Micà (מיכה) - Michea 17

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 וַיְהִי דְבַר־יְהוָה אֵלַי לֵאמֹר	1 وكان اليّ كلام الرب قائلا
2 בֶּן־אָדָם חוּד חִידָה וּמְשֹׁל מָשָׁל אֶל־בֵּית יִשְׂרָאֵל	2 يا ابن آدم حاج أحجية ومثّل مثلا لبيت اسرائيل
3 וְאָמַרְתָּ כֹּה־אָמַר ׀ אֲדֹנָי יְהוִה הַנֶּשֶׁר הַגָּדֹול גְּדֹול הַכְּנָפַיִם אֶרֶךְ הָאֵבֶר מָלֵא הַנֹּוצָה אֲשֶׁר־לֹו הָרִקְמָה בָּא אֶל־הַלְּבָנֹון וַיִּקַּח אֶת־צַמֶּרֶת הָאָרֶז	3 وقل. هكذا قال السيد الرب. نسر عظيم كبير الجناحين طويل القوادم واسع المناكب ذو تهاويل جاء الى لبنان واخذ فرع الارز.
4 אֵת רֹאשׁ יְנִיקֹותָיו קָטָף וַיְבִיאֵהוּ אֶל־אֶרֶץ כְּנַעַן בְּעִיר רֹכְלִים שָׂמֹו	4 قصف راس خراعيبه وجاء به الى ارض كنعان وجعله في مدينة التجار.
5 וַיִּקַּח מִזֶּרַע הָאָרֶץ וַיִּתְּנֵהוּ בִּשְׂדֵה־זָרַע קָח עַל־מַיִם רַבִּים צַפְצָפָה שָׂמֹו	5 واخذ من زرع الارض والقاه في حقل الزرع. وجعله على مياه كثيرة. اقامه كالصفصاف.
6 וַיִּצְמַח וַיְהִי לְגֶפֶן סֹרַחַת שִׁפְלַת קֹומָה לִפְנֹות דָּלִיֹּותָיו אֵלָיו וְשָׁרָשָׁיו תַּחְתָּיו יִהְיוּ וַתְּהִי לְגֶפֶן וַתַּעַשׂ בַּדִּים וַתְּשַׁלַּח פֹּארֹות	6 فنبت وصار كرمة منتشرة قصيرة الساق. انعطفت عليه زراجينها وكانت اصولها تحته فصارت كرمة وانبتت فروعا وافرخت اغصانا.
7 וַיְהִי נֶשֶׁר־אֶחָד גָּדֹול גְּדֹול כְּנָפַיִם וְרַב־נֹוצָה וְהִנֵּה הַגֶּפֶן הַזֹּאת כָּפְנָה שָׁרֳשֶׁיהָ עָלָיו וְדָלִיֹּותָיו שִׁלְחָה־לֹּו לְהַשְׁקֹות אֹותָהּ מֵעֲרֻגֹות מַטָּעָהּ	7 وكان نسر آخر عظيم كبير الجناحين واسع المنكب فاذا بهذه الكرمة عطفت عليه اصولها وانبتت نحوه زراجينها ليسقيها في خمائل غرسها.
8 אֶל־שָׂדֶה טֹּוב אֶל־מַיִם רַבִּים הִיא שְׁתוּלָה לַעֲשֹׂות עָנָף וְלָשֵׂאת פֶּרִי לִהְיֹות לְגֶפֶן אַדָּרֶת׃ ס	8 في حقل جيد على مياه كثيرة هي مغروسة لتنبت اغصانا وتحمل ثمرا فتكون كرمة واسعة.
