Premier livre de Samuel 21

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 David se leva, partit, et Jonathan rentra dans la ville.	1 και ανεστη δαυιδ και απηλθεν και ιωναθαν εισηλθεν εις την πολιν
2 David arriva à Nob, chez le prêtre Ahimélek. Celui-ci vint en tremblant à la rencontre de David et lui demanda: “Pourquoi es-tu seul? Pourquoi n’y a-t-il personne avec toi?”	2 και ερχεται δαυιδ εις νομβα προς αβιμελεχ τον ιερεα και εξεστη αβιμελεχ τη απαντησει αυτου και ειπεν αυτω τι οτι συ μονος και ουθεις μετα σου
3 David répondit au prêtre Ahimélek: “Le roi m’a donné un ordre, il m’a dit: Personne ne doit connaître la mission que je t’ai confiée ni l’ordre que je t’ai donné. C’est pourquoi j’ai donné rendez-vous à mes hommes à tel endroit.	3 και ειπεν δαυιδ τω ιερει ο βασιλευς εντεταλται μοι ρημα σημερον και ειπεν μοι μηδεις γνωτω το ρημα περι ου εγω αποστελλω σε και υπερ ου εντεταλμαι σοι και τοις παιδαριοις διαμεμαρτυρημαι εν τω τοπω τω λεγομενω θεου πιστις φελλανι αλεμωνι
4 Maintenant, qu’as-tu sous la main? Si tu as cinq pains ou autre chose, donne-les moi.”	4 και νυν ει εισιν υπο την χειρα σου πεντε αρτοι δος εις χειρα μου το ευρεθεν
5 Le prêtre dit à David: “Je n’ai pas de pain ordinaire sous la main, seulement du pain consacré. Pourvu que tes hommes se soient gardés de toute relation avec une femme.”	5 και απεκριθη ο ιερευς τω δαυιδ και ειπεν ουκ εισιν αρτοι βεβηλοι υπο την χειρα μου οτι αλλ' η αρτοι αγιοι εισιν ει πεφυλαγμενα τα παιδαρια εστιν απο γυναικος και φαγεται
6 David répondit au prêtre: “Certainement, la femme nous était interdite jusqu’ici chaque fois que je sortais; mes hommes restaient purs pour ce qui est du sexe, et il s’agissait d’expéditions profanes. À combien plus forte raison aujourd’hui. Ils sont tous en état de pureté quant au sexe.”	6 και απεκριθη δαυιδ τω ιερει και ειπεν αυτω αλλα απο γυναικος απεσχημεθα εχθες και τριτην ημεραν εν τω εξελθειν με εις οδον γεγονε παντα τα παιδαρια ηγνισμενα και αυτη η οδος βεβηλος διοτι αγιασθησεται σημερον δια τα σκευη μου
7 Alors le prêtre lui donna du pain consacré, car il n’y avait pas d’autre pain que les pains de proposition, celui qu’on enlève de devant Yahvé pour le remplacer par du pain frais le jour où on le reprend.	7 και εδωκεν αυτω αβιμελεχ ο ιερευς τους αρτους της προθεσεως οτι ουκ ην εκει αρτος οτι αλλ' η αρτοι του προσωπου οι αφηρημενοι εκ προσωπου κυριου παρατεθηναι αρτον θερμον η ημερα ελαβεν αυτους
8 Or, le même jour, l’un des serviteurs de Saül se trouvait là, retenu au sanctuaire de Yahvé; il s’appelait Doëg l’Édomite, et il était le plus considéré parmi les bergers de Saül.	8 και εκει ην εν των παιδαριων του σαουλ εν τη ημερα εκεινη συνεχομενος νεεσσαραν ενωπιον κυριου και ονομα αυτω δωηκ ο συρος νεμων τας ημιονους σαουλ
9 David dit à Ahimélek: “N’as-tu pas ici sous la main une lance ou une épée? L’affaire du roi était si urgente que je n’ai pas pu prendre mon épée et mes armes.”	9 και ειπεν δαυιδ προς αβιμελεχ ιδε ει εστιν ενταυθα υπο την χειρα σου δορυ η ρομφαια οτι την ρομφαιαν μου και τα σκευη ουκ ειληφα εν τη χειρι μου οτι ην το ρημα του βασιλεως κατα σπουδην
10 Le prêtre répondit: “L’épée du Philistin Goliath que tu as abattu dans la vallée du Térébinthe est ici, enveloppée dans un manteau derrière l’éphod. Si tu la veux, prends-la, il n’y en a pas d’autre.” David répondit: “Il n’y en a pas de pareille, donne-la-moi.”	10 και ειπεν ο ιερευς ιδου η ρομφαια γολιαθ του αλλοφυλου ον επαταξας εν τη κοιλαδι ηλα και αυτη ενειλημενη εν ιματιω ει ταυτην λημψη σεαυτω λαβε οτι ουκ εστιν ετερα παρεξ ταυτης ενταυθα και ειπεν δαυιδ ιδου ουκ εστιν ωσπερ αυτη δος μοι αυτην
11 Ce jour-là David s’enfuit loin de Saül et il arriva chez Akich, roi de Gat.	11 και εδωκεν αυτην αυτω και ανεστη δαυιδ και εφυγεν εν τη ημερα εκεινη εκ προσωπου σαουλ και ηλθεν δαυιδ προς αγχους βασιλεα γεθ
12 Les serviteurs d’Akich lui dirent: “Mais, majesté, c’est David! N’est-ce pas à son sujet que l’on dansait en chantant: Saül en a abattu mille, mais David en a tué dix mille?”	12 και ειπαν οι παιδες αγχους προς αυτον ουχι ουτος δαυιδ ο βασιλευς της γης ουχι τουτω εξηρχον αι χορευουσαι λεγουσαι επαταξεν σαουλ εν χιλιασιν αυτου και δαυιδ εν μυριασιν αυτου
13 Ces réflexions inquiétèrent fortement David, il eut peur d’Akich, roi de Gat.	13 και εθετο δαυιδ τα ρηματα εν τη καρδια αυτου και εφοβηθη σφοδρα απο προσωπου αγχους βασιλεως γεθ
14 Alors David fit croire qu’il était devenu fou, il joua les débiles au milieu d’eux: il tambourinait sur les montants des portes et laissait couler sa bave sur sa barbe.	14 και ηλλοιωσεν το προσωπον αυτου ενωπιον αυτου και προσεποιησατο εν τη ημερα εκεινη και ετυμπανιζεν επι ταις θυραις της πολεως και παρεφερετο εν ταις χερσιν αυτου και επιπτεν επι τας θυρας της πυλης και τα σιελα αυτου κατερρει επι τον πωγωνα αυτου
15 Akich dit à ses serviteurs: “Vous voyez bien que c’est un fou, pourquoi me l’avez-vous amené ici?	15 και ειπεν αγχους προς τους παιδας αυτου ιδου ιδετε ανδρα επιλημπτον ινα τι εισηγαγετε αυτον προς με
16 Est-ce que je manque de fous pour que vous m’ameniez celui-là, pour qu’il continue ses folies devant moi? Un peu plus il entrerait chez moi!”	16 η ελαττουμαι επιλημπτων εγω οτι εισαγειοχατε αυτον επιλημπτευεσθαι προς με ουτος ουκ εισελευσεται εις οικιαν