1 פּוֹלוֹס שְׁלִיחַ יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ בִּרְצוֹן אֱלֹהִים וְטִימוֹתִיּוֹס אָחִינוּ אֶל־קְהִלַּת אֱלֹהִים אֲשֶׁר בְּקוֹרִנְתּוֹס עִם כָּל־הַקְּדשִׁים אֲשֶׁר בַּאֲכַיָּא | 1 Paulus, Apostolus Jesu Christi per voluntatem Dei, et Timotheus frater, ecclesiæ Dei, quæ est Corinthi cum omnibus sanctis, qui sunt in universa Achaia. |
2 חֶסֶד לָכֶם וְשָׁלוֹם מֵאֵת הָאֱלֹהִים אָבִינוּ וַאֲדֹנֵינוּ יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ | 2 Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Jesu Christo.
|
3 בָּרוּךְ הָאֱלֹהִים וַאֲבִי אֲדֹנֵינוּ יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ אַב הָרַחֲמִים וֵאלֹהֵי כָּל־הַנֶּחָמָה | 3 Benedictus Deus et Pater Domini nostri Jesu Christi, Pater misericordiarum, et Deus totius consolationis, |
4 הַמְנַחֵם אֹתָנוּ בְּכָל־לַחֲצֵנוּ עַד־שֶׁנּוּכַל לְנַחֵם הַנִּלְחָצִים בְּכָל־לַחַץ בַּנֶּחָמָה אֲשֶׁר אֲנַחְנוּ מְנֻחָמִים בָּהּ מֵאֵת הָאֱלֹהִים | 4 qui consolatur nos in omni tribulatione nostra : ut possimus et ipsi consolari eos qui in omni pressura sunt, per exhortationem, qua exhortamur et ipsi a Deo. |
5 כִּי כְּרֹב עִנּוּיֵי הַמָּשִׁיחַ בָּנוּ כֵּן תִּרְבֶּה נֶחָמָתֵנוּ עַל־יְדֵי הַמָּשִׁיחַ | 5 Quoniam sicut abundant passiones Christi in nobis : ita et per Christum abundat consolatio nostra. |
6 וְהִנֵּה אִם־נִלָּחֵץ הוּא לְנֶחָמַתְכֶם וְלִישׁוּעַתְכֶם אֲשֶׁר יֵרָאֶה כֹחָהּ בְּסָבְלְכֶם הָעִנּוּיִם אֲשֶׁר נִסְבֹּל אֹתָן גַּם־אֲנַחְנוּ וְאִם־נְנֻחַם גַּם־הוּא לְנֶחָמַתְכֶם וְלִישׁוּעַתְכֶם | 6 Sive autem tribulamur pro vestra exhortatione et salute, sive consolamur pro vestra consolatione, sive exhortamur pro vestra exhortatione et salute, quæ operatur tolerantiam earumdem passionum, quas et nos patimur : |
7 וְתִקְוָתֵנוּ בַעַדְכֶם נְכוֹנָה הִיא בַּאֲשֶׁר יָדַעְנוּ כִּי כַּאֲשֶׁר חֵלֶק לָכֶם בָּעִנּוּיִם כֵּן גַּם־חֵלֶק לָכֶם בַּנֶּחָמָה | 7 ut spes nostra firma sit pro vobis : scientes quod sicut socii passionum estis, sic eritis et consolationis. |
8 כִּי לֹא־נְכַחֵד מִכֶּם אַחַי אֶת־צָרָתֵנוּ אֲשֶׁר מְצָאַתְנוּ בְּאַסְיָא אֲשֶׁר כָּבְדָה עָלֵינוּ עַד־לִמְאֹד וְיוֹתֵר מִכֹּחֵנוּ עַד כִּי־נוֹאַשְׁנוּ מִן־הַחַיִּים | 8 Non enim volumus ignorare vos, fratres, de tribulatione nostra, quæ facta est in Asia, quoniam supra modum gravati sumus supra virtutem, ita ut tæderet nos etiam vivere. |
9 וַאֲנַחְנוּ בִלְבָבֵנוּ חָרַצְנוּ לָנוּ אֶת־הַמָּוֶת לְמַעַן לֹא־נִהְיֶה בֹטְחִים בְּנַפְשֵׁנוּ כִּי אִם־בֵּאלֹהִים הַמְחַיֶּה אֶת־הַמֵּתִים | 9 Sed ipsi in nobismetipsis responsum mortis habuimus, ut non simus fidentes in nobis, sed in Deo, qui suscitat mortuos : |
10 אֲשֶׁר הִצִּילָנוּ מִמָּוֶת כָּזֶה וְעוֹדֶנּוּ מַצִּיל וְלוֹ אֲנַחְנוּ מְקַוִּים כִּי יוֹסִיף לְהַצִּילֵנוּ | 10 qui de tantis periculis nos eripuit, et eruit : in quem speramus quoniam et adhuc eripiet, |
11 בַּעֲזָרְכֶם אֹתָנוּ בִּתְפִלַּתְכֶם לְמַעַן יוֹדוּ רַבִּים בַּעֲדֵנוּ עַל־מַתְּנַת הַחֶסֶד שֶׁהָיְתָה לָּנוּ עַל־יְדֵי רַבִּים | 11 adjuvantibus et vobis in oratione pro nobis : ut ex multorum personis, ejus quæ in nobis est donationis, per multos gratiæ agantur pro nobis.
