Apocalisse (رؤيا) 14

SMITH VAN DYKE	STUTTGARTENSIA-DELITZSCH
1 ثم نظرت واذا خروف واقف على جبل صهيون ومعه مئة واربعة واربعون الفا لهم اسم ابيه مكتوبا على جباههم.	1 וָאֵרֶא וְהִנֵּה־שֶׂה עֹמֵד עַל־הַר צִיּוֹן וְעִמּוֹ מְאַת אֶלֶף וְאַרְבָּעִים וְאַרְבָּעָה אֲלָפִים הַנֹּשְׂאִים אֶת־שְׁמוֹ וְשֵׁם אָבִיו כָּתוּב עַל־מִצְחוֹתָם
2 وسمعت صوتا من السماء كصوت مياه كثيرة وكصوت رعد عظيم. وسمعت صوتا كصوت ضاربين بالقيثارة يضربون بقيثاراتهم.	2 וָאֶשְׁמַע קוֹל מִן־הַשָּׁמַיִם כְּקוֹל מַיִם רַבִּים וּכְקוֹל רַעַם גָּדוֹל וָאֶשְׁמַע קוֹל תֹּפְשֵׂי כִנּוֹר הַמְנַגְּנִים בְּכִנּוֹרוֹתֵיהֶם
3 وهم يترنمون كترنيمة جديدة امام العرش وامام الاربعة الحيوانات والشيوخ ولم يستطع احد ان يتعلّم الترنيمة الا المئة والاربعة والاربعون الفا الذين اشتروا من الارض.	3 וַיָּשִׁירוּ כְּשִׁיר חָדָשׁ לִפְנֵי הַכִּסֵּא וְלִפְנֵי אַרְבַּע הַחַיּוֹת וְלִפְנֵי הַזְּקֵנִים וְאֵין אִישׁ אֲשֶׁר־יָכֹל לִלְמֹד אֶת־הַשִּׁיר זוּלָתִי מְאַת הָאֶלֶף וְאַרְבָּעִים וְאַרְבַּעַת הָאֲלָפִים הָהֵם אֲשֶׁר נִקְנוּ מִן־הָאָרֶץ
4 هؤلاء هم الذين لم يتنجسوا مع النساء لانهم اطهار. هؤلاء هم الذين يتبعون الخروف حيثما ذهب. هؤلاء اشتروا من بين الناس باكورة للّه وللخروف	4 אֵלֶּה הֵם אֲשֶׁר לֹא־נְגֹאֲלוּ בַנָּשִׁים כִּי־בְתוּלוֹת הֵמָּה אֵלֶּה הֵם הַהֹלְכִים אַחֲרֵי הַשֶּׂה אֶל־כָּל־אֲשֶׁר יֵלֵךְ אֵלֶּה נִקְנוּ מִתּוֹךְ בְּנֵי הָאָדָם לְרֵאשִׁית בִּכּוּרִים לֵאלֹהִים וְלַשֶּׂה
5 وفي افواههم لم يوجد غش لانهم بلا عيب قدام عرش الله	5 וְתַרְמִית לֹא־נִמְצְאָה בְּפִיהֶם כִּי תְּמִימִים הֵמָּה לִפְנֵי כִּסֵּא הָאֱלֹהִים
6 ثم رأيت ملاكا آخر طائرا في وسط السماء معه بشارة ابدية ليبشر الساكنين على الارض وكل امة وقبيلة ولسان وشعب	6 וָאֵרֶא מַלְאָךְ אַחֵר מְעוֹפֵף בִּמְרוֹם הָרָקִיעַ אֲשֶׁר הָיָה־לוֹ בְּשׂוֹרַת עוֹלָם לְבַשֵּׂר אֶת־ישְׁבֵי הָאָרֶץ וְאֶת־כָּל־גּוֹי וּמִשְׁפָּחָה וְלָשׁוֹן וָעָם
