1 Ὡς δὲ ἐγένετο ἀναχθῆναι ἡμᾶς ἀποσπασθέντας ἀπ’ αὐτῶν, εὐθυδρομήσαντες ἤλθομεν εἰς τὴν Κῶ, τῇ δὲ ἑξῆς εἰς τὴν Ῥόδον κἀκεῖθεν εἰς Πάταρα, | 1 וַיְהִי כַּאֲשֶׁר נִפְרַדְנוּ מֵהֶם וַנֵּרֶד בָּאֳנִיָּה וַנָּבוֹא דֶּרֶךְ יְשָׁרָה אֶל־קוֹס וּמִמָּחֳרָת אֶל־רוֹדוֹס וּמִשָּׁם אֶל־פַּטָּרָה |
2 καὶ εὑρόντες πλοῖον διαπερῶν εἰς Φοινίκην ἐπιβάντες ἀνήχθημεν. | 2 שָׁם מָצָאנוּ אֳנִיָּה עֹבֶרֶת אֶל־פִינוּקְיָא וַנֵּרֶד־בָּהּ וַנַּעֲבֹר |
3 ἀναφάναντες δὲ τὴν Κύπρον καὶ καταλιπόντες αὐτὴν εὐώνυμον ἐπλέομεν εἰς Συρίαν καὶ κατήλθομεν εἰς Τύρον· ἐκεῖσε γὰρ τὸ πλοῖον ἦν ἀποφορτιζόμενον τὸν γόμον. | 3 וַנֵּרֶא אֶת־פְּנֵי קַפְרוֹס וַנַּעַזְבֶנָּה לִשְׂמֹאל וַנַּעֲבֹר אֶל־סוּרְיָא וַנַּגִּיעַ אֶל־צוֹר כִּי־שָׁמָּה יוֹצִיאוּ אֶת־מַעֲמֶסֶת הָאֳנִיָּה |
4 ἀνευρόντες δὲ τοὺς μαθητὰς ἐπεμείναμεν αὐτοῦ ἡμέρας ἑπτά, οἵτινες τῷ Παύλῳ ἔλεγον διὰ τοῦ πνεύματος μὴ ἐπιβαίνειν εἰς Ἱεροσόλυμα. | 4 וַנִּמְצָא אֶת־הַתַּלְמִידִים וַנֵּשֶׁב שָׁם שִׁבְעַת יָמִים וְהֵם אָמְרוּ אֶל־פּוֹלוֹס עַל־פִּי הָרוּחַ לְבִלְתִּי עֲלוֹת יְרוּשָׁלָיִם |
5 ὅτε δὲ ἐγένετο ἡμᾶς ἐξαρτίσαι τὰς ἡμέρας, ἐξελθόντες ἐπορευόμεθα προπεμπόντων ἡμᾶς πάντων σὺν γυναιξὶν καὶ τέκνοις ἕως ἔξω τῆς πόλεως, καὶ θέντες τὰ γόνατα ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν προσευξάμενοι | 5 וַיְהִי אַחֲרֵי מְלֹאת לָנוּ הַיָּמִים הָאֵלֶּה וַנֵּצֵא לָלֶכֶת לְדַרְכֵּנוּ וַיְלַוּוּ אֹתָנוּ כֻּלָּם עִם־נְשֵׁיהֶם וְעִם־טַפָּם עַד־מִחוּץ לָעִיר וַנִּכְרַע עַל־בִּרְכֵּינוּ עַל־חוֹף הַיָּם וַנִּתְפַּלָּל |
6 ἀπησπασάμεθα ἀλλήλους καὶ ἀνέβημεν εἰς τὸ πλοῖον, ἐκεῖνοι δὲ ὑπέστρεψαν εἰς τὰ ἴδια. | 6 וַנְּבָרֶךְ אִישׁ אֶת־רֵעֵהוּ וַנַּעַל אֶל־הָאֳנִיָּה וְהֵמָּה שָׁבוּ אִישׁ לְבֵיתוֹ |
7 Ἡμεῖς δὲ τὸν πλοῦν διανύσαντες ἀπὸ Τύρου κατηντήσαμεν εἰς Πτολεμαΐδα καὶ ἀσπασάμενοι τοὺς ἀδελφοὺς ἐμείναμεν ἡμέραν μίαν παρ’ αὐτοῖς. | 7 וַאֲנַחְנוּ כִּלִּינוּ אֶת־דֶּרֶךְ הַיָּם וַנֵּרֶד מִצּוֹר אֶל־עַכּוֹ וַנִּשְׁאַל לִשְׁלוֹם הָאַחִים וַנֵּשֶׁב אִתָּם יוֹם אֶחָד |
