Lettera agli Efesini - מכתב לאפסים 5

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 וַיְהִי כַּאֲשֶׁר נִדְחַק הֲמוֹן הָעָם לִשְׁמֹעַ אֶת־דְּבַר הָאֱלֹהִים וְהוּא עֹמֵד עַל־יַד יַם־גִּנֵּיסָר	1 واذ كان الجمع يزدحم عليه ليسمع كلمة الله كان واقفا عند بحيرة جنيسارت.
2 וַיַּרְא שְׁתֵּי אֳנִיּוֹת עֹמְדוֹת עַל־יַד הַיָּם וְהַדַּיָּגִים יָצְאוּ מֵהֶן וַיִּרְחֲצוּ אֵת הַמִּכְמֹרוֹת	2 فرأى سفينتين واقفتين عند البحيرة والصيادون قد خرجوا منهما وغسلوا الشباك.
3 וַיֵּרֶד אֶל־אַחַת מִן־הָאֳנִיּוֹת אֲשֶׁר הִיא לְשִׁמְעוֹן וַיְבַקֵּשׁ מִמֶּנּוּ לְהוֹלִיכוֹ מְעַט מִן־הַיַּבָּשָׁה אֶל־הַיָּם וַיֵּשֶׁב וַיְלַמֵּד אֶת־הָעָם מִתּוֹךְ הָאֳנִיָּה	3 فدخل احدى السفينتين التي كانت لسمعان وسأله ان يبعد قليلا عن البر. ثم جلس وصار يعلّم الجموع من السفينة.
4 וַיְכַל לְדַבֵּר וַיֹּאמֶר אֶל־שִׁמְעוֹן הוֹלִיכָה אֶל־עֹמֶק הַיָּם וְהוֹרִידוּ אֶת־מִכְמְרוֹתֵיכֶם לָצוּד	4 ولما فرغ من الكلام قال لسمعان ابعد الى العمق وألقوا شباككم للصيد.
5 וַיַּעַן שִׁמְעוֹן וַיֹּאמֶר אֵלָיו מוֹרֶה כָּל־הַלַּיְלָה יָגַעְנוּ וְלֹא לָכַדְנוּ מְאוּמָה אַךְ עַל־פִּי דְבָרְךָ אוֹרִיד אֶת־הַמִּכְמֹרֶת	5 فاجاب سمعان وقال له يا معلّم قد تعبنا الليل كله ولم نأخذ شيئا ولكن على كلمتك القي الشبكة.
6 וַיַּעֲשֹוּ־כֵן וַיִּלְכְּדוּ דָגִים הַרְבֵּה מְאֹד וַתִּקָּרַע מִכְמַרְתָּם	6 ولما فعلوا ذلك امسكوا سمكا كثيرا جدا فصارت شبكتهم تتخرق.
7 וַיָּנִיפוּ יָד אֶל־חַבְרֵיהֶם אֲשֶׁר בָּאֳנִיָּה הַשֵּׁנִית לָבוֹא אֲלֵיהֶם וּלְעָזְרָם וַיָּבֹאוּ וַיְמַלְאוּ אֶת־שְׁתֵּי הָאֳנִיּוֹת עַד־כִּי שָׁקָעוּ	7 فاشاروا الى شركائهم الذين في السفينة الاخرى ان يأتوا ويساعدوهم. فأتوا وملأوا السفينتين حتى اخذتا في الغرق.
8 וַיְהִי כִּרְאוֹת שִׁמְעוֹן פֶּטְרוֹס אֶת־זֹאת וַיִּפֹּל לְבִרְכֵּי יֵשׁוּעַ וַיֹּאמַר אֲדֹנִי צֵא־נָא מֵעִמִּי כִּי־אִישׁ חוֹטֵא אָנֹכִי	8 فلما رأى سمعان بطرس ذلك خرّ عند ركبتيّ يسوع قائلا اخرج من سفينتي يا رب لاني رجل خاطئ.
9 כִּי שַׁמָּה הֶחֱזִיקָה אוֹתוֹ וְאֶת־כֹּל אֲשֶׁר אִתּוֹ עַל־צֵיד הַדָּגִים אֲשֶׁר צָדוּ	9 اذ اعترته وجميع الذين معه دهشة على صيد السمك الذي اخذوه.
