1 Noémi, sa belle-mère, lui dit: “Ma fille, je dois chercher à t’établir pour que tu sois heureuse. | 1 ειπεν δε αυτη νωεμιν η πενθερα αυτης θυγατερ ου μη ζητησω σοι αναπαυσιν ινα ευ γενηται σοι |
2 Or, Booz, dont tu as suivi les servantes, est notre parent. Cette nuit il doit vanner l’orge sur son aire. | 2 και νυν ουχι βοος γνωριμος ημων ου ης μετα των κορασιων αυτου ιδου αυτος λικμα τον αλωνα των κριθων ταυτη τη νυκτι |
3 Lave-toi donc, parfume-toi, mets ton manteau et descends vers l’aire à battre. Ne te fais pas reconnaître par lui avant qu’il ait fini de manger et de boire. | 3 συ δε λουση και αλειψη και περιθησεις τον ιματισμον σου επι σεαυτη και αναβηση επι τον αλω μη γνωρισθης τω ανδρι εως ου συντελεσαι αυτον πιειν και φαγειν |
4 Lorsqu’il sera couché, regarde bien l’endroit où il dort. Alors tu iras, tu te feras une place à ses pieds et tu te coucheras. Lui-même te fera savoir ce que tu dois faire.” | 4 και εσται εν τω κοιμηθηναι αυτον και γνωση τον τοπον οπου κοιμαται εκει και ελευση και αποκαλυψεις τα προς ποδων αυτου και κοιμηθηση και αυτος απαγγελει σοι α ποιησεις |
5 Ruth lui répondit: “Je ferai tout ce que tu m’as dit.” | 5 ειπεν δε ρουθ προς αυτην παντα οσα εαν ειπης ποιησω |
6 Elle descendit donc vers l’aire à battre et fit tout ce que sa belle-mère lui avait ordonné. | 6 και κατεβη εις τον αλω και εποιησεν κατα παντα οσα ενετειλατο αυτη η πενθερα αυτης |
7 Booz mangea et but, il était de très bonne humeur; puis il s’en alla dormir auprès du tas d’orge. Discrètement Ruth s’y rendit, elle se fit une place à ses pieds et se coucha. | 7 και εφαγεν βοος και ηγαθυνθη η καρδια αυτου και ηλθεν κοιμηθηναι εν μεριδι της στοιβης η δε ηλθεν κρυφη και απεκαλυψεν τα προς ποδων αυτου |
8 Au milieu de la nuit l’homme eut un frisson, il se tourna et aperçut une femme couchée à ses pieds. | 8 εγενετο δε εν τω μεσονυκτιω και εξεστη ο ανηρ και εταραχθη και ιδου γυνη κοιμαται προς ποδων αυτου |
9 “Qui es-tu?” dit-il. Elle répondit: “Je suis Ruth, ta servante. Étends sur ta servante le pan de ton manteau, car tu as sur moi un droit de rachat.” | 9 ειπεν δε τις ει συ η δε ειπεν εγω ειμι ρουθ η δουλη σου και περιβαλεις το πτερυγιον σου επι την δουλην σου οτι αγχιστευς ει συ |
10 “Que Yahvé te bénisse, ma fille, lui dit-il; cet acte de fidélité est encore plus beau que le premier, car tu n’as pas recherché des jeunes gens pauvres ou riches. | 10 και ειπεν βοος ευλογημενη συ τω κυριω θεω θυγατερ οτι ηγαθυνας το ελεος σου το εσχατον υπερ το πρωτον το μη πορευθηναι σε οπισω νεανιων ειτοι πτωχος ειτοι πλουσιος |
11 Maintenant, ma fille, sois sans crainte. Je ferai pour toi tout ce que tu me diras, car tout le monde sait bien dans ma ville que tu es une femme vertueuse. | 11 και νυν θυγατερ μη φοβου παντα οσα εαν ειπης ποιησω σοι οιδεν γαρ πασα φυλη λαου μου οτι γυνη δυναμεως ει συ |
12 Cependant, s’il est vrai que j’ai le droit de rachat, il y a ici un parent plus proche que moi. | 12 και οτι αληθως αγχιστευς εγω ειμι και γε εστιν αγχιστευς εγγιων υπερ εμε |
13 Passe la nuit ici et, au matin, s’il veut exercer son droit à ton égard, c’est bien, qu’il te rachète. Mais s’il ne veut pas te racheter, aussi vrai que Dieu est vivant, c’est moi qui te rachèterai. Reste donc couchée jusqu’au matin.” | 13 αυλισθητι την νυκτα και εσται το πρωι εαν αγχιστευση σε αγαθον αγχιστευετω εαν δε μη βουληται αγχιστευσαι σε αγχιστευσω σε εγω ζη κυριος κοιμηθητι εως πρωι |
14 Elle resta donc couchée à ses pieds jusqu’au matin. Puis, avant l’heure où un homme peut en reconnaître un autre, elle se leva. Car Booz se disait: “Il ne faut pas qu’on sache que cette femme est venue sur l’aire à battre.” | 14 και εκοιμηθη προς ποδων αυτου εως πρωι η δε ανεστη προ του επιγνωναι ανδρα τον πλησιον αυτου και ειπεν βοος μη γνωσθητω οτι ηλθεν γυνη εις τον αλωνα |
15 Il ajouta: “Présente le manteau que tu as sur toi et tiens-le bien.” Elle l’étendit et il versa 6 mesures d’orge qu’il chargea sur elle au moment où elle retournait à la ville. | 15 και ειπεν αυτη φερε το περιζωμα το επανω σου και εκρατησεν αυτο και εμετρησεν εξ κριθων και επεθηκεν επ' αυτην και εισηλθεν εις την πολιν |
16 Lorsque Ruth entra chez sa belle-mère, celle-ci lui dit: “Comment tout cela s’est-il passé, ma fille?” Ruth lui raconta tout ce que cet homme avait fait pour elle. | 16 και ρουθ εισηλθεν προς την πενθεραν αυτης η δε ειπεν τις ει θυγατερ και ειπεν αυτη παντα οσα εποιησεν αυτη ο ανηρ |
17 Elle lui dit: “Il m’a donné ces 6 mesures d’orge et il m’a dit: Tu ne reviendras pas les mains vides chez ta belle-mère.” | 17 και ειπεν αυτη τα εξ των κριθων ταυτα εδωκεν μοι οτι ειπεν προς με μη εισελθης κενη προς την πενθεραν σου |
18 Noémi répondit: “Ma fille, tu n’as plus à t’inquiéter pour savoir comment cela finira, car cet homme voudra sûrement que tout soit réglé aujourd’hui même.” | 18 η δε ειπεν καθου θυγατερ εως του επιγνωναι σε πως ου πεσειται ρημα ου γαρ μη ησυχαση ο ανηρ εως αν τελεση το ρημα σημερον |