ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Γ´ - 1 Re - Kings III 3

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 -	1 Salomon devint gendre du Pharaon d’Égypte; il épousa la fille du Pharaon et la mena dans la cité de David, car il n’avait pas encore fini de construire sa maison, la maison de Yahvé et le rempart de Jérusalem.
2 πλην ο λαος ησαν θυμιωντες επι τοις υψηλοις οτι ουκ ωκοδομηθη οικος τω ονοματι κυριου εως νυν	2 Le peuple offrait alors des sacrifices sur les Hauts-Lieux car la maison destinée au Nom de Yahvé n’était pas encore bâtie.
3 και ηγαπησεν σαλωμων τον κυριον πορευεσθαι εν τοις προσταγμασιν δαυιδ του πατρος αυτου πλην εν τοις υψηλοις εθυεν και εθυμια	3 Salomon aimait Yahvé, il marchait selon les préceptes de son père David, mais il offrait des sacrifices sur les Hauts-Lieux et y brûlait des parfums.
4 και ανεστη και επορευθη εις γαβαων θυσαι εκει οτι αυτη υψηλοτατη και μεγαλη χιλιαν ολοκαυτωσιν ανηνεγκεν σαλωμων επι το θυσιαστηριον εν γαβαων	4 Le roi se rendit à Gabaon pour y offrir des sacrifices; c’était le Haut-Lieu principal et Salomon offrit mille holocaustes sur cet autel.
5 και ωφθη κυριος τω σαλωμων εν υπνω την νυκτα και ειπεν κυριος προς σαλωμων αιτησαι τι αιτημα σαυτω	5 Là, à Gabaon, Yahvé apparut en songe à Salomon pendant la nuit. Il lui dit: “Demande-moi ce que tu veux et je te le donnerai.”
6 και ειπεν σαλωμων συ εποιησας μετα του δουλου σου δαυιδ του πατρος μου ελεος μεγα καθως διηλθεν ενωπιον σου εν αληθεια και εν δικαιοσυνη και εν ευθυτητι καρδιας μετα σου και εφυλαξας αυτω το ελεος το μεγα τουτο δουναι τον υιον αυτου επι του θρονου αυτου ως η ημερα αυτη	6 Salomon répondit: “Tu as montré une très grande bonté à ton serviteur David, mon père; il est vrai qu’il marchait en ta présence dans la fidélité, la justice et la sincérité. Tu n’as pas mis fin à cette grande bonté à son égard: tu as voulu que son fils soit assis aujourd’hui sur son trône.
7 και νυν κυριε ο θεος μου συ εδωκας τον δουλον σου αντι δαυιδ του πατρος μου και εγω ειμι παιδαριον μικρον και ουκ οιδα την εξοδον μου και την εισοδον μου	7 Tu m’as fait roi, Yahvé, mon Dieu, à la place de mon père David. Mais je ne suis qu’un tout jeune homme et je ne sais encore pas agir.
8 ο δε δουλος σου εν μεσω του λαου σου ον εξελεξω λαον πολυν ος ουκ αριθμηθησεται	8 Ton serviteur se retrouve avec ton peuple, que tu as choisi toi-même, et c’est un peuple si nombreux qu’on ne peut ni l’évaluer, ni le compter.
9 και δωσεις τω δουλω σου καρδιαν ακουειν και διακρινειν τον λαον σου εν δικαιοσυνη του συνιειν ανα μεσον αγαθου και κακου οτι τις δυνησεται κρινειν τον λαον σου τον βαρυν τουτον	9 Accorde donc à ton serviteur l’intelligence pour distinguer entre le bien et le mal lorsqu’il gouverne ton peuple. Qui pourrait en effet bien gouverner un peuple aussi important?”
10 και ηρεσεν ενωπιον κυριου οτι ητησατο σαλωμων το ρημα τουτο	10 La demande de Salomon plut au Seigneur,
11 και ειπεν κυριος προς αυτον ανθ' ων ητησω παρ' εμου το ρημα τουτο και ουκ ητησω σαυτω ημερας πολλας και ουκ ητησω πλουτον ουδε ητησω ψυχας εχθρων σου αλλ' ητησω σαυτω συνεσιν του εισακουειν κριμα	11 et Dieu lui dit: “Je retiens que tu n’as demandé pour toi ni une longue vie, ni la richesse, ni la mort de tes ennemis. Parce que tu m’as fait cette autre demande, parce que tu m’as demandé l’intelligence pour exercer la justice,
12 ιδου πεποιηκα κατα το ρημα σου ιδου δεδωκα σοι καρδιαν φρονιμην και σοφην ως συ ου γεγονεν εμπροσθεν σου και μετα σε ουκ αναστησεται ομοιος σοι	12 je vais faire ce que tu m’as demandé. Je te donne un cœur sage et intelligent, tel qu’il n’y en a pas eu de pareil avant toi et qu’il n’y en aura pas de pareil après toi.
13 και α ουκ ητησω δεδωκα σοι και πλουτον και δοξαν ως ου γεγονεν ανηρ ομοιος σοι εν βασιλευσιν	13 Et je te donnerai même ce que tu n’as pas demandé: tu auras richesse et gloire plus qu’aucun autre roi de la terre durant ta vie.
14 και εαν πορευθης εν τη οδω μου φυλασσειν τας εντολας μου και τα προσταγματα μου ως επορευθη δαυιδ ο πατηρ σου και πληθυνω τας ημερας σου	14 Si tu marches dans mes voies, si tu observes mes ordonnances et mes commandements comme l’a fait ton père David, je te donnerai longue vie.”