10 וְכֵן גַּם אֶת־יַעֲקֹב וְאֶת־יוֹחָנָן בְּנֵי זַבְדַּי אֲשֶׁר הִתְחַבְּרוּ עִם־שִׁמְעוֹן וַיֹּאמֶר יֵשׁוּעַ אֶל־שִׁמְעוֹן אַל־תִּירָא מֵעַתָּה צוֹד תָּצוּד אֲנָשִׁים	10 وكذلك ايضا يعقوب ويوحنا ابنا زبدي اللذان كانا شريكي سمعان. فقال يسوع لسمعان لا تخف. من الآن تكون تصطاد الناس.
11 וַיּוֹלִיכוּ אֶת־הָאֳנִיּוֹת אֶל־הַיַּבָּשָׁה וַיַּעַזְבוּ אֶת־הַכֹּל וַיֵּלְכוּ אַחֲרָיו	11 ولما جاءوا بالسفينتين الى البر تركوا كل شيء وتبعوه
12 וַיְהִי בִּהְיוֹתוֹ בְּאַחַת הֶעָרִים וְהִנֵּה־אִישׁ מָלֵא צָרַעַת וַיַּרְא אֶת־יֵשׁוּעַ וַיִּפֹּל עַל־פָּנָיו וַיִּתְחַנֵּן אֵלָיו לֵאמֹר אֲדֹנִי אִם־תַּחְפֹּץ תּוּכַל לְטַהֲרֵנִי	12 وكان في احدى المدن فاذا رجل مملوء برصا. فلما رأى يسوع خرّ على وجهه وطلب اليه قائلا يا سيد ان اردت تقدر ان تطهرني.
13 וַיִּשְׁלַח אֶת־יָדוֹ וַיִּגַּע־בּוֹ וַיֹּאמֶר חָפֵץ אָנֹכִי טְהָר וּפִתְאֹם סָרָה מִמֶּנּוּ הַצָּרָעַת	13 فمدّ يده ولمسه قائلا اريد فاطهر. وللوقت ذهب عنه البرص.
14 וַיָּעַד בּוֹ לְבִלְתִּי סַפֵּר לְאִישׁ כִּי אִם־לֵךְ וְהֵרָאֵה אֶל־הַכֹּהֵן וְהַקְרֵב קָרְבָּן עַל־טָהֳרָתְךָ כַּאֲשֶׁר צִוָּה משֶׁה לְעֵדוּת לָהֶם	14 فاوصاه ان لا يقول لاحد بل امض وأر نفسك للكاهن وقدم عن تطهيرك كما أمر موسى شهادة لهم.
15 וְשָׁמְעוֹ הוֹלֵךְ הָלוֹךְ וְגָדֵל וַיִּקָּבְצוּ עַם רַב לִשְׁמוֹעַ וּלְהֵרָפֵא בְיָדוֹ מִתַּחֲלוּאֵיהֶם	15 فذاع الخبر عنه اكثر. فاجتمع جموع كثيرة لكي يسمعوا ويشفوا به من امراضهم.
16 וְהוּא סָר אֶל־הַמִּדְבָּרוֹת וַיִּתְפַּלָּל	16 واما هو فكان يعتزل في البراري ويصلّي
17 וַיְהִי בְּאַחַד הַיָּמִים וְהוּא מְלַמֵּד וַיֵּשְׁבוּ שָׁם פְּרוּשִׁים וּמוֹרֵי הַתּוֹרָה אֲשֶׁר בָּאוּ מִכָּל־כְּפָרֵי הַגָּלִיל וּמִיהוּדָה וִירוּשָׁלָיִם וּגְבוּרַת יְהוָֹה הָיְתָה־בּוֹ לִרְפּוֹא	17 وفي احدى الايام كان يعلم وكان فريسيون ومعلمون للناموس جالسين وهم قد أتوا من كل قرية من الجليل واليهودية واورشليم. وكانت قوة الرب لشفائهم.
18 וְהִנֵּה אֲנָשִׁים נוֹשְׂאִים אִישׁ בַּמִּטָּה וְהוּא נְכֵה אֵבָרִים וַיְבַקְשׁוּ לַהֲבִיאוֹ הַבַּיְתָה וְלָשֹוּם לְפָנָיו	18 واذا برجال يحملون على فراش انسانا مفلوجا وكانوا يطلبون ان يدخلوا به ويضعوه امامه.
