ΙΩΒ - Giobbe - Job 4

GREEK BIBLE	NEW JERUSALEM
1 Τοτε Ελιφας ο Θαιμανιτης απεκριθη και ειπεν?	1 Eliphaz of Teman spoke next. He said:
2 Εαν επιχειρισθωμεν να λαλησωμεν προς σε, θελεις δυσαρεστηθη; αλλα τις δυναται να κρατηθη απο του να ομιληση;	2 If we say something to you, wil you bear with us? Who in any case could refrain from speaking now?
3 Ιδου, συ ενουθετησας πολλους? και χειρας αδυνατους ενισχυσας.	3 You have schooled many others, giving strength to feeble hands;
4 Οι λογοι σου υπεστηριξαν τους κλονιζομενους, και γονατα καμπτοντα ενεδυναμωσας.	4 your words supported any who wavered and strengthened every failing knee.
5 Τωρα δε ηλθεν επι σε τουτο, και βαρυθυμεις? σε εγγιζει, και ταραττεσαι.	5 And now your turn has come, and you lose patience, at the first touch on yourself you are overwhelmed!
6 Ο φοβος σου δεν ειναι το θαρρος σου, και η ευθυτης των οδων σου η ελπις σου;	6 Does not your piety give you confidence, and your integrity of life give you hope?
7 Ενθυμηθητι, παρακαλω? τις αθωος ων απωλεσθη; και που εξωλοθρευθησαν οι ευθεις;	7 Can you recal anyone guiltless that perished? Where then have the honest been wiped out?
8 Καθως εγω ειδον, οσοι ηροτριασαν ανομιαν και εσπειραν ασεβειαν, θεριζουσιν αυτας?	8 I speak from experience: those who plough iniquity and sow disaster, reap just that.
9 εξολοθρευονται υπο του φυσηματος του Θεου, και απο της πνοης των μυκτηρων αυτου αφανιζονται?	9 Under the breath of God, they perish: a blast of his anger, and they are destroyed;
10 ο βρυγμος του λεοντος και η φωνη του αγριου λεοντος και το γαυριαμα των σκυμνων, εσβεσθησαν?	10 the lion's roars, his savage growls, like the fangs of a lion cub, are broken off.
11 ο λεων απολλυται δι' ελλειψιν θηραματος, και οι σκυμνοι της λεαινας διασκορπιζονται.	11 The lion dies for lack of prey and the lioness's whelps are dispersed.
12 Και λογος ηλθεν επ' εμε κρυφιως, και το ωτιον μου ελαβε τι παρ' αυτου.	12 I have received a secret revelation, a whisper has come to my ears;
13 Εν μεσω των στοχασμων δια τα οραματα της νυκτος, οτε βαθυς υπνος πιπτει επι τους ανθρωπους,	13 by night when dreams confuse the mind and slumber lies heavy on everyone,
14 Φρικη συνελαβε με και τρομος, και μεγαλως τα οστα μου συνεσεισε.	14 a shiver of horror ran through me and fil ed al my bones with fright.
15 Και πνευμα διηλθεν απ' εμπροσθεν μου, αι τριχες του σωματος μου ανεσηκωθησαν?	15 A breath slid over my face, the hairs of my body bristled.
16 εσταθη, αλλ' εγω δεν διεκρινα την μορφην αυτου? σχημα εφανη εμπροσθεν των οφθαλμων μου? ηκουσα λεπτον φυσημα και φωνην λεγουσαν,	16 Someone stood there -- I did not know his face, but the form stayed there before my eyes. Silence --then I heard a voice,
17 Ο ανθρωπος θελει εισθαι δικαιοτερος του Θεου; θελει εισθαι ο ανθρωπος καθαρωτερος του Ποιητου αυτου;	17 'Can a mortal seem upright to God, would anybody seem pure in the presence of his Maker?
18 Ιδου, αυτος δεν εμπιστευεται εις τους δουλους αυτου, και εν τοις αγγελοις αυτου βλεπει ελαττωμα?	18 God cannot rely even on his own servants, even with his angels he finds fault.
19 ποσω μαλλον εις τους κατοικουντας οικιας πηλινας, αιτινες εχουσι το θεμελιον αυτων εν τω χωματι και αφανιζονται εμπροσθεν του σαρακιου;	19 What then of those who live in houses of clay, who are founded on dust?
20 Απο πρωι εως εσπερας φθειρονται? χωρις να νοηση τις, αφανιζονται δια παντος.	20 They are crushed as easily as a moth, between morning and evening they are ground to powder. Theyvanish for ever, with no one to bring them back.
21 Το μεγαλειον αυτων το εν αυτοις δεν παρερχεται; Αποθνησκουσιν, αλλ' ουχι εν σοφια.	21 Their tent-peg is snatched from them, and they die devoid of wisdom.'