8 τῇ δὲ ἐπαύριον ἐξελθόντες ἤλθομεν εἰς Καισάρειαν καὶ εἰσελθόντες εἰς τὸν οἶκον Φιλίππου τοῦ εὐαγγελιστοῦ, ὄντος ἐκ τῶν ἑπτά, ἐμείναμεν παρ’ αὐτῷ. | 8 וּמִמָּחֳרָת נָסַעְנוּ פּוֹלוֹס וַאֲשֶׁר אִתּוֹ וַנָּבֹא אֶל־קִסְרִין וַנֵּלֶךְ אֶל־בֵּית פִילִפּוֹס הַמְבַשֵּׂר אֲשֶׁר הוּא אֶחָד מִן־הַשִּׁבְעָה וַנֵּשֶׁב עִמּוֹ |
9 τούτῳ δὲ ἦσαν θυγατέρες τέσσαρες παρθένοι προφητεύουσαι. | 9 וְלוֹ הָיוּ אַרְבַּע בָּנוֹת בְּתוּלוֹת מִתְנַבְּאוֹת |
10 Ἐπιμενόντων δὲ ἡμέρας πλείους κατῆλθέν τις ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας προφήτης ὀνόματι Ἅγαβος, | 10 וַיְהִי בִּהְיוֹתֵנוּ שָׁם יָמִים רַבִּים וַיֵּרֶד נָבִיא אֶחָד מִיהוּדָה וּשְׁמוֹ אֲגָבוֹס |
11 καὶ ἐλθὼν πρὸς ἡμᾶς καὶ ἄρας τὴν ζώνην τοῦ Παύλου, δήσας ἑαυτοῦ τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας εἶπεν· τάδε λέγει τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον· τὸν ἄνδρα οὗ ἐστιν ἡ ζώνη αὕτη, οὕτως δήσουσιν ἐν Ἰερουσαλὴμ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ παραδώσουσιν εἰς χεῖρας ἐθνῶν. | 11 וַיָּבֹא אֶצְלֵנוּ וַיִּקַּח אֶת־אֵזוֹר פּוֹלוֹס וַיֶּאְסָר־בּוֹ אֶת־יָדָיו וְאֶת־רַגְלָיו וַיֹּאמֶר כֹּה אָמַר רוּחַ הַקֹּדֶשׁ כָּכָה יַאַסְרוּ הַיְּהוּדִים בִּירוּשָׁלַיִם אֶת־הָאִישׁ אֲשֶׁר־לוֹ הָאֵזוֹר הַזֶּה וְיַסְגִּירֻהוּ בִּידֵי הַגּוֹיִם |
12 ὡς δὲ ἠκούσαμεν ταῦτα, παρεκαλοῦμεν ἡμεῖς τε καὶ οἱ ἐντόπιοι τοῦ μὴ ἀναβαίνειν αὐτὸν εἰς Ἰερουσαλήμ. | 12 וַיְהִי כַּאֲשֶׁר שָׁמַעְנוּ אֶת־זֹאת וַנְּבַקֵּשׁ מִמֶּנּוּ אֲנַחְנוּ וְאַנְשֵׁי הַמָּקוֹם אֲשֶׁר לֹא־יַעֲלֶה יְרוּשָׁלָיִם |
13 τότε ἀπεκρίθη ὁ Παῦλος· τί ποιεῖτε κλαίοντες καὶ συνθρύπτοντές μου τὴν καρδίαν; ἐγὼ γὰρ οὐ μόνον δεθῆναι ἀλλὰ καὶ ἀποθανεῖν εἰς Ἰερουσαλὴμ ἑτοίμως ἔχω ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος τοῦ κυρίου Ἰησοῦ. | 13 וַיַּעַן פּוֹלוֹס וַיֹּאמַר מַה־לָּכֶם אֲשֶׁר תִּבְכּוּ וַתִּשְׁבְּרוּ לְבָבִי כִּי־נָכוֹן אָנֹכִי לֹא־לְבַד לְהֵאָסֵר כִּי גַם־לָמוּת בִּירוּשָׁלַיִם עַל־שֵׁם יֵשׁוּעַ הָאָדוֹן |
