1 כי התורה בהיות בה צל הטבות העתידות ולא מראה עצם הדברים אין ביכלתה להשלים את הקרבים בקרבנות ההם אשר יקריבו תמיד מדי שנה בשנה | 1 Umbram enim habens lex futurorum bonorum, non ipsam imaginem rerum : per singulos annos, eisdem ipsis hostiis quas offerunt indesinenter, numquam potest accedentes perfectos facere : |
2 כי לולא זאת חדלו מהביאם באשר המקריבים בהטהרם פעם אחת לא היתה בהם עוד רגשת חטאים | 2 alioquin cessassent offerri : ideo quod nullam haberent ultra conscientiam peccati, cultores semel mundati : |
3 אבל יש שם הזכרת החטאים שנה בשנה | 3 sed in ipsis commemoratio peccatorum per singulos annos fit. |
4 כי דם הפרים והשעירים לא יוכל להסיר חטאים | 4 Impossibile enim est sanguine taurorum et hircorum auferri peccata. |
5 ובעבור זאת אמר בבואו לעולם זבח ומנחה לא חפצת גוף כוננת לי | 5 Ideo ingrediens mundum dicit : Hostiam et oblationem noluisti : corpus autem aptasti mihi : |
6 עולה וחטאה לא שאלת | 6 holocautomata pro peccato non tibi placuerunt. |
7 אז אמרתי הנה באתי במגלת ספר כתוב עלי לעשות רצונך אלהי | 7 Tunc dixi : Ecce venio : in capite libri scriptum est de me : Ut faciam, Deus, voluntatem tuam. |
8 אחרי אמרו למעלה זבח ומנחה עולה וחטאה לא חפצת ולא שאלת אשר יקריבו אתם על פי התורה | 8 Superius dicens : Quia hostias, et oblationes, et holocautomata pro peccato noluisti, nec placita sunt tibi, quæ secundum legem offeruntur, |
9 אז אמר הנה באתי לעשות רצונך אלהי מעביר בזה את הראשונה למען הקים את השניה | 9 tunc dixi : Ecce venio, ut faciam, Deus, voluntatem tuam : aufert primum, ut sequens statuat. |
10 וברצון הזה מקדשים אנחנו על ידי הקרבת קרבן גוף ישוע המשיח בפעם אחת | 10 In qua voluntate sanctificati sumus per oblationem corporis Jesu Christi semel. |
11 וכל כהן עמד יום יום לשרת ומוסיף פעמים רבות להקריב אתן הקרבנות אשר לא יוכלו לעולם להעביר חטאים | 11 Et omnis quidem sacerdos præsto est quotidie ministrans, et easdem sæpe offerens hostias, quæ numquam possunt auferre peccata : |
12 אולם זה אחרי הקריבו זבח אחד על החטאים ישב עד עולם לימין האלהים | 12 hic autem unam pro peccatis offerens hostiam, in sempiternum sedet in dextera Dei, |
13 וחכה יחכה עד כי יושתו איביו הדם לרגליו | 13 de cetero exspectans donec ponantur inimici ejus scabellum pedum ejus. |
14 כי הוא בקרבן אחת השלים לנצח את המקדשים | 14 Una enim oblatione, consummavit in sempiternum sanctificatos. |
15 ואף רוח הקדש מעיד לנו על זאת כי אחרי אמרו | 15 Contestatur autem nos et Spiritus Sanctus. Postquam enim dixit : |
16 זאת הברית אשר אכרת אתם אחרי הימים ההם אמר יהוה נתתי את תורתי בקרבם ועל לבם אכתבנה | 16 Hoc autem testamentum, quod testabor ad illos post dies illos, dicit Dominus, dando leges meas in cordibus eorum, et in mentibus eorum superscribam eas : |
17 ולעונם ולחטאתם לא אזכר עוד | 17 et peccatorum, et iniquitatum eorum jam non recordabor amplius. |
18 והנה באשר נסלחו החטאים אין עוד קרבן עליהם | 18 Ubi autem horum remissio : jam non est oblatio pro peccato.
