Micà (מיכה) - Michea 16

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 וַיְהִי דְבַר־יְהוָה אֵלַי לֵאמֹר	1 وكانت اليّ كلمة الرب قائلة.
2 בֶּן־אָדָם הֹודַע אֶת־יְרוּשָׁלִַם אֶת־תֹּועֲבֹתֶיהָ	2 يا ابن آدم عرّف اورشليم برجاساتها
3 וְאָמַרְתָּ כֹּה־אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה לִירוּשָׁלִַם מְכֹרֹתַיִךְ וּמֹלְדֹתַיִךְ מֵאֶרֶץ הַכְּנַעֲנִי אָבִיךְ הָאֱמֹרִי וְאִמֵּךְ חִתִּית	3 وقل. هكذا قال السيد الرب لاورشليم. مخرجك ومولدك من ارض كنعان. ابوك اموري وامك حثية.
4 וּמֹולְדֹותַיִךְ בְּיֹום הוּלֶּדֶת אֹתָךְ לֹא־כָרַּת שָׁרֵּךְ וּבְמַיִם לֹא־רֻחַצְתְּ לְמִשְׁעִי וְהָמְלֵחַ לֹא הֻמְלַחַתְּ וְהָחְתֵּל לֹא חֻתָּלְתְּ	4 اما ميلادك يوم ولدت فلم تقطع سرتك ولم تغسلي بالماء للتنظّف ولم تملّحي تمليحا ولم تقمّطي تقميطا.
5 לֹא־חָסָה עָלַיִךְ עַיִן לַעֲשֹׂות לָךְ אַחַת מֵאֵלֶּה לְחֻמְלָה עָלָיִךְ וַתֻּשְׁלְכִי אֶל־פְּנֵי הַשָּׂדֶה בְּגֹעַל נַפְשֵׁךְ בְּיֹום הֻלֶּדֶת אֹתָךְ	5 لم تشفق عليك عين لتصنع لك واحدة من هذه لترق لك. بل طرحت على وجه الحقل بكراهة نفسك يوم ولدت.
6 וָאֶעֱבֹר עָלַיִךְ וָאֶרְאֵךְ מִתְבֹּוסֶסֶת בְּדָמָיִךְ וָאֹמַר לָךְ בְּדָמַיִךְ חֲיִי וָאֹמַר לָךְ בְּדָמַיִךְ חֲיִי	6 فمررت بك ورأيتك مدوسة بدمك فقلت لك بدمك عيشي. قلت لك بدمك عيشي.
7 רְבָבָה כְּצֶמַח הַשָּׂדֶה נְתַתִּיךְ וַתִּרְבִּי וַתִּגְדְּלִי וַתָּבֹאִי בַּעֲדִי עֲדָיִים שָׁדַיִם נָכֹנוּ וּשְׂעָרֵךְ צִמֵּחַ וְאַתְּ עֵרֹם וְעֶרְיָה	7 جعلتك ربوة كنبات الحقل فربوت وكبرت وبلغت زينة الازيان. نهد ثدياك ونبت شعرك وقد كنت عريانة وعارية.
8 וָאֶעֱבֹר עָלַיִךְ וָאֶרְאֵךְ וְהִנֵּה עִתֵּךְ עֵת דֹּדִים וָאֶפְרֹשׂ כְּנָפִי עָלַיִךְ וָאֲכַסֶּה עֶרְוָתֵךְ וָאֶשָּׁבַע לָךְ וָאָבֹוא בִבְרִית אֹתָךְ נְאֻם אֲדֹנָי יְהוִה וַתִּהְיִי לִי	8 فمررت بك ورأيتك واذ زمنك زمن الحب. فبسطت ذيلي عليك وسترت عورتك وحلفت لك ودخلت معك في عهد يقول السيد الرب فصرت لي.
9 וָאֶרְחָצֵךְ בַּמַּיִם וָאֶשְׁטֹף דָּמַיִךְ מֵעָלָיִךְ וָאֲסֻכֵךְ בַּשָּׁמֶן	9 فحمّمتك بالماء وغسلت عنك دماءك ومسحتك بالزيت.
