Lettera ai Colossesi - מכתב לקולוסים 22

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 אֲנָשִׁים אַחִים וְאָבוֹת שִׁמְעוּ־נָא אֶת־דִּבְרֵי הִצְטַדְּקוּתִי אֲלֵיכֶם	1 ايها الرجال الاخوة والآباء اسمعوا احتجاجي الآن لديكم‎.
2 וַיְהִי כְּשָׁמְעָם כִּי הוּא מְדַבֵּר אֲלֵיהֶם בְּלָשׁוֹן עִבְרִית וַיֶּחֱשׁוּ עוֹד יוֹתֵר	2 ‎فلما سمعوا انه ينادي لهم باللغة العبرانية اعطوا سكوتا احرى‎. ‎فقال
3 וַיֹּאמַר אִישׁ־יְהוּדִי אָנֹכִי נוֹלָד בְּטַרְסוֹס אֲשֶׁר בְּקִילִיקְיָא וּמְגֻדָּל בָּעִיר הַזֹּאת לְרַגְלֵי גַמְלִיאֵל וּמְלֻמָּד לְפִי דִקְדּוּקֵי תּוֹרַת אֲבוֹתֵינוּ וָאֱהִי מְקַנֵּא לֵאלֹהִים כְּמוֹכֶם כֻּלְּכֶם הַיּוֹם	3 انا رجل يهودي ولدت في طرسوس كيليكية ولكن ربيت في هذه المدينة مؤدبا عند رجلي غمالائيل على تحقيق الناموس الابوي وكنت غيورا للّه كما انتم جميعكم اليوم‎.
4 וָאֲרַדֵּף אֶת־הַדֶּרֶךְ הַזֹּאת עַד־מָוֶת וָאֱהִי אֹסֵר וּמַסְגִּיר לַכֶּלֶא אֲנָשִׁים וְנָשִׁים	4 ‎واضطهدت هذا الطريق حتى الموت مقيدا ومسلما الى السجون رجالا ونساء‎.
5 כַּאֲשֶׁר גַּם־יָעִיד עָלַי הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל וְכָל הַזְּקֵנִים אֲשֶׁר מֵהֶם לָקַחְתִּי מִכְתָּבִים וָאֵלֵךְ אֶל־הָאַחִים לְדַמֶּשֶׂק לֶאֱסֹר אַף־אֶת־הַנִּמְצָאִים שָׁמָּה וְלַהֲבִיאָם יְרוּשָׁלַיִם לְמַעַן יִוָּסֵרוּ	5 ‎كما يشهد لي ايضا رئيس الكهنة وجميع المشيخة الذين اذ اخذت ايضا منهم رسائل للاخوة الى دمشق ذهبت لآتي بالذين هناك الى اورشليم مقيدين لكي يعاقبوا‎.
6 וַיְהִי אָנֹכִי הֹלֵךְ וְקָרֵב לְדַמֶּשֶׂק כְּעֵת צָהֳרָיִם וּפִתְאֹם נָגַהּ עָלַי מִסָּבִיב אוֹר גָּדוֹל מִן־הַשָּׁמָיִם	6 ‎فحدث لي وانا ذاهب ومتقرّب الى دمشق انه نحو نصف النهار بغتة ابرق حولي من السماء نور عظيم‎.
7 וָאֶפֹּל אָרְצָה וָאֶשְׁמַע קוֹל מִדַּבֵּר אֵלַי שָׁאוּל שָׁאוּל לָמָּה תִרְדְּפֵנִי	7 ‎فسقطت على الارض وسمعت صوتا قائلا لي شاول شاول لماذا تضطهدني‎.
8 וָאַעַן וָאֹמַר מִי אַתָּה אֲדֹנִי וַיֹּאמֶר אֵלַי אֲנִי יֵשׁוּעַ הַנָּצְרִי אֲשֶׁר אַתָּה רֹדְפוֹ	8 ‎فاجبت من انت يا سيد. فقال لي انا يسوع الناصري الذي انت تضطهده.
9 וְהָאֲנָשִׁים אֲשֶׁר אִתִּי רָאוּ אֶת־הָאוֹר וַיִּירָאוּ וְאֶת־קוֹל הַמְדַבֵּר אֵלַי לֹא שָׁמֵעוּ	9 والذين كانوا معي نظروا النور وارتعبوا ولكنهم لم يسمعوا صوت الذي كلمني‎.
10 וָאֹמַר מָה־אֶעֱשֶׂה אֲדֹנִי וַיֹּאמֶר אֵלַי הָאָדוֹן קוּם לֵךְ אֶל־דַּמֶּשֶׂק וְשָׁם יֵאָמֵר לְךָ אֶת־כֹּל אֲשֶׁר צֻוֵּיתָ לַעֲשׂוֹת	10 ‎فقلت ماذا افعل يا رب. فقال لي الرب قم واذهب الى دمشق وهناك يقال لك عن جميع ما ترتب لك ان تفعل‎.
