Épître aux Hébreux 6

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Mais laissons là les premiers enseignements sur le Christ et passons aux choses plus avancées. Nous n’allons pas établir une fois de plus les bases, c’est-à-dire le renoncement aux œuvres de mort, la foi en Dieu,	1 Δια τουτο αφησαντες την αρχικην διδασκαλιαν του Χριστου, ας φερωμεθα προς την τελειοτητα, χωρις να βαλλωμεν εκ νεου θεμελιον μετανοιας απο νεκρων εργων και πιστεως εις Θεον,
2 la doctrine des baptêmes, l’imposition des mains, la résurrection des morts, le jugement éternel.	2 της διδαχης των βαπτισμων και της επιθεσεως των χειρων, και της αναστασεως των νεκρων και της κρισεως της αιωνιου.
3 Nous ferons comme nous avons dit, si Dieu le permet.	3 Και τουτο θελομεν καμει, εαν επιτρεπη ο Θεος.
4 De toute façon, on ne peut renouveler ceux qui ont déjà été illuminés, qui ont goûté le don surnaturel, qui ont eu leur part de l’Esprit Saint	4 Διοτι αδυνατον ειναι οι απαξ φωτισθεντες και γευθεντες της επουρανιου δωρεας και γενομενοι μετοχοι του Αγιου Πνευματος
5 et ont goûté la merveilleuse parole de Dieu avec des expériences du monde nouveau.	5 και γευθεντες τον καλον λογον του Θεου και τας δυναμεις του μελλοντος αιωνος,
6 S’ils viennent à retomber, on ne peut pas les renouveler par la pénitence alors qu’ils crucifient le Fils de Dieu pour leur propre compte et se moquent de lui.	6 και επειτα παραπεσοντες, αδυνατον να ανακαινισθωσι παλιν εις μετανοιαν, ανασταυρουντες εις εαυτους τον Υιον του Θεου και καταισχυνοντες.
7 La terre qui boit la pluie quand régulièrement elle tombe, et qui donne de la bonne herbe au cultivateur, est bénie de Dieu.	7 Διοτι γη, ητις πινει την πολλακις ερχομενην επ' αυτης βροχην και γεννα βοτανην ωφελιμον εις εκεινους, δια τους οποιους και γεωργειται, μεταλαμβανει ευλογιαν παρα Θεου?
8 Mais si elle ne produit qu’épines et chardons, elle devient sans valeur. Un peu plus et on la maudit: pour finir, tout sera brûlé.	8 οταν ομως εκφυη ακανθας και τριβολους, ειναι αδοκιμος και πλησιον καταρας, της οποιας το τελος ειναι να καυθη.
9 Même quand nous parlons ainsi, frères bien-aimés, nous sommes sûrs que vous êtes dans une meilleure situation et qu’il y a de l’espoir.	9 Περι υμων δε, αν και λαλωμεν ουτως, αγαπητοι, ειμεθα πεπεισμενοι οτι εχετε τα καλητερα και συνεχομενα με την σωτηριαν.
10 Dieu serait injuste s’il oubliait ce que vous avez fait par amour pour son nom et pour le service des saints, et comment vous les servez encore.	10 Διοτι δεν ειναι αδικος ο Θεος, ωστε να λησμονηση το εργον σας και τον κοπον της αγαπης, την οποιαν εδειξατε εις το ονομα αυτου, υπηρετησαντες τους αγιους και υπηρετουντες.
11 Mais nous voudrions que chacun d’entre vous fasse tout jusqu’au bout, pour que votre espérance porte ses fruits.	11 Επιθυμουμεν δε να δεικνυη εκαστος υμων την αυτην σπουδην προς την πληροφοριαν της ελπιδος μεχρι τελους,
12 Ne devenez pas nonchalants, imitez plutôt ceux qui ont bénéficié à la fin de la promesse, grâce à la foi et la persévérance.	12 δια να μη γεινητε νωθροι, αλλα μιμηται των δια πιστεως και μακροθυμιας κληρονομουντων τας επαγγελιας.
13 Quand Dieu a promis à Abraham, il a juré par lui-même, car il n’y avait personne de plus grand que lui.	13 Διοτι ο Θεος, διδων επαγγελιαν εις τον Αβρααμ, επειδη δεν ειχε να ομοση εις ουδενα μεγαλητερον, ωμοσεν εις εαυτον,
14 Et il a dit: Je te bénirai et tu seras béni, je veux te multiplier et te multiplierai.	14 λεγων? Βεβαιως ευλογων θελω σε ευλογησει και πληθυνων θελω σε πληθυνει?
15 Abraham a su attendre, et il a vu la réalisation de la promesse.	15 και ουτω προσμεινας με υπομονην, απηλαυσε την επαγγελιαν.
16 On jure d’habitude par quelqu’un de plus grand que soi, et quand on a juré, plus personne ne conteste.	16 Διοτι οι μεν ανθρωποι ομνυουσιν εις τον μεγαλητερον, και ο ορκος ειναι εις αυτους τελος πασης αντιλογιας προς βεβαιωσιν.
17 De même Dieu a ajouté le serment à la promesse pour montrer de façon certaine à ses destinataires qu’il ne reviendrait pas en arrière.	17 Εις το οποιον ο Θεος, θελων να δειξη περισσοτερον προς τους κληρονομους της επαγγελιας το αμεταθετον της βουλης αυτου, μετεχειρισθη μεσον τον ορκον,
18 Voilà donc deux choses décidées sans appel où Dieu ne peut pas mentir, et c’est assez pour nous donner courage quand nous nous accrochons à l’espérance qui nous est proposée.	18 ωστε δια δυο πραγματων αμεταθετων, εις τα οποια ειναι αδυνατον να ψευσθη ο Θεος, να εχωμεν ισχυραν παρηγοριαν οι καταφυγοντες εις το να κρατησωμεν την προκειμενην ελπιδα?
19 Elle est notre ancre spirituelle, sûre et solide, jetée dans le sanctuaire même au-delà du rideau.	19 την οποιαν εχομεν ως αγκυραν της ψυχης ασφαλη τε και βεβαιαν και εισερχομενην εις το εσωτερικον του καταπετασματος,
20 C’est là que Jésus est entré le premier, ayant acquis son titre de grand prêtre pour toujours dans la ligne de Melkisédek.	20 οπου ο Ιησους εισηλθεν υπερ ημων προδρομος, γενομενος αρχιερευς εις τον αιωνα κατα την ταξιν Μελχισεδεκ.