ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 59

GREEK BIBLE	EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL
1 Ιδου, η χειρ του Κυριου δεν εσμικρυνθη, ωστε να μη δυναται να σωση, ουδε το ωτιον αυτου εβαρυνεν, ωστε να μη δυναται να ακουση?	1 Seht her, die Hand des Herrn ist nicht zu kurz, um zu helfen, sein Ohr ist nicht schwerhörig, sodass er nicht hört.
2 αλλ' αι ανομιαι σας εβαλον χωρισματα μεταξυ υμων και του Θεου υμων, και αι αμαρτιαι σας εκρυψαν το προσωπον αυτου απο σας, δια να μη ακουη.	2 Nein, was zwischen euch und eurem Gott steht, das sind eure Vergehen; eure Sünden verdecken sein Gesicht, sodass er euch nicht hört.
3 Διοτι αι χειρες σας ειναι μεμολυσμεναι απο αιματος και οι δακτυλοι σας απο ανομιας? τα χειλη σας ελαλησαν ψευδη? η γλωσσα σας εμελετησε κακιαν.	3 Denn eure Hände sind mit Blut befleckt, eure Finger mit Unrecht. Eure Lippen lügen, eure Zunge flüstert (Worte voll) Bosheit.
4 Ουδεις εκζητει την δικαιοσυνην ουδε κρινει εν αληθεια? θαρρουσιν επι την ματαιοτητα και λαλουσι ψευδη? συλλαμβανουσι κακιαν και γεννωσιν ανομιαν.	4 Keiner bringt gerechte Klagen vor, keiner hält ehrlich Gericht. Man stützt sich auf Nichtigkeiten und stellt haltlose Behauptungen auf; man geht schwanger mit Unheil und bringt Verderben zur Welt.
5 Βασιλισκου ωα επωαζουσι και ιστον αραχνης υφαινουσιν? οστις φαγη εκ των ωων αυτων, αποθνησκει? και αν σπασης κανεν, εξερχεται εχιδνα.	5 Schlangeneier brüten sie aus und weben Spinnengewebe. Wer von ihren Eiern isst, muss sterben; zerdrückt man eines, kriecht eine Natter heraus.
6 Τα πανια αυτων δεν θελουσι χρησιμευσει εις ενδυματα, ουδε θελουσιν ενδυθη απο των εργων αυτων? τα εργα αυτων ειναι εργα ανομιας, και το εργον της βιας ειναι εν ταις χερσιν αυτων.	6 Die Fäden, die sie spinnen, taugen nicht zu Gewändern, man kann sich nicht bekleiden mit dem, was sie erzeugen. Ihre Taten sind Taten des Unheils, Gewalttat ist in ihren Händen.
7 Οι ποδες αυτων τρεχουσι προς το κακον και σπευδουσι να χυσωσιν αιμα αθωον? οι διαλογισμοι αυτων ειναι διαλογισμοι ανομιας? ερημωσις και καταστροφη ειναι εν ταις οδοις αυτων.	7 Sie laufen dem Bösen nach, schnell sind sie dabei, unschuldiges Blut zu vergießen. Ihre Gedanken sind Gedanken des Unheils, Scherben und Verderben sind auf ihren Straßen.
8 Την οδον της ειρηνης δεν γνωριζουσι? και δεν ειναι κρισις εις τα βηματα αυτων? αυτοι εις εαυτους διεστρεψαν τας οδους αυτων? πας ο περιπατων εν αυταις δεν γνωριζει ειρηνην.	8 Den Weg des Friedens kennen sie nicht, auf ihren Spuren gibt es kein Recht. Sie gehen krumme Pfade; keiner, der ihnen folgt, lernt den Frieden kennen.
9 Δια τουτο η κρισις ειναι μακραν αφ' ημων και η δικαιοσυνη δεν μας φθανει? προσμενομεν φως και ιδου, σκοτος? λαμψιν, και περιπατουμεν εν ζοφω.	9 Darum bleibt das Recht von uns fern, die Gerechtigkeit erreicht uns nicht. Wir hoffen auf Licht, doch es bleibt finster; wir hoffen auf den Anbruch des Tages, doch wir gehen im Dunkeln.
10 Ψηλαφωμεν τον τοιχον ως οι τυφλοι, και ψηλαφωμεν ως οι μη εχοντες οφθαλμους? εν μεσημβρια προσκοπτομεν ως εν νυκτι? ειμεθα εν μεσω των αγαθων ως νεκροι.	10 Wir tasten uns wie Blinde an der Wand entlang und tappen dahin, als hätten wir keine Augen. Wir stolpern am Mittag, als wäre schon Dämmerung, wir leben im Finstern wie die Toten.
11 Παντες βρυχωμεθα ως αρκτοι και στεναζομεν ως τρυγονες? κρισιν προσμενομεν αλλα δεν υπαρχει? σωτηριαν αλλ' ειναι μακραν αφ' ημων.	11 Wir brummen alle wie Bären und gurren wie Tauben. Wir hoffen auf unser Recht, doch es kommt nicht, und auf die Rettung, doch sie bleibt uns fern.