14 μὴ πειθομένου δὲ αὐτοῦ ἡσυχάσαμεν εἰπόντες· τοῦ κυρίου τὸ θέλημα γινέσθω. | 14 וְלֹא־אָבָה שְׁמֹעַ וַנִּרֶף מִמֶּנּוּ לֵאמֹר רְצוֹן יְהוָֹה יֵעָשֶׂה |
15 Μετὰ δὲ τὰς ἡμέρας ταύτας ἐπισκευασάμενοι ἀνεβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα· | 15 וְאַחֲרֵי הַיָּמִים הָאֵלֶּה נָשָׂאנוּ אֶת־כֵּלֵינוּ וַנַּעַל יְרוּשָׁלָיִם |
16 συνῆλθον δὲ καὶ τῶν μαθητῶν ἀπὸ Καισαρείας σὺν ἡμῖν, ἄγοντες παρ’ ᾧ ξενισθῶμεν Μνάσωνί τινι Κυπρίῳ, ἀρχαίῳ μαθητῇ. | 16 וַיֵּלְכוּ אִתָּנוּ גַּם־תַּלְמִידִים מִקִּסְרִין וַיָּבִיאוּ אֹתָנוּ לָלוּן בְּבֵית־אִישׁ כִּתִּי וּשְׁמוֹ מְנָסוֹן וְהוּא תַּלְמִיד מִיָּמִים רַבִּים |
17 Γενομένων δὲ ἡμῶν εἰς Ἱεροσόλυμα ἀσμένως ἀπεδέξαντο ἡμᾶς οἱ ἀδελφοί. | 17 וַיְהִי כְּבֹאֵנוּ יְרוּשָׁלָיִם וַיְקַבְּלוּ אֹתָנוּ הָאַחִים בְּשִׂמְחָה |
18 Τῇ δὲ ἐπιούσῃ εἰσῄει ὁ Παῦλος σὺν ἡμῖν πρὸς Ἰάκωβον, πάντες τε παρεγένοντο οἱ πρεσβύτεροι. | 18 וּמִמָּחֳרַת הַיּוֹם נִכְנַס פּוֹלוֹס עִמָּנוּ אֶל־יַעֲקֹב וַיָּבֹאוּ שָׁמָּה כָּל־הַזְּקֵנִים |
19 καὶ ἀσπασάμενος αὐτοὺς ἐξηγεῖτο καθ’ ἓν ἕκαστον, ὧν ἐποίησεν ὁ θεὸς ἐν τοῖς ἔθνεσιν διὰ τῆς διακονίας αὐτοῦ. | 19 וַיִּשְׁאָלֵם לְשָׁלוֹם וַיְסַפֵּר אַחַת לְאַחַת אֵת אֲשֶׁר עָשָׂה הָאֱלֹהִים לַגּוֹיִם בְּשֵׁרוּתוֹ |
20 Οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐδόξαζον τὸν θεὸν εἶπόν τε αὐτῷ· θεωρεῖς, ἀδελφέ, πόσαι μυριάδες εἰσὶν ἐν τοῖς Ἰουδαίοις τῶν πεπιστευκότων καὶ πάντες ζηλωταὶ τοῦ νόμου ὑπάρχουσιν· | 20 וַיִּשְׁמְעוּ וַיְהַלְלוּ אֶת־הָאֱלֹהִים וַיֹּאמְרוּ אֵלָיו הִנְּךָ רֹאֶה אָחִינוּ כַּמָּה רִבְבוֹת יְהוּדִים בָּאוּ לְהַאֲמִין וְכֻלָּם מְקַנְּאִים לַתּוֹרָה |
21 κατηχήθησαν δὲ περὶ σοῦ ὅτι ἀποστασίαν διδάσκεις ἀπὸ Μωϋσέως τοὺς κατὰ τὰ ἔθνη πάντας Ἰουδαίους λέγων μὴ περιτέμνειν αὐτοὺς τὰ τέκνα μηδὲ τοῖς ἔθεσιν περιπατεῖν. | 21 וְהֵם שָׁמְעוּ עָלֶיךָ שְׁמוּעָה כִּי תְלַמֵּד אֶת־כָּל־הַיְּהוּדִים אֲשֶׁר בְּקֶרֶב הַגּוֹיִם לָסוּר מִמּשֶׁה בְּאָמְרְךָ כִּי־אֵין עֲלֵיהֶם לָמוּל אֶת־בְּנֵיהֶם וְלָלֶכֶת בְּחֻקּוֹת הַתּוֹרָה |
