Atti degli Apostoli - Acts 26

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Ο δε Αγριππας ειπε προς τον Παυλον. Εχεις την αδειαν να ομιλησης υπερ σεαυτου. Τοτε ο Παυλος εκτεινας την χειρα, απελογειτο?	1 Agrippa dit alors à Paul: "Tu es invité à présenter ta défense.” Paul étendit la main et commença ainsi sa défense:
2 Μακαριον νομιζω εμαυτον, βασιλευ Αγριππα, μελλων να απολογηθω ενωπιον σου σημερον περι παντων εις οσα εγκαλουμαι υπο των Ιουδαιων,	2 "Roi Agrippa, je crois que j’ai bien de la chance de pouvoir m’expliquer aujourd’hui devant toi sur toutes ces accusations des Juifs.
3 μαλιστα επειδη γνωριζεις παντα τα παρα τοις Ιουδαιοις εθιμα και ζητηματα? οθεν δεομαι σου να με ακουσης μετα μακροθυμιας.	3 Car tu es très au fait de toutes les pratiques, comme des discussions propres aux Juifs. Je te prie donc de bien vouloir m’écouter.
4 Την εκ νεοτητος λοιπον ζωην μου, την οποιαν απ' αρχης εζησα μεταξυ του εθνους μου εν Ιεροσολυμοις, εξευρουσι παντες οι Ιουδαιοι,	4 “Tous les Juifs savent ce qu’a été ma vie dès ma jeunesse, aussi bien dans la communauté juive qu’à Jérusalem.
5 επειδη με γνωριζουσιν εξ αρχης, εαν θελωσι να μαρτυρησωσιν, οτι κατα την ακριβεστατην αιρεσιν της θρησκειας ημων εζησα Φαρισαιος.	5 Ils m’ont toujours vu de près et ils pourraient dire, s’ils le voulaient, que j’ai vécu en Pharisien, dans la secte la plus stricte de notre religion.
6 Και τωρα παρισταμαι κρινομενος δια την ελπιδα της επαγγελιας της γενομενης υπο του Θεου προς τους πατερας ημων,	6 Et si aujourd’hui je suis ici en accusé, c’est bien parce que j’espère en la promesse faite par Dieu à nos pères;
7 εις την οποιαν το δωδεκαφυλον ημων γενος, λατρευον εκτενως τον Θεον νυκτα και ημεραν, ελπιζει να καταντηση? περι ταυτης της ελπιδος εγκαλουμαι, βασιλευ Αγριππα, υπο των Ιουδαιων.	7 d’ailleurs, le culte perpétuel que nos douze tribus rendent à Dieu, de jour et de nuit, ne vise à rien d’autre qu’à obtenir cette promesse. C’est pour cette espérance que je suis accusé par les Juifs, roi Agrippa.
8 Τι απιστευτον κρινεται εις εσας, οτι ο Θεος ανιστα νεκρους;	8 Pourquoi refusez-vous de croire que Dieu ressuscite les morts?
9 Εγω μεν εστοχασθην κατ' εμαυτον οτι επρεπε να πραξω πολλα εναντια εις το ονομα του Ιησου του Ναζωραιου?	9 “Pour ma part, j’avais pris le parti de m’opposer par tous les moyens au Nom de Jésus de Nazareth.
10 το οποιον και επραξα εν Ιεροσολυμοις, και πολλους των αγιων εγω κατεκλεισα εις φυλακας, λαβων την εξουσιαν παρα των αρχιερεων, και οτε εφονευοντο εδωκα ψηφον κατ' αυτων.	10 Je l’ai fait à Jérusalem même. J’ai fait mettre en prison un bon nombre des croyants après que les grands prêtres m’en avaient donné le pouvoir. Et quand on les mettait à mort, je donnais mon approbation.
11 Και εν πασαις ταις συναγωγαις πολλακις τιμωρων αυτους ηναγκαζον να βλασφημωσι, και καθ' υπερβολην μαινομενος εναντιον αυτων κατεδιωκον εως και εις τας εξω πολεις.	11 Je faisais le tour des synagogues et je multipliais les mesures de répression pour les obliger à renier leur foi. J’étais tellement enragé contre eux que je les poursuivais jusque dans les villes hors des frontières.
