Seconda lettera di Pietro - 2 Peter 2

GREEK BIBLE	CATHOLIC PUBLIC DOMAIN
1 Υπηρξαν ομως και ψευδοπροφηται μεταξυ του λαου, καθως και μεταξυ σας θελουσιν εισθαι ψευδοδιδασκαλοι, οιτινες θελουσι παρεισαξει αιρεσεις απωλειας, αρνουμενοι και τον αγορασαντα αυτους δεσποτην, επισυροντες εις εαυτους ταχειαν απωλειαν?	1 But there were also false prophets among the people, just as there will be among you lying teachers, who will introduce divisions of perdition, and they will deny him who bought them, the Lord, bringing upon themselves swift destruction.
2 και πολλοι θελουσιν εξακολουθησει εις τας απωλειας αυτων, δια τους οποιους η οδος της αληθειας θελει βλασφημηθη?	2 And many persons will follow their indulgences; through such persons, the way of truth will be blasphemed.
3 και δια πλεονεξιαν θελουσι σας εμπορευθη με πλαστους λογους, των οποιων η καταδικη εκπαλαι δεν μενει αργη, και η απωλεια αυτων δεν νυσταζει.	3 And in avarice, they will negotiate about you with false words. Their judgment, in the near future, is not delayed, and their perdition does not sleep.
4 Διοτι εαν ο Θεος δεν εφεισθη αγγελους αμαρτησαντας, αλλα ριψας αυτους εις τον ταρταρον δεδεμενους με αλυσεις σκοτους, παρεδωκε δια να φυλαττωνται εις κρισιν,	4 For God did not spare those Angels who sinned, but instead delivered them, as if dragged down by infernal ropes, into the torments of the underworld, to be reserved unto judgment.
5 και εαν τον παλαιον κοσμον δεν εφεισθη, αλλα φερων κατακλυσμον επι τον κοσμον των ασεβων εφυλαξεν ογδοον τον Νωε, κηρυκα της δικαιοσυνης,	5 And he did not spare the original world, but he preserved the eighth one, Noah, the herald of justice, bringing the flood upon the world of the impious.
6 και κατεκρινεν εις καταστροφην τας πολεις των Σοδομων και της Γομορρας και ετεφρωσε, καταστησας παραδειγμα των μελλοντων να ασεβωσι,	6 And he reduced the cities of Sodom and Gomorrah to ashes, condemning them to be overthrown, setting them as an example to anyone who might act impiously.
7 και ηλευθερωσε τον δικαιον Λωτ καταθλιβομενον υπο της ασελγους διαγωγης των ανομων?	7 And he rescued a just man, Lot, who was oppressed by the unjust and lewd behavior of the wicked.
8 διοτι ο δικαιος, κατοικων μεταξυ αυτων, δι' ορασεως και ακοης, εβασανιζεν απο ημερας εις ημεραν την δικαιαν αυτου ψυχην δια τα ανομα εργα αυτων?	8 For in seeing and in hearing, he was just, though he lived with those who, from day to day, crucified the just soul with works of iniquity.
9 εξευρει ο Κυριος να ελευθερονη εκ του πειρασμου τους ευσεβεις, τους δε αδικους να φυλαττη εις την ημεραν της κρισεως, δια να κολαζωνται,	9 Thus, the Lord knows how to rescue the pious from trials, and how to reserve the iniquitous for torments on the day of judgment;
10 μαλιστα δε τους οπισω της σαρκος ακολουθουντας με επιθυμιαν ακαθαρσιας και καταφρονουντας την εξουσιαν. Ειναι τολμηται, αυθαδεις, δεν τρεμουσι βλασφημουντες τα αξιωματα,	10 even more so, those who walk after the flesh in unclean desires, and who despise proper authority. Boldly pleasing themselves, they do not dread to introduce divisions by blaspheming;
11 ενω οι αγγελοι, μεγαλητεροι οντες εις ισχυν και δυναμιν, δεν φερουσι κατ' αυτων βλασφημον κρισιν ενωπιον του Κυριου.	11 whereas the Angels, who are greater in strength and virtue, did not bring against themselves such a deplorable judgment.