22 τί οὖν ἐστιν; πάντως ἀκούσονται ὅτι ἐλήλυθας. | 22 וְעַתָּה מַה־לַּעֲשׂוֹת הִנֵּה הֵאָסֹף יֵאָסֵף הֲמוֹן הָעָם כִּי יִשְׁמְעוּ כִּי־בָאתָ |
23 τοῦτο οὖν ποίησον ὅ σοι λέγομεν· εἰσὶν ἡμῖν ἄνδρες τέσσαρες εὐχὴν ἔχοντες ἐφ’ ἑαυτῶν. | 23 לָכֵן עֲשֵׂה זֹאת אֵפוֹא אֲשֶׁר נֹאמַר אֵלֶיךָ |
24 τούτους παραλαβὼν ἁγνίσθητι σὺν αὐτοῖς καὶ δαπάνησον ἐπ’ αὐτοῖς ἵνα ξυρήσονται τὴν κεφαλήν, καὶ γνώσονται πάντες ὅτι ὧν κατήχηνται περὶ σοῦ οὐδέν ἐστιν ἀλλὰ στοιχεῖς καὶ αὐτὸς φυλάσσων τὸν νόμον. | 24 הִנֵּה יֵשׁ אִתָּנוּ אַרְבָּעָה אֲנָשִׁים אֲשֶׁר נֶדֶר עֲלֵיהֶם אֹתָם קַח־לְךָ וְהִטָּהֵר אִתָּם וְשַׁלֵּם הַהוֹצָאוֹת בַּעֲדָם לְמַעַן אֲשֶׁר־יְגַלְּחוּ אֶת־רֹאשָׁם וְיָדְעוּ כֻלָּם כִּי־שְׁמוּעַת שָׁוְא שָׁמְעוּ עָלֶיךָ וְכִי־אַתָּה בְעַצְמְךָ מִתְהַלֵּךְ בְּחֻקּוֹת הַתּוֹרָה |
25 περὶ δὲ τῶν πεπιστευκότων ἐθνῶν ἡμεῖς ἐπεστείλαμεν κρίναντες φυλάσσεσθαι αὐτοὺς τό τε εἰδωλόθυτον καὶ αἷμα καὶ πνικτὸν καὶ πορνείαν. | 25 וְעַל־דְּבַר הַמַּאֲמִינִים בַּגּוֹיִם כָּתַבְנוּ וְגָזַרְנוּ אֲשֶׁר לֹא יִשְׁמְרוּ דָּבָר מֵאֵלֶּה רַק לְהִשָּׁמֵר מִזִּבְחֵי אֱלִילִים וּמִן־הַדָּם וּמִבְּשַׂר הַנֶּחֱנָק וּמִן־הַזְּנוּת |
26 Τότε ὁ Παῦλος παραλαβὼν τοὺς ἄνδρας τῇ ἐχομένῃ ἡμέρᾳ σὺν αὐτοῖς ἁγνισθείς, εἰσῄει εἰς τὸ ἱερὸν διαγγέλλων τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν ἡμερῶν τοῦ ἁγνισμοῦ ἕως οὗ προσηνέχθη ὑπὲρ ἑνὸς ἑκάστου αὐτῶν ἡ προσφορά. | 26 וַיִּקַּח פּוֹלוֹס אֶת־הָאֲנָשִׁים וַיִּטָּהֵר אִתָּם וּמִמָּחֳרָת בָּא אֶל־הַמִּקְדָּשׁ וַיַּגֵּד כִּי־מָלְאוּ יְמֵי טָהֳרָתָם עַד כִּי־הָקְרַב קָרְבַּן כָּל־אֶחָד מֵהֶם |
27 Ὡς δὲ ἔμελλον αἱ ἑπτὰ ἡμέραι συντελεῖσθαι, οἱ ἀπὸ τῆς Ἀσίας Ἰουδαῖοι θεασάμενοι αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ συνέχεον πάντα τὸν ὄχλον καὶ ἐπέβαλον ἐπ’ αὐτὸν τὰς χεῖρας | 27 וַיְהִי כַּאֲשֶׁר קָרְבוּ שִׁבְעַת הַיָּמִים לִכְלוֹת וְהַיְּהוּדִים אֲשֶׁר מֵאַסְיָא רָאוּ אֹתוֹ בַּמִּקְדָּשׁ וַיְעוֹרְרוּ אֶת־כָּל־הֶהָמוֹן וַיִּשְׁלְחוּ־בוֹ אֶת־יְדֵיהֶם |
