Vangelo secondo Matteo 22
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
LA SACRA BIBBIA | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Gesù riprese a parlar loro in parabole e disse: | 1 Et respondens Iesus dixit ite rum in parabolis eis dicens: |
2 "E' simile il regno dei cieli a un re il quale fece un banchetto di nozze per suo figlio. | 2 “ Similefactum est regnum caelorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo. |
3 Egli mandò i suoi servi a chiamare coloro che erano stati invitati alle nozze; ma questi non vollero venire. | 3 Et misitservos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire. |
4 Di nuovo mandò altri servi dicendo: "Dite agli invitati: ecco, ho preparato il mio pranzo: i miei buoi e gli animali ingrassati sono già stati macellati e tutto è pronto; venite alle nozze". | 4 Iterum misitalios servos dicens: “Dicite invitatis: Ecce prandium meum paravi, tauri meiet altilia occisa, et omnia parata; venite ad nuptias”. |
5 Ma essi, noncuranti, andarono chi ai propri campi, chi ai propri affari. | 5 Illi autemneglexerunt et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam; |
6 Altri poi, presi i servi, li maltrattarono e li uccisero. | 6 reliqui vero tenuerunt servos eius et contumelia affectos occiderunt. |
7 Il re, adiratosi, inviò i suoi eserciti ad annientare quegli omicidi e a incendiarne la città. | 7 Rex autem iratus est et, missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos etcivitatem illorum succendit. |
8 Dice quindi ai servi: "Il banchetto nuziale è pronto, ma gli invitati non ne erano degni. | 8 Tunc ait servis suis: “Nuptiae quidem parataesunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni; |
9 Andate dunque ai crocicchi delle vie e chiamate alle nozze tutti quelli che troverete". | 9 ite ergo ad exitus viarum, etquoscumque inveneritis, vocate ad nuptias”. |
10 Andarono quei servi per le vie e radunarono tutti quelli che trovarono, buoni e cattivi; e così la sala si riempì di commensali. | 10 Et egressi servi illi in vias,congregaverunt omnes, quos invenerunt, malos et bonos; et impletae sunt nuptiaediscumbentium. |
11 Entrato il re a vedere i commensali, trovò là un uomo che non indossava la veste nuziale. | 11 Intravit autem rex, ut videret discumbentes, et vidit ibihominem non vestitum veste nuptiali |
12 Gli dice: "Amico, come mai sei entrato qui senza la veste nuziale?". Egli ammutolì. | 12 et ait illi: “Amice, quomodo hucintrasti, non habens vestem nuptialem?”. At ille obmutuit. |
13 Allora il re disse ai suoi servitori: "Legatelo mani e piedi e gettatelo nelle tenebre esteriori: là sarà pianto e stridore di denti". | 13 Tunc dixit rexministris: “Ligate pedes eius et manus et mittite eum in tenebras exteriores:ibi erit fletus et stridor dentium”. |
14 Infatti molti sono chiamati, ma pochi eletti". | 14 Multi enim sunt vocati, pauci veroelecti ”. |
15 Allora i farisei, ritiratisi, tennero consiglio per vedere come coglierlo in fallo nei suoi discorsi. | 15 Tunc abeuntes pharisaei consilium inierunt, ut caperent eum in sermone. |
16 Mandarono dunque a lui i propri discepoli, insieme agli erodiani, per dirgli: "Maestro, sappiamo che sei veritiero e che insegni la via di Dio con verità e che non hai soggezione di nessuno; infatti non guardi in faccia ad alcuno. | 16 Etmittunt ei discipulos suos cum herodianis dicentes: “ Magister, scimus quiaverax es et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo; non enimrespicis personam hominum. |
17 Dicci dunque il tuo parere: è lecito o no pagare il tributo a Cesare?". | 17 Dic ergo nobis quid tibi videatur: Licet censumdare Caesari an non? ”. |
18 Gesù, conoscendo la loro malizia, disse: "Perché volete tentarmi, ipocriti? | 18 Cognita autem Iesus nequitia eorum, ait: “ Quidme tentatis, hypocritae? |
19 Mostratemi la moneta del tributo". Essi gli presentarono un denaro. | 19 Ostendite mihi nomisma census ”. At illiobtulerunt ei denarium. |
20 Dice loro: "Di chi è l'effigie con l'iscrizione?". | 20 Et ait illis: “ Cuius est imago haec etsuprascriptio? ”. |
21 Rispondono: "Di Cesare". Ed egli disse loro: "Date dunque a Cesare quello che è di Cesare e a Dio quello che è di Dio". | 21 Dicunt ei: “ Caesaris ”. Tunc ait illis: “ Redditeergo, quae sunt Caesaris, Caesari et, quae sunt Dei, Deo ”. |
