ΙΩΒ - Giobbe - Job 6

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Ο δε Ιωβ απεκριθη και ειπεν?	1 Job prit la parole et dit:
2 Ειθε να εζυγιζετο τωοντι η λυπη μου, και η συμφορα μου να ετιθετο ολη ομου εν τη πλαστιγγι.	2 Oh! si l’on pouvait peser à son poids ma peine, et mettre ensemble mes malheurs sur la balance,
3 Επειδη τωρα ηθελεν εισθαι βαρυτερα υπερ την αμμον της θαλασσης? δια τουτο οι λογοι μου καταπινονται.	3 ils pèseraient plus lourd que les sables des mers! Voilà pourquoi mes paroles s’emballent.
4 Διοτι τα βελη του Παντοδυναμου ειναι εντος μου, των οποιων το φαρμακιον εκπινει το πνευμα μου? οι τρομοι του Θεου παραταττονται εναντιον μου.	4 Je porte en moi les flèches du Puissant, mon esprit en absorbe le poison; que dirai-je à Dieu quand elles me tourmentent?
5 Ογκαται ο αγριος ονος παρα τη χλοη; η μυκαται ο βους παρα τη φατνη αυτου;	5 L’âne va-t-il braire lorsqu’il a trouvé l’herbe, ou le bœuf meugler quand il a son fourrage?
6 Τρωγεται το ανοστον χωρις αλατος; η υπαρχει γευσις εν τω λευκωματι του ωου;	6 La nourriture a-t-elle du goût sans sel, et le blanc d’œuf peut-il être apprécié?
7 Τα πραγματα, τα οποια η ψυχη μου απεστρεφετο να εγγιση, εγειναν ως το αηδες φαγητον μου.	7 Mais voici que j’ai maintenant pour pain, tout ce à quoi je n’aurais voulu toucher.
8 Ειθε να απελαμβανον την αιτησιν μου, και να μοι εδιδεν ο Θεος την Επιθυμιαν μου.	8 Qui fera que ma demande parvienne et que Dieu me donne ce que j’espère:
9 Και να ηθελεν ευδοκησει ο Θεος να με αφανιση? να απολυση την χειρα αυτου και να με κοψη.	9 qu’il se décide enfin à m’écraser, qu’il laisse aller sa main et me supprime.
10 Και θελει εισθαι ετι η παρηγορια μου, οτι, και αν καταναλωθω εν τη θλιψει και αυτος δεν με λυπηθη, εγω δεν εκρυψα τους λογους του Αγιου.	10 Ce serait pour moi une consolation, une dernière joie dans mes tourments, de n’avoir pas renié les paroles du Saint.
11 Ποια η δυναμις μου, ωστε να εγκαρτερω; και ποιον το τελος μου, ωστε να υποφερη η ψυχη μου;	11 Aurai-je encore la force d’attendre, et quel avenir puis-je encore espérer?
12 Μηπως η δυναμις μου ειναι δυναμις λιθων; η η σαρξ μου χαλκος;	12 Ai-je la résistance du roc, et ma chair est-elle de bronze?
13 Μηπως δεν εξελιπεν εν εμοι η βοηθεια μου και απεμακρυνθη απ' εμου η σωτηρια;	13 Je ne peux plus rien pour m’en tirer, et tout autre secours a fui loin de moi.
14 Εις τον τεθλιμμενον ελεος πρεπει παρα του φιλου αυτου? αλλ' αυτος εγκατελιπε τον φοβον του Παντοδυναμου.	14 Quand on refuse à un ami sa compassion, on lui fait perdre la crainte du Tout-Puissant.
15 Οι αδελφοι μου εφερθησαν απατηλως ως χειμαρρος, ως ρευμα χειμαρρων παρηλθον?	15 Mes frères ont été pour moi un ruisseau trompeur, un torrent dont les eaux n’ont qu’un temps:
16 οιτινες θολονονται εκ του παγου, εις τους οποιους διαλυεται η χιων?	16 ce n’était que la fonte des glaces, elles sortaient de dessous les neiges.
17 οταν θερμανθωσιν, εκλειπουσιν? οταν γεινη θερμοτης, εξαλειφονται απο του τοπου αυτων.	17 Vienne la saison sèche et elles tarissent, dès qu’il fait chaud leur lit est à sec.
18 Τα ιχνη της πορειας αυτων συστρεφονται? καταντωσιν εις το μηδεν και χανονται?	18 Les caravanes en perdent leur chemin, elles s’enfoncent dans l’inconnu et s’y perdent.
19 τα πληθη της Θαιμα εθεωρουν, οι συνοδοιποροι της Σεβα περιεμενον αυτους?	19 Les caravanes de Teima s’y repéraient, les voyageurs de Chéba s’y dirigeaient,
20 Εψευσθησαν της ελπιδος αυτων? ηλθον εκει και ενετραπησαν.	20 mais ils sont déçus dans leur attente; arrivés sur place, ils ne savent que faire.
21 Τωρα και σεις εισθε ως αυτοι? ειδετε την πληγην μου και ετρομαξατε.	21 Voilà bien ce que vous êtes pour moi maintenant: vous avez vu l’horreur et vous avez pris peur.
22 Μηπως εγω ειπα, Φερετε προς εμε; η, Δοτε δωρον εις εμε απο της περιουσιας υμων;	22 Je ne vous ai pas dit: “Donnez-moi, payez ma rançon sur vos biens!”
23 η, Ελευθερωσατε με εκ της χειρος του εχθρου; η, Λυτρωσατε με εκ της χειρος των ισχυρων;	23 Ai-je dit: “Délivrez-moi d’un ennemi, arrachez-moi aux mains d’un tyran”?
24 Διδαξατε με, και εγω θελω σιωπησει? και δειξατε μοι κατα τι εσφαλα.	24 Éclairez-moi plutôt, je ne dirai rien, montrez-moi où est mon erreur.”
25 Ποσον ισχυροι ειναι οι ορθοι λογοι? αλλ' ο ελεγχος σας, τι αποδεικνυει;	25 Des arguments justes, on les recevra bien, mais que reprenez-vous avec vos remontrances?
26 Φανταζεσθε να ελεγξητε λογους, ενω αι ομιλιαι του απηλπισμενου ειναι ως ανεμος;	26 Cherchez-vous simplement à condamner des mots, rectifier les paroles d’un homme en peine?
27 Τωοντι, σεις επιπιπτετε επι τον ορφανον, και σκαπτετε λακκον εις τον φιλον σας.	27 Mais voudriez-vous tirer au sort l’orphelin, iriez-vous jusqu’à vendre votre ami?
28 Τωρα λοιπον ευαρεστηθητε να εμβλεψητε εις εμε, διοτι εμπροσθεν υμων κειται αν εγω ψευδωμαι.	28 Je vous le demande, regardez-moi, je ne vous mentirai pas en face.
29 Επιστρεψατε, παρακαλω? ας μη γεινη αδικια? ναι, επιστρεψατε παλιν? η δικαιοσυνη μου ειναι εν τουτω.	29 Recommencez, pas de fausse justice! reprenons l’examen de ma cause.
30 Υπαρχει αδικια εν τη γλωσση μου; δεν δυναται ο ουρανισκος μου να διακρινη τα διεφθαρμενα;	30 Est-ce que j’ai dit quelque chose de mal, est-ce que j’ai mal compris le sens du malheur?