما لكم.
12 כָּל־הַמְּרוֹמֵם אֶת־עַצְמוֹ יִשָּׁפֵל וְהַמַּשְׁפִּיל אֶת־עַצְמוֹ יְרוֹמָם	12 فمن يرفع نفسه يتضع ومن يضع نفسه يرتفع
13 אַךְ־אוֹי לָכֶם הַסּוֹפְרִים וְהַפְּרוּשִׁים הַחֲנֵפִים כִּי סֹגְרִים אַתֶּם לִפְנֵי הָאָדָם אֵת מַלְכוּת הַשָּׁמָיִם הֵן אַתֶּם לֹא־תָבֹאוּ בָהּ וְאֵת הַבָּאִים לֹא תַנִּיחוּ לָבוֹא	13 لكن ويل لكم ايها الكتبة والفريسيون المراؤون لانكم تغلقون ملكوت السموات قدام الناس فلا تدخلون انتم ولا تدعون الداخلين يدخلون.
14 אוֹי לָכֶם הַסּוֹפְרִים וְהַפְּרוּשִׁים הַחֲנֵפִים כִּי־בֹלְעִים אַתֶּם אֶת־בָּתֵּי הָאַלְמָנוֹת וּמַאֲרִיכִים בִּתְפִלָּה לְמַרְאֵה עָיִן תַּחַת זֹאת מִשְׁפָּט עַל־יֶתֶר תִּקָּחוּ	14 ويل لكم ايها الكتبة والفريسيون المراؤون لانكم تأكلون بيوت الارامل. ولعلة تطيلون صلواتكم. لذلك تأخذون دينونة اعظم.
15 אוֹי לָכֶם הַסּוֹפְרִים וְהַפְּרוּשִׁים הַחֲנֵפִים כִּי־סוֹבְבִים אַתֶּם בַּיָּם וּבַיַּבָּשָׁה לְמַעַן גַּיֵּר גֵּר אֶחָד וְכִי יִתְגַּיַּר תַּעֲשֹוּ אוֹתוֹ לְבֶן־גֵּיהִנֹּם כִּפְלַיִם יוֹתֵר מִכֶּם	15 ويل لكم ايها الكتبة والفريسيون المراؤون لانكم تطوفون البحر والبر لتكسبوا دخيلا واحدا. ومتى حصل تصنعونه ابنا لجهنم اكثر منكم مضاعفا.
16 אוֹי לָכֶם מְנַהֲלִים עִוְרִים הָאֹמְרִים הַנִּשְׁבָּע בַּהֵיכָל אֵין־זֹאת מְאוּמָה וְהַנִּשְׁבָּע בִּזְהַב הַהֵיכָל יֶאְשָׁם	16 ويل لكم ايها القادة العميان القائلون من حلف بالهيكل فليس بشيء. ولكن من حلف بذهب الهيكل يلتزم.
17 אַתֶּם הַכְּסִילִים וְהַעִוְרִים כִּי מַה־הוּא הַגָּדוֹל אִם־הַזָּהָב אוֹ הַהֵיכָל הַמְקַדֵּשׁ אֶת־הַזָּהָב	17 ايها الجهال والعميان ايما اعظم الذهب ام الهيكل الذي يقدس الذهب.
18 וַאֲמַרְתֶּם הַנִּשְׁבָּע בַּמִּזְבֵּחַ אֵין מְאוּמָה וְהַנִּשְׁבָּע בַּקָּרְבָּן אֲשֶׁר־עָלָיו יֶאְשָׁם	18 ومن حلف بالمذبح فليس بشيء. ولكن من حلف بالقربان الذي عليه يلتزم.
19 אַתֶּם הַכְּסִילִים וְהַעִוְרִים כִּי מַה־הוּא הַגָּדוֹל אִם־הַקָּרְבָּן אוֹ הַמִּזְבֵּחַ הַמְקַדֵּשׁ אֶת־הַקָּרְבָּן	19 ايها الجهال والعميان ايما اعظم القربان أم المذبح الذي يقدس القربان.
20 לָכֵן הַנִּשְׁבָּע בַּמִּזְבֵּחַ נִשְׁבַּע בּוֹ וּבְכֹל אֲשֶׁר עָלָיו	20 فان من حلف بالمذبح فقد حلف به وبكل ما عليه.
