Psalmi 74
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Gen
Ex
Lv
Nm
Deut
Ios
Iudc
Ruth
1 Re
2 Re
3 Re
4 Re
1 Par
2 Par
Esd
Neh
Tob
Iudt
Esth
1 Mach
2 Mach
Iob
Ps
Prov
Eccle
Cant
Sap
Eccli
Isa
Ier
Lam
Bar
Ez
Dan
Os
Ioel
Am
Abd
Ion
Mi
Nah
Hab
Soph
Agg
Zach
Mal
Mt
Mc
Lc
Io
Act
Rom
1Cor
2Cor
Gal
Eph
Phil
Col
1 Thess
2 Thess
1 Tim
2 Tim
Tit
Philem
Hebr
Iac
1 Pt
2 Pt
1 Io
2 Io
3 Io
Iud
Apoc
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | LA SACRA BIBBIA |
---|---|
1 Maskil. Asaph. Ut quid, Deus, reppulisti in finem, iratus est furor tuus super oves pascuae tuae? | 1 Maskil. Di Asaf. Perché, o Dio, ci respingi per sempre? Perché divampa la tua ira contro il gregge del tuo pascolo? |
2 Memor esto congregationis tuae, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam hereditatis tuae: mons Sion, in quo habitasti. | 2 Ricòrdati della tua comunità che ti acquistasti da tempo, che riscattasti quale tribù della tua eredità, del monte Sion, dove fissasti la tua dimora. |
3 Leva gressus tuos in ruinas sempiternas: omnia vastavit inimicus in sancto. | 3 Volgi i tuoi passi a queste rovine irreparabili, verso tutte le devastazioni che il nemico ha fatte nel santuario. |
4 Rugierunt, qui oderunt te, in medio congregationis tuae; posuerunt signa sua in signa. | 4 Ruggirono i tuoi nemici nel luogo delle tue assemblee; là issarono i loro vessilli. |
5 Visi sunt quasi in altum securim vibrantes in silva condensa. | 5 Sembrava che vibrassero le scuri nel fitto d'una selva; |
6 Exciderunt ianuas eius in idipsum; in securi et ascia deiecerunt. | 6 abbatterono le sue porte tutto d'un colpo, le frantumarono con ascia e scure. |
7 Incenderunt igni sanctuarium tuum, in terram polluerunt tabernaculum nominis tui; | 7 Dettero alle fiamme il tuo santuario, profanarono fino a terra la dimora del tuo nome; |
8 dixerunt in corde suo: “ Opprimamus eos simul ”. Combusserunt omnes congregationes Dei in terra. | 8 dicendo in cuor loro: "Distruggiamoli tutto d'un colpo!". Hanno incendiato tutti i luoghi di culto che si trovavano nel paese. |
9 Signa nostra non vidimus; iam non est propheta, et apud nos non est qui cognoscat amplius. | 9 I nostri vessilli non li vediamo più; non c'è più nessun profeta, e fra noi non c'è alcuno che sappia fino a quando. |
10 Usquequo, Deus, improperabit inimicus, spernet adversarius nomen tuum in finem? | 10 Fino a quando, o Dio, lancerà insulti l'avversario? Il nemico potrà forse per sempre disprezzare il tuo nome? |
11 Ut quid avertis manum tuam et tenes dexteram tuam in medio sinu tuo? | 11 Perché ritrai la tua mano e trattieni in seno la tua destra? |
12 Deus autem rex noster ante saecula, operatus est salutes in medio terrae. | 12 Ma Dio è mio re dai tempi antichi, Colui che opera vittorie nel mezzo del paese. |
13 Tu conscidisti in virtute tua mare, contribulasti capita draconum in aquis. | 13 Tu con la tua potenza dividesti il mare, schiacciasti la testa di draghi sulle acque. |
14 Tu confregisti capita Leviathan, dedisti eum escam monstris maris. | 14 Tu fracassasti il capo del Leviatàn, lo desti in pasto ai mostri marini. |
15 Tu dirupisti fontes et torrentes; tu siccasti fluvios perennes. | 15 Tu fonti e torrenti facesti scaturire, mentre fiumi perenni facesti seccare. |
16 Tuus est dies, et tua est nox, tu fabricatus es luminaria et solem. | 16 Tuo è il giorno e tua è la notte, tu fissasti la luna e il sole. |
17 Tu statuisti omnes terminos terrae, aestatem et hiemem, tu plasmasti ea. | 17 Tu stabilisti i confini della terra, estate e inverno, tu li formasti. |
18 Memor esto huius: inimicus improperavit Domino, et populus insipiens sprevit nomen tuum. | 18 Ricòrdati di questo: il nemico ha vilipeso, o Dio, un popolo stolto ha insultato il tuo nome. |
19 Ne tradas bestiis animas confitentes tibi et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem. | 19 Non abbandonare alle fiere l'anima che ti loda; non lasciare in oblio la vita dei tuoi poveri. |
20 Respice in testamentum, quia repleta sunt latibula terrae tentoriis violentiae. | 20 Sii fedele all'alleanza, poiché nei remoti angoli della terra abbondano i covi della violenza. |
21 Ne revertatur humilis factus confusus; pauper et inops laudabunt nomen tuum. | 21 L'umile non torni confuso; l'afflitto e il povero lodino il tuo nome. |
22 Exsurge, Deus, iudica causam tuam; memor esto improperiorum tuorum, quae ab insipiente fiunt tota die. | 22 Sorgi, o Dio, e difendi la tua causa; ricòrdati degli insulti che verso di te rivolge lo stolto tutto il giorno. |
23 Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum; tumultus adversariorum tuorum ascendit semper. | 23 Non dimenticare lo strepito dei tuoi nemici, il tumulto sempre crescente di quanti a te si ribellano. |