10 וָאַלְבִּישֵׁךְ רִקְמָה וָאֶנְעֲלֵךְ תָּחַשׁ וָאֶחְבְּשֵׁךְ בַּשֵּׁשׁ וַאֲכַסֵּךְ מֶשִׁי	10 وألبستك مطرزة ونعلتك بالتّخس وازرتك بالكتان وكسوتك بزا.
11 וָאֶעְדֵּךְ עֶדִי וָאֶתְּנָה צְמִידִים עַל־יָדַיִךְ וְרָבִיד עַל־גְּרֹונֵךְ	11 وحليتك بالحلي فوضعت اسورة في يديك وطوقا في عنقك.
12 וָאֶתֵּן נֶזֶם עַל־אַפֵּךְ וַעֲגִילִים עַל־אָזְנָיִךְ וַעֲטֶרֶת תִּפְאֶרֶת בְּרֹאשֵׁךְ	12 ووضعت خزامة في انفك واقراطا في اذنيك وتاج جمال على راسك.
13 וַתַּעְדִּי זָהָב וָכֶסֶף וּמַלְבּוּשֵׁךְ [שֵׁשִׁי כ] (שֵׁשׁ ק) וָמֶשִׁי וְרִקְמָה סֹלֶת וּדְבַשׁ וָשֶׁמֶן [אָכָלְתִּי כ] (אָכָלְתְּ ק) וַתִּיפִי בִּמְאֹד מְאֹד וַתִּצְלְחִי לִמְלוּכָה	13 فتحليت بالذهب والفضة ولباسك الكتان والبز والمطرز. وأكلت السميذ والعسل والزيت وجملت جدا جدا فصلحت لمملكة.
14 וַיֵּצֵא לָךְ שֵׁם בַּגֹּויִם בְּיָפְיֵךְ כִּי ׀ כָּלִיל הוּא בַּהֲדָרִי אֲשֶׁר־שַׂמְתִּי עָלַיִךְ נְאֻם אֲדֹנָי יְהוִה	14 وخرج لك اسم في الامم لجمالك لانه كان كاملا ببهائي الذي جعلته عليك يقول السيد الرب
15 וַתִּבְטְחִי בְיָפְיֵךְ וַתִּזְנִי עַל־שְׁמֵךְ וַתִּשְׁפְּכִי אֶת־תַּזְנוּתַיִךְ עַל־כָּל־עֹובֵר לֹו־יֶהִי	15 فاتكلت على جمالك وزنيت على اسمك وسكبت زناك على كل عابر فكان له.
16 וַתִּקְחִי מִבְּגָדַיִךְ וַתַּעֲשִׂי־לָךְ בָּמֹות טְלֻאֹות וַתִּזְנִי עֲלֵיהֶם לֹא בָאֹות וְלֹא יִהְיֶה	16 وأخذت من ثيابك وصنعت لنفسك مرتفعات موشّاة وزنيت عليها. أمر لم يأت ولم يكن.
17 וַתִּקְחִי כְּלֵי תִפְאַרְתֵּךְ מִזְּהָבִי וּמִכַּסְפִּי אֲשֶׁר נָתַתִּי לָךְ וַתַּעֲשִׂי־לָךְ צַלְמֵי זָכָר וַתִּזְנִי־בָם	17 واخذت امتعة زينتك من ذهبي ومن فضتي التي اعطيتك وصنعت لنفسك صور ذكور وزنيت بها.
18 וַתִּקְחִי אֶת־בִּגְדֵי רִקְמָתֵךְ וַתְּכַסִּים וְשַׁמְנִי וּקְטָרְתִּי [נָתַתִּי כ] (נָתַתְּ ק) לִפְנֵיהֶם	18 واخذت ثيابك المطرزة وغطيتها بها ووضعت امامها زيتي وبخوري.