28 κράζοντες· ἄνδρες Ἰσραηλῖται, βοηθεῖτε· οὗτός ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ κατὰ τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ νόμου καὶ τοῦ τόπου τούτου πάντας πανταχῇ διδάσκων, ἔτι τε καὶ Ἕλληνας εἰσήγαγεν εἰς τὸ ἱερὸν καὶ κεκοίνωκεν τὸν ἅγιον τόπον τοῦτον. | 28 וַיִּצְעֲקוּ לֵאמֹר אַנְשֵׁי יִשְׂרָאֵל עֲזֹרוּ זֶה הוּא הָאִישׁ הַמְלַמֵּד אֶת־כָּל־אָדָם אֲשֶׁר בְּכָל־הָאָרֶץ סָרָה עַל־הָעָם הַזֶּה וְעַל הַתּוֹרָה וְעַל הַמָּקוֹם הַזֶּה וְגַם־הֵבִיא אֶל־הַמִּקְדָּשׁ אֲנָשִׁים יְוָנִים וַיְחַלֵּל אֶת־הַמָּקוֹם הַקָּדוֹשׁ הַזֶּה |
29 ἦσαν γὰρ προεωρακότες Τρόφιμον τὸν Ἐφέσιον ἐν τῇ πόλει σὺν αὐτῷ, ὃν ἐνόμιζον ὅτι εἰς τὸ ἱερὸν εἰσήγαγεν ὁ Παῦλος. | 29 כִּי הָיוּ רֹאִים אֶת־טְרוֹפִימוֹס הָאֶפְסִי בָּעִיר אִתּוֹ וַיַּחְשְׁבוּ כִּי־פוֹלוֹס הֵבִיא אֹתוֹ אֶל־הַמִּקְדָּשׁ |
30 ἐκινήθη τε ἡ πόλις ὅλη καὶ ἐγένετο συνδρομὴ τοῦ λαοῦ, καὶ ἐπιλαβόμενοι τοῦ Παύλου εἷλκον αὐτὸν ἔξω τοῦ ἱεροῦ καὶ εὐθέως ἐκλείσθησαν αἱ θύραι. | 30 וַתֵּהֹם כָּל־הָעִיר וַיָּרָץ הָעָם וַיִּקָּבֵץ וַיֹּאחֲזוּ אֶת־פּוֹלוֹס וַיִּמְשְׁכֻהוּ אֶל־מִחוּץ לַמִּקְדָּשׁ וּפִתְאֹם סֻגְּרוּ הַדְּלָתוֹת |
31 Ζητούντων τε αὐτὸν ἀποκτεῖναι ἀνέβη φάσις τῷ χιλιάρχῳ τῆς σπείρης ὅτι ὅλη συγχύννεται Ἰερουσαλήμ. | 31 וְהֵמָּה מְבַקְשִׁים לַהֲמִיתוֹ וְהַשְּׁמוּעָה בָאָה אֶל־שַׂר הָאֶלֶף שֶׁל־הַגְּדוּד כִּי כָל־יְרוּשָׁלַיִם נָבוֹכָה |
32 ὃς ἐξαυτῆς παραλαβὼν στρατιώτας καὶ ἑκατοντάρχας κατέδραμεν ἐπ’ αὐτούς, οἱ δὲ ἰδόντες τὸν χιλίαρχον καὶ τοὺς στρατιώτας ἐπαύσαντο τύπτοντες τὸν Παῦλον. | 32 וַיְמַהֵר וַיִּקַּח אִתּוֹ אַנְשֵׁי צָבָא וְשָׂרֵי מֵאוֹת וַיָּרָץ אֲלֵיהֶם וַיְהִי כִרְאוֹתָם אֶת־שַׂר הָאֶלֶף וְאֶת־אַנְשֵׁי הַצָּבָא וַיַּחְדְּלוּ מֵהַכּוֹת אֶת־פּוֹלוֹס |
33 τότε ἐγγίσας ὁ χιλίαρχος ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ ἐκέλευσεν δεθῆναι ἁλύσεσιν δυσίν, καὶ ἐπυνθάνετο τίς εἴη καὶ τί ἐστιν πεποιηκώς. | 33 וַיִּגַּשׁ שַׂר־הָאֶלֶף וַיַּחֲזֶק־בּוֹ וַיְצַו לְאָסְרוֹ בִנְחֻשְׁתָּיִם וַיִּשְׁאַל מִי הוּא־זֶה וּמֶה עָשָׂה |
