1 וַיִּוָּעַץ דָּוִיד עִם־שָׂרֵי הָאֲלָפִים וְהַמֵּאֹות לְכָל־נָגִיד | 1 Iniit autem consilium David cum tribunis, et centurionibus, et universis principibus, |
2 וַיֹּאמֶר דָּוִיד לְכֹל ׀ קְהַל יִשְׂרָאֵל אִם־עֲלֵיכֶם טֹוב וּמִן־יְהוָה אֱלֹהֵינוּ נִפְרְצָה נִשְׁלְחָה עַל־אַחֵינוּ הַנִּשְׁאָרִים בְּכֹל אַרְצֹות יִשְׂרָאֵל וְעִמָּהֶם הַכֹּהֲנִים וְהַלְוִיִּם בְּעָרֵי מִגְרְשֵׁיהֶם וְיִקָּבְצוּ אֵלֵינוּ | 2 et ait ad omnem cœtum Israël : Si placet vobis, et a Domino Deo nostro egreditur sermo quem loquor, mittamus ad fratres nostros reliquos in universas regiones Israël, et ad sacerdotes et Levitas qui habitant in suburbanis urbium, ut congregentur ad nos, |
3 וְנָסֵבָּה אֶת־אֲרֹון אֱלֹהֵינוּ אֵלֵינוּ כִּי־לֹא דְרַשְׁנֻהוּ בִּימֵי שָׁאוּל | 3 et reducamus arcam Dei nostri ad nos : non enim requisivimus eam in diebus Saul. |
4 וַיֹּאמְרוּ כָל־הַקָּהָל לַעֲשֹׂות כֵּן כִּי־יָשַׁר הַדָּבָר בְּעֵינֵי כָל־הָעָם | 4 Et respondit universa multitudo ut ita fieret : placuerat enim sermo omni populo. |
5 וַיַּקְהֵל דָּוִיד אֶת־כָּל־יִשְׂרָאֵל מִן־שִׁיחֹור מִצְרַיִם וְעַד־לְבֹוא חֲמָת לְהָבִיא אֶת־אֲרֹון הָאֱלֹהִים מִקִּרְיַת יְעָרִים | 5 Congregavit ergo David cunctum Israël, a Sihor Ægypti usque dum ingrediaris Emath, ut adduceret arcam Dei de Cariathiarim. |
6 וַיַּעַל דָּוִיד וְכָל־יִשְׂרָאֵל בַּעֲלָתָה אֶל־קִרְיַת יְעָרִים אֲשֶׁר לִיהוּדָה לְהַעֲלֹות מִשָּׁם אֵת אֲרֹון הָאֱלֹהִים ׀ יְהוָה יֹושֵׁב הַכְּרוּבִים אֲשֶׁר־נִקְרָא שֵׁם | 6 Et ascendit David, et omnis vir Israël, ad collem Cariathiarim, qui est in Juda, ut afferret inde arcam Domini Dei sedentis super cherubim, ubi invocatum est nomen ejus. |
7 וַיַּרְכִּיבוּ אֶת־אֲרֹון הָאֱלֹהִים עַל־עֲגָלָה חֲדָשָׁה מִבֵּית אֲבִינָדָב וְעֻזָּא וְאַחְיֹו נֹהֲגִים בָּעֲגָלָה | 7 Imposueruntque arcam Dei super plaustrum novum, de domo Abinadab : Oza autem, et frater ejus minabant plaustrum. |
8 וְדָוִיד וְכָל־יִשְׂרָאֵל מְשַׂחֲקִים לִפְנֵי הָאֱלֹהִים בְּכָל־עֹז וּבְשִׁירִים וּבְכִנֹּרֹות וּבִנְבָלִים וּבְתֻפִּים וּבִמְצִלְתַּיִם וּבַחֲצֹצְרֹות | 8 Porro David, et universus Israël, ludebant coram Deo omni virtute in canticis, et in citharis, et psalteriis, et tympanis, et cymbalis, et tubis. |
9 וַיָּבֹאוּ עַד־גֹּרֶן כִּידֹן וַיִּשְׁלַח עֻזָּא אֶת־יָדֹו לֶאֱחֹז אֶת־הָאָרֹון כִּי שָׁמְטוּ הַבָּקָר | 9 Cum autem pervenisset ad aream Chidon, tetendit Oza manum suam, ut sustentaret arcam : bos quippe lasciviens paululum inclinaverat eam. |
10 וַיִּחַר־אַף יְהוָה בְּעֻזָּא וַיַּכֵּהוּ עַל אֲשֶׁר־שָׁלַח יָדֹו עַל־הָאָרֹון וַיָּמָת שָׁם לִפְנֵי אֱלֹהִים | 10 Iratus est itaque Dominus contra Ozam, et percussit eum, eo quod tetigisset arcam : et mortuus est ibi coram Domino. |
11 וַיִּחַר לְדָוִיד כִּי־פָרַץ יְהוָה פֶּרֶץ בְּעֻזָּא וַיִּקְרָא לַמָּקֹום הַהוּא פֶּרֶץ עֻזָּא עַד הַיֹּום הַזֶּה | 11 Contristatusque est David, eo quod divisisset Dominus Ozam : vocavitque locum illum Divisio Ozæ, usque in præsentem diem. |
12 וַיִּירָא דָוִיד אֶת־הָאֱלֹהִים בַּיֹּום הַהוּא לֵאמֹר הֵיךְ אָבִיא אֵלַי אֵת אֲרֹון הָאֱלֹהִים | 12 Et timuit Deum tunc temporis, dicens : Quomodo possum ad me introducere arcam Dei ? |
13 וְלֹא־הֵסִיר דָּוִיד אֶת־הָאָרֹון אֵלָיו אֶל־עִיר דָּוִיד וַיַּטֵּהוּ אֶל־בֵּית עֹבֵד־אֱדֹם הַגִּתִּי | 13 et ob hanc causam non adduxit eam ad se, hoc est, in civitatem David, sed avertit in domum Obededom Gethæi. |
14 וַיֵּשֶׁב אֲרֹון הָאֱלֹהִים עִם־בֵּית עֹבֵד אֱדֹם בְּבֵיתֹו שְׁלֹשָׁה חֳדָשִׁים וַיְבָרֶךְ יְהוָה אֶת־בֵּית עֹבֵד־אֱדֹם וְאֶת־כָּל־אֲשֶׁר־לֹו׃ פ | 14 Mansit ergo arca Dei in domo Obededom tribus mensibus : et benedixit Dominus domui ejus, et omnibus quæ habebat. |