21 וְהַנִּשְׁבָּע בַּהֵיכָל נִשְׁבַּע בּוֹ וּבַשּׁוֹכֵן בְּתוֹכוֹ	21 من حلف بالهيكل فقد حلف به وبالساكن فيه.
22 וְהַנִּשְׁבָּע בַּשָּׁמָיִם נִשְׁבַּע בְּכִסֵּא אֱלֹהִים וּבַיּשֵׁב עָלָיו	22 ومن حلف بالسماء فقد حلف بعرش الله وبالجالس عليه.
23 אוֹי לָכֶם הַסּוֹפְרִים וְהַפְּרוּשִׁים הַחֲנֵפִים כִּי מְעַשְּׂרִים אַתֶּם אֶת־הַמִּנְתָּא וְאֶת־הַשֶּׁבֶת וְאֶת־הַכַּמֹּן וַתַּנִּיחוּ אֵת הַחֲמוּרוֹת בַּתּוֹרָה אֶת־הַמִּשְׁפָּט וְאֶת־הַחֶסֶד וְאֶת־הָאֱמוּנָה וְהָיָה לָכֶם לַעֲשׂוֹת אֶת אֵלֶּה וְלֹא לְהַנִּיחַ גַּם־אֶת־אֵלֶּה	23 ويل لكم ايها الكتبة والفريسيون المراؤون لانكم تعشرون النعنع والشبث والكمون وتركتم اثقل الناموس الحق والرحمة والايمان. كان ينبغي ان تعملوا هذه ولا تتركوا تلك.
24 מְנַהֲלִים עִוְרִים הַמְסַנְנִים אֵת הַיַּתּוּשׁ וּבֹלְעִים אֵת הַגָּמָל	24 ايها القادة العميان الذين يصفّون عن البعوضة ويبلعون الجمل
25 אוֹי לָכֶם הַסּוֹפְרִים וְהַפְּרוּשִׁים הַחֲנֵפִים כִּי מְטַהֲרִים אַתֶּם פְּנֵי־הַכּוֹס וְהַקְּעָרָה מִחוּץ וְתוֹכָן מָלֵא גָּזֵל וּפְרִיצוּת	25 ويل لكم ايها الكتبة والفريسيون المراؤون لانكم تنقون خارج الكاس والصحفة وهما من داخل مملوآن اختطافا ودعارة.
26 פָּרוּשׁ עִוֵּר טַהֵר בָּרִאשׁוֹנָה אֶת־תּוֹךְ הַכּוֹס לְמַעַן תִּטָּהֵר גַּם־מִחוּץ	26 ايها الفريسي الاعمى نقّ اولا داخل الكاس والصحفة لكي يكون خارجهما ايضا نقيا.
27 אוֹי לָכֶם הַסּוֹפְרִים וְהַפְּרוּשִׁים הַחֲנֵפִים כִּי־דֹמִים אַתֶּם לַקְּבָרִים הַמְסֻיָּדִים הַנִּרְאִים נָאִים מִחוּץ וְתוֹכָם מָלֵא עַצְמוֹת מֵתִים וְכָל־טֻמְאָה	27 ويل لكم ايها الكتبة والفريسيون المراؤون لانكم تشبهون قبورا مبيضة تظهر من خارج جميلة وهي من داخل مملوءة عظام اموات وكل نجاسة.
28 כָּכָה גַם־אַתֶּם מִחוּץ נִרְאִים כְּצַדִּיקִים אֶל־בְּנֵי אָדָם וְתוֹכֲכֶם מָלֵא חֲנֻפָּה וָאָוֶן	28 هكذا انتم ايضا من خارج تظهرون للناس ابرارا ولكنكم من داخل مشحونون رياء واثما.
29 אוֹי לָכֶם הַסּוֹפְרִים וְהַפְּרוּשִׁים הַחֲנֵפִים כִּי בוֹנִים אַתֶּם אֶת־קִבְרֵי הַנְּבִיאִים וַתְּיַפּוּ אֶת־מַצְּבוֹת קִבְרוֹת הַצַּדִּיקִים	29 ويل لكم ايها الكتبة والفريسيون المراؤون لانكم تبنون قبور الانبياء وتزيّنون مدافن الصديقين.