22 All'udir ciò rimasero stupiti e, lasciatolo, se ne andarono. | 22 Et audientesmirati sunt et, relicto eo, abierunt. |
23 In quel giorno si avvicinarono a lui dei sadducei, quelli che affermano non esserci risurrezione, e lo interrogarono | 23 In illo die accesserunt ad eum sadducaei, qui dicunt non esse resurrectionem,et interrogaverunt eum |
24 dicendo: "Maestro, Mosè ha ordinato: Se uno muore senza figli, suo fratello ne sposerà la vedova e così darà a suo fratello una discendenza. | 24 dicentes: “ Magister, Moyses dixit, si quis mortuusfuerit non habens filios, ut ducat frater eius uxorem illius et suscitet semenfratri suo. |
25 Ora c'erano fra noi sette fratelli. Il primo appena sposato, morì e, non avendo discendenza, lasciò la moglie a suo fratello. | 25 Erant autem apud nos septem fratres: et primus, uxore ducta,defunctus est et non habens semen reliquit uxorem suam fratri suo; |
26 La stessa cosa accadde al secondo e al terzo, fino al settimo. | 26 similitersecundus et tertius usque ad septimum. |
27 Dopo di tutti, morì anche la donna. | 27 Novissime autem omnium mulier defunctaest. |
28 Ora, nella risurrezione, di chi fra i sette sarà moglie? Infatti appartenne a tutti". | 28 In resurrectione ergo cuius erit de septem uxor? Omnes enim habuerunteam ”. |
29 Gesù rispose: "Siete in errore, poiché non conoscete le Scritture né la potenza di Dio. | 29 Respondens autem Iesus ait illis: “ Erratis nescientes Scripturasneque virtutem Dei; |
30 Infatti nella risurrezione non si prende né moglie né marito, ma si è come angeli di Dio in cielo. | 30 in resurrectione enim neque nubent neque nubentur, sedsunt sicut angeli in caelo. |
31 Quanto poi alla risurrezione dei morti, non avete letto ciò che a voi disse Dio: | 31 De resurrectione autem mortuorum non legistis,quod dictum est vobis a Deo dicente: |
32 Io sono il Dio di Abramo, il Dio di Isacco, il Dio di Giacobbe? Dio non è un Dio di morti, ma di viventi". | 32 “Ego sum Deus Abraham et Deus Isaac etDeus Iacob”? Non est Deus mortuorum sed viventium ”. |
33 All'udir ciò, le folle rimanevano stupite per la sua dottrina. | 33 Et audientes turbaemirabantur in doctrina eius. |
34 I farisei, saputo che Gesù aveva messo a tacere i sadducei, si radunarono insieme, | 34 Pharisaei autem audientes quod silentium imposuisset sadducaeis, conveneruntin unum. |
35 e uno di loro, dottore della legge, lo interrogò per metterlo alla prova: | 35 Et interrogavit unus ex eis legis doctor tentans eum: |
36 "Maestro, qual è il precetto più grande della legge?". | 36 “Magister, quod est mandatum magnum in Lege? ”. |
37 Egli rispose: "Amerai il Signore Dio tuo con tutto il tuo cuore, con tutta la tua anima, con tutta la tua mente. | 37 Ait autem illi: “ DiligesDominum Deum tuum in toto corde tuo et in tota anima tua et in tota mente tua: |
38 Questo è il più grande e il primo dei precetti. | 38 hoc est magnum et primum mandatum. |
39 Ma il secondo è simile ad esso: Amerai il prossimo tuo come te stesso. | 39 Secundum autem simile est huic: Diligesproximum tuum sicut teipsum. |
40 Da questi due precetti dipende tutta la legge e i profeti". | 40 In his duobus mandatis universa Lex pendet etProphetae ”. |
41 Radunatisi i farisei, Gesù li interrogò | 41 Congregatis autem pharisaeis, interrogavit eos Iesus |
42 dicendo: "Che cosa pensate del Cristo? Di chi è figlio?". Gli rispondono: "Di Davide". | 42 dicens: “ Quid vobis videtur de Christo? Cuius filius est? ”. Dicunt ei: “David ”. |
43 Dice loro: "Come dunque Davide, sotto l'influsso dello Spirito, lo chiama Signore quando dice: | 43 Ait illis: “ Quomodo ergo David in Spiritu vocat eum Dominumdicens: |
44 Ha detto il Signore al mio Signore: Siedi alla mia destra finché ponga i tuoi nemici come sgabello dei tuoi piedi? | 44 “Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos sub pedibus tuis”? |
45 Se, dunque, Davide lo chiama Signore, come può essere suo figlio?". | 45 Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius eius est? ”. |
46 Nessuno seppe rispondergli una parola; e da quel giorno nessuno osò più fargli delle domande. | 46 Et nemopoterat respondere ei verbum, neque ausus fuit quisquam ex illa die eum ampliusinterrogare. |