11 וַאֲנִי לֹא־יָכֹלְתִּי לִרְאוֹת מִפְּנֵי זֹהַר הָאוֹר הַהוּא וְהָאֲנָשִׁים אֲשֶׁר אִתִּי הוֹלִיכוּנִי בְיָד וָאָבֹא לְדַמָּשֶׂק	11 ‎واذ كنت لا ابصر من اجل بهاء ذلك النور اقتادني بيدي الذين كانوا معي فجئت الى دمشق
12 וְאִישׁ חָסִיד כְּפִי הַתּוֹרָה וּשְׁמוֹ חֲנַנְיָה אֲשֶׁר קָנָה לוֹ שֵׁם טוֹב בְּקֶרֶב כָּל־הַיְּהוּדִים הַיּשְׁבִים שָׁם	12 ثم ان حنانيا رجلا تقيا حسب الناموس ومشهودا له من جميع اليهود السكان
13 וַיָּבֹא אֵלַי וַיַּעֲמֹד וַיֹּאמֶר אֵלַי שָׁאוּל אָחִי שׁוּב רְאֵה וּבַשָּׁעָה הַהִיא נִפְקְחוּ עֵינַי וּרְאִיתִיהוּ	13 أتى اليّ ووقف وقال لي ايها الاخ شاول ابصر. ففي تلك الساعة نظرت اليه
14 וַיֹּאמַר אֱלֹהֵי אֲבוֹתֵינוּ בָּחַר בְּךָ לָדַעַת אֶת־רְצוֹנוֹ וְלִרְאוֹת אֶת־הַצַּדִּיק וְלִשְׁמֹעַ קוֹל מִפִּיהוּ	14 فقال. اله آبائنا انتخبك لتعلم مشيئته وتبصر البار وتسمع صوتا من فمه‎.
15 כִּי הָיוֹ תִהְיֶה־לּוֹ לְעֵד אֶל־כָּל־בְּנֵי הָאָדָם עַל־כֹּל אֲשֶׁר רָאִיתָ וְשָׁמָעְתָּ	15 ‎لانك ستكون له شاهدا لجميع الناس بما رايت وسمعت‎.
16 וְעַתָּה לָמָּה תִתְמַהְמֵהַּ קוּם וְהִטָּבֵל וְהִתְרַחֵץ מֵחַטֹּאתֶיךָ בְּקָרְאֲךָ בְּשֵׁם הָאָדוֹן	16 ‎والآن لماذا تتوانى. قم واعتمد واغسل خطاياك داعيا باسم الرب
17 וַיְהִי בְּשׁוּבִי אֶל־יְרוּשָׁלַיִם וָאֶתְפַּלֵּל בַּמִּקְדָּשׁ וַתְּהִי עָלַי יַד־יְהוָֹה	17 وحدث لي بعدما رجعت الى اورشليم وكنت اصلّي في الهيكل اني حصلت في غيبة
18 וָאֵרֶא אוֹתוֹ מְדַבֵּר אֵלַי חוּשָׁה צֵא בִמְהֵרָה מִירוּשָׁלָיִם כִּי לֹא־יְקַבְּלוּ אֶת־עֵדוּתְךָ עָלָי	18 فرأيته قائلا لي اسرع واخرج عاجلا من اورشليم لانهم لا يقبلون شهادتك عني‎.
19 וָאֹמַר הֲלֹא הֵם יוֹדְעִים אֵת אֲשֶׁר־הִשְׁלַכְתִּי אֶל־הַכֶּלֶא וְהִלְקֵיתִי בְּבָתֵּי הַכְּנֵסִיּוֹת אֵת הַמַּאֲמִינִים בָּךְ	19 ‎فقلت يا رب هم يعلمون اني كنت احبس واضرب في كل مجمع الذين يؤمنون بك‎.
20 וּבְהִשָּׁפֵךְ דַּם־אִסְטְפָנוֹס עֵדֶךָ אַף־אֲנִי עָמַדְתִּי שָׁם חָפֵץ בַּהֲרֵגָתוֹ וְשׁוֹמֵר אֶת־בִּגְדֵי הֹרְגָיו	20 ‎وحين سفك دم استفانوس شهيدك كنت انا واقفا وراضيا بقتله وحافظا ثياب الذين قتلوه‎.