12 Ουτοι ομως, ως αλογα φυσικα ζωα γεγεννημενα δια αλωσιν και φθοραν, βλασφημουσι περι πραγματων τα οποια αγνοουσι, και θελουσι καταφθαρη εν τη ιδια αυτων διαφθορα,	12 Yet truly, these others, like irrational beasts, naturally fall into traps and into ruin by blaspheming whatever they do not understand, and so they shall perish in their corruption,
13 και θελουσι λαβει τον μισθον της αδικιας αυτων? στοχαζονται ηδονην την καθημερινην τρυφην, ειναι σπιλοι και μωμοι, εντρυφωσιν εν ταις απαταις αυτων, συμποσιαζουσι με σας,	13 receiving the reward of injustice, the fruition of valuing the delights of the day: defilements and stains, overflowing with self-indulgences, taking pleasure in their feasts with you,
14 εχουσιν οφθαλμους μεστους μοιχειας και μη παυομενους απο της αμαρτιας, δελεαζουσι ψυχας αστηρικτους, εχουσι την καρδιαν γεγυμνασμενην εις πλεονεξιας, ειναι τεκνα καταρας?	14 having eyes full of adultery and of incessant offenses, luring unstable souls, having a heart well-trained in avarice, sons of curses!
15 αφησαντες την ευθειαν οδον, επλανηθησαν και ηκολουθησαν την οδον του Βαλααμ υιου του Βοσορ, οστις ηγαπησε τον μισθον της αδικιας,	15 Abandoning the straight path, they wandered astray, having followed the way of Balaam, the son of Beor, who loved the wages of iniquity.
16 ηλεγχθη ομως δια την ιδιαν αυτου παρανομιαν, αφωνον υποζυγιον με φωνην ανθρωπου λαλησαν ημποδισε την παραφροσυνην του προφητου.	16 Yet truly, he had a correction of his madness: the mute animal under the yoke, which, by speaking with a human voice, forbid the folly of the prophet.
17 Ουτοι ειναι πηγαι ανυδροι, νεφελαι υπο ανεμοστροβιλου ελαυνομεναι, δια τους οποιους το ζοφερον σκοτος φυλαττεται εις τον αιωνα.	17 These ones are like fountains without water, and like clouds stirred up by whirlwinds. For them, the mist of darkness is reserved.
18 Διοτι λαλουντες υπερηφανα λογια ματαιοτητος, δελεαζουσι με τας επιθυμιας της σαρκος, με τας ασελγειας εκεινους οιτινες τωοντι απεφυγον τους εν πλανη ζωντας,	18 For, speaking with the arrogance of vanity, they lure, by the desires of fleshly pleasures, those who are fleeing to some extent, who are being turned from error,
19 επαγγελλομενοι εις αυτους ελευθεριαν, ενω αυτοι ειναι δουλοι της διαφθορας? διοτι απο οντινα νικαται τις, τουτου και δουλος γινεται.	19 promising them freedoms, while they themselves are the servants of corruption. For by whatever a man is overcome, of this also is he the servant.
20 Επειδη εαν αφου απεφυγον τα μολυσματα του κοσμου δια της επιγνωσεως του Κυριου και Σωτηρος Ιησου Χριστου, ενεπλεχθησαν παλιν εις ταυτα και νικωνται, εγειναν εις αυτους τα εσχατα χειροτερα των πρωτων.	20 For if, after taking refuge from the defilements of the world in the understanding of our Lord and Savior Jesus Christ, they again become entangled and overcome by these things, then the latter state becomes worse than the former.
21 Επειδη καλητερον ητο εις αυτους να μη γνωρισωσι την οδον της δικαιοσυνης, παρα αφου εγνωρισαν να επιστρεψωσιν εκ της παραδοθεισης εις αυτους αγιας εντολης.	21 For it would have been better for them not to have known the way of justice than, after acknowledging it, to turn away from that holy commandment which was handed on to them.
22 Συνεβη δε εις αυτους το της αληθινης παροιμιας, Ο κυων επεστρεψεν εις το ιδιον αυτου εξερασμα, και, Ο χοιρος λουσθεις επεστρεψεν εις το κυλισμα του βορβορου.	22 For the truth of the proverb has happened to them: The dog has returned to his own vomit, and the washed sow has returned to her wallowing in the mud.