9 אֱמֹר כֹּה אָמַר אֲדֹנָי יְהֹוִה תִּצְלָח הֲלֹוא אֶת־שָׁרָשֶׁיהָ יְנַתֵּק וְאֶת־פִּרְיָהּ ׀ יְקֹוסֵס וְיָבֵשׁ כָּל־טַרְפֵּי צִמְחָהּ תִּיבָשׁ וְלֹא־בִזְרֹעַ גְּדֹולָה וּבְעַם־רָב לְמַשְׂאֹות אֹותָהּ מִשָּׁרָשֶׁיהָ	9 قل. هكذا قال السيد الرب. هل تنجح. أفلا يقلع اصولها ويقطع ثمرها فتيبس. كل من اوراق اغصانها تيبس وليس بذراع عظيمة او بشعب كثير ليقلعوها من اصولها.
10 וְהִנֵּה שְׁתוּלָה הֲתִצְלָח הֲלֹוא כְגַעַת בָּהּ רוּחַ הַקָּדִים תִּיבַשׁ יָבֹשׁ עַל־עֲרֻגֹת צִמְחָהּ תִּיבָשׁ׃ פ	10 ها هي المغروسة فهل تنجح. ألا تيبس يبسا كأن ريحا شرقية اصابتها. في خمائل نبتها تيبس
11 וַיְהִי דְבַר־יְהוָה אֵלַי לֵאמֹר	11 وكان اليّ كلام الرب قائلا
12 אֱמָר־נָא לְבֵית הַמֶּרִי הֲלֹא יְדַעְתֶּם מָה־אֵלֶּה אֱמֹר הִנֵּה־בָא מֶלֶךְ־בָּבֶל יְרוּשָׁלִַם וַיִּקַּח אֶת־מַלְכָּהּ וְאֶת־שָׂרֶיהָ וַיָּבֵא אֹותָם אֵלָיו בָּבֶלָה	12 قل للبيت المتمرد أما علمتم ما هذه. قل هوذا ملك بابل قد جاء الى اورشليم واخذ ملكها ورؤساءها وجاء بهم اليه الى بابل.
13 וַיִּקַּח מִזֶּרַע הַמְּלוּכָה וַיִּכְרֹת אִתֹּו בְּרִית וַיָּבֵא אֹתֹו בְּאָלָה וְאֶת־אֵילֵי הָאָרֶץ לָקָח	13 واخذ من الزرع الملكي وقطع معه عهدا وادخله في قسم واخذ اقوياء الارض
14 לִהְיֹות מַמְלָכָה שְׁפָלָה לְבִלְתִּי הִתְנַשֵּׂא לִשְׁמֹר אֶת־בְּרִיתֹו לְעָמְדָהּ	14 لتكون المملكة حقيرة ولا ترتفع. لتحفظ العهد فتثبت.
15 וַיִּמְרָד־בֹּו לִשְׁלֹחַ מַלְאָכָיו מִצְרַיִם לָתֶת־לֹו סוּסִים וְעַם־רָב הֲיִצְלָח הֲיִמָּלֵט הָעֹשֵׂה אֵלֶּה וְהֵפֵר בְּרִית וְנִמְלָט	15 فتمرد عليه بارساله رسله الى مصر ليعطوه خيلا وشعبا كثيرين. فهل ينجح هل يفلت فاعل هذا او ينقض عهدا ويفلت.
16 חַי־אָנִי נְאֻם אֲדֹנָי יְהוִה אִם־לֹא בִּמְקֹום הַמֶּלֶךְ הַמַּמְלִיךְ אֹתֹו אֲשֶׁר בָּזָה אֶת־אָלָתֹו וַאֲשֶׁר הֵפֵר אֶת־בְּרִיתֹו אִתֹּו בְתֹוךְ־בָּבֶל יָמוּת	16 حيّ انا يقول السيد الرب ان في موضع الملك الذي ملّكه الذي ازدرى قسمه ونقض عهده فعنده في وسط بابل يموت.
17 וְלֹא בְחַיִל גָּדֹול וּבְקָהָל רָב יַעֲשֶׂה אֹותֹו פַרְעֹה בַּמִּלְחָמָה בִּשְׁפֹּךְ סֹלְלָה וּבִבְנֹות דָּיֵק לְהַכְרִית נְפָשֹׁות רַבֹּות	17 ولا بجيش عظيم وجمع غفير يعينه فرعون في الحرب باقامة مترسة وبناء برج لقطع نفوس كثيرة.