30 וַאֲמַרְתֶּם אִם־הָיִינוּ בִּימֵי אֲבוֹתֵינוּ לֹא־הָיְתָה יָדֵנוּ עִמָּהֶם לִשְׁפֹּךְ דַּם הַנְּבִיאִים	30 وتقولون لو كنا في ايام آبائنا لما شاركناهم في دم الانبياء.
31 וּבְכֵן תָּעִידוּ עַל־נַפְשְׁכֶם כִּי־בָנִים אַתֶּם לְרוֹצְחֵי הַנְּבִיאִים	31 فانتم تشهدون على انفسكم انكم ابناء قتلة الانبياء.
32 אַף־אַתֶּם מַלְּאוּ סְאַת אֲבוֹתֵיכֶם	32 فاملأوا انتم مكيال آبائكم.
33 נְחָשִׁים אַתֶּם יַלְדֵי הַצִּפְעוֹנִים אֵיכָה תִמָּלְטוּ מִדִּין גֵּיהִנֹּם	33 ايها الحيّات اولاد الافاعي كيف تهربون من دينونة جهنم.
34 לָכֵן הִנְנִי שֹׁלֵחַ לָכֶם נְבִיאִים וַחֲכָמִים וְסוֹפְרִים וּמֵהֶם תַּהַרְגוּ וְתִצְלְבוּ וּמֵהֶם תַּכּוּ בַשּׁוֹטִים בְּבָתֵּי כְּנֵסִיּוֹתֵיכֶם וְתִרְדְּפוּם מֵעִיר לְעִיר	34 لذلك ها انا ارسل اليكم انبياء وحكماء وكتبة فمنهم تقتلون وتصلبون ومنهم تجلدون في مجامعكم وتطردون من مدينة الى مدينة.
35 לְמַעַן יָבֹא עֲלֵיכֶם כָּל־דָּם נָקִי הַנִּשְׁפָּךְ בָּאָרֶץ מִדַּם־הֶבֶל הַצַּדִּיק עַד־דַּם זְכַרְיָה בֶן־יְהוֹיָדָע אֲשֶׁר רְצַחְתֶּם אוֹתוֹ בֵּין הַהֵיכָל וְלַמִּזְבֵּחַ	35 لكي يأتي عليكم كل دم زكي سفك على الارض من دم هابيل الصدّيق الى دم زكريا بن برخيا الذي قتلتموه بين الهيكل والمذبح.
36 אָמֵן אֹמֵר אֲנִי לָכֶם בֹּא יָבֹא כָּל־אֵלֶּה עַל־הַדּוֹר הַזֶּה	36 الحق اقول لكم ان هذا كله ياتي على هذا الجيل
37 יְרוּשָׁלַיִם יְרוּשָׁלַיִם הַהֹרֶגֶת אֶת־הַנְּבִיאִים וְהַסֹּקֶלֶת אֵת הַשְּׁלוּחִים אֵלֶיהָ כַּמֶּה פְעָמִים רָצִיתִי לְקַבֵּץ אֶת־בָּנַיִךְ כְּתַּרְנְגֹלֶת הַמְקַבֶּצֶת אֶת־אֶפְרֹחֶיהָ תַּחַת כְּנָפֶיהָ וְלֹא אֲבִיתֶם	37 يا اورشليم يا اورشليم يا قاتلة الانبياء وراجمة المرسلين اليها كم مرة اردت ان اجمع اولادك كما تجمع الدجاجة فراخها تحت جناحيها ولم تريدوا.
38 הִנֵּה בֵיתְכֶם יֵעָזֵב לָכֶם שָׁמֵם	38 هوذا بيتكم يترك لكم خرابا.
39 כִּי אֲנִי אֹמֵר לָכֶם רָאֹה לֹא תִרְאוּנִי מֵעַתָּה עַד אֲשֶׁר תֹּאמְרוּ בָּרוּךְ הַבָּא בְּשֵׁם יְהוָֹה	39 لاني اقول لكم انكم لا ترونني من الآن حتى تقولوا مبارك الآتي باسم الرب