Livre d'Isaïe 42

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Voici mon serviteur que je soutiens, mon élu, celui qu’il m’a plu de choisir. J’ai mis mon esprit sur lui: il établira la justice parmi les nations.	1 ιακωβ ο παις μου αντιλημψομαι αυτου ισραηλ ο εκλεκτος μου προσεδεξατο αυτον η ψυχη μου εδωκα το πνευμα μου επ' αυτον κρισιν τοις εθνεσιν εξοισει
2 Il ne crie pas, il n’élève pas la voix, on n’entend pas ses proclamations sur les places.	2 ου κεκραξεται ουδε ανησει ουδε ακουσθησεται εξω η φωνη αυτου
3 Il ne brise pas le roseau qui plie, il n’éteint pas la mèche qui faiblit; en toute vérité il fait avancer la justice	3 καλαμον τεθλασμενον ου συντριψει και λινον καπνιζομενον ου σβεσει αλλα εις αληθειαν εξοισει κρισιν
4 Il ne faiblira pas, on ne le brisera pas, qu’il n’ait établi sa justice sur la terre: les îles attendent sa loi.	4 αναλαμψει και ου θραυσθησεται εως αν θη επι της γης κρισιν και επι τω ονοματι αυτου εθνη ελπιουσιν
5 Voici ce que dit Yahvé, le Dieu qui a créé les cieux et les a déroulés, qui a mis en place la terre avec ses produits, et qui donne le souffle aux peuples qui l’habitent, l’esprit, à ceux qui la parcourent:	5 ουτως λεγει κυριος ο θεος ο ποιησας τον ουρανον και πηξας αυτον ο στερεωσας την γην και τα εν αυτη και διδους πνοην τω λαω τω επ' αυτης και πνευμα τοις πατουσιν αυτην
6 “Moi, Yahvé, je t’ai appelé pour la juste cause, et je t’ai pris par la main et je t’ai façonné; j’ai fait de toi l’alliance du peuple, la lumière des nations,	6 εγω κυριος ο θεος εκαλεσα σε εν δικαιοσυνη και κρατησω της χειρος σου και ενισχυσω σε και εδωκα σε εις διαθηκην γενους εις φως εθνων
7 pour ouvrir les yeux des aveugles, pour faire sortir de prison les captifs, et du cachot ceux qui sont assis dans les ténèbres.	7 ανοιξαι οφθαλμους τυφλων εξαγαγειν εκ δεσμων δεδεμενους και εξ οικου φυλακης καθημενους εν σκοτει
8 Je suis Yahvé, c’est mon nom, je ne laisserai pas ma gloire à un autre, ni mon honneur aux idoles.	8 εγω κυριος ο θεος τουτο μου εστιν το ονομα την δοξαν μου ετερω ου δωσω ουδε τας αρετας μου τοις γλυπτοις
9 Les premières choses sont bien arrivées: j’en annonce de nouvelles et vous les fais connaître avant qu’elles n’arrivent.”	9 τα απ' αρχης ιδου ηκασιν και καινα α εγω αναγγελω και προ του ανατειλαι εδηλωθη υμιν
10 Chantez à Yahvé un chant nouveau! que sa louange parvienne aux extrémités du monde! Que les gens de la mer et tout ce qu’elle contient, et les îles et leurs habitants;	10 υμνησατε τω κυριω υμνον καινον η αρχη αυτου δοξαζετε το ονομα αυτου απ' ακρου της γης οι καταβαινοντες εις την θαλασσαν και πλεοντες αυτην αι νησοι και οι κατοικουντες αυτας
11 que le désert avec ses villes élève la voix, comme les campements où réside Kédar! Que les habitants de la Roche l’acclament, et que leur chant résonne jusqu’au haut des montagnes!	11 ευφρανθητι ερημος και αι κωμαι αυτης επαυλεις και οι κατοικουντες κηδαρ ευφρανθησονται οι κατοικουντες πετραν απ' ακρων των ορεων βοησουσιν
12 Que les îles rendent gloire à Yahvé, et proclament ses louanges!	12 δωσουσιν τω θεω δοξαν τας αρετας αυτου εν ταις νησοις αναγγελουσιν
13 Yahvé s’avance comme un brave, il s’échauffe et s’excite comme un vaillant; le voici qui lance le cri de guerre et rugit, puis il fond sur ses ennemis.	13 κυριος ο θεος των δυναμεων εξελευσεται και συντριψει πολεμον επεγερει ζηλον και βοησεται επι τους εχθρους αυτου μετα ισχυος