12 Διοτι αι παραβασεις ημων επληθυνθησαν ενωπιον σου, και αι αμαρτιαι ημων ειναι μαρτυρες καθ' ημων? διοτι μεθ' ημων ειναι αι παραβασεις ημων? και τας ανομιας ημων ημεις γνωριζομεν αυτας?	12 Denn unsere Frevel gegen dich sind zahlreich, unsere Sünden klagen uns an. Wir sind uns unserer Vergehen bewusst, wir kennen unsere Schuld:
13 παρεβημεν και εψευσθημεν προς τον Κυριον και απεμακρυνθημεν απο οπισθεν του Θεου ημων? ελαλησαμεν αδικα και στασιαστικα? συνελαβομεν και επροφεραμεν εκ της καρδιας λογους ψευδους.	13 Untreue und Verleugnung des Herrn, Abkehr von unserem Gott. Wir reden von Gewalttat und Aufruhr, wir haben Lügen im Herzen und sprechen sie aus.
14 Και η κρισις εστραφη οπισω και η δικαιοσυνη ισταται μακραν? διοτι η αληθεια επεσεν εν τη οδω και η ευθυτης δεν δυναται να εισχωρηση.	14 So weicht das Recht zurück, die Gerechtigkeit bleibt in der Ferne. Die Redlichkeit kommt auf dem Marktplatz zu Fall, die Rechtschaffenheit findet nirgendwo Einlass.
15 Ναι, εξελιπεν η αληθεια? και ο εκκλινων απο του κακου γινεται θηραμα. Και ειδε Κυριος και δυσηρεστηθη οτι δεν υπηρχε κρισις?	15 Jede Redlichkeit wird vermisst, wer das Böse meidet, wird ausgeraubt. Das hat der Herr gesehen und ihm missfiel, dass es kein Recht mehr gab.
16 και ειδεν οτι δεν υπηρχεν ανθρωπος, και εθαυμασεν οτι δεν υπηρχεν ο μεσιτευων? οθεν ο βραχιων αυτου ενηργησεν εις αυτον σωτηριαν? και η δικαιοσυνη αυτου, αυτη εβαστασεν αυτον.	16 Er sah, dass keiner sich regte, und war entsetzt, dass niemand einschritt. Da half ihm sein eigener Arm, seine eigene Gerechtigkeit war seine Stütze.
17 Και ενεδυθη δικαιοσυνην ως θωρακα και περιεθηκε την περικεφαλαιαν της σωτηριας επι την κεφαλην αυτου? και εφορεσεν ως ιματιον τα ενδυματα της εκδικησεως και ως επενδυμα περιενεδυθη τον ζηλον.	17 Er legte die Gerechtigkeit an wie einen Panzer und setzte den Helm der Hilfe auf. Er machte die Rache zu seinem Gewand und umhüllte sich mit leidenschaftlichem Eifer wie mit einem Mantel.
18 Κατα τα εργα αυτων, ουτω θελει ανταποδωσει, οργην εις τους εναντιους αυτου, ανταποδοσιν εις τους εχθρους αυτου? θελει καμει ανταποδοσιν και εις τας νησους.	18 Wie es die Taten verdienen, so übt er Vergeltung; er zürnt seinen Gegnern und vergilt seinen Feinden; bis hin zu den Inseln übt er Vergeltung.
19 Και θελουσι φοβηθη το ονομα του Κυριου απο δυσμων και την δοξαν αυτου απο ανατολων ηλιου? οταν ο εχθρος επελθη ως ποταμος, το πνευμα του Κυριου θελει υψωσει σημαιαν εναντιον αυτου.	19 Dann fürchtet man im Westen den Namen des Herrn und im Osten seine Herrlichkeit.Ja, er kommt wie ein reißender Strom, den der Sturm des Herrn vor sich hertreibt.
20 Και ο Λυτρωτης θελει ελθει εις Σιων και προς τους οσοι εκ του Ιακωβ επιστρεφουσιν απο της παραβασεως, λεγει Κυριος.	20 Doch für Zion kommt er als Erlöser und für alle in Jakob, die umkehren von ihrer Sünde - Spruch des Herrn.
21 Παρ' εμου δε αυτη ειναι η προς αυτους διαθηκη μου, λεγει Κυριος? το πνευμα μου το επι σε και οι λογοι μου, τους οποιους εθεσα εν τω στοματι σου, δεν θελουσι λειψει απο του στοματος σου ουτε απο του στοματος του σπερματος σου ουτε απο του στοματος του σπερματος του σπερματος σου, απο του νυν και εως αιωνος, λεγει Κυριος.	21 Das ist der Bund, den ich mit ihnen schließe, spricht der Herr: Mein Geist, der auf dir ruht, soll nicht von dir weichen und meine Worte, die ich dir in den Mund gelegt habe, sollen immer in deinem Mund bleiben und im Mund deiner Kinder und im Mund deiner Enkel, jetzt und in Ewigkeit - spricht der Herr.