Psalmi 142

NOVA VULGATA	Biblia Tysiąclecia
1 Maskil. David, cum esset in caverna. Precatio.	1 Pieśń pouczająca. Dawidowa - gdy był w jaskini. Modlitwa.
2 Voce mea ad Dominum clamo, voce mea ad Dominum deprecor;	2 Głośno wołam do Pana, głośno błagam Pana.
3 effundo in conspectu eius lamentationem meam, et tribulationem meam ante ipsum pronuntio.	3 Wylewam przed Nim swą troskę, wyjawiam przed Nim swą udrękę.
4 Cum deficit in me spiritus meus, tu nosti semitas meas. In via, qua ambulabam, absconderunt laqueum mihi.	4 Gdy duch mój we mnie ustaje, Ty znasz moją ścieżkę. Na drodze, po której kroczę, ukryli na mnie sidło.
5 Considerabam ad dexteram et videbam, et non erat qui cognosceret me. Periit fuga a me, et non est qui requirat animam meam. -	5 Oglądam się w prawo i patrzę: a nie ma nikogo, kto by miał wzgląd na mnie. Znikła dla mnie możność pomocy, nie ma nikogo, kto by dbał o moje życie.
6 Clamavi ad te, Domine; dixi: “ Tu es refugium meum, portio mea in terra viventium.	6 Do Ciebie wołam, o Panie, mówię: Ty jesteś moją ucieczką, udziałem moim w ziemi żyjących.
7 Intende ad deprecationem meam, quia humiliatus sum nimis. Libera me a persequentibus me, quia confortati sunt super me.	7 Zważ na moje wołanie, bo jestem bardzo słaby. Wybaw mię od prześladowców, gdyż są ode mnie mocniejsi.
8 Educ de custodia animam meam ad confitendum nomini tuo; me circumdabunt iusti, cum retribueris mihi ”.	8 Wyprowadź mnie z więzienia, bym dziękował imieniu Twojemu. Otoczą mnie sprawiedliwi, gdy okażesz mi dobroć.