34 ἄλλοι δὲ ἄλλο τι ἐπεφώνουν ἐν τῷ ὄχλῳ. μὴ δυναμένου δὲ αὐτοῦ γνῶναι τὸ ἀσφαλὲς διὰ τὸν θόρυβον ἐκέλευσεν ἄγεσθαι αὐτὸν εἰς τὴν παρεμβολήν. | 34 וַיַּעֲנוּ מִן־הָעָם אֵלֶּה בְכֹה וְאֵלֶּה בְכֹה וְלֹא יָכֹל לָדַעַת מְאוּמָה אֶל־נָכוֹן מֵרֹב הַשָּׁאוֹן וַיְצַו לְהוֹלִיכוֹ אֶל־הַמְצָד |
35 ὅτε δὲ ἐγένετο ἐπὶ τοὺς ἀναβαθμούς, συνέβη βαστάζεσθαι αὐτὸν ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν διὰ τὴν βίαν τοῦ ὄχλου, | 35 וַיְהִי כְּבוֹאוֹ עַד־הַמַּעֲלוֹת וַיִּשָּׂאֻהוּ אַנְשֵׁי הַצָּבָא מִפְּנֵי חֲמַת הָעָם |
36 ἠκολούθει γὰρ τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ κράζοντες· αἶρε αὐτόν. | 36 כִּי־עַם רָב הֹלֵךְ אַחֲרָיו וְהֵם צֹעֲקִים וְאֹמְרִים הָסֵר אֹתוֹ |
37 Μέλλων τε εἰσάγεσθαι εἰς τὴν παρεμβολὴν ὁ Παῦλος λέγει τῷ χιλιάρχῳ· εἰ ἔξεστίν μοι εἰπεῖν τι πρὸς σέ; ὁ δὲ ἔφη· Ἑλληνιστὶ γινώσκεις; | 37 וַיְהִי טֶרֶם הוּבָא פּוֹלוֹס אֶל־הַמְצָד אָמַר אֶל־שַׂר הָאֶלֶף הֲתַנִּיחַ לִי לְדַבֵּר אֵלֶיךָ דָּבָר וַיֹּאמֶר הֲיָדַעְתָּ יְוָנִית |
38 οὐκ ἄρα σὺ εἶ ὁ Αἰγύπτιος ὁ πρὸ τούτων τῶν ἡμερῶν ἀναστατώσας καὶ ἐξαγαγὼν εἰς τὴν ἔρημον τοὺς τετρακισχιλίους ἄνδρας τῶν σικαρίων; | 38 הַאִם־אֵינְךָ הַמִּצְרִי אֲשֶׁר לִפְנֵי הַיָּמִים הָאֵלֶּה הֵעִיר מֶרֶד וְהוֹצִיא הַמִּדְבָּרָה אַרְבַּעַת אֲלָפִים אַנְשֵׁי דָמִים |
39 εἶπεν δὲ ὁ Παῦλος· ἐγὼ ἄνθρωπος μέν εἰμι Ἰουδαῖος, Ταρσεὺς τῆς Κιλικίας, οὐκ ἀσήμου πόλεως πολίτης· δέομαι δέ σου, ἐπίτρεψόν μοι λαλῆσαι πρὸς τὸν λαόν. | 39 וַיֹּאמֶר פּוֹלוֹס אִישׁ יְהוּדִי אָנֹכִי מִטַּרְסוֹס בֶּן־עִיר קִילִיקְיָא אֲשֶׁר אֵינֶנָּה בְלִי־שֵׁם וְעַתָּה אֶשְׁאֲלָה מֵאִתְּךָ הַנִּיחָה לִּי לְדַבֵּר אֶל־הָעָם |
40 ἐπιτρέψαντος δὲ αὐτοῦ ὁ Παῦλος ἑστὼς ἐπὶ τῶν ἀναβαθμῶν κατέσεισεν τῇ χειρὶ τῷ λαῷ. πολλῆς δὲ σιγῆς γενομένης προσεφώνησεν τῇ Ἑβραΐδι διαλέκτῳ λέγων· | 40 וַיַּנַּח לוֹ וַיַּעֲמֹד פּוֹלוֹס עַל־הַמַּעֲלוֹת הֵנִיף יָדוֹ אֶל־הָעָם וַתְּהִי דְּמָמָה רַבָּה וַיְדַבֵּר בְּלָשׁוֹן עִבְרִית וַיֹּאמַר |