1 Sabemos, com efeito, que ao se desfazer a tenda que habitamos neste mundo, recebemos uma casa preparada por Deus e não por mãos humanas, uma habitação eterna no céu. | 1 הֵן יָדַעְנוּ כִּי בֵּהָרֵס בֵּית אָהֳלֵנוּ אֲשֶׁר בָּאָרֶץ יֶשׁ־לָנוּ בִנְיָן מֵאֵת הָאֱלֹהִים בַּיִת אֲשֶׁר אֵינֶנּוּ מַעֲשֵׂה יָדַיִם וְהוּא לְעוֹלָם בַּשָּׁמָיִם |
2 E por isto suspiramos e anelamos ser sobrevestidos da nossa habitação celeste, | 2 כִּי גַם־עַתָּה נֶאֱנָחִים וְנִכְסָפִים אֲנַחְנוּ לְהִתְעַטֵּף בְּבֵיתֵנוּ אֲשֶׁר מִן־הַשָּׁמָיִם |
3 contanto que sejamos achados vestidos e não despidos. | 3 בַּאֲשֶׁר אַחֲרֵי לְבַשְׁנֻהוּ לֹא נִמָּצֵא עֲרֻמִּים |
4 Pois, enquanto permanecemos nesta tenda, gememos oprimidos: desejamos ser não despojados, mas revestidos com uma veste nova por cima da outra, de modo que o que há de mortal em nós seja absorvido pela vida. | 4 כִּי גַם־עַתָּה בְּאָהֳלֵנוּ זֶה נֵאָנַח מִפְּנֵי הַכֹּבֶד וְלֹא חָפַצְנוּ לְהִתְפַּשֵּׁט כִּי אִם־לְהִתְעַטֵּף לְמַעַן יְבֻלַּע הַמָּוֶת עַל־יְדֵי הַחַיִּים |
5 Aquele que nos formou para este destino é Deus mesmo, que nos deu por penhor o seu Espírito. | 5 וְהַמֵּכִין אֹתָנוּ לָזֹאת הוּא הָאֱלֹהִים אֲשֶׁר אַף־נָתַן לָנוּ אֶת־עֶרְבוֹן הָרוּחַ |
6 Por isso, estamos sempre cheios de confiança. Sabemos que todo o tempo que passamos no corpo é um exílio longe do Senhor. | 6 לָכֵן בְּטוּחִים אֲנַחְנוּ בְּכָל־עֵת וְיֹדְעִים כִּי כָל־עוֹד שֶׁמּוֹשָׁבֵנוּ בַגּוּף רְחוֹקִים אֲנַחְנוּ מִן־הָאָדוֹן |
7 Andamos na fé e não na visão. | 7 כִּי בֶאֱמוּנָה נִתְהַלֵּךְ וְלֹא בִּרְאוּת עֵינָיִם |
8 Estamos, repito, cheios de confiança, preferindo ausentar-nos deste corpo para ir habitar junto do Senhor. | 8 אָמְנָם בְּטוּחִים אֲנַחְנוּ וְנִבְחֲרָה־לָּנוּ לְהִתְרַחֵק מִן־הַגּוּף וְלִהְיוֹת קְרוֹבִים אֶל־הָאָדוֹן |
9 É também por isso que, vivos ou mortos, nos esforçamos por agradar-lhe. | 9 עַל־כֵּן גַּם־נִשְׁתַּדֵּל אִם־קְרוֹבִים אִם־רְחוֹקִים לִהְיוֹת לוֹ לְרָצוֹן |
10 Porque teremos de comparecer diante do tribunal de Cristo. Ali cada um receberá o que mereceu, conforme o bem ou o mal que tiver feito enquanto estava no corpo. | 10 כִּי כֻלָּנוּ עֲתִידִים לְהֵרָאוֹת לִפְנֵי כִסֵּא־דִין הַמָּשִׁיחַ לְמַעַן יְקַבֵּל אִישׁ אִישׁ כְּפִי פָעֳלוֹ בְּחַיֵּי גוּפוֹ אִם־טוֹב וְאִם־רָע |
11 Compenetrados do temor do Senhor, procuramos persuadir os homens. Estamos a descoberto aos olhos de Deus, e espero que o estejamos também ante as vossas consciências. | 11 וְעַתָּה יַעַן אֲשֶׁר יָדַעְנוּ יִרְאַת הָאָדוֹן נְדַבֵּר עַל־לֵב בְּנֵי אָדָם וְלֵאלֹהִים אֲנַחְנוּ גְלוּיִם וַאֲקַוֶּה כִּי־גְלוּיִם אֲנַחְנוּ גַּם בְּמַדָּעֲכֶם |
12 Não estamos a gabar-nos ante os vossos olhos, mas damo-vos ocasião de vos gloriardes por nossa causa. Tereis assim o que responder àqueles que se prevalecem das aparências e não do que há no coração. | 12 כִּי אֵין אֲנַחְנוּ מִשְׁתַּבְּחִים שֵׁנִית אֲלֵיכֶם אַךְ נֹתְנִים לָכֶם סִבָּה לְהִתְפָּאֵר בָּנוּ לְנֶגֶד הַמִּתְפָּאֲרִים בְּפָנִים וְלֹא בְלֵב |
