ΙΩΒ - Giobbe - Job 27

LXX	JERUSALEM
1 ετι δε προσθεις ιωβ ειπεν τω προοιμιω	1 Et Job continua de s'exprimer en sentences et dit:
2 ζη κυριος ος ουτω με κεκρικεν και ο παντοκρατωρ ο πικρανας μου την ψυχην	2 Par le Dieu vivant qui me refuse justice, par Shaddaï qui m'emplit d'amertume,
3 η μην ετι της πνοης μου ενουσης πνευμα δε θειον το περιον μοι εν ρισιν	3 tant qu'un reste de vie m'animera, que le souffle de Dieu passera dans mes narines,
4 μη λαλησειν τα χειλη μου ανομα ουδε η ψυχη μου μελετησει αδικα	4 mes lèvres ne diront rien de mal, ma langue n'exprimera aucun mensonge.
5 μη μοι ειη δικαιους υμας αποφηναι εως αν αποθανω ου γαρ απαλλαξω μου την ακακιαν	5 Bien loin de vous donner raison, jusqu'à mon dernier souffle, je maintiendrai mon innocence.
6 δικαιοσυνη δε προσεχων ου μη προωμαι ου γαρ συνοιδα εμαυτω ατοπα πραξας	6 Je tiens à ma justice et ne lâche pas; en conscience, je n'ai pas à rougir de mes jours.
7 ου μην δε αλλα ειησαν οι εχθροι μου ωσπερ η καταστροφη των ασεβων και οι επ' εμε επανιστανομενοι ωσπερ η απωλεια των παρανομων	7 Que mon ennemi ait le sort du méchant, mon adversaire celui de l'injuste!
8 και τις γαρ εστιν ελπις ασεβει οτι επεχει πεποιθως επι κυριον αρα σωθησεται	8 Quel espoir, en effet, reste à l'impie quand il supplie et qu'il élève vers Dieu son âme?
9 η την δεησιν αυτου εισακουσεται κυριος η επελθουσης αυτω αναγκης	9 Est-ce que Dieu entend ses cris, quand fond sur lui la détresse?
10 μη εχει τινα παρρησιαν εναντι αυτου η ως επικαλεσαμενου αυτου εισακουσεται αυτου	10 Faisait-il ses délices de Shaddaï, invoquait-il Dieu à tout instant?
11 αλλα δη αναγγελω υμιν τι εστιν εν χειρι κυριου α εστιν παρα παντοκρατορι ου ψευσομαι	11 Mais je vous instruis sur la maîtrise de Dieu, sans rien vous cacher des pensées de Shaddaï.
12 ιδου δη παντες οιδατε οτι κενα κενοις επιβαλλετε	12 Et si vous tous aviez su l'observer, à quoi bon vos vains discours dans le vide?
13 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου κτημα δε δυναστων ελευσεται παρα παντοκρατορος επ' αυτους	13 Voici le lot que Dieu assigne au méchant, l'héritage que le violent reçoit de Shaddaï.
14 εαν δε πολλοι γενωνται οι υιοι αυτου εις σφαγην εσονται εαν δε και ανδρωθωσιν προσαιτησουσιν	14 Si ses fils se multiplient, c'est pour l'épée, et ses descendants n'apaiseront pas leur faim.
15 οι δε περιοντες αυτου εν θανατω τελευτησουσιν χηρας δε αυτων ουθεις ελεησει	15 Les survivants seront ensevelis par la Peste, sans que ses veuves puissent les pleurer.
16 εαν συναγαγη ωσπερ γην αργυριον ισα δε πηλω ετοιμαση χρυσιον	16 S'il accumule l'argent comme la poussière, s'il entasse des vêtements comme de la glaise,
17 ταυτα παντα δικαιοι περιποιησονται τα δε χρηματα αυτου αληθινοι καθεξουσιν	17 qu'il les entasse! un juste les revêtira, un innocent recevra l'argent en partage.
18 απεβη δε ο οικος αυτου ωσπερ σητες και ωσπερ αραχνη	18 Il s'est bâti une maison d'araignée, il s'est construit une hutte de gardien:
19 πλουσιος κοιμηθεις και ου προσθησει οφθαλμους αυτου διηνοιξεν και ουκ εστιν	19 riche il se couche, mais c'est la dernière fois; quand il ouvre les yeux, plus rien.
20 συνηντησαν αυτω ωσπερ υδωρ αι οδυναι νυκτι δε υφειλατο αυτον γνοφος	20 Les terreurs l'assaillent en plein jour, la nuit, un tourbillon l'enlève.
21 αναλημψεται αυτον καυσων και απελευσεται και λικμησει αυτον εκ του τοπου αυτου	21 Un vent d'est le soulève et l'entraîne, l'arrache à son lieu de séjour.
22 και επιρριψει επ' αυτον και ου φεισεται εκ χειρος αυτου φυγη φευξεται	22 Sans pitié, on le prend pour cible, il doit fuir des mains menaçantes.
23 κροτησει επ' αυτου χειρας αυτου και συριει αυτον εκ του τοπου αυτου	23 On applaudit à sa ruine, on le siffle partout où il va.