18 וּבָזָה אָלָה לְהָפֵר בְּרִית וְהִנֵּה נָתַן יָדֹו וְכָל־אֵלֶּה עָשָׂה לֹא יִמָּלֵט׃ ס	18 اذ ازدرى القسم لنقض العهد وهوذا قد اعطى يده وفعل هذا كله فلا يفلت.
19 לָכֵן כֹּה־אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה חַי־אָנִי אִם־לֹא אָלָתִי אֲשֶׁר בָּזָה וּבְרִיתִי אֲשֶׁר הֵפִיר וּנְתַתִּיו בְּרֹאשֹׁו	19 لاجل ذلك هكذا قال السيد الرب. حيّ انا ان قسمي الذي ازدراه وعهدي الذي نقضه اردهما على راسه.
20 וּפָרַשְׂתִּי עָלָיו רִשְׁתִּי וְנִתְפַּשׂ בִּמְצוּדָתִי וַהֲבִיאֹותִיהוּ בָבֶלָה וְנִשְׁפַּטְתִּי אִתֹּו שָׁם מַעֲלֹו אֲשֶׁר מָעַל־בִּי	20 وابسط شبكتي عليه فيؤخذ في شركي وآتي به الى بابل واحاكمه هناك على خيانته التي خانني بها.
21 וְאֵת כָּל־ [מִבְרָחֹו כ] (מִבְרָחָיו ק) בְּכָל־אֲגַפָּיו בַּחֶרֶב יִפֹּלוּ וְהַנִּשְׁאָרִים לְכָל־רוּחַ יִפָּרֵשׂוּ וִידַעְתֶּם כִּי אֲנִי יְהוָה דִּבַּרְתִּי׃ ס	21 وكل هاربيه وكل جيوشه يسقطون بالسيف والباقون يذرون في كل ريح فتعلمون اني انا الرب تكلمت
22 כֹּה אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה וְלָקַחְתִּי אָנִי מִצַּמֶּרֶת הָאֶרֶז הָרָמָה וְנָתָתִּי מֵרֹאשׁ יֹנְקֹותָיו רַךְ אֶקְטֹף וְשָׁתַלְתִּי אָנִי עַל הַר־גָּבֹהַ וְתָלוּל	22 هكذا قال السيد الرب وآخذ انا من فرع الارز العالي واغرسه واقطف من راس خراعيبه غصنا واغرسه على جبل عال وشامخ.
23 בְּהַר מְרֹום יִשְׂרָאֵל אֶשְׁתֳּלֶנּוּ וְנָשָׂא עָנָף וְעָשָׂה פֶרִי וְהָיָה לְאֶרֶז אַדִּיר וְשָׁכְנוּ תַחְתָּיו כֹּל צִפֹּור כָּל־כָּנָף בְּצֵל דָּלִיֹּותָיו תִּשְׁכֹּנָּה	23 في جبل اسرائيل العالي اغرسه فينبت اغصانا ويحمل ثمرا ويكون ارزا واسعا فيسكن تحته كل طائر كل ذي جناح يسكن في ظل اغصانه.
24 וְיָדְעוּ כָּל־עֲצֵי הַשָּׂדֶה כִּי אֲנִי יְהוָה הִשְׁפַּלְתִּי ׀ עֵץ גָּבֹהַ הִגְבַּהְתִּי עֵץ שָׁפָל הֹובַשְׁתִּי עֵץ לָח וְהִפְרַחְתִּי עֵץ יָבֵשׁ אֲנִי יְהוָה דִּבַּרְתִּי וְעָשִׂיתִי׃ פ	24 فتعلم جميع اشجار الحقل اني انا الرب وضعت الشجرة الرفيعة ورفعت الشجرة الوضيعة ويبّست الشجرة الخضراء وافرخت الشجرة اليابسة. انا الرب تكلمت وفعلت