14 “Depuis longtemps j’ai gardé le silence, je me taisais, je me retenais de parler; comme la femme qui enfante je gémissais, je soufflais, j’étais haletant.	14 εσιωπησα μη και αει σιωπησομαι και ανεξομαι εκαρτερησα ως η τικτουσα εκστησω και ξηρανω αμα
15 Je vais ravager les monts et les collines, je dessécherai leur verdure, je ferai tarir les fleuves, et mettrai à sec les étangs.	15 και θησω ποταμους εις νησους και ελη ξηρανω
16 Je conduirai les aveugles sur la route, je les mènerai par des sentiers qu’ils ne connaissaient pas. Les ténèbres pour eux deviendront lumière, je leur aplanirai les endroits difficiles; voilà ce que je ne manquerai pas de faire.”	16 και αξω τυφλους εν οδω η ουκ εγνωσαν και τριβους ους ουκ ηδεισαν πατησαι ποιησω αυτους ποιησω αυτοις το σκοτος εις φως και τα σκολια εις ευθειαν ταυτα τα ρηματα ποιησω και ουκ εγκαταλειψω αυτους
17 Ceux qui mettent leur confiance dans les idoles reculeront de honte et seront couverts de confusion, ceux qui disent à des statues: Vous êtes nos dieux.	17 αυτοι δε απεστραφησαν εις τα οπισω αισχυνθητε αισχυνην οι πεποιθοτες επι τοις γλυπτοις οι λεγοντες τοις χωνευτοις υμεις εστε θεοι ημων
18 Sourds, entendez! Aveugles, regardez et voyez!	18 οι κωφοι ακουσατε και οι τυφλοι αναβλεψατε ιδειν
19 Qui est aveugle, sinon mon serviteur? Qui est sourd comme le messager que j’envoie? Qui est aveugle comme celui que j’ai racheté, et sourd comme le serviteur de Yahvé?	19 και τις τυφλος αλλ' η οι παιδες μου και κωφοι αλλ' η οι κυριευοντες αυτων και ετυφλωθησαν οι δουλοι του θεου
20 Tu as vu beaucoup de choses mais tu n’as pas fait attention, tu ouvrais les oreilles, mais tu n’entendais pas.	20 ειδετε πλεονακις και ουκ εφυλαξασθε ηνοιγμενα τα ωτα και ουκ ηκουσατε
21 Pour son honneur, Yahvé voulait rendre la Loi grande et glorieuse,	21 κυριος ο θεος εβουλετο ινα δικαιωθη και μεγαλυνη αινεσιν και ειδον
22 mais voilà un peuple pillé et dépouillé! On les a tous jetés dans des cachots, enfermés dans des prisons; ils sont livrés au pillage et personne ne les délivre, on les vole et personne n’est là pour dire: Tu vas rendre!	22 και εγενετο ο λαος πεπρονομευμενος και διηρπασμενος η γαρ παγις εν τοις ταμιειοις πανταχου και εν οικοις αμα οπου εκρυψαν αυτους εγενοντο εις προνομην και ουκ ην ο εξαιρουμενος αρπαγμα και ουκ ην ο λεγων αποδος
23 Qui de vous prêtera l’oreille à ces choses? Qui donnera son attention et commencera d’écouter?	23 τις εν υμιν ος ενωτιειται ταυτα εισακουσεται εις τα επερχομενα
24 Qui a livré Jacob au pillage, qui a vendu Israël? N’est-ce pas Yahvé contre qui nous avions péché? Ils n’avaient pas voulu suivre ses voies, ni écouter sa Loi,	24 τις εδωκεν εις διαρπαγην ιακωβ και ισραηλ τοις προνομευουσιν αυτον ουχι ο θεος ω ημαρτοσαν αυτω και ουκ εβουλοντο εν ταις οδοις αυτου πορευεσθαι ουδε ακουειν του νομου αυτου
25 et lui a déversé sur eux le feu de sa colère, la violence de la guerre. Tout a flambé, mais eux n’ont pas compris; tout a été consumé, ils n’ont pas fait attention.	25 και επηγαγεν επ' αυτους οργην θυμου αυτου και κατισχυσεν αυτους πολεμος και οι συμφλεγοντες αυτους κυκλω και ουκ εγνωσαν εκαστος αυτων ουδε εθεντο επι ψυχην