19 וְלֹא־מָצְאוּ דֶרֶךְ לְהַכְנִיסוֹ מֵרֹב הָעָם וַיַּעֲלוּ הַגָּגָה וַיּוֹרִידֻהוּ וְאֶת־עַרְשׂוֹ בֵּין הָרְעָפִים לְתוֹךְ הַבַּיִת לִפְנֵי יֵשׁוּעַ	19 ولما لم يجدوا من اين يدخلون به لسبب الجمع صعدوا على السطح ودلوه مع الفراش من بين الاجر الى الوسط قدام يسوع.
20 וַיַּרְא אֶת־אֱמוּנָתָם וַיֹּאמֶר אֵלָיו בֶּן־אָדָם נִסְלְחוּ־לְךָ חַטֹּאתֶיךָ	20 فلما رأى ايمانهم قال له ايها الانسان مغفورة لك خطاياك.
21 וַיָּחֵלּוּ הַסּוֹפְרִים וְהַפְּרוּשִׁים לַחֲשֹׁב מַחֲשָׁבוֹת לֵאמֹר מִי הוּא זֶה הַמְדַבֵּר גִּדּוּפִים מִי יוּכַל לִסְלֹחַ חֲטָאִים מִבַּלְעֲדֵי הָאֱלֹהִים לְבַדּוֹ	21 فابتدأ الكتبة والفريسيون يفكرون قائلين من هذا الذي يتكلم بتجاديف. من يقدر ان يغفر خطايا الا الله وحده.
22 וַיֵּדַע יֵשׁוּעַ אֶת־מַחְשְׁבוֹתָם וַיַּעַן וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם מָה אַתֶּם חשְׁבִים בִּלְבַבְכֶם	22 فشعر يسوع بافكارهم واجاب وقال لهم ماذا تفكرون في قلوبكم.
23 מַה הוּא הַנָּקֵל הֶאָמֹר נִסְלְחוּ־לְךָ חַטֹּאתֶיךָ אִם־אָמֹר קוּם וְהִתְהַלֵּךְ	23 أيما ايسر ان يقال مغفورة لك خطاياك. أم ان يقال قم وامش.
24 אַךְ לְמַעַן תֵּדְעוּן כִּי בֶן־הָאָדָם יֶשׁ־לוֹ הַשָּׁלְטָן בָּאָרֶץ לִסְלֹחַ חֲטָאִים וַיֹּאמֶר אֶל־נְכֵה הָאֵבָרִים אֹמֵר אֲנִי אֵלֶיךָ קוּם וְשָׂא אֶת־עַרְשְׂךָ וְלֶךְ־לְךָ אֶל־בֵּיתֶךָ	24 ولكن لكي تعلموا ان لابن الانسان سلطانا على الارض ان يغفر الخطايا قال للمفلوج لك اقول قم واحمل فراشك واذهب الى بيتك.
25 וַיְמַהֵר וַיָּקָם לְעֵינֵיהֶם וַיִּשָּׂא אֵת מִשְׁכָּבוֹ וַיֵּלֶךְ־לוֹ אֶל־בֵּיתוֹ מְהַלֵּל אֶת־הָאֱלֹהִים	25 ففي الحال قام امامهم وحمل ما كان مضطجعا عليه ومضى الى بيته وهو يمجد الله.
26 וְשַׁמָּה הֶחֱזִיקָה אֶת־כֻּלָּם וַיְבָרְכוּ אֶת־הָאֱלֹהִים וַיִּמָּלְאוּ יִרְאָה וַיֹּאמְרוּ כִּי נִפְלָאוֹת רָאִינוּ הַיּוֹם	26 فأخذت الجميع حيرة ومجدوا الله وامتلأوا خوفا قائلين اننا قد رأينا اليوم عجائب
27 וַיְהִי אַחֲרֵי כֵן וַיַּרְא מוֹכֵס וּשְׁמוֹ לֵוִי יוֹשֵׁב בְּבֵית הַמֶּכֶס וַיֹּאמֶר אֵלָיו לְכָה אַחֲרָי	27 وبعد هذا خرج فنظر عشارا اسمه لاوي جالسا عند مكان الجباية. فقال له اتبعني.
28 וַיַּעֲזֹב אֶת־הַכֹּל וַיָּקָם וַיֵּלֶךְ אַחֲרָיו	28 فترك كل شيء وقام وتبعه.
29 וַיַּעַשׂ־לוֹ לֵוִי מִשְׁתֶּה גָדוֹל בְּבֵיתוֹ וְעַם־רַב שֶׁל־מוֹכְסִים וַאֲנָשִׁים אֲחֵרִים הָיוּ מְסֻבִּים עִמָּהֶם	29 وصنع له لاوي ضيافة كبيرة في بيته. والذين كانوا متكئين معهم كانوا جمعا كثيرا من عشارين وآخرين.