13 De fato, se ficamos arrebatados fora dos sentidos, é por Deus; e se raciocinamos sobriamente, é por vós. | 13 כִּי אִם־הִשְׁתַּגַּעְנוּ לֵאלֹהִים הָיְתָה־זֹּאת וְאִם־הִשְׂכַּלְנוּ לָכֶם הָיָתָה |
14 O amor de Cristo nos constrange, considerando que, se um só morreu por todos, logo todos morreram. | 14 כִּי־אַהֲבַת הַמָּשִׁיחַ דֹּחֶקֶת אֹתָנוּ בִּהְיוֹתֵנוּ דָנִים אֲשֶׁר אִם־מֵת אֶחָד בְּעַד כֻּלָּם כֻּלָּם מֵתוּ |
15 Sim, ele morreu por todos, a fim de que os que vivem já não vivam para si, mas para aquele que por eles morreu e ressurgiu. | 15 וּבְעַד כֻּלָּם מֵת לְמַעַן לֹא־יִחְיוּ הַחַיִּים עוֹד לְנַפְשָׁם כִּי אִם־לַאֲשֶׁר מֵת וַיָּקָם בַּעֲדָם |
16 Por isso, nós daqui em diante a ninguém conhecemos de um modo humano. Muito embora tenhamos considerado Cristo dessa maneira, agora já não o julgamos assim. | 16 לָכֵן מֵעַתָּה אֲנַחְנוּ לֹא־נֵדַע אִישׁ לְפִי הַבָּשָׂר וְגַם אִם־יָדַעְנוּ אֶת־הַמָּשִׁיחַ לְפִי הַבָּשָׂר מֵעַתָּה לֹא־נֵדָעֵהוּ עוֹד |
17 Todo aquele que está em Cristo é uma nova criatura. Passou o que era velho; eis que tudo se fez novo! | 17 וּבְכֵן מִי שֶׁהוּא בַמָּשִׁיחַ בְּרִיאָה חֲדָשָׁה הוּא הַיְשָׁנוֹת עָבָרוּ וְהִנֵּה הַכֹּל נִהְיָה לְחָדָשׁ |
18 Tudo isso vem de Deus, que nos reconciliou consigo, por Cristo, e nos confiou o ministério desta reconciliação. | 18 וְהַכֹּל מֵאֵת הָאֱלֹהִים הַמְרַצֶּה אֹתָנוּ לְעַצְמוֹ עַל־יְדֵי יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ וַיִּתֶּן־לָנוּ שֵׁרוּת הָרִצּוּי |
19 Porque é Deus que, em Cristo, reconciliava consigo o mundo, não levando mais em conta os pecados dos homens, e pôs em nossos lábios a mensagem da reconciliação. | 19 יַעַן אֲשֶׁר אֱלֹהִים הָיָה בַמָּשִׁיחַ מְרַצֶּה אֶת־הָעוֹלָם לְעַצְמוֹ וְלֹא־חָשַׁב לָהֶם אֶת־פִּשְׁעֵיהֶם וַיָּשֶׂם בָּנוּ אֶת־דְּבַר הָרִצּוּי |
20 Portanto, desempenhamos o encargo de embaixadores em nome de Cristo, e é Deus mesmo que exorta por nosso intermédio. Em nome de Cristo vos rogamos: reconciliai-vos com Deus! | 20 לָכֵן מְלִיצֵי הַמָּשִׁיחַ אֲנַחְנוּ וּכְאִלּוּ הָאֱלֹהִים מַזְהִיר אֶתְכֶם עַל־יָדֵנוּ נְבַקֵּשׁ מִכֶּם בְּעַד הַמָּשִׁיחַ הִתְרַצּוּ־נָא אֶל־הָאֱלֹהִים |
21 Aquele que não conheceu o pecado, Deus o fez pecado por nós, para que nele nós nos tornássemos justiça de Deus. | 21 כִּי אֶת־אֲשֶׁר לֹא־יָדַע חַטָּאת אֹתוֹ עָשָׂה לְחַטָּאת בַּעֲדֵנוּ לְמַעַן נִהְיֶה־בּוֹ אֲנַחְנוּ לְצִדְקַת אֱלֹהִים |
| 22 אַל־תְּהִי נִמְהָר בִּסְמִיכַת יָדֶיךָ עַל־אָדָם וְלֹא תִשְׁתַּתֵּף לְחַטֹּאת אֲחֵרִים שְׁמֹר אֶת־נַפְשְׁךָ בְּטָהֳרָה |
| 23 אַל־תַּרְבֶּה לִשְׁתּוֹת עוֹד מַיִם כִּי אִם־קַח מְעַט־יָיִן בַּעֲבוּר בִּטְנְךָ וַאֲשֶׁר פְּעָמִים רַבּוֹת חֹלֶה אָתָּה |
| 24 יֵשׁ בְּנֵי אָדָם אֲשֶׁר חַטֹּאתֵיהֶם גְּלוּיוֹת וּמַקְדִּימוֹת לַדִּין וְיֵשׁ מֵהֶם אֲשֶׁר הֵנָּה הֹלְכוֹת אַחֲרֵיהֶם |
| 25 וְכָכָה גַּם־הַמַּעֲשִׂים הַטּוֹבִים גְּלוּיִם הֵמָּה וַאֲשֶׁר אֵינָם כֵּן לֹא יוּכְלוּ לְהִסָּתֵר |