12 Εν τουτοις δε, οτε ηρχομην εις την Δαμασκον μετ' εξουσιας και επιτροπης της παρα των αρχιερεων,	12 “C’est ainsi que je suis allé à Damas avec l’autorisation et même le mandat des grands prêtres.
13 εν τω μεσω της ημερας ειδον καθ' οδον, βασιλευ, φως ουρανοθεν υπερβαινον την λαμπροτητα του ηλιου, το οποιον ελαμψε περι εμε και τους οδοιπορουντας μετ' εμου?	13 Sur le chemin, ô roi, vers l’heure de midi, j’ai vu une lumière qui venait du ciel, plus brillante que le soleil. Elle m’a ébloui, de même que mes compagnons de route;
14 και ενω κατεπεσομεν παντες εις την γην, ηκουσα φωνην λαλουσαν προς με και λεγουσαν εις την Εβραικην διαλεκτον? Σαουλ Σαουλ, τι με διωκεις; σκληρον σοι ειναι να λακτιζης προς κεντρα.	14 nous sommes tous tombés à terre et j’ai entendu une voix qui me disait en dialecte hébreu: ‘Saul, Saul, pourquoi me persécutes-tu? Tu te fais mal en résistant.’
15 Εγω δε ειπον? Τις εισαι, Κυριε; Και εκεινος ειπεν? Εγω ειμαι ο Ιησους, τον οποιον συ διωκεις.	15 “J’ai dit: ‘Qui es-tu, Seigneur?’ Et le Seigneur m’a répondu: ‘Je suis Jésus que tu persécutes.
16 Αλλα σηκωθητι και στηθι επι τους ποδας σου? επειδη δια τουτο εφανην εις σε, δια να σε καταστησω υπηρετην και μαρτυρα και οσων ειδες και περι οσων θελω φανερωθη εις σε,	16 Relève-toi donc, tiens-toi sur tes pieds. Si je me suis montré à toi, c’est pour faire de toi le serviteur et le témoin de ce que tu as déjà vu de moi, et de ce que je te ferai voir encore.
17 εκλεγων σε εκ του λαου και των εθνων, εις τα οποια τωρα σε αποστελλω	17 Je te délivrerai de ton peuple aussi bien que des nations vers lesquelles je t’enverrai.
18 δια να ανοιξης τους οφθαλμους αυτων, ωστε να επιστρεψωσιν απο του σκοτους εις το φως και απο της εξουσιας του Σατανα προς τον Θεον, δια να λαβωσιν αφεσιν αμαρτιων και κληρονομιαν μεταξυ των ηγιασμενων δια της εις εμε πιστεως.	18 Tu leur ouvriras les yeux pour qu’ils se retournent des ténèbres vers la lumière, et passent du pouvoir de Satan à Dieu. Qu’ils croient en moi: ils recevront le pardon des péchés ainsi que l’héritage parmi les saints.’
19 Οθεν, βασιλευ Αγριππα, δεν εγεινα απειθης εις την ουρανιον οπτασιαν,	19 “Cette vision céleste, roi Agrippa, je n’ai pas voulu m’y soustraire.
20 αλλ' εκηρυττον πρωτον εις τους εν Δαμασκω και Ιεροσολυμοις και εις πασαν την γην της Ιουδαιας, και επειτα εις τα εθνη, να μετανοωσι και να επιστρεφωσιν εις τον Θεον, πραττοντες εργα αξια της μετανοιας.	20 J’ai prêché à Damas pour commencer, à Jérusalem ensuite et dans tout le pays de Judée, puis dans les nations païennes. Je parlais de se convertir et de se retourner vers Dieu, faisant désormais des œuvres dignes d’une vraie conversion.
21 Δια ταυτα οι Ιουδαιοι συλλαβοντες με εν τω ιερω, επεχειρουν να με φονευσωσιν.	21 “Voilà pourquoi les Juifs m’ont arrêté dans le Temple et ont essayé de me tuer.
