Canticle of Canticles 2

DOUAI-RHEIMS	LXX
1 I am the flower of the field, and the lily of the valleys.	1 εγω ανθος του πεδιου κρινον των κοιλαδων
2 As the lily among thorns, so is my love among the daughters.	2 ως κρινον εν μεσω ακανθων ουτως η πλησιον μου ανα μεσον των θυγατερων
3 As the apple tree among the trees of the woods, so is my beloved among the sons. I sat down under his shadow, whom I desired: and his fruit was sweet to my palate.	3 ως μηλον εν τοις ξυλοις του δρυμου ουτως αδελφιδος μου ανα μεσον των υιων εν τη σκια αυτου επεθυμησα και εκαθισα και καρπος αυτου γλυκυς εν λαρυγγι μου
4 He brought me into the cellar of wine, he set in order charity in me.	4 εισαγαγετε με εις οικον του οινου ταξατε επ' εμε αγαπην
5 Stay me up with flowers, compass me about with apples: because I languish with love.	5 στηρισατε με εν αμοραις στοιβασατε με εν μηλοις οτι τετρωμενη αγαπης εγω
6 His left hand is under my head, and his right hand shall embrace me.	6 ευωνυμος αυτου υπο την κεφαλην μου και η δεξια αυτου περιλημψεται με
7 I adjure you, O ye daughters of Jerusalem, by the roes, and the harts of the, fields, that you stir not up, nor make the beloved to awake, till she please.	7 ωρκισα υμας θυγατερες ιερουσαλημ εν ταις δυναμεσιν και εν ταις ισχυσεσιν του αγρου εαν εγειρητε και εξεγειρητε την αγαπην εως ου θεληση
8 The voice of my beloved, behold he cometh leaping upon the mountains, skipping over the hills.	8 φωνη αδελφιδου μου ιδου ουτος ηκει πηδων επι τα ορη διαλλομενος επι τους βουνους
9 My beloved is like a roe, or a young hart. Behold he standeth behind our wall, looking through the windows, looking through the lattices.	9 ομοιος εστιν αδελφιδος μου τη δορκαδι η νεβρω ελαφων επι τα ορη βαιθηλ ιδου ουτος εστηκεν οπισω του τοιχου ημων παρακυπτων δια των θυριδων εκκυπτων δια των δικτυων
10 Behold my beloved speaketh to me: Arise, make haste, my love, my dove, my beautiful one, and come.	10 αποκρινεται αδελφιδος μου και λεγει μοι αναστα ελθε η πλησιον μου καλη μου περιστερα μου
11 For winter is now past, the rain is over and gone.	11 οτι ιδου ο χειμων παρηλθεν ο υετος απηλθεν επορευθη εαυτω
12 The flowers have appeared in our land, the time of pruning is come: the voice of the turtle is heard in our land:	12 τα ανθη ωφθη εν τη γη καιρος της τομης εφθακεν φωνη του τρυγονος ηκουσθη εν τη γη ημων
13 The fig tree hath put forth her green figs: the vines in flower yield their sweet smell. Arise, my love, my beautiful one, and come:	13 η συκη εξηνεγκεν ολυνθους αυτης αι αμπελοι κυπριζουσιν εδωκαν οσμην αναστα ελθε η πλησιον μου καλη μου περιστερα μου
14 My dove in the clefts of the rock, in the hollow places of the wall, shew me thy face, let thy voice sound in my ears: for thy voice is sweet, and thy face comely.	14 και ελθε συ περιστερα μου εν σκεπη της πετρας εχομενα του προτειχισματος δειξον μοι την οψιν σου και ακουτισον με την φωνην σου οτι η φωνη σου ηδεια και η οψις σου ωραια
15 Catch us the little foxes that destroy the vines: for our vineyard hath flourished.	15 πιασατε ημιν αλωπεκας μικρους αφανιζοντας αμπελωνας και αι αμπελοι ημων κυπριζουσιν
16 My beloved to me, and I to him who feedeth among the lilies,	16 αδελφιδος μου εμοι καγω αυτω ο ποιμαινων εν τοις κρινοις
17 Till the day break, and the shadows retire. Return: be like, my beloved, to a roe, or to a young hart upon the mountains of Bether.	17 εως ου διαπνευση η ημερα και κινηθωσιν αι σκιαι αποστρεψον ομοιωθητι συ αδελφιδε μου τω δορκωνι η νεβρω ελαφων επι ορη κοιλωματων