21 וַיֹּאמֶר אֵלַי לֵךְ כִּי אֲנִי אֶל הַגּוֹיִם עַד־לְמֵרָחוֹק אֲשַׁלְּחֶךָּ	21 ‎فقال لي اذهب فاني سارسلك الى الامم بعيدا
22 וַיִּשְׁמְעוּ אֵלָיו עַד־הַדָּבָר הַזֶּה וַיִּשְׂאוּ אֶת־קוֹלָם וַיֹּאמְרוּ הָסִירוּ אִישׁ כָּזֶה מֵעַל הָאֲדָמָה כִּי אֵינֶנּוּ רָאוּי כִּי יִחְיֶה	22 فسمعوا له حتى هذه الكلمة ثم رفعوا اصواتهم قائلين خذ مثل هذا من الارض لانه كان لا يجوز ان يعيش‎.
23 וַיְהִי בִּהְיוֹתָם צֹעֲקִים וּמַשְׁלִיכִים אֶת־בִּגְדֵיהֶם מֵעֲלֵיהֶם וְזֹרְקִים עָפָר הַשָּׁמָיְמָה	23 ‎واذ كانوا يصيحون ويطرحون ثيابهم ويرمون غبارا الى الجو
24 וַיְצַו שַׂר הָאֶלֶף לְהוֹלִיכוֹ אֶל־הַמְצָד וַיֹּאמֶר לְבָדְקוֹ בְּמַלְקוּת לְמַעַן יֵדַע מַדּוּעַ הֵמָּה כָּכָה צֹעֲקִים עָלָיו	24 أمر الامير ان يذهب به الى المعسكر قائلا ان يفحص بضربات ليعلم لاي سبب كانوا يصرخون عليه هكذا
25 וַיְהִי כַּאֲשֶׁר אֻסַּר לְהַכּוֹתוֹ בִרְצוּעוֹת וַיֹּאמֶר אֶל־שַׂר הַמֵּאָה הָעֹמֵד עָלָיו הַאַף רִשְׁיוֹן לָכֶם לְהַכּוֹת אִישׁ רוֹמִי בְּלֹא־דִין וּמִשְׁפָּט	25 فلما مدوه للسياط قال بولس لقائد المئة الواقف أيجوز لكم ان تجلدوا انسانا رومانيا غير مقضي عليه‎.
26 וַיֵּלֶךְ שַׂר הַמֵּאָה כְּשָׁמְעוֹ אֶת־הַדָּבָר הַזֶּה וַיַּגֵּד לְשַׂר הָאֶלֶף לֵאמֹר רְאֵה מַה־תַּעֲשֶׂה כִּי הָאִישׁ הַזֶּה רוֹמִי הוּא	26 ‎فاذ سمع قائد المئة ذهب الى الامير واخبره قائلا انظر ماذا انت مزمع ان تفعل. لان هذا الرجل روماني‎.
27 וַיָּבֹא שַׂר־הָאֶלֶף וַיֹּאמַר אֱמָר־לִי הֲרוֹמִי אַתָּה וַיֹּאמֶר הֵן	27 ‎فجاء الامير وقال له قل لي. انت روماني. فقال نعم‎.
28 וַיַּעַן שַׂר הָאֶלֶף אֲנִי בְּכֶסֶף רַב קָנִיתִי לִי מִשְׁפַּט הָאֶזְרָחוּת הַזֹּאת וַיֹּאמֶר פּוֹלוֹס וַאֲנִי אַף־נוֹלַדְתִּי בָהּ	28 ‎فاجاب الامير اما انا فبمبلغ كبير اقتنيت هذه الرعوية. فقال بولس اما انا فقد ولدت فيها‎.
29 אָז הִרְפּוּ מִמֶּנּוּ הָאֲנָשִׁים אֲשֶׁר בָּאוּ לְבָדְקוֹ וְגַם־שַׂר הָאֶלֶף יָרֵא בְּדַעְתּוֹ כִּי־רוֹמִי הוּא וְהוּא אָסַר אוֹתוֹ	29 ‎وللوقت تنحى عنه الذين كانوا مزمعين ان يفحصوه واختشى الامير لما علم انه روماني ولانه قد قيده
30 וּמִמָּחֳרָת בִּקֵּשׁ לָדַעַת אֶל־נָכוֹן עַל־מֶה שׂטְנִים אוֹתוֹ הַיְּהוּדִים וַיַּתֵּר מוֹסְרוֹתָיו וַיְצַו לְהָבִיא אֶת־רָאשֵׁי הַכֹּהֲנִים וְאֶת־כָּל־הַסַּנְהֶדְרִין וַיּוֹרֶד אֶת־פּוֹלוֹס וַיַּעֲמִידֵהוּ בְּתוֹכָם	30 وفي الغد اذ كان يريد ان يعلم اليقين لماذا يشتكي اليهود عليه حله من الرباط وامر ان يحضر رؤساء الكهنة وكل مجمعهم فاحدر بولس واقامه لديهم