7 قائلا بصوت عظيم خافوا الله واعطوه مجدا لانه قد جاءت ساعة دينونته واسجدوا لصانع السماء والارض والبحر وينابيع المياه	7 וַיֹּאמֶר בְּקוֹל גָּדוֹל יְראוּ אֶת־הָאֱלֹהִים וְהָבוּ־לוֹ כָבוֹד כִּי בָאָה עֵת מִשְׁפָּטוֹ וְהִשְׁתַּחֲווּ לָעֹשֶׂה שָׁמַיִם וָאָרֶץ אֶת־הַיָּם וּמַעְיְנוֹת הַמָּיִם
8 ثم تبعه ملاك آخر قائلا سقطت سقطت بابل المدينة العظيمة لانها سقت جميع الامم من خمر غضب زناها	8 וּמַלְאָךְ אַחֵר בָּא אַחֲרָיו וַיֹּאמַר נָפְלָה נָפְלָה בָּבֶל הָעִיר הַגְּדוֹלָה כִּי הִשְׁקְתָה כָל־הַגּוֹיִם מִיֵּין חֲמַת תַּזְנֻתָהּ
9 ثم تبعهما ملاك ثالث قائلا بصوت عظيم ان كان احد يسجد للوحش ولصورته ويقبل سمته على جبهته او على يده	9 וּמַלְאָךְ שְׁלִישִׁי בָּא אַחֲרֵיהֶם וַיֹּאמֶר בְּקוֹל גָּדוֹל כָּל־אֲשֶׁר יִשְׁתַּחֲוֶה לִפְנֵי הַחַיָּה וְלִפְנֵי צַלְמָהּ וְנָשָׂא אֶת־תָּוָהּ עַל־מִצְחוֹ אוֹ עַל־יָדוֹ
10 فهو ايضا سيشرب من خمر غضب الله المصبوب صرفا في كاس غضبه ويعذب بنار وكبريت امام الملائكة القديسين وامام الخروف.	10 גַּם־הוּא שָׁתֹה יִשְׁתֶּה מִיֵּין חֲמַת אֱלֹהִים יַיִן בִּלְתִּי מָהוּל הַנִּמְסָךְ בְּכוֹס זַעְמוֹ וִיעֻנֶּה בְּאֵשׁ וְגָפְרִית לִפְנֵי הַמַּלְאָכִים הַקְּדשִׁים וְלִפְנֵי הַשֶּׂה
11 ويصعد دخان عذابهم الى ابد الآبدين ولا تكون راحة نهارا وليلا للذين يسجدون للوحش ولصورته ولكل من يقبل سمة اسمه.	11 וַעֲשַׁן עִנּוּיָם יַעֲלֶה לְעוֹלְמֵי־עַד וְלֹא יִמְצְאוּ מְנוּחָה יוֹמָם וָלָיְלָה הַמִּשְׁתַּחֲוִים לַחַיָּה וּלְצַלְמָהּ וַאֲשֶׁר יִשָּׂא אֶת־תָּו שְׁמָהּ
12 هنا صبر القديسين هنا الذين يحفظون وصايا الله وايمان يسوع	12 בָּזֶה סַבְלָנוּת הַקְּדשִׁים בָּזֶה הַשֹּׁמְרִים אֶת־מִצְוֺת הָאֱלֹהִים וְאֶת־אֱמוּנַת יֵשׁוּעַ
13 وسمعت صوتا من السماء قائلا لي اكتب طوبى للاموات الذين يموتون في الرب منذ الآن. نعم يقول الروح لكي يستريحوا من اتعابهم. واعمالهم تتبعهم	13 וָאֶשְׁמַע קוֹל מִן־הַשָּׁמַיִם מְדַבֵּר אֵלַי כְּתֹב אַשְׁרֵי הַמֵּתִים אֲשֶׁר־יָמוּתוּ בָאָדוֹן מֵעָתָּה אָמְנָם כֵּן אָמַר הָרוּחַ לְמַעַן יָנוּחוּ מֵעֲמָלָם וּמַעֲשֵׂיהֶם הָלֹךְ יֵלְכוּ אֲחֲרֵיהֶם