22 Αξιωθεις ομως της βοηθειας της παρα του Θεου, ισταμαι εως της ημερας ταυτης μαρτυρων προς μικρον τε και μεγαλον, μη λεγων μηδεν εκτος των οσα ελαλησαν οι προφηται και ο Μωυσης οτι εμελλον να γεινωσιν,	22 Mais, avec la protection de Dieu, jusqu’à ce jour j’ai continué de donner mon témoignage aux petits comme aux grands. À aucun moment je ne sors de ce que les prophètes et Moïse lui-même ont annoncé:
23 οτι ο Χριστος εμελλε να παθη, οτι πρωτος αναστας εκ νεκρων μελλει να κηρυξη φως εις τον λαον και εις τα εθνη.	23 le Messie devait souffrir, il serait le premier à ressusciter d’entre les morts, et il proclamerait la lumière, aussi bien pour son peuple que pour les nations étrangères.”
24 Ενω δε αυτος απελογειτο ταυτα, ο Φηστος ειπε με μεγαλην φωνην? Μαινεσαι, Παυλε, τα πολλα γραμματα σε καταφερουσιν εις μανιαν.	24 Paul en était là de sa défense lorsque Festus l’interpella d’une voix forte: "Mais tu es fou, Paul, tu as trop étudié et tu perds la raison!”
25 Ο δε, Δεν μαινομαι, ειπε, κρατιστε Φηστε, αλλα προφερω λογους αληθειας και νοος υγιαινοντος.	25 "Je ne suis pas fou, excellent Festus, répondit Paul, je dis des choses vraies et qui ont beaucoup de sens.
26 Διοτι εχει γνωσιν περι τουτων ο βασιλευς, προς τον οποιον και λαλω μετα παρρησιας? επειδη ειμαι πεπεισμενος οτι δεν λανθανει αυτον ουδεν τουτων, διοτι τουτο δεν ειναι πεπραγμενον εν γωνια.	26 Si je parle devant le roi avec une telle assurance, c’est parce qu’il est bien au courant de ces choses; je suis persuadé que rien ne lui en échappe, d’ailleurs tout cela ne s’est pas passé dans un recoin.
27 Πιστευεις, βασιλευ Αγριππα, εις τους προφητας; εξευρω οτι πιστευεις.	27 Crois-tu aux prophètes, roi Agrippa? Je sais que tu crois.”
28 Και ο Αγριππας ειπε προς τον Παυλον? Παρ' ολιγον με πειθεις να γεινω Χριστιανος.	28 Agrippa dit à Paul: "Un petit peu encore et tu penses m’avoir fait chrétien!”
29 Και ο Παυλος ειπεν? Ηθελον ευχεσθαι προς τον Θεον, ουχι μονον συ, αλλα και παντες οι σημερον ακουοντες με, να γεινωσι και παρ' ολιγον και παρα πολυ τοιουτοι οποιος και εγω ειμαι, παρεκτος των δεσμων τουτων.	29 Paul répondit: "Plaise à Dieu qu’avec un petit peu ou avec beaucoup, non seulement toi, mais vous tous qui m’entendez aujourd’hui, vous en arriviez où j’en suis, sauf pour ces chaînes.”
30 Και αφου αυτος ειπε ταυτα, εσηκωθη ο βασιλευς και ο ηγεμων και η Βερνικη και οι συγκαθημενοι μετ' αυτων,	30 Après cela le roi se leva ainsi que le gouverneur et Bérénice et toute l’assistance.
31 και αναχωρησαντες ελαλουν προς αλληλους, λεγοντες οτι ουδεν αξιον θανατου η δεσμων πραττει ο ανθρωπος ουτος.	31 En s’éloignant ils en reparlaient: "Ce prisonnier, disaient-ils, n’est pas un homme à faire des crimes qui méritent la mort.”
32 Ο δε Αγριππας ειπε προς τον Φηστον? Ο ανθρωπος ουτος ηδυνατο να απολυθη, εαν δεν ειχεν επικαλεσθη τον Καισαρα.	32 Agrippa dit à Festus: "S’il n’en avait pas appelé à César, on pouvait le mettre en liberté.”