15 και εξυπνισθη σαλωμων και ιδου ενυπνιον και ανεστη και παραγινεται εις ιερουσαλημ και εστη κατα προσωπον του θυσιαστηριου του κατα προσωπον κιβωτου διαθηκης κυριου εν σιων και ανηγαγεν ολοκαυτωσεις και εποιησεν ειρηνικας και εποιησεν ποτον μεγαν εαυτω και πασιν τοις παισιν αυτου	15 Alors Salomon s’éveilla: il comprit que c’était un rêve. Une fois rentré à Jérusalem, il alla officier face à l’Arche de l’Alliance de Yahvé et il offrit des holocaustes et des sacrifices de communion; puis il donna un grand repas à tous ses serviteurs.
16 τοτε ωφθησαν δυο γυναικες πορναι τω βασιλει και εστησαν ενωπιον αυτου	16 Deux prostituées vinrent au tribunal du roi.
17 και ειπεν η γυνη η μια εν εμοι κυριε εγω και η γυνη αυτη οικουμεν εν οικω ενι και ετεκομεν εν τω οικω	17 L’une d’elles lui dit: “Je t’en prie, mon seigneur, cette femme et moi nous habitons la même maison et dans cette maison j’ai donné le jour à un enfant.
18 και εγενηθη εν τη ημερα τη τριτη τεκουσης μου και ετεκεν και η γυνη αυτη και ημεις κατα το αυτο και ουκ εστιν ουθεις μεθ' ημων παρεξ αμφοτερων ημων εν τω οικω	18 Trois jours après la naissance, elle aussi a mis au monde un enfant. Nous étions ensemble, aucune personne étrangère avec nous, nous étions seules dans la maison.
19 και απεθανεν ο υιος της γυναικος ταυτης την νυκτα ως επεκοιμηθη επ' αυτον	19 Or, durant la nuit, le fils de cette femme est mort car elle s’était couchée sur lui.
20 και ανεστη μεσης της νυκτος και ελαβεν τον υιον μου εκ των αγκαλων μου και εκοιμισεν αυτον εν τω κολπω αυτης και τον υιον αυτης τον τεθνηκοτα εκοιμισεν εν τω κολπω μου	20 Alors elle se lève au milieu de la nuit, elle prend mon fils à côté de moi tandis que je dors, elle le couche sur elle et elle place son fils mort à côté de moi.
21 και ανεστην το πρωι θηλασαι τον υιον μου και εκεινος ην τεθνηκως και ιδου κατενοησα αυτον πρωι και ιδου ουκ ην ο υιος μου ον ετεκον	21 Au matin, lorsque je me lève pour allaiter mon fils, je vois qu’il est mort, mais en regardant attentivement, je m’aperçois que ce n’est pas l’enfant que j’ai mis au monde.”
22 και ειπεν η γυνη η ετερα ουχι αλλα ο υιος μου ο ζων ο δε υιος σου ο τεθνηκως και ελαλησαν ενωπιον του βασιλεως	22 À ce moment l’autre femme se met à crier: “C’est mon fils qui est vivant et c’est ton fils qui est mort!” Et la première réplique: “Ce n’est pas vrai, c’est ton fils qui est mort, le mien est en vie!” Et elles se disputaient ainsi devant le roi.
23 και ειπεν ο βασιλευς αυταις συ λεγεις ουτος ο υιος μου ο ζων και ο υιος ταυτης ο τεθνηκως και συ λεγεις ουχι αλλα ο υιος μου ο ζων και ο υιος σου ο τεθνηκως	23 Le roi prit la parole: “Tu dis, toi: C’est mon fils qui est vivant et c’est ton fils qui est mort. Et toi tu dis: Non! C’est ton fils qui est mort et c’est le mien qui est vivant.”
24 και ειπεν ο βασιλευς λαβετε μοι μαχαιραν και προσηνεγκαν την μαχαιραν ενωπιον του βασιλεως	24 Le roi ordonna: “Apportez-moi une épée.” On apporta l’épée devant le roi.
25 και ειπεν ο βασιλευς διελετε το παιδιον το θηλαζον το ζων εις δυο και δοτε το ημισυ αυτου ταυτη και το ημισυ αυτου ταυτη	25 Le roi dit alors: “Coupez en deux l’enfant qui vit, et donnez-en la moitié à l’une et l’autre moitié à l’autre.”
26 και απεκριθη η γυνη ης ην ο υιος ο ζων και ειπεν προς τον βασιλεα οτι εταραχθη η μητρα αυτης επι τω υιω αυτης και ειπεν εν εμοι κυριε δοτε αυτη το παιδιον και θανατω μη θανατωσητε αυτον και αυτη ειπεν μητε εμοι μητε αυτη εστω διελετε	26 Alors la femme dont le fils était vivant dit au roi, car elle était bouleversée dans son cœur de mère: “Non, je t’en prie, mon seigneur, donne-lui plutôt l’enfant qui vit, qu’on ne le tue pas.” Mais l’autre répliquait: “Il ne sera ni à toi, ni à moi, partagez-le.”
27 και απεκριθη ο βασιλευς και ειπεν δοτε το παιδιον τη ειπουση δοτε αυτη αυτο και θανατω μη θανατωσητε αυτον αυτη η μητηρ αυτου	27 Alors le roi décida: “Donnez l’enfant qui vit à la première, ne le tuez pas; c’est elle qui est la mère.”
28 και ηκουσαν πας ισραηλ το κριμα τουτο ο εκρινεν ο βασιλευς και εφοβηθησαν απο προσωπου του βασιλεως οτι ειδον οτι φρονησις θεου εν αυτω του ποιειν δικαιωμα	28 Tout Israël entendit parler du jugement que le roi avait prononcé; dès lors on eut un grand respect pour le roi car on voyait que la sagesse de Dieu était en lui lorsqu’il rendait la justice.