19 וְלַחְמִי אֲשֶׁר־נָתַתִּי לָךְ סֹלֶת וָשֶׁמֶן וּדְבַשׁ הֶאֱכַלְתִּיךְ וּנְתַתִּיהוּ לִפְנֵיהֶם לְרֵיחַ נִיחֹחַ וַיֶּהִי נְאֻם אֲדֹנָי יְהוִה	19 وخبزي الذي اعطيتك السميذ والزيت والعسل الذي اطعمتك وضعتها امامها رائحة سرور وهكذا كان يقول السيد الرب
20 וַתִּקְחִי אֶת־בָּנַיִךְ וְאֶת־בְּנֹותַיִךְ אֲשֶׁר יָלַדְתְּ לִי וַתִּזְבָּחִים לָהֶם לֶאֱכֹול הַמְעַט [מִתַּזְנֻתֵךְ כ] (מִתַּזְנוּתָיִךְ׃ ק)	20 اخذت بنيك وبناتك الذين ولدتهم لي وذبحتهم لها طعاما. أهو قليل من زناك
21 וַתִּשְׁחֲטִי אֶת־בָּנָי וַתִּתְּנִים בְּהַעֲבִיר אֹותָם לָהֶם	21 انك ذبحت بنيّ وجعلتهم يجوزون في النار لها.
22 וְאֵת כָּל־תֹּועֲבֹתַיִךְ וְתַזְנֻתַיִךְ לֹא [זָכַרְתִּי כ] (זָכַרְתְּ ק) אֶת־יְמֵי נְעוּרָיִךְ בִּהְיֹותֵךְ עֵרֹם וְעֶרְיָה מִתְבֹּוסֶסֶת בְּדָמֵךְ הָיִית	22 وفي كل رجاساتك وزناك لم تذكري ايام صباك اذ كنت عريانة وعارية وكنت مدوسة بدمك.
23 וַיְהִי אַחֲרֵי כָּל־רָעָתֵךְ אֹוי אֹוי לָךְ נְאֻם אֲדֹנָי יְהוִה	23 وكان بعد كل شرّك. ويل ويل لك يقول السيد الرب.
24 וַתִּבְנִי־לָךְ גֶּב וַתַּעֲשִׂי־לָךְ רָמָה בְּכָל־רְחֹוב	24 انك بنيت لنفسك قبّة وصنعت لنفسك مرتفعة في كل شارع.
25 אֶל־כָּל־רֹאשׁ דֶּרֶךְ בָּנִית רָמָתֵךְ וַתְּתַעֲבִי אֶת־יָפְיֵךְ וַתְּפַשְּׂקִי אֶת־רַגְלַיִךְ לְכָל־עֹובֵר וַתַּרְבִּי אֶת־ [תַּזְנֻתֵךְ כ] (תַּזְנוּתָיִךְ׃ ק)	25 في راس كل طريق بنيت مرتفعتك ورجّست جمالك وفرّجت رجليك لكل عابر واكثرت زناك.
26 וַתִּזְנִי אֶל־בְּנֵי־מִצְרַיִם שְׁכֵנַיִךְ גִּדְלֵי בָשָׂר וַתַּרְבִּי אֶת־תַּזְנֻתֵךְ לְהַכְעִיסֵנִי	26 وزنيت مع جيرانك بني مصر الغلاظ اللحم وزدت في زناك لاغاظتي
27 וְהִנֵּה נָטִיתִי יָדִי עָלַיִךְ וָאֶגְרַע חֻקֵּךְ וָאֶתְּנֵךְ בְּנֶפֶשׁ שֹׂנְאֹותַיִךְ בְּנֹות פְּלִשְׁתִּים הַנִּכְלָמֹות מִדַּרְכֵּךְ זִמָּה	27 فهانذا قد مددت يدي عليك ومنعت عنك فريضتك واسلمتك لمرام مبغضاتك بنات الفلسطينيين اللواتي يخجلن من طريقك الرذيلة.
28 וַתִּזְנִי אֶל־בְּנֵי אַשּׁוּר מִבִּלְתִּי שָׂבְעָתֵךְ וַתִּזְנִים וְגַם לֹא שָׂבָעַתְּ	28 وزنيت مع بني اشور اذ كنت لم تشبعي فزنيت بهم ولم تشبعي ايضا.
29 וַתַּרְבִּי אֶת־תַּזְנוּתֵךְ אֶל־אֶרֶץ כְּנַעַן כַּשְׂדִּימָה וְגַם־בְּזֹאת לֹא שָׂבָעַתְּ	29 وكثرت زناك في ارض كنعان الى ارض الكلدانيين وبهذا ايضا لم تشبعي.
