ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ - Qoelet - Ecclesiastes 1

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 ρηματα εκκλησιαστου υιου δαυιδ βασιλεως ισραηλ εν ιερουσαλημ	1 Paroles de Qohélet: c’est le fils de David, roi d’Israël à Jérusalem.
2 ματαιοτης ματαιοτητων ειπεν ο εκκλησιαστης ματαιοτης ματαιοτητων τα παντα ματαιοτης	2 Rien qui tienne! disait Qohélet, rien qui tienne: on n’a de prise sur rien!
3 τις περισσεια τω ανθρωπω εν παντι μοχθω αυτου ω μοχθει υπο τον ηλιον	3 Que reste-t-il à l’homme de toute sa peine quand il s’affaire ainsi sous le soleil?
4 γενεα πορευεται και γενεα ερχεται και η γη εις τον αιωνα εστηκεν	4 Une génération s’en va, une autre vient; la terre, elle, reste là toujours.
5 και ανατελλει ο ηλιος και δυνει ο ηλιος και εις τον τοπον αυτου ελκει	5 Le soleil s’est levé, le soleil s’est couché, et toujours pressé il revient au départ.
6 ανατελλων αυτος εκει πορευεται προς νοτον και κυκλοι προς βορραν κυκλοι κυκλων πορευεται το πνευμα και επι κυκλους αυτου επιστρεφει το πνευμα	6 Soufflant du nord, et puis du sud, le vent tourne et retourne et revient sur ses tours.
7 παντες οι χειμαρροι πορευονται εις την θαλασσαν και η θαλασσα ουκ εσται εμπιμπλαμενη εις τοπον ου οι χειμαρροι πορευονται εκει αυτοι επιστρεφουσιν του πορευθηναι	7 Tous les fleuves vont à la mer, et la mer jamais n’est pleine; sur les mêmes rives qui voyaient leur cours ils ont repris leur course.
8 παντες οι λογοι εγκοποι ου δυνησεται ανηρ του λαλειν και ουκ εμπλησθησεται οφθαλμος του οραν και ου πληρωθησεται ους απο ακροασεως	8 Il y a trop à dire: on s’en fatiguerait; personne ne saurait tout dire. L’œil ne terminera pas de voir, l’oreille n’aura jamais fini d’entendre.
9 τι το γεγονος αυτο το γενησομενον και τι το πεποιημενον αυτο το ποιηθησομενον και ουκ εστιν παν προσφατον υπο τον ηλιον	9 Mais ce qui arrivera, c’est ce qui est arrivé, et tout ce qu’on fera, on l’a déjà fait: il n’y a rien de neuf sous le soleil!
10 ος λαλησει και ερει ιδε τουτο καινον εστιν ηδη γεγονεν εν τοις αιωσιν τοις γενομενοις απο εμπροσθεν ημων	10 Quelque chose arrive et l’on te dit: “Regarde: voilà du nouveau!” Mais non, les choses qui sont là sous nos yeux, on les a eues déjà aux siècles passés.
11 ουκ εστιν μνημη τοις πρωτοις και γε τοις εσχατοις γενομενοις ουκ εσται αυτοις μνημη μετα των γενησομενων εις την εσχατην	11 On ne se souvient pas des choses d’autrefois: ce sera pareil pour les affaires récentes, et tout ce qui peut venir dans le futur, un jour personne ne s’en souviendra.
12 εγω εκκλησιαστης εγενομην βασιλευς επι ισραηλ εν ιερουσαλημ	12 Moi, Qohélet, j’ai été roi d’Israël à Jérusalem,
13 και εδωκα την καρδιαν μου του εκζητησαι και του κατασκεψασθαι εν τη σοφια περι παντων των γινομενων υπο τον ουρανον οτι περισπασμον πονηρον εδωκεν ο θεος τοις υιοις του ανθρωπου του περισπασθαι εν αυτω	13 et je me suis appliqué à comprendre tout ce qui se fait sous le ciel, à en acquérir la sagesse. Mais c’est une tâche ingrate que Dieu a donnée là aux humains: il y a tout pour les humilier.
14 ειδον συν παντα τα ποιηματα τα πεποιημενα υπο τον ηλιον και ιδου τα παντα ματαιοτης και προαιρεσις πνευματος	14 J’ai regardé de près tout ce qui se fait sous le soleil: on ne tient rien, on court après le vent!
15 διεστραμμενον ου δυνησεται του επικοσμηθηναι και υστερημα ου δυνησεται του αριθμηθηναι	15 On ne peut pas redresser ce qui est tordu, on ne corrige pas ce qui manque.
16 ελαλησα εγω εν καρδια μου τω λεγειν εγω ιδου εμεγαλυνθην και προσεθηκα σοφιαν επι πασιν οι εγενοντο εμπροσθεν μου εν ιερουσαλημ και καρδια μου ειδεν πολλα σοφιαν και γνωσιν	16 J’ai dû me convaincre: “Me voici grand, et plus avancé dans la sagesse que tous ceux qui avant moi ont régné à Jérusalem. J’ai accumulé les connaissances et le savoir.
17 και εδωκα καρδιαν μου του γνωναι σοφιαν και γνωσιν παραβολας και επιστημην εγνων οτι και γε τουτ' εστιν προαιρεσις πνευματος	17 Je me suis appliqué à voir où sont la sagesse et la science, la sottise et la folie. Mais maintenant je le vois: même cela c’est courir après le vent.
18 οτι εν πληθει σοφιας πληθος γνωσεως και ο προστιθεις γνωσιν προσθησει αλγημα	18 Plus grande est la sagesse, plus grands sont les chagrins; celui qui progresse en sagesse, s’enfonce aussi dans la souffrance.”