ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 73

GREEK BIBLE	VULGATA
1 Ψαλμος του Ασαφ.>> Αγαθος τωοντι ειναι ο Θεος εις τον Ισραηλ, εις τους καθαρους την καρδιαν.	1 Intellectus Asaph. Ut quid, Deus, repulisti in finem, iratus est furor tuus super oves pascuæ tuæ ?
2 Εμου δε, οι ποδες μου σχεδον εκλονισθησαν? παρ' ολιγον ωλισθησαν τα βηματα μου.	2 Memor esto congregationis tuæ, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam hæreditatis tuæ, mons Sion, in quo habitasti in eo.
3 Διοτι εζηλευσα τους μωρους, βλεπων την ευτυχιαν των ασεβων.	3 Leva manus tuas in superbias eorum in finem : quanta malignatus est inimicus in sancto !
4 Επειδη δεν ειναι λυπαι εις τον θανατον αυτων, αλλ' η δυναμις αυτων ειναι στερεα.	4 Et gloriati sunt qui oderunt te in medio solemnitatis tuæ ; posuerunt signa sua, signa :
5 Δεν ειναι εν κοποις, ως οι αλλοι ανθρωποι? ουδε μαστιγονονται μετα των λοιπων ανθρωπων.	5 et non cognoverunt sicut in exitu super summum. Quasi in silva lignorum securibus
6 δια τουτο περικυκλονει αυτους η υπερηφανια ως περιδεραιον? η αδικια σκεπαζει αυτους ως ιματιον.	6 exciderunt januas ejus in idipsum ; in securi et ascia dejecerunt eam.
7 Οι οφθαλμοι αυτων εξεχουσιν εκ του παχους? εξεπερασαν τας επιθυμιας της καρδιας αυτων.	7 Incenderunt igni sanctuarium tuum ; in terra polluerunt tabernaculum nominis tui.
8 Εμπαιζουσι και λαλουσιν εν πονηρια καταδυναστειαν? λαλουσιν υπερηφανως.	8 Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul : Quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra.
9 Θετουσιν εις τον ουρανον το στομα αυτων, και η γλωσσα αυτων διατρεχει την γην.	9 Signa nostra non vidimus ; jam non est propheta ; et nos non cognoscet amplius.
10 Δια τουτο θελει στραφη ενταυθα ο λαος αυτου? και υδατα ποτηριου πληρους εκθλιβονται δι' αυτους.	10 Usquequo, Deus, improperabit inimicus ? irritat adversarius nomen tuum in finem ?
11 Και λεγουσι, Πως γνωριζει ταυτα ο Θεος; και υπαρχει γνωσις εν τω Υψιστω;	11 Ut quid avertis manum tuam, et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem ?
12 Ιδου, ουτοι ειναι ασεβεις και ευτυχουσι διαπαντος? αυξανουσι τα πλουτη αυτων.	12 Deus autem rex noster ante sæcula : operatus est salutem in medio terræ.
13 Αρα, ματαιως εκαθαρισα την καρδιαν μου και ενιψα εν αθωοτητι τας χειρας μου.	13 Tu confirmasti in virtute tua mare ; contribulasti capita draconum in aquis.
14 Διοτι εμαστιγωθην ολην την ημεραν και ετιμωρηθην πασαν αυγην.	14 Tu confregisti capita draconis ; dedisti eum escam populis Æthiopum.
15 Αν ειπω, Θελω ομιλει ουτως? ιδου, εξυβριζω εις την γενεαν των υιων σου.	15 Tu dirupisti fontes et torrentes ; tu siccasti fluvios Ethan.
16 Και εστοχασθην να εννοησω τουτο, πλην μ' εφανη δυσκολον?	16 Tuus est dies, et tua est nox ; tu fabricatus es auroram et solem.
17 εωσου εισελθων εις το αγιαστηριον του Θεου, ενοησα τα τελη αυτων.	17 Tu fecisti omnes terminos terræ ; æstatem et ver tu plasmasti ea.
18 Συ βεβαιως εθεσας αυτους εις τοπους ολισθηρους? ερριψας αυτους εις κρημνον.	18 Memor esto hujus : inimicus improperavit Domino, et populus insipiens incitavit nomen tuum.
19 Πως δια μιας κατηντησαν εις ερημωσιν Ηφανισθησαν, απωλεσθησαν υπο αιφνιδιου ολεθρου.	19 Ne tradas bestiis animas confitentes tibi, et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem.
20 Ως ονειρον εξεγειρομενου Κυριε, οταν εγερθης, θελεις αφανισει την εικονα αυτων.	20 Respice in testamentum tuum, quia repleti sunt qui obscurati sunt terræ domibus iniquitatum.
21 Ουτως εκαιετο η καρδια μου, και τα νεφρα μου εβασανιζοντο?	21 Ne avertatur humilis factus confusus ; pauper et inops laudabunt nomen tuum.
22 και εγω ημην ανοητος και δεν εγνωριζον? κτηνος ημην ενωπιον σου.	22 Exsurge, Deus, judica causam tuam ; memor esto improperiorum tuorum, eorum quæ ab insipiente sunt tota die.
23 Εγω ομως ειμαι παντοτε μετα σου? συ με επιασας απο της δεξιας μου χειρος.	23 Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum : superbia eorum qui te oderunt ascendit semper.
24 Δια της συμβουλης σου θελεις με οδηγησει και μετα ταυτα θελεις με προσλαβει εν δοξη.
25 Τινα αλλον εχω εν τω ουρανω; και επι της γης δεν θελω αλλον παρα σε.
26 Ητονησεν η σαρξ μου και η καρδια μου? αλλ' ο Θεος ειναι η δυναμις της καρδιας μου και η μερις μου εις τον αιωνα.
27 Διοτι, ιδου, οσοι απομακρυνονται απο σου, θελουσιν απολεσθη? συ εξωλοθρευσας παντας τους εκκλινοντας απο σου.
28 Αλλα δι' εμε, το να προσκολλωμαι εις τον Θεον ειναι το αγαθον μου? εθεσα την ελπιδα μου επι Κυριον τον Θεον, δια να κηρυττω παντα τα εργα σου.