30 מָה אֲמֻלָה לִבָּתֵךְ נְאֻם אֲדֹנָי יְהוִה בַּעֲשֹׂותֵךְ אֶת־כָּל־אֵלֶּה מַעֲשֵׂה אִשָּׁה־זֹונָה שַׁלָּטֶת	30 ما امرض قلبك يقول السيد الرب اذ فعلت كل هذا فعل امرأة زانية سليطة
31 בִּבְנֹותַיִךְ גַּבֵּךְ בְּרֹאשׁ כָּל־דֶּרֶךְ וְרָמָתֵךְ [עָשִׂיתִי כ] (עָשִׂית ק) בְּכָל־רְחֹוב וְלֹא־ [הָיִיתי כ] (הָיִית ק) כַּזֹּונָה לְקַלֵּס אֶתְנָן	31 ببنائك قبّتك في راس كل طريق وصنعتك مرتفعتك في كل شارع. ولم تكوني كزانية بل محتقرة الأجرة.
32 הָאִשָּׁה הַמְּנָאָפֶת תַּחַת אִישָׁהּ תִּקַּח אֶת־זָרִים	32 ايتها الزوجة الفاسقة تاخذ اجنبيين مكان زوجها.
33 לְכָל־זֹנֹות יִתְּנוּ־נֵדֶה וְאַתְּ נָתַתְּ אֶת־נְדָנַיִךְ לְכָל־מְאַהֲבַיִךְ וַתִּשְׁחֳדִי אֹותָם לָבֹוא אֵלַיִךְ מִסָּבִיב בְּתַזְנוּתָיִךְ	33 لكل الزواني يعطون هدية. اما انت فقد اعطيت كل محبيك هداياك ورشيتهم ليأتوك من كل جانب للزنا بك
34 וַיְהִי־בָךְ הֵפֶךְ מִן־הַנָּשִׁים בְּתַזְנוּתַיִךְ וְאַחֲרַיִךְ לֹא זוּנָּה וּבְתִתֵּךְ אֶתְנָן וְאֶתְנַן לֹא נִתַּן־לָךְ וַתְּהִי לְהֶפֶךְ	34 وصار فيك عكس عادة النساء في زناك اذ لم يزن وراءك بل انت تعطين اجرة ولا اجرة تعطى لك فصرت بالعكس
35 לָכֵן זֹונָה שִׁמְעִי דְּבַר־יְהוָה׃ פ	35 فلذلك يا زانية اسمعي كلام الرب.
36 כֹּה־אָמַר אֲדֹנָי יְהֹוִה יַעַן הִשָּׁפֵךְ נְחֻשְׁתֵּךְ וַתִּגָּלֶה עֶרְוָתֵךְ בְּתַזְנוּתַיִךְ עַל־מְאַהֲבָיִךְ וְעַל כָּל־גִּלּוּלֵי תֹועֲבֹותַיִךְ וְכִדְמֵי בָנַיִךְ אֲשֶׁר נָתַתְּ לָהֶם	36 هكذا قال السيد الرب. من اجل انه قد انفق نحاسك وانكشفت عورتك بزناك بمحبيك وبكل اصنام رجاساتك ولدماء بنيك الذين بذلتهم لها
37 לָכֵן הִנְנִי מְקַבֵּץ אֶת־כָּל־מְאַהֲבַיִךְ אֲשֶׁר עָרַבְתְּ עֲלֵיהֶם וְאֵת כָּל־אֲשֶׁר אָהַבְתְּ עַל כָּל־אֲשֶׁר שָׂנֵאת וְקִבַּצְתִּי אֹתָם עָלַיִךְ מִסָּבִיב וְגִלֵּיתִי עֶרְוָתֵךְ אֲלֵהֶם וְרָאוּ אֶת־כָּל־עֶרְוָתֵךְ	37 لذلك هانذا اجمع جميع محبيك الذين لذذت لهم وكل الذين احببتهم مع كل الذين ابغضتهم فاجمعهم عليك من حولك واكشف عورتك لهم لينظروا كل عورتك.