|
19 ועתה אחי בהיות לנו בטחון דרך הקדש בדם ישוע | 19 Habentes itaque, fratres, fiduciam in introitu sanctorum in sanguine Christi, |
20 דרך חדש וחי אשר חדש לנו בפרכת היא בשרו | 20 quam initiavit nobis viam novam, et viventem per velamen, id est, carnem suam, |
21 ובהיות לנו כהן גדול על בית אלהים | 21 et sacerdotem magnum super domum Dei : |
22 נקרבה נא בלבב שלם ובאמונה תמימה מטהרים בהזית לבבנו מרוח רעה ורחוצי בשר במים טהורים | 22 accedamus cum vero corde in plenitudine fidei, aspersi corda a conscientia mala, et abluti corpus aqua munda, |
23 נחזיקה בהודית התקוה בל נמוט כי נאמן המבטיח | 23 teneamus spei nostræ confessionem indeclinabilem (fidelis enim est qui repromisit), |
24 ונתבוננה זה על זה לעורר אתנו לאהבה ולמעשים טובים | 24 et consideremus invicem in provocationem caritatis, et bonorum operum : |
25 ואל נעזב את כנאיתנו כמנהג קצת אנשים כי אם נוכיח איש את אחיו וביותר בראתכם כי קרוב היום | 25 non deserentes collectionem nostram, sicut consuetudinis est quibusdam, sed consolantes, et tanto magis quanto videritis appropinquantem diem. |
26 כי אם נחטא בזדון אחרי אשר קבלנו דעת האמת לא ישאר עוד זבח קרבן לכפר על החטא | 26 Voluntarie enim peccantibus nobis post acceptam notitiam veritatis, jam non relinquitur pro peccatis hostia, |
27 כי אם בעותי הדין העתיד ואש קנאה אשר תאכל את הצררים | 27 terribilis autem quædam exspectatio judicii, et ignis æmulatio, quæ consumptura est adversarios. |
28 הן איש כי יפר תורת משה מות ימות בלי חמלה על פי שנים עדים או שלשה | 28 Irritam quis faciens legem Moysi, sine ulla miseratione duobus vel tribus testibus moritur : |
29 מה תחשבו כמה יגדל הענש הראוי לרמס ברגלו את בן האלהים וחשב לחל את דם הברית אשר הוא מקדש בו ומחרף את רוח החסד | 29 quanto magis putatis deteriora mereri supplicia qui Filium Dei conculcaverit, et sanguinem testamenti pollutum duxerit, in quo sanctificatus est, et spiritui gratiæ contumeliam fecerit ? |
30 כי ידענו את האמר לי נקם ושלם ועוד כי ידין יהוה עמו | 30 Scimus enim qui dixit : Mihi vindicta, et ego retribuam. Et iterum : Quia judicabit Dominus populum suum. |
31 מה נורא לנפל ביד אלהים חיים | 31 Horrendum est incidere in manus Dei viventis. |
32 אבל זכרו נא את הימים הראשונים כי אז אחרי ארו עיניכם נשאתם כבד ענוים רבים | 32 Rememoramini autem pristinos dies, in quibus illuminati, magnum certamen sustinuistis passionum : |
33 פעם בהיותכם לראי בחרפה ותוגה פעם בהשתתף לאשר הגיע אליהם כזאת | 33 et in altero quidem opprobriis et tribulationibus spectaculum facti : in altero autem socii taliter conversantium effecti. |
34 כי הצטערתם על מוסרי וגזלת רכושכם סבלתם בשמחה מדעתכם בנפשכם שיש לכם בשמים קנין טוב ממנו וקים לעד | 34 Nam et vinctis compassi estis, et rapinam bonorum vestrorum cum gaudio suscepistis, cognoscentes vos habere meliorem et manentem substantiam. |
35 לכן אל תשליכו את בטחונכם כי יש לו שכר רב | 35 Nolite itaque amittere confidentiam vestram, quæ magnam habet remunerationem. |
36 כי צריכים אתם לסבלנות למען תעשו רצון אלהים ונשאתם את ההבטחה | 36 Patientia enim vobis necessaria est : ut voluntatem Dei facientes, reportetis promissionem. |
37 כי עוד מעט רגע והבא יבא לא יאחר | 37 Adhuc enim modicum aliquantulum, qui venturus est, veniet, et non tardabit. |
38 הצדיק באמונתו יחיה ואם יסג אחור לא רצתה נפשי בו | 38 Justus autem meus ex fide vivit : quod si subtraxerit se, non placebit animæ meæ. |
39 אמנם אנחנו איננו מן הנסוגים אחור לאבדם כי אם מן המאמינים להצלת הנפש | 39 Nos autem non sumus subtractionis filii in perditionem, sed fidei in acquisitionem animæ. |