14 ثم نظرت واذا سحابة بيضاء وعلى السحابة جالس شبه ابن انسان له على راسه اكليل من ذهب وفي يده منجل حاد.	14 וָאֵרֶא וְהִנֵּה עָנָן בָּהִיר וְעַל־הֶעָנָן ישֵׁב כִּדְמוּת בֶּן־אָדָם וְעַל־רֹאשׁוֹ עֲטֶרֶת זָהָב וּבְיָדוֹ מַגָּל מְלֻטָּשׁ
15 وخرج ملاك آخر من الهيكل يصرخ بصوت عظيم الى الجالس على السحابة ارسل منجلك واحصد لانه قد جاءت الساعة للحصاد اذ قد يبس حصيد الارض.	15 וּמַלְאָךְ אַחֵר יָצָא מִן־הַהֵיכָל וַיִּזְעַק בְּקוֹל גָּדוֹל אֶל־הַיּשֵׁב עַל־הֶעָנָן לֵאמֹר שְׁלַח מַגָּלְךָ וּקְצֹר כִּי בָאָה הָעֵת לִקְצֹר כִּי יָבֵשׁ קְצִיר הָאָרֶץ
16 فالقى الجالس على السحابة منجله على الارض فحصدت الارض	16 וַיִּשְׁלַח הַיּשֵׁב בֶּעָנָן אֶת־מַגָּלוֹ בָּאָרֶץ וְהָאָרֶץ נִקְצָרָה
17 ثم خرج ملاك آخر من الهيكل الذي في السماء معه ايضا منجل حاد	17 וּמַלְאָךְ אַחֵר יָצָא מִן־הַהֵיכָל אֲשֶׁר בַּשָּׁמָיִם וְגַם־לוֹ מַגָּל מְלֻטָּשׁ בְּיָדוֹ
18 وخرج ملاك آخر من المذبح له سلطان على النار وصرخ صراخا عظيما الى الذي معه المنجل الحاد قائلا ارسل منجلك الحاد واقطف عناقيد كرم الارض لان عنبها قد نضج.	18 וַיֵּצֵא מַלְאָךְ אַחֵר מִן־הַמִּזְבֵּחַ וּמֶמְשַׁלְתּוֹ עַל־הָאֵשׁ וַיִּקְרָא בְּקוֹל גָּדוֹל אֶל־אֲשֶׁר בְּיָדוֹ הַמַּגָּל הַמְלֻטָּשׁ לֵאמֹר שְׁלַח מַגָּלְךָ הַמְלֻטָּשׁ וּבְצֹר אֶת־גֶּפֶן הָאָרֶץ כִּי־בָשְׁלוּ עִנְּבֵיהֶם
19 فالقى الملاك منجله الى الارض وقطف كرم الارض فالقاه الى معصرة غضب الله العظيمة	19 וַיָּנֶף הַמַּלְאָךְ אֶת־מַגָּלוֹ עַל־הָאָרֶץ וַיִּבְצֹר אֶת־אֶשְׁכְּלוֹת גֶּפֶן הָאָרֶץ וַיַּשְׁלִיכֵם בְּגַת־חֲמַת אֱלֹהִים הַגְּדוֹלָה
20 وديست المعصرة خارج المدينة فخرج دم من المعصرة حتى الى لجم الخيل مسافة الف وست مئة غلوة	20 וַתִּדָּרֵךְ הַגַּת מִחוּץ לָעִיר וַיֵּצֵא־דָם מִן־הַגַּת עַד רִסְנֵי הַסּוּסִים דֶּרֶךְ־אֶלֶף וְשֵׁשׁ־מֵאוֹת רִיס