38 וּשְׁפַטְתִּיךְ מִשְׁפְּטֵי נֹאֲפֹות וְשֹׁפְכֹת דָּם וּנְתַתִּיךְ דַּם חֵמָה וְקִנְאָה	38 واحكم عليك احكام الفاسقات السافكات الدم واجعلك دم السخط والغيرة.
39 וְנָתַתִּי אֹותָךְ בְּיָדָם וְהָרְסוּ גַבֵּךְ וְנִתְּצוּ רָמֹתַיִךְ וְהִפְשִׁיטוּ אֹותָךְ בְּגָדַיִךְ וְלָקְחוּ כְּלֵי תִפְאַרְתֵּךְ וְהִנִּיחוּךְ עֵירֹם וְעֶרְיָה	39 واسلمك ليدهم فيهدمون قبتك ويهدمون مرتفعاتك وينزعون عنك ثيابك وياخذون ادوات زينتك ويتركونك عريانة وعارية . ً
40 וְהֶעֱלוּ עָלַיִךְ קָהָל וְרָגְמוּ אֹותָךְ בָּאָבֶן וּבִתְּקוּךְ בְּחַרְבֹותָם	40 ويصعدون عليك جماعة ويرجمونك بالحجارة ويقطعونك بسيوفهم.
41 וְשָׂרְפוּ בָתַּיִךְ בָּאֵשׁ וְעָשׂוּ־בָךְ שְׁפָטִים לְעֵינֵי נָשִׁים רַבֹּות וְהִשְׁבַּתִּיךְ מִזֹּונָה וְגַם־אֶתְנַן לֹא תִתְּנִי־עֹוד	41 ويحرقون بيوتك بالنار ويجرون عليك احكاما قدام عيون نساء كثيرة. واكفّك عن الزنى وايضا لا تعطين اجرة بعد.
42 וַהֲנִחֹתִי חֲמָתִי בָּךְ וְסָרָה קִנְאָתִי מִמֵּךְ וְשָׁקַטְתִּי וְלֹא אֶכְעַס עֹוד	42 وأحل غضبي بك فتنصرف غيرتي عنك فاسكن ولا اغضب بعد.
43 יַעַן אֲשֶׁר לֹא־ [זָכַרְתִּי כ] (זָכַרְתְּ ק) אֶת־יְמֵי נְעוּרַיִךְ וַתִּרְגְּזִי־לִי בְּכָל־אֵלֶּה וְגַם־אֲנִי הֵא דַּרְכֵּךְ ׀ בְּרֹאשׁ נָתַתִּי נְאֻם אֲדֹנָי יְהוִה וְלֹא [עָשִׂיתִי כ] (עָשִׂית ק) אֶת־הַזִּמָּה עַל כָּל־תֹּועֲבֹתָיִךְ	43 من اجل انك لم تذكري ايام صباك بل اسخطتني في كل هذا فهانذا ايضا اجلب طريقك على راسك يقول السيد الرب فلا تفعلين هذه الرذيلة فوق رجاساتك كلها
44 הִנֵּה כָּל־הַמֹּשֵׁל עָלַיִךְ יִמְשֹׁל לֵאמֹר כְּאִמָּה בִּתָּהּ	44 هوذا كل ضارب مثل يضرب مثلا عليك قائلا مثل الام بنتها.
45 בַּת־אִמֵּךְ אַתְּ גֹּעֶלֶת אִישָׁהּ וּבָנֶיהָ וַאֲחֹות אֲחֹותֵךְ אַתְּ אֲשֶׁר גָּעֲלוּ אַנְשֵׁיהֶן וּבְנֵיהֶן אִמְּכֶן חִתִּית וַאֲבִיכֶן אֱמֹרִי	45 ابنة امك انت الكارهة زوجها وبنيها. وانت اخت اخواتك اللواتي كرهن ازواجهنّ وابناءهنّ . ‎ امكنّ حثية وابوكنّ أموري.
46 וַאֲחֹותֵךְ הַגְּדֹולָה שֹׁמְרֹון הִיא וּבְנֹותֶיהָ הַיֹּושֶׁבֶת עַל־שְׂמֹאולֵךְ וַאֲחֹותֵךְ הַקְּטַנָּה מִמֵּךְ הַיֹּושֶׁבֶת מִימִינֵךְ סְדֹם וּבְנֹותֶיהָ	46 واختك الكبرى السامرة هي وبناتها الساكنة عن شمالك. واختك الصغرى الساكنة عن يمينك هي سدوم وبناتها.
47 וְלֹא בְדַרְכֵיהֶן הָלַכְתְּ וּבְתֹועֲבֹותֵיהֶן [עָשִׂיתִי כ] (עָשִׂית ק) כִּמְעַט קָט וַתַּשְׁחִתִי מֵהֵן בְּכָל־דְּרָכָיִךְ	47 ولا في طريقهنّ سلكت ولا مثل رجاساتهنّ فعلت كأن ذلك قليل فقط ففسدت اكثر منهنّ في كل طرقك.
48 חַי־אָנִי נְאֻם אֲדֹנָי יְהוִה אִם־עָשְׂתָה סְדֹם אֲחֹותֵךְ הִיא וּבְנֹותֶיהָ כַּאֲשֶׁר עָשִׂית אַתְּ וּבְנֹותָיִךְ	48 حيّ انا يقول السيد الرب ان سدوم اختك لم تفعل هي ولا بناتها كما فعلت انت وبناتك.
49 הִנֵּה־זֶה הָיָה עֲוֹן סְדֹם אֲחֹותֵךְ גָּאֹון שִׂבְעַת־לֶחֶם וְשַׁלְוַת הַשְׁקֵט הָיָה לָהּ וְלִבְנֹותֶיהָ וְיַד־עָנִי וְאֶבְיֹון לֹא הֶחֱזִיקָה	49 هذا كان اثم اختك سدوم الكبرياء والشبع من الخبز وسلام الاطمئنان كان لها ولبناتها ولم تشدد يد الفقير والمسكين.
50 וַתִּגְבְּהֶינָה וַתַּעֲשֶׂינָה תֹועֵבָה לְפָנָי וָאָסִיר אֶתְהֶן כַּאֲשֶׁר רָאִיתִי׃ ס	50 وتكبّرنّ وعملن الرجس امامي فنزعتهنّ كما رأيت.
51 וְשֹׁמְרֹון כַּחֲצִי חַטֹּאתַיִךְ לֹא חָטָאָה וַתַּרְבִּי אֶת־תֹּועֲבֹותַיִךְ מֵהֵנָּה וַתְּצַדְּקִי אֶת־ [אֲחֹותֵךְ כ] (אֲחֹותַיִךְ ק) בְּכָל־תֹּועֲבֹותַיִךְ אֲשֶׁר [עָשִׂיתי כ] (עָשִׂית׃ ק)	51 ولم تخطئ السامرة نصف خطاياك. بل زدت رجاساتك اكثر منهنّ وبرّرت اخواتك بكل رجاساتك التي فعلت.
52 גַּם־אַתְּ ׀ שְׂאִי כְלִמָּתֵךְ אֲשֶׁר פִּלַּלְתְּ לַאֲחֹותֵךְ בְּחַטֹּאתַיִךְ אֲשֶׁר־הִתְעַבְתְּ מֵהֵן תִּצְדַּקְנָה מִמֵּךְ וְגַם־אַתְּ בֹּושִׁי וּשְׂאִי כְלִמָּתֵךְ בְּצַדֶּקְתֵּךְ אַחְיֹותֵךְ	52 فاحملي ايضا خزيك انت القاضية على اخواتك. بخطاياك التي بها رجست اكثر منهنّ هنّ ابرّ منك. فاخجلي انت ايضا واحملي عارك بتبريرك اخواتك.
53 וְשַׁבְתִּי אֶת־שְׁבִיתְהֶן אֶת־ [שְׁבִית כ] (שְׁבוּת ק) סְדֹם וּבְנֹותֶיהָ וְאֶת־ [שְׁבִית כ] (שְׁבוּת ק) שֹׁמְרֹון וּבְנֹותֶיהָ [וּשְׁבִית כ] (וּשְׁבוּת ק) שְׁבִיתַיִךְ בְּתֹוכָהְנָה	53 وأرجّع سبيهنّ سبي سدوم وبناتها وسبي السامرة وبناتها وسبي مسبييك في وسطها
54 לְמַעַן תִּשְׂאִי כְלִמָּתֵךְ וְנִכְלַמְתְּ מִכֹּל אֲשֶׁר עָשִׂית בְּנַחֲמֵךְ אֹתָן	54 لكي تحملي عارك وتخزي من كل ما فعلت بتعزيتك اياهنّ.