30 וַיִּלּוֹנוּ הַסּוֹפְרִים אֲשֶׁר בָּהֶם וְהַפְּרוּשִׁים עַל־תַּלְמִידָיו וַיֹּאמְרוּ לָמָה אַתֶּם אֹכְלִים וְשֹׁתִים עִם־הַמּוֹכְסִים וְהַחַטָּאִים	30 فتذمر كتبتهم والفريسيون على تلاميذه قائلين لماذا تاكلون وتشربون مع عشارين وخطاة.
31 וַיַּעַן יֵשׁוּעַ וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם הַבְּרִיאִים אֵינָם צְרִיכִים לְרֹפֵא כִּי אִם־הַחֹלִים	31 فاجاب يسوع وقال لهم لا يحتاج الاصحاء الى طبيب بل المرضى.
32 לֹא בָאתִי לִקְרוֹא הַצַּדִּיקִים כִּי אִם־הַחַטָּאִים לִתְשׁוּבָה	32 لم آت لأدعو ابرارا بل خطاة الى التوبة
33 וַיֹּאמְרוּ אֵלָיו הֵן תַּלְמִידֵי יוֹחָנָן צָמִים הַרְבֵּה וְאֹמְרִים תְּחִנּוֹת וְגַם תַּלְמִידֵי הַפְּרוּשִׁים עֹשִׂים כֵּן וְתַלְמִידֶיךָ אֹכְלִים וְשֹׁתִים	33 وقالوا له لماذا يصوم تلاميذ يوحنا كثيرا ويقدمون طلبات وكذلك تلاميذ الفريسيين ايضا. واما تلاميذك فيأكلون ويشربون.
34 וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם הֲתוּכְלוּ אֲנֹס בְּנֵי הַחֻפָּה לָצוּם וְהֶחָתָן עוֹד עִמָּהֶם	34 فقال لهم أتقدرون ان تجعلوا بني العرس يصومون ما دام العريس معهم.
35 וְאוּלָם יָמִים בָּאִים וְלֻקַּח מֵאִתָּם הֶחָתָן אָז יָצוּמוּ בַּיָּמִים הָהֵמָּה	35 ولكن ستأتي ايام حين يرفع العريس عنهم فحينئذ يصومون في تلك الايام.
36 וַיְדַבֵּר אֲלֵיהֶם גַּם אֶת־הַמָּשָׁל הַזֶּה אֵין אִישׁ מַעֲלֶה טְלַאי שֶׁל־בֶּגֶד חָדָשׁ עַל־בֶּגֶד בָּלוּי כִּי אָז גַּם הֶחָדָשׁ יִקָּרֵעַ וְגַם לֹא־יִשְׁוֶה הַטְּלַאי הֶחָדָשׁ לַבָּלוּי	36 وقال لهم ايضا مثلا. ليس احد يضع رقعة من ثوب جديد على ثوب عتيق. وإلا فالجديد يشقّه والعتيق لا توافقه الرقعة التي من الجديد.
37 וְאֵין אִישׁ נֹתֵן יַיִן חָדָשׁ בְּנֹאדוֹת בָּלִים כִּי אָז הַיַּיִן הֶחָדָשׁ יְבַקַּע אֶת־הַנֹּאדוֹת וְהוּא יִשָּׁפֵךְ וְהַנֹּאדוֹת יֹאבֵדוּ	37 وليس احد يجعل خمرا جديدة في زقاق عتيقة لئلا تشق الخمر الجديدة الزقاق فهي تهرق والزقاق تتلف.
38 אַךְ יֻתַּן הַיַּיִן הֶחָדָשׁ בְּנֹאדוֹת חֲדָשִׁים וּשְׁנֵיהֶם יַחְדָּו יִשָּׁמֵרוּ	38 بل يجعلون خمرا جديدة في زقاق جديدة فتحفظ جميعا.
39 וַאֲשֶׁר שָׁתָה יַיִן יָשָׁן אֵינֶנּוּ חָפֵץ עוֹד בְּיַיִן חָדָשׁ כִּי יֹאמַר הַיָּשָׁן הוּא נָעִים מִמֶּנּוּ	39 وليس احد اذا شرب العتيق يريد للوقت الجديد لانه يقول العتيق اطيب