|
12 כִּי זֹאת הִיא תְהִלָּתֵנוּ עֵדוּת לְבָבֵנוּ אֲשֶׁר בְּתֹם וְישֶׁר אֱלֹהִים הִתְהַלַּכְנוּ בָעוֹלָם וּבְיוֹתֵר אִתְּכֶם וְלֹא־בְחָכְמַת הַבָּשָׂר כִּי אִם־בְּחֶסֶד אֱלֹהִים | 12 Nam gloria nostra hæc est : testimonium conscientiæ nostræ, quod in simplicitate cordis et sinceritate Dei, et non in sapientia carnali, sed in gratia Dei, conversati sumus in hoc mundo : abundantius autem ad vos. |
13 כִּי לֹא־נִכְתֹּב לָכֶם כִּי אִם־מַה־שֶּׁאַתֶּם קֹרְאִים אוֹ גַם־יֹדְעִים | 13 Non enim alia scribimus vobis, quam quæ legistis, et cognovistis. Spero autem quod usque in finem cognoscetis, |
14 וַאֲקַוֶּה כִּי כַּאֲשֶׁר יְדַעְתֶּם אֹתָנוּ לְמִקְצָת אַף־תֵּדְעוּ עַד־תַּכְלִית כִּי אֲנַחְנוּ תְּהִלַּתְכֶם כַּאֲשֶׁר גַּם־אַתֶּם תְּהִלָּתֵנוּ בְּיוֹם אֲדֹנֵינוּ יֵשׁוּעַ | 14 sicut et cognovistis nos ex parte, quod gloria vestra sumus, sicut et vos nostra, in die Domini nostri Jesu Christi. |
15 וּבַבִּטָּחוֹן הַזֶּה חָפַצְתִּי לָבוֹא אֲלֵיכֶם מֵרֹאשׁ לְמַעַן תְּקַבְּלוּ טוֹבָה פַּעֲמָיִם | 15 Et hac confidentia volui prius venire ad vos, ut secundam gratiam haberetis : |
16 לַעֲבֹר בְּתוֹכְכֶם אֶל־מַקְדּוֹנְיָא וְלָשׁוּב מִמַּקְדּוֹנְיָא אֲלֵיכֶם וְאַתֶּם תְּשַׁלְּחוּנִי אֶל־אֶרֶץ יְהוּדָה | 16 et per vos transire in Macedoniam, et iterum a Macedonia venire ad vos, et a vobis deduci in Judæam. |
17 וְעַתָּה הֲכִי נִמְהָר הָיִיתִי בַּעֲצָתִי אִם־אֲשֶׁר יָעַצְתִּי לְפִי הַבָּשָׂר יָעָצְתִּי וְהָיָה אֶצְלִי פַּעַם הֵן הֵן וּפַעַם לֹא לֹא | 17 Cum ergo hoc voluissem, numquid levitate usus sum ? aut quæ cogito, secundum carnem cogito, ut sit apud me Est et Non ? |
18 אָכֵן נֶאֱמָן הָאֱלֹהִים כִּי־דְבָרֵנוּ אֲלֵיכֶם לֹא הָיָה הֵן וָלֹא | 18 Fidelis autem Deus, quia sermo noster, qui fuit apud vos, non est in illo Est et Non. |
19 כִּי בֶן־הָאֱלֹהִים יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ הַנִּקְרָא בְתוֹכְכֶם עַל־יָדֵינוּ עַל־יָדִי וְעַל־יְדֵי סִלְוָנוֹס וְטִימוֹתִיּוֹס הוּא לֹא הָיָה הֵן וָלֹא כִּי־הָיוֹ הָיָה בוֹ רַק־הֵן | 19 Dei enim Filius Jesus Christus, qui in vobis per nos prædicatus est, per me, et Silvanum, et Timotheum, non fuit Est et Non, sed Est in illo fuit. |
20 כִּי כָּל־הַבְטָחוֹת הָאֱלֹהִים כֻּלָּן בּוֹ הָיוּ הֵן וּבוֹ הָיוּ אָמֵן לִכְבוֹד הָאֱלֹהִים עַל־יָדֵינוּ | 20 Quotquot enim promissiones Dei sunt, in illo Est : ideo et per ipsum Amen Deo ad gloriam nostram. |
21 וְהַמְכוֹנֵן אוֹתָנוּ אִתְּכֶם בַּמָּשִׁיחַ וַאֲשֶׁר מְשָׁחָנוּ הוּא הָאֱלֹהִים | 21 Qui autem confirmat nos vobiscum in Christo, et qui unxit nos Deus : |
22 אֲשֶׁר גַּם־חֲתָמָנוּ וַאֲשֶׁר נָתַן בְּלִבֵּנוּ אֵת עֶרְבוֹן הָרוּחַ | 22 qui et signavit nos, et dedit pignus Spiritus in cordibus nostris.
|
23 וַאֲנִי אֶת־הָאֱלֹהִים אֶקְרָא לִהְיוֹת עֵד לְנַפְשִׁי כִּי בַּעֲבוּר הֱיוֹתִי חָס עֲלֵיכֶם לֹא־בָאתִי עוֹד לְקוֹרִנְתּוֹס | 23 Ego autem testem Deum invoco in animam meam, quod parcens vobis, non veni ultra Corinthum : non quia dominamur fidei vestæ, sed adjutores sumus gaudii vestri : nam fide statis. |
24 לֹא שֶׁנִּמְשֹׁל בֶּאֱמוּנַתְכֶם כִּי אִם־עֹזְרִים אֲנַחְנוּ לְשִׂמְחַתְכֶם כִּי בָאֱמוּנָה עֲמַדְתֶּם | |