55 וַאֲחֹותַיִךְ סְדֹם וּבְנֹותֶיהָ תָּשֹׁבְןָ לְקַדְמָתָן וְשֹׁמְרֹון וּבְנֹותֶיהָ תָּשֹׁבְןָ לְקַדְמָתָן וְאַתְּ וּבְנֹותַיִךְ תְּשֻׁבֶינָה לְקַדְמַתְכֶן	55 واخواتك سدوم وبناتها يرجعن الى حالتهنّ القديمة والسامرة وبناتها يرجعن الى حالتهنّ القديمة وانت وبناتك ترجعن الى حالتكنّ القديمة.
56 וְלֹוא הָיְתָה סְדֹם אֲחֹותֵךְ לִשְׁמוּעָה בְּפִיךְ בְּיֹום גְּאֹונָיִךְ	56 واختك سدوم لم تكن تذكر في فمك يوم كبريائك
57 בְּטֶרֶם תִּגָּלֶה רָעָתֵךְ כְּמֹו עֵת חֶרְפַּת בְּנֹות־אֲרָם וְכָל־סְבִיבֹותֶיהָ בְּנֹות פְּלִשְׁתִּים הַשָּׁאטֹות אֹותָךְ מִסָּבִיב	57 قبل ما انكشف شرّك كما في زمان تعيير بنات ارام وكل من حولها بنات الفلسطينيين اللواتي يحتقرنك من كل جهة.
58 אֶת־זִמָּתֵךְ וְאֶת־תֹּועֲבֹותַיִךְ אַתְּ נְשָׂאתִים נְאֻם יְהוָה׃ ס	58 رذيلتك ورجاساتك انت تحملينها يقول الرب
59 כִּי כֹה אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה [וְעָשִׂית כ] (וְעָשִׂיתִי ק) אֹותָךְ כַּאֲשֶׁר עָשִׂית אֲשֶׁר־בָּזִית אָלָה לְהָפֵר בְּרִית	59 لانه هكذا قال السيد الرب اني افعل بك كما فعلت اذ ازدريت بالقسم لنكث العهد.
60 וְזָכַרְתִּי אֲנִי אֶת־בְּרִיתִי אֹותָךְ בִּימֵי נְעוּרָיִךְ וַהֲקִמֹותִי לָךְ בְּרִית עֹולָם	60 ولكني اذكر عهدي معك في ايام صباك واقيم لك عهدا ابديا.
61 וְזָכַרְתְּ אֶת־דְּרָכַיִךְ וְנִכְלַמְתְּ בְּקַחְתֵּךְ אֶת־אֲחֹותַיִךְ הַגְּדֹלֹות מִמֵּךְ אֶל־הַקְּטַנֹּות מִמֵּךְ וְנָתַתִּי אֶתְהֶן לָךְ לְבָנֹות וְלֹא מִבְּרִיתֵךְ	61 فتتذكرين طرقك وتخجلين اذ تقبلين اخواتك الكبر والصغر واجعلهنّ لك بنات ولكن لا بعهدك.
62 וַהֲקִימֹותִי אֲנִי אֶת־בְּרִיתִי אִתָּךְ וְיָדַעַתְּ כִּי־אֲנִי יְהוָה	62 وانا اقيم عهدي معك فتعلمين اني انا الرب.
63 לְמַעַן תִּזְכְּרִי וָבֹשְׁתְּ וְלֹא יִהְיֶה־לָּךְ עֹוד פִּתְחֹון פֶּה מִפְּנֵי כְּלִמָּתֵךְ בְּכַפְּרִי־לָךְ לְכָל־אֲשֶׁר עָשִׂית נְאֻם אֲדֹנָי יְהוִה׃ ס	63 لكي تتذكري فتخزي ولا تفتحي فاك بعد بسبب خزيك حين اغفر